Experimental demonstration of entanglement-enhanced classical communication over a quantum channel with correlated noise

We present an experiment demonstrating entanglement-enhanced classical communication capacity of a quantum channel with correlated noise. The channel is modelled by a fiber optic link exhibiting random birefringence that fluctuates on a time scale much longer than the temporal separation between consecutive uses of the channel. In this setting, introducing entanglement between two photons travelling down the fiber allows one to encode reliably up to one bit of information into their joint polarization degree of freedom. When no quantum correlations between two separate uses of the channel are allowed, this capacity is reduced by a factor of more than three. We demonstrated this effect using a fiber-coupled source of entagled photon pairs based on spontaneous parametric down-conversion, and a linear-optics Bell state measurement.Comment: 4 pages, 2 figures, REVTe

Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii w przebiegu rzucawki u kobiet w ciąży - opis trzech przypadków

Autorzy przedstawili 3 przypadki chorych z rzucawką i zespołem odwracalnej tylnej encefalopatii. U pacjentek ze znacznie podwyższonym ciśnieniem tętniczym w okresie okołoporodowym wystąpiły bardzo silne bóle głowy, narastające zaburzenia świadomości, napady padaczkowe i zaburzenia widzenia pochodzenia korowego. Objawom neurologicznym towarzyszyły zaburzenia metaboliczne charakterystyczne dla rzucawki. W badaniach neuroobrazowych stwierdzono zmiany w płatach potylicznych i ciemieniowych spowodowane obrzękiem mózgu. Rozwiązanie ciąży oraz leczenie hipotensyjne i przeciwobrzękowe, prowadzone od początku zachorowania, wraz z wyrównaniem zaburzeń metabolicznych związanych z rzucawką spowodowało wycofanie się objawów neurologicznych

The platelet-to-lymphocyte ratio as a predictor of all-cause mortality in patients with coronary artery disease undergoing elective percutaneous coronary intervention and stent implantation

AbstractBackgroundThere is no data regarding the association between the platelet-to-lymphocyte ratio (PLR) and long-term mortality in patients with stable coronary artery disease (SCAD). The aim of this study is to evaluate the utility of the pre-procedural PLR for predicting long-term, all-cause mortality in patients with SCAD undergoing percutaneous coronary intervention (PCI) and stent implantation.MethodsWe analyzed a total of 2959 consecutive patients with SCAD who underwent PCI (balloon angioplasty followed by stent implantation or direct stenting) between July 2006 and December 2011 at our institution. The patients were stratified into tertiles according to their admission PLR. The association between the PLR value and the outcomes was assessed using Cox proportional regression analysis after adjusting for clinical angiographic and laboratory data.ResultsDuring median follow-up of 1124days, mortality was highest in patients with PLR within the 3rd tertile as compared to the 2nd and the 1st tertile (11.0% vs 8.7% vs. 9.6%, respectively, p=0.03). PLR remained associated with mortality in multivariable analysis including clinical variables, ejection fraction and angiographic parameters HR (per 10 units increase)=1.02 [95%CI,1.01÷1.04, p=0.006]. After adjustment for the eGFR and hemoglobin levels, PLR was however no longer significantly associated with mortality.ConclusionPLR has potential predictive value in patients with SCAD, which has not been reported previously, but statistical significance disappears after adjusting for estimated glomerular filtration rate (eGFR) and hemoglobin levels as a potential confounding variable

Aerosol Retrievals from Different Polarimeters During the ACEPOL Campaign Using a Common Retrieval Algorithm

In this paper, we present aerosol retrieval results from the ACEPOL (Aerosol Characterization from Polarimeter and Lidar) campaign, which was a joint initiative between NASA and SRON the Netherlands Institute for Space Research. The campaign took place in OctoberNovember 2017 over the western part of the United States. During ACEPOL six different instruments were deployed on the NASA ER-2 high-altitude aircraft, including four multi-angle polarimeters (MAPs): SPEX airborne, the Airborne Hyper Angular Rainbow Polarimeter (AirHARP), the Airborne Multi-angle SpectroPolarimetric Imager (AirMSPI), and the Research Scanning Polarimeter (RSP). Also, two lidars participated: the High Spectral Resolution Lidar-2 (HSRL-2) and the Cloud Physics Lidar (CPL). Flights were conducted mainly for scenes with low aerosol load over land, but some cases with higher AOD were also observed. We perform aerosol retrievals from SPEX airborne, RSP (410865 nm range only), and AirMSPI using the SRON aerosol retrieval algorithm and compare the results against AERONET (AErosol RObotic NETwork) and HSRL-2 measurements (for SPEX airborne and RSP). All three MAPs compare well against AERONET for the aerosol optical depth (AOD), with a mean absolute error (MAE) between 0.014 and 0.024 at 440 nm. For the fine-mode effective radius the MAE ranges between 0.021 and 0.028 m. For the comparison with HSRL-2 we focus on a day with low AOD (0.020.14 at 532 nm) over the California Central Valley, Arizona, and Nevada (26 October) as well as a flight with high AOD (including measurements with AOD>1.0 at 532 nm) over a prescribed forest fire in Arizona (9 November). For the day with low AOD the MAEs in AOD (at 532 nm) with HSRL-2 are 0.014 and 0.022 for SPEX and RSP, respectively, showing the capability of MAPs to provide accurate AOD retrievals for the challenging case of low AOD over land. For the retrievals over the smoke plume a reasonable agreement in AOD between the MAPs and HSRL-2 was also found (MAE 0.088 and 0.079 for SPEX and RSP, respectively), despite the fact that the comparison is hampered by large spatial variability in AOD throughout the smoke plume. A good comparison is also found between the MAPs and HSRL-2 for the aerosol depolarization ratio (a measure of particle sphericity), with an MAE of 0.023 and 0.016 for SPEX and RSP, respectively. Finally, SPEX and RSP agree very well for the retrieved microphysical and optical properties of the smoke plume

The association of functional polymorphisms in genes encoding growth factors for endothelial cells and smooth muscle cells with the severity of coronary artery disease

Associations of genotype with the Gensini score among patients without previous MI. (DOCX 14 kb

Zusammenfassender Kommentar zu den ersten sechs Kapiteln der "Phänomenologie des Geistes" von Hegel : Alexandre Kojève über Hegel: Eine Vergegenwärtigung seines Denkens (2)

Wstęp: Pomimo zastosowania stentów zabiegi udrażniania przewlekle zamkniętych tętnic wieńcowych są nadal obarczone wyższym odsetkiem restenoz i reokluzji w porównaniu z angioplastyką drożnych tętnic. Celem badania była ocena bezpośrednich i odległych efektów zastosowania abciximabu podczas udrażniania przewlekle zamkniętej gałęzi międzykomorowej przedniej (LAD). Materiał i metody: Spośród 55 pacjentów z przewlekle zamkniętą LAD, u których podjęto próbę udrożnienia, u 41 (75%) udało się przeprowadzić prowadnik poza miejsce okluzji. Zostali oni losowo przydzieleni do grupy leczonej abciximabem (21 chorych) i grupy kontrolnej (20 osób). Abciximab (bolus + wlew iv.) podawano po umieszczeniu prowadnika w dystalnej części naczynia. Dwóch chorych (po 1 z obydwu grup) wykluczono z badania z powodu braku możliwości implantacji stentu. Końcowej analizie poddano 20 chorych z grupy leczonej abciximabem i 19 osób z grupy kontrolnej. Obserwację odległą (kliniczną i angiograficzną) przeprowadzono średnio po 9,8 ± 3,6 miesiąca u wszystkich badanych. Wyniki: Wyjściowa charakterystyka grup była porównywalna. Końcowy przepływ TIMI 3 i zwężenie mniejsza niż 50% uzyskano u wszystkich chorych. Odsetki restenoz (ok. 40%) i reokluzji (ok. 15%) były podobne w obu grupach. Parametry kliniczne w obserwacji odległej były porównywalne w obu grupach: nawrót niedokrwienia - 30% vs. 32%, ponowny zawał - 10% vs. 0%, zgon - 0% vs. 0%, odpowiednio w grupach osób leczonych abciximabem i kontrolnej (p = NS). Stwierdzono istotny wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory u wszystkich chorych (przed zabiegiem 47,4 ± 7,4%; w obserwacji odległej 51,0 ± 9,2%; p = 0,025). Wnioski: Zastosowanie abciximabu w trakcie zabiegu stentowania przewlekłego zamknięcia LAD nie wpływa na wyniki bezpośrednie i odległe. Wykazano korzystny wpływ zabiegu na wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory w obserwacji odległej. (Folia Cardiol. 2003; 10: 279–287

Research Scanning Polarimeter (RSP): Retrievals from PODEX and SEAC4RS

We illustrate our methods on examples from the recent NASA's field campaigns POlarimeter Definition EXperiment (PODEX, based in Palmdale, California, January - February 2013) and Studies of Emissions and Atmospheric Composition, Clouds and Climate Coupling by Regional Surveys (SEAC4RS, based in Houston, Texas in August - September 2013). During these campaigns the RSP was onboard the NASA's long-range high-altitude ER-2 aircraft together with an array of other remote sensing instrumentation. Correlative sampling measurements from another aircraft were also available. The data obtained during these campaigns provides an excellent opportunity to study cloud properties in variety of locations and atmospheric conditions. We present examples of boundary layer cumulus and stratocumulus clouds, liquid altostratus clouds, and fogs. In the latter two cases the droplet size distribution derived from RFT analysis exhibited multiple modes corresponding to different cloud layers, as supported by the correlative lidar atmospheric profiles

Leczenie chorych w podeszłym wieku (≥ 80 lat) z zawałem serca bez uniesienia odcinka ST w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej

In Poland the percentage of patients aged ≥ 65 years is over 13%, and of those aged ≥ 80 years more than 3%. Prognoses for upcoming years indicate a further, significant aging of both the Polish population. Ischaemic heart disease remains one of the main causes of death in elderly population. An insufficient body of evidence from clinical trials regarding treatment of elderly patients is the reason for individual recommendations contained in guidelines issued by cardiology societies referring to the treatment of that group of patients to be based mainly on expert opinions. A lower class of recommendations for elderly and very old patients is translated into the clinical practice, as those patients are less commonly treated according to the guidelines. The aim was to verify the hypothesis that referring elderly patients with non-ST-segment elevation myocardial infarction (NSTEMI) to the reference centre with an intention to treat them invasively improves their early and long-term prognosis. The analysis was performed using data stored in the hospitalization database at the Silesian Cardiology Centre in Zabrze (SCCS) and in the Polish Registry of Acute Coronary Syndromes (PL-ACS). To the group of patients hospitalised at the Silesian Cardiology Centre in Zabrze, a similar group of elderly patients, aged ≥ 80 lat, treated conservatively in hospitals and at wards possessing no abilities for invasive treatment during the same period of time, and entered to the PL-ACS register was matched using the “propensity score” method. Patients treated in the reference invasive cardiology centre more commonly received medication recommended by guidelines during their hospitalisation, including thienopyridines, IIb/IIIa GP inhibitors, statins, beta-adrenolytics and angiotensin-converting enzyme inhibitors. In the interventional cardiology centre. Percutaneous coronary intervention was performed in 74% of patients, coronary artery bypass grafting was performed or planned in 7.5%. Consequently, following a coronary angiography assessment only less than 8% of patients were qualified for conservative treatment (no revascularisation). Complications during the hospitalisation in the reference interventional cardiology centre (central nervous system stroke, another myocardial infarction, death) were similarly common as in the “propensity score” matched group treated non-invasively. However, major bleeding was more often encountered in the invasive centre. No differences in terms of early mortality (30 days) were also found between groups. However the 1-year and 2-year mortality was statistically significantly lower for patients treated in the interventional cardiology clinic, compared to both all patients treated in non-invasive hospitals, and to the “propensity score” matched group. No group for which a treatment in the reference interventional cardiology centre would be associated with an unfavourable prognosis was identified. In conclusion, treatment in the reference interventional cardiology centre and application of the invasive strategy and modern pharmacotherapy recommended by valid guidelines reduce the long-term mortality of elderly NSTEMI patients in a highly advanced age, despite the observed rise of incidence of severe bleeding events.W Polsce odsetek osób w wieku 65 lat i starszym wynosi ponad 13%, a w wieku co najmniej 80 lat — ponad 3%. W prognozach na kolejne lata zakłada się dalsze, istotne starzenie się polskiej populacji. Choroba niedokrwienna serca, w tym przede wszystkim zawał serca, pozostaje jedną z ważniejszych przyczyn zgonów wśród osób w podeszłym wieku. Mniejsza liczba dowodów z badań klinicznych dotyczących leczenia osób w tym wieku powoduje, że zalecenia zawarte w wytycznych odnoszące się do leczenia tej grupy chorych są zwykle oparte na opiniach ekspertów. Niższa klasa zaleceń dotyczących postępowania u osób w podeszłym i bardzo podeszłym wieku przekłada się na praktykę kliniczną, ponieważ chorzy Ci rzadziej są leczeni zgodnie z wytycznymi. Celem pracy było określenie, czy kierowanie chorych w podeszłym wieku z zawałem serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI) do ośrodka referencyjnego z intencją leczenia inwazyjnego poprawia ich rokowanie wczesne oraz odległe. Analizę przeprowadzono, korzystając z danych gromadzonych w bazie hospitalizacji pacjentów Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu (SCCS) oraz w Ogólnopolskim Rejestrze Ostrych Zespołów Wieńcowych (PL-ACS) w latach 2004–2012. Do grupy chorych hospitalizowanych w SCCS dobrano metodą propensity score podobną grupę starszych chorych w wieku co najmniej 80 lat, leczonych zachowawczo w szpitalach i na oddziałach bez możliwości leczenia inwazyjnego. Chorzy leczeni w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej istotnie częściej otrzymywali podczas hospitalizacji leki zalecane w wytycznych, takie jak tienopirydyny, inhibitory glikoproteiny IIb/IIIa, statyny, beta-adrenolityki oraz inhibitory konwertazy angiotensyny. W ośrodku kardiologii interwencyjnej angioplastykę wieńcową wykonano u 74% chorych, a pomostowanie aortalno-wieńcowe wykonano lub zaplanowano u 7,5%. W konsekwencji po koronarografii do leczenia zachowawczego (bez rewaskularyzacji) zakwalifikowano tylko niecałe 8% pacjentów. Powikłania podczas pobytu w grupie leczonej w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej (udar ośrodkowego układu nerwowego, ponowny zawał serca, zgon) występowały podobnie często jak w grupie leczonej nieinwazyjnie dobranej metodą propensity score, częściej natomiast stwierdzano duże krwawienia w ośrodku inwazyjnym. Nie stwierdzono również istotnych różnic w zakresie wczesnej śmiertelności (30-dniowej) w badanych grupach. Natomiast śmiertelność roczna i 2-letnia były istotnie statystycznie niższe wśród chorych leczonych w ośrodku kardiologii interwencyjnej zarówno w porównaniu ze wszystkimi chorymi leczonymi w szpitalach nieinwazyjnych jak i dobranymi metodą propensity score. Nie zidentyfikowano podgrupy, w której leczenie w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej wiązałoby się z gorszym rokowaniem. Podsumowując, leczenie w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej oraz zastosowanie strategii inwazyjnej i nowoczesnej farmakoterapii zalecanej w wytycznych zmniejsza śmiertelność odległą chorych z NSTEMI w bardzo podeszłym wieku mimo obserwowanego wzrostu częstości dużych krwawień