Pour une theorie litteraire illustree

The artists and the theorists have always been fascinated by and driven to discover the relationship between arts, like painting and literature. What may come out as a surpise for those who love books, as for those who admire painting, is the illustrated theory of literature by Roger Caillois, whose background is not in literature or in painting, but in sociology. His work entitled "Au coeur du fantastique" published by Gallimard in 1965 and illustrated with famous paintings as well as less known ones has brought together literary criticism and painting by focusing on the theory of the genre of fantastique in literature and in painting, pointing at the similarities rather than differences. However from the 18th century, literature has beeen considered to have straight connection with time, what means being subject to "chronosyntaxe" (time syntax) while painting has been linked to space what signifies being subject to "toposyntaxe" (space syntax). The Caillois’s theory allows the public to guess what lies in the profoundity of fantastique, intangible but identified in art

La poetique du non-dit chez Jules Barbey d'Aurevilly

Dans une des nouvelles au titre chargé de sens, Le dessous de cartes d ’une partie de whist, deux femmes, mises en scène par Jules Barbey d ’Aurevilly, échangent des opinions sur le jeu

Écriture imitative – écriture artistique ou « artisanale » ? Histoires de femmes au collier de velours

W 1613 roku ukazał się anonimowy tekst Histoire prodigieuse d’un gentilhomme auquel le diable est apparu, et avec lequel il a conversé sous le corps d’une femme morte, advenue à Paris le 1 janvier 1613. Ten tekst stał się źródłem inspiracji dla Washingtona Irvinga, a następnie dla kilku pisarzy francuskich, m.in. Petrusa Borela, Paula Lacroix, Alexandre’a Dumasa i Josepha Méry’ego. Wszyscy ci autorzy splagiatowali opowiadanie amerykańskiego pisarza i trudno uważać ich za prawdziwych artystów. Ich teksty przypominają raczej wyrób „rzemieślniczy”. Jedynie powieść Alexandre’a Dumasa, mimo wielu zapożyczeń, wyróżnia się oryginalnością i dzięki temu jej autor zasługuje na miano artysty rzemieślnika

Une page d'histoire dans le romanesque de Barbey d'Aurevilly

"«Je dois être un de ces jours le Walter Scott de la Normandie»1 écrit Jules Barbey d’Aurevilly en 1851 dans une de ses lettres adressées à son ami Trebutien. Quoique cette opinion exprime la conviction des rédacteurs de « L’Assemblée Nationale» qui doit publier L’Ensorcelée en feuilleton, elle semble partagée par l’auteur lui-même qui depuis deux ans déjà couve le projet d’une série de romans « chouans » ou « profondément normands »1 2 réunis sous le titre général d’Ouest." (fragm.

Terra rhetorica w poezji Rimbauda - recenzja

Recenzja książki : Krystyna Wojtynek-Musik : Terra rhetorica w poezji Rimbauda, Katowice, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2006, 160 s., ISBN 83-226-1589-2

Yannick Resch, “Écrire / danser la vie Colette et Isadora”, Paris, L’Harmattan, Collection Amarante, 2014, 197 p., ISBN 978‑2‑343‑04556‑6

Recenzja książki Yannicka Rescha, “Écrire / danser la vie Colette et Isadora”, Paris, L’Harmattan, Collection Amarante, 2014, 197 p., ISBN 978‑2‑343‑04556‑6

Balzac-mosaique - recenzja

Recenzja książki: Jeannine Guichardet, Balzac-mosaïque, Clermont-Ferrand, Presses Universitaires Blaise Pascal, 2007, 448 s., ISBN .978-2-84516-342-3

"Cette obscure clarte" du recit fantastique : le cas d'Alexandre Dumas

"Au début des Gentilshommes de la Sierra-Morena, un de ses rares contes tenus pour fantastiques, Alexandre Dumas écrit : Ce qui m’a séduit quand j’ai commencé ce livre, qui n’avait pas d’antécédent pour moi dans les vingt ans de ma vie littéraire qui se sont déjà écoulés, c’est surtout la faculté qu’il me donnait de me jeter dans la vie rêveuse, fatigué que je suis parfois de la vie positive1. Contes rares, car quantitativement, par rapport à l’ensemble de son oeuvre comptant quelque trois cents volumes (romans, pièces de théâtre, essais, mémoires) la part du fantastique qui ne dépasse pas une vingtaine de récits est plutôt mince." (fragm.

Les lettres de Barbey d'Aurevilly a Trebutien ou le "dessous" du recit aurevillien

Aby w pełni zrozumieć twórczość Barbey d'Aurevilly'ego nie wystarczy poprzestać na jego powieściach i nowelach czy krytyce literackiej, ale trzeba wziąć pod uwagę również jego korespondencję, a zwłaszcza listy pisane w ciągu 27 lat do serdecznego przyjaciela Trebutiena. W listach tych odzwierciedla się nie tylko osobowość Barbey d'Aurevilly'ego, lecz także jego teorie literackie. Autor pisze o swoich zamierzeniach literackich, wypowiada opinie na temat utworów już opublikowanych, stając się tym samym krytykiem własnej twórczości. W wielu wypadkach wyjaśnia genezę swoich powieści i udział Trebutiena jako źródła rozmaitych informacji. Przedstawia swoje poglądy na temat samych listów. Wyjaśnia, jak uporządkować korespondencję w przypadku ewentualnego jej opublikowania. Z tych właśnie względów listy jako parateksty powinny znaleźć się w dziełach zebranych Barbey d'Aurevilly'ego

L'ecriture et le langage dans le roman epistolaire francais et polonais de 1760 a 1820 - recenzja

Recenzja książki: Andrzej Rabsztyn : L'Écriture et le langage dans le roman épistolaire français et polonais de 1760 à 1820, Katowice, Edition PARA, 2005, 246 s., ISBN 83-922778-2-1