Measuring cognitive impairment and monitoring cognitive decline in Huntington's disease:a comparison of assessment instruments

Background Progressive cognitive decline is an inevitable feature of Huntington’s disease (HD) but specific criteria and instruments are still insufficiently developed to reliably classify patients into categories of cognitive severity and to monitor the progression of cognitive impairment. Methods We collected data from a cohort of 180 positive gene-carriers: 33 with premanifest HD and 147 with manifest HD. Using a specifically developed gold-standard for cognitive status we classified participants into those with normal cognition, those with mild cognitive impairment, and those with dementia. We administered the Parkinson’s Disease-Cognitive Rating Scale (PD-CRS), the MMSE and the UHDRS cogscore at baseline, and at 6-month and 12-month follow-up visits. Cutoff scores discriminating between the three cognitive categories were calculated for each instrument. For each cognitive group and instrument we addressed cognitive progression, sensitivity to change, and the minimally clinical important difference corresponding to conversion from one category to another. Results The PD-CRS cutoff scores for MCI and dementia showed excellent sensitivity and specificity ratios that were not achieved with the other instruments. Throughout follow-up, in all cognitive groups, PD-CRS captured the rate of conversion from one cognitive category to another and also the different patterns in terms of cognitive trajectories. Conclusion The PD-CRS is a valid and reliable instrument to capture MCI and dementia syndromes in HD. It captures the different trajectories of cognitive progression as a function of cognitive status and shows sensitivity to change in MCI and dementia

Cognitive training and cognitive rehabilitation as non-pharmacological therapeutic strategies in Parkinson’s disease: areview of research

A diagnosis of Parkinson’s disease is based on axial motor symptoms of the disease, such as stiffness, bradykinesia, postural disturbances and resting tremors. In recent years, attention has also been paid to non-motor symptoms (cognitive, neuropsychiatric and vegetative) that often precede the manifestation of movement symptoms and significantly reduce the patients’ quality of life. Patients with Parkinson’s disease often experience slowness of thought (bradyphrenia), impaired executive and visuospatial functions, and weakening of attention processes. Developing effective therapeutic strategies that will slow or stop the cognitive deterioration becomes the subject of researchers’ interest. The article below presents the results of research on the effectiveness of strictly cognitive non-pharmacological interactions, aimed at improving cognitive performance of patients with Parkinson’s disease (cognitive training, cognitive rehabilitation). These studies suggest that cognitive training and cognitive rehabilitation are safe and effective methods of improving cognitive performance of patients with Parkinson’s disease. All studies report improvement of performance in at least one function under the influence of cognitive training and rehabilitation. Cognitive domains whose efficiency improved the most significantly were: attention, episodic memory and executive functions, which in Parkinson’s disease are particularly susceptible to weakening. Nevertheless, there are still few studies with more numerous intervention groups, studies comparing the effectiveness of training in people at different stages of disease and longitudinal studies, which would show if the improvement lasts over time and whether it has an influence on everyday functioning (transfer of acquired skills).Podstawą diagnostyki choroby Parkinsona jest stwierdzenie osiowych objawów ruchowych, takich jak sztywność, bradykinezja, zaburzenia postawy i drżenia spoczynkowe. W ostatnich latach zwraca się także uwagę na objawy pozaruchowe (poznawcze, neuropsychiatryczne i wegetatywne), które często poprzedzają manifestację objawów ruchowych i w znaczącym stopniu obniżają jakość życia chorych. U pacjentów z chorobą Parkinsona często stwierdza się spowolnienie myślenia (bradyfrenię), zaburzenia funkcji wykonawczych i wzrokowo-przestrzennych oraz osłabienie procesów uwagi, więc przedmiotem zainteresowania badaczy staje się opracowanie skutecznych strategii terapeutycznych, które pozwolą spowolnić lub zatrzymać proces deterioracji poznawczej. W artykule zaprezentowano wyniki badań dotyczących efektywności ściśle poznawczych, niefarmakologicznych strategii terapeutycznych ukierunkowanych na poprawę sprawności kognitywnej osób z chorobą Parkinsona. Omówione badania sugerują, że treningi poznawcze i rehabilitacja poznawcza są bezpiecznymi i skutecznymi metodami poprawiania sprawności poznawczej pacjentów. Wszyscy autorzy donoszą o poprawie sprawności przynajmniej jednej funkcji pod wpływem treningu i rehabilitacji. Sprawność poznawcza poprawiła się w największym stopniu w następujących obszarach: uwaga, pamięć epizodyczna i funkcje wykonawcze, które w chorobie Parkinsona są szczególnie podatne na osłabienie. Niemniej wciąż brakuje badań z liczniejszymi grupami interwencyjnymi, badań porównujących efektywność treningów u osób na różnym etapie zaawansowania choroby oraz badań longitudinalnych, które pokazałyby, czy uzyskana poprawa jest trwała i czy przekłada się na funkcjonowanie pacjentów w życiu codziennym (transfer nabytych umiejętności)

Trening poznawczy i rehabilitacja poznawcza jako niefarmakologiczne strategie terapeutyczne w chorobie Parkinsona – przegląd badań

Podstawą diagnostyki choroby Parkinsona jest stwierdzenie osiowych objawów ruchowych, takich jak sztywność, bradykinezja, zaburzenia postawy i drżenia spoczynkowe. W ostatnich latach zwraca się także uwagę na objawy pozaruchowe (poznawcze, neuropsychiatryczne i wegetatywne), które często poprzedzają manifestację objawów ruchowych i w znaczącym stopniu obniżają jakość życia chorych. U pacjentów z chorobą Parkinsona często stwierdza się spowolnienie myślenia (bradyfrenię), zaburzenia funkcji wykonawczych i wzrokowo-przestrzennych oraz osłabienie procesów uwagi, więc przedmiotem zainteresowania badaczy staje się opracowanie skutecznych strategii terapeutycznych, które pozwolą spowolnić lub zatrzymać proces deterioracji poznawczej. W artykule zaprezentowano wyniki badań dotyczących efektywności ściśle poznawczych, niefarmakologicznych strategii terapeutycznych ukierunkowanych na poprawę sprawności kognitywnej osób z chorobą Parkinsona. Omówione badania sugerują, że treningi poznawcze i rehabilitacja poznawcza są bezpiecznymi i skutecznymi metodami poprawiania sprawności poznawczej pacjentów. Wszyscy autorzy donoszą o poprawie sprawności przynajmniej jednej funkcji pod wpływem treningu i rehabilitacji. Sprawność poznawcza poprawiła się w największym stopniu w następujących obszarach: uwaga, pamięć epizodyczna i funkcje wykonawcze, które w chorobie Parkinsona są szczególnie podatne na osłabienie. Niemniej wciąż brakuje badań z liczniejszymi grupami interwencyjnymi, badań porównujących efektywność treningów u osób na różnym etapie zaawansowania choroby oraz badań longitudinalnych, które pokazałyby, czy uzyskana poprawa jest trwała i czy przekłada się na funkcjonowanie pacjentów w życiu codziennym (transfer nabytych umiejętności)

Zaburzenia poznawcze i neuropsychiatryczne w chorobie Parkinsona

Celem pracy jest zwrócenie uwagi na znaczenie objawów poznawczych i neuropsychiatrycznych w chorobie Parkinsona(PD, Parkinson’s disease). Należą one do grupy objawów pozaruchowych. Uwzględnienie ich w całościowym,interdyscyplinarnym procesie diagnostyczno-terapeutycznym zwiększa szanse na optymalne fizyczne, psychiczne,poznawcze oraz społeczne funkcjonowanie chorych i zachowanie przez nich ogólnej dobrej jakości życia. Choć zburzenianeuropsychiatryczne i funkcji poznawczych mogą być bardziej uciążliwe dla chorych niż zaburzenia ruchowe,to często są one pomijane w procesie diagnostycznym i leczeniu. Ich współwystępowanie obniża efektywność leczeniapodstawowego, przyspieszając proces deterioracji fizycznej i poznawczej, i prowadząc do większej niepełnosprawnościi śmier telności. Profil objawów neuropsychologicznych w PD jest specyficzny, odmienny niż w innych chorobachneurozwyrodnieniowych (np. chorobie Alzheimera), i obejmuje zaburzenia w zakresie pięciu podstawowych obszarówpoznawczych, tj.: funkcji wykonawczych z bradyfrenią, pamięci, sprawności wzrokowo-przestrzennej, procesówuwagi, sprawności językowej. W momencie rozpoznania łagodne zaburzenia poznawcze występują u 30% chorych,po 3 latach — u 50%, natomiast po kilkunastu latach u 80–90% pacjentów z PD rozpoznaje się otępienie. W populacjiogólnej osób w wieku powyżej 65 lat rozpowszechnienie otępienia w przebiegu PD wynosi 2–4%. Wzrastająca długośćżycia chorych oraz potr zeba podnoszenia jakości życia pacjentów z chorobami neurozwyro dnieniowymi skłaniajądo poszukiwania bardziej efektywnych metod wczesnej diagnostyki i wielostronnego leczenia, z uwzględnieniemoddziaływań farmakologicznych i niefarmakologicznych

Needs of Older People Attending Day Care Centres in Poland

Introduction: Day care centres (DCC) aim to support older adults living in their own homes by providing a variety of activities to promote the independence of those people and reduce the caregiver’s burden. In Poland, there are no standards for providing this form of care. The provided care is delivered by different organisations, and there is a lack of quality control in the majority of places. Regrettably, in Poland, there is a paucity of research on the holistic needs of the elderly attending DCC. Aim of this study: This is the first study which has aimed to identify the Polish day care centres attendees’ needs to ensure that the increasing number of older people receive the best possible care, and as a part of the quality improvement process for recommendation development of the new day care services model in Poland within the ‘Homely Marina’ project. Methods and Materials: A representative sample (n = 269) was randomly selected from day care centres attendees (estimated as 10,688) in Poland. An anonymous survey for the assessment of needs was developed by the authors. Results: The respondents assessed the level of provided services as very good or good. Best rated services included meals, supportive and welfare services (occupational therapy, music therapy, art therapy, cognitive training). Almost half of the participants indicated the need for company as the main reason to attend a DCC. This research reveals a lack of support with regard to additional staff: e.g., a nurse. Conclusions: In Poland, the services offered in DCC should focus on social isolation and sense of loneliness prevention, and maintenance of social activity of the elderly. The presented analysis of needs in Polish day care centres suggests a need for changes which may improve the quality of services. There is a great need to find a balance between home-based care and in-patient care, using better integration of available services and strengthening support for informal caregivers. Robust research with a collection of meaningful outcomes is required to ensure that in Poland, the increasing number of older people is enabled to access high-quality day care service provision

Postoperative pain relief in general surgery – recommendations of the Association of Polish Surgeons, Polish Society of Anaesthesiology and Intensive Therapy, Polish Association for the Study of Pain and Polish Association of Regional Anaesthesia and Pain Treatment

It is estimated that there are over 310 million surgeries performed in the world every year. Appropriate analgesic management in the perioperative period constitutes a fundamental right of every patient, significantly reducing the number of postoperative complications and the time and costs of hospitalization, particularly in the high-risk group of patients (ASA III-V) subject to extensive surgical procedures and hospitalized in intensive care units. Despite such significant arguments speaking for the conduct of effective analgesia in the perioperative period, nearly 79% of patients operated in hospitalization settings and 71% of patients operated in outpatient settings (so-called first day surgery) experienced postoperative pain of moderate, strong or extreme intensity. Hence, effective relief of postoperative pain should constitute one of the priorities of integrated, modern perioperative management, the components of which apart from adequate analgesia involve early nutrition through the alimentary canal, early patient activation and active physiotherapy. In the currently published “Guidelines”, a team of authors has updated the previous “Recommendations” primarily in terms of methods for optimizing postoperative pain relief and new techniques and drugs introduced for postoperative pain therapy in recent years. The algorithms of postoperative pain management in different treatment categories were also updated

Uśmierzanie bólu pooperacyjnego w chirurgii ogólnej – zalecenia Towarzystwa Chirurgów Polskich, Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Polskiego Towarzystwa Badania Bólu oraz Polskiego Towarzystwa Znieczulenia Regionalnego i Leczenia Bólu

Szacuje się, że każdego roku na świecie przeprowadzanych jest ponad 310 milionów zabiegów operacyjnych. Prawidłowe postępowanie przeciwbólowe w okresie okołooperacyjnym jest fundamentalnym prawem każdego pacjenta, zmniejsza także znacząco liczbę powikłań pooperacyjnych oraz czas i koszty hospitalizacji, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka (ASA III-V), poddawanych rozległym zabiegom chirurgicznym oraz hospitalizowanych w oddziałach intensywnej terapii. Pomimo tak istotnych argumentów przemawiających za prowadzeniem skutecznej analgezji w okresie okołooperacyjnym, u blisko 79% pacjentów operowanych w trybie hospitalizacji oraz 71% pacjentów operowanych w trybie ambulatoryjnym (tzw. chirurgia 1-dnia) obserwowano pooperacyjny ból o nasileniu umiarkowanym, silnym lub ekstremalnym. Dlatego też skuteczne uśmierzanie bólu pooperacyjnego powinno być jednym z priorytetów zintegrowanego, nowoczesnego postępowania okołooperacyjnego, którego składowymi poza adekwatną analgezją są wczesne odżywianie drogą przewodu pokarmowego, wczesne uruchamianie pacjentów oraz aktywna fizjoterapia. W obecnie publikowanych „Zaleceniach” zespół autorów dokonał aktualizacji poprzednich „Rekomendacji” przede wszystkim w zakresie dotyczącym metod optymalizacji uśmierzania bólu pooperacyjnego oraz nowych technik i leków wprowadzonych do terapii bólu pooperacyjnego w ostatnich latach. Zaktualizowano także algorytmy pooperacyjnego postępowania przeciwbólowego w różnych kategoriach zabiegów

Measuring cognitive impairment and monitoring cognitive decline in Huntington's disease : a comparison of assessment instruments

Altres ajuts: acords transformatius de la UABBackground: Progressive cognitive decline is an inevitable feature of Huntington's disease (HD) but specific criteria and instruments are still insufficiently developed to reliably classify patients into categories of cognitive severity and to monitor the progression of cognitive impairment. Methods: We collected data from a cohort of 180 positive gene-carriers: 33 with premanifest HD and 147 with manifest HD. Using a specifically developed gold-standard for cognitive status we classified participants into those with normal cognition, those with mild cognitive impairment, and those with dementia. We administered the Parkinson's Disease-Cognitive Rating Scale (PD-CRS), the MMSE and the UHDRS cogscore at baseline, and at 6-month and 12-month follow-up visits. Cutoff scores discriminating between the three cognitive categories were calculated for each instrument. For each cognitive group and instrument we addressed cognitive progression, sensitivity to change, and the minimally clinical important difference corresponding to conversion from one category to another. Results: The PD-CRS cutoff scores for MCI and dementia showed excellent sensitivity and specificity ratios that were not achieved with the other instruments. Throughout follow-up, in all cognitive groups, PD-CRS captured the rate of conversion from one cognitive category to another and also the different patterns in terms of cognitive trajectories. Conclusion: The PD-CRS is a valid and reliable instrument to capture MCI and dementia syndromes in HD. It captures the different trajectories of cognitive progression as a function of cognitive status and shows sensitivity to change in MCI and dementia