The Influence of Carbonate Ions on the Structure of the Electrical Double Layer at the Interface of Hydroxyapatite/Electrolyte Solution

The aim of the work was to investigate the changes in the double electrical layer at the hydroxyapatite containing different amount of carbonate ions/electrolyte solution. Besides, the main properties of the edl (electrical double layer), i.e. surface charge density and zeta potential were determined by electrophoresis measurements and potentiometer titration, respectively. The synthesized adsorbents were characterized by the following methods: X-ray diffraction, FTIR (Fourier Transform Infrared Spectroscopy), adsorption and desorption of nitrogen and scanning electron microscopy. The analyzed samples had different structures and particle sizes. It was proved that increase in the carbonate groups content is connected with the decrease of apatite grain sizes and crystallinity reduction. The characteristic parameters of the electric double layer were also different: pHpzc (point zero of charge) of hydroxyapatite was 6.5 whereas for carbonate apatite was higher – pHpzc = 8. In both cases determination of precise pHIEP (isoelectric point) was not possible but it is known that its value is lower than 4

Mitogenic potency of insulin glargine

The goal of diabetes mellitus treatment is to maintain long-term near-normoglycaemia to prevent the onset or progression of long-term complications. In order to achieve tight glycaemic control and improve the quality of life for diabetic patients, a number of novel insulin preparations, insulin analogues, have been constructed thanks to recombinant DNA technologies and advanced protein chemistry. Because structurally modified insulins may differ from human insulin not only in metabolic but also in mitogenic potencies there were concerns raised about the possibility of increased insulin analogue proliferative action or tumourigenesis. In vitro and in vivo studies on insulin analogues in comparison to endogenous insulin have been performed to closely monitor the insulin analogue action profiles. Insulin glargine was the only one presenting a significant increase in affinity to insulin-like growth factor type 1 (IGF-1) receptor. However, there was controversy regarding the safety of insulin glargine use because of its potential risk of mitogenicity but it proved to be true only for human osteosarcoma cells Saos/B10. Outcomes of the studies performed on lines other than cancer cells and on animals did not present any increased mitogenic activity nor mitogenic potency of insulin glargine in comparison to human insulin.Celem leczenia cukrzycy jest uzyskanie i stałe utrzymywanie stanu zbliżonego do normoglikemii w celu zapobiegania powstawaniu i progresji późnych powikłań naczyniowych. Aby uzyskać pełną kontrolę gikemii i poprawić jakość życia pacjentów chorujących na cukrzycę, opracowano, dzięki wykorzystaniu technik rekombinacji DNA i zaawansowanych metod modyfikacji białek, wiele nowych preparatów insulinowych - analogów insuliny. Ponieważ strukturalnie zmodyfikowana cząsteczka insuliny może różnić się od cząsteczki ludzkiej insuliny nie tylko wpływem na metabolizm, ale również właściwościami mitogennymi, dlatego zwrócono uwagę na istnienie ryzyka podwyższonej aktywności proliferacyjnej analogów insuliny. W celu dokładnej oceny profilu aktywności insulin analogowych porównano je, zarówno w badaniach in vitro, jak i in vivo, z insuliną ludzką. Glargina okazała się być jedyną insuliną, która charakteryzuje się znamiennie zwiększonym powinowactwem do receptora insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1, insulin-like growth factor type 1). Mimo że istniały kontrowersje dotyczące bezpieczeństwa stosowania glarginy z uwagi na ryzyko działania mitogennego, to okazało się ono istotne jedynie w badaniach in vitro w odniesieniu do ludzkiej linii komórek kostniakomięsaka Saos/B10. Wyniki pozostałych badań nie wykazały zwiększonej aktywności mitogennej lub potencjału mitogennego w porównaniu z insuliną ludzką

Influence of the Modifier Type and its Concentration on Electroosmotic Flow of the Mobile Phase in Pressurized Planar Electrochromatography

The aim of this work was to find a relationship between electroosmotic flow (EOF) velocity of the mobile phase in pressurized planar electrochromatography (PPEC) and physicochemical properties like zeta potential, dielectric constant, and viscosity of the mobile phase as well as its composition. The study included different types of organic modifiers (acetonitrile, methanol, ethanol, acetone, formamide, N-methylformamide and N,N-dimethylformamide) in the full concentration range. In all experiments, chromatographic glass plates HPTLC RP-18 W from Merck (Darmstadt) were used as a stationary phase. During the study we found that there is no linear correlation between EOF velocity of the mobile phase and single variables such as zeta potential or dielectric constant or viscosity. However, there is quite strong linear correlation between EOF velocity of the mobile phase and variable obtained by multiplying zeta potential of the stationary phase–mobile phase interface, by dielectric constant of the mobile phase solution and dividing by viscosity of the mobile phase. Therefore, it could be concluded that the PPEC system fulfilled the Helmholtz–Smoluchowski equation

Dunnigan-type familial partial lipodystrophy associated with the heterozygous R482W mutation in LMNA gene — case study of three women from one family

Lipodystrofie są heterogenną grupą chorób dotyczących rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w organizmie. Rodzinna częściowa lipodystrofiatypu Dunnigana (FPLD, familial partial lipodystrophy of the Dunnigan type) jest rzadkim autosomalnie dominującym schorzeniem, któregoprzyczyną jest mutacja braku sensu w genie laminy A/C (gen LMNA). W chorobie tej dochodzi do selektywnej utraty podskórnej tkankitłuszczowej kończyn i tułowia oraz jej kumulacji w okolicy karku i twarzy, co zwykle jest związane z występowaniem różnych schorzeńmetabolicznych, w tym insulinooporności, cukrzycy, dyslipidemii, stłuszczenia wątroby i nadciśnienia tętniczego. W przedstawionymraporcie opisujemy kliniczne i molekularne cechy trzech polskich kobiet pochodzących z jednej rodziny charakteryzujących się fenotypemFLPD (matka i jej dwie córki). Obecność FLPD rozpoznano w trakcie leczenia cukrzycy na podstawie sekwencjonowania genu LMNAi ujawnienia heterozygotycznej mutacji R482W. W celu rozpoznania cukrzycy monogenowej związanej z lipodystrofią ważne jest przeprowadzenieszczegółowego badania fizykalnego w toku diagnostyki cukrzycy oraz świadomość konieczności diagnostyki genetycznejwątpliwych przypadków. Prawidłowa diagnostyka różnicowa cukrzycy jest niezbędna w celu ustalenia strategii leczenia, przewidywaniaprogresji choroby, określenia rokowania, a także jest potrzebna w celu wzmożenia czujności diagnostycznej w odniesieniu do rodzinyosoby będącej nosicielem mutacji.Lipodystrophies are a heterogeneous group of diseases affecting adipose tissue distribution. Familial partial lipodystrophy of the Dunnigantype (FPLD) is a rare autosomal, dominant disorder caused by missense mutations in lamin A/C (LMNA) gene where selectiveloss of subcutaneous adipose tissue from the limbs and trunk, and accumulation of fat in the neck and face, is usually associated witha variety of metabolic disorders including insulin resistance, diabetes mellitus, dyslipidemia, hepatic steatosis and high blood pressure.In this report we present clinical and molecular features of three Polish women with FLPD phenotype coming from one family (a motherand her two daughters). FPLD was recognised under the circumstances of diabetes treatment, where sequencing of LMNA gene revealedheterozygous R482W mutation. In order to be able to recognise monogenic diabetes associated with lipodystrophy, it is important to bevery precise in physical examination while diagnosing diabetes and to be aware of the necessity of performing genetic testing. Diabetesappropriatedifferential diagnosis is essential for the treatment strategy, anticipation of the disease progression, and determination of theprognosis. It is necessary for an individual mutation carrier to look carefully at the patient’s family

Professor Bolesław Rutkowski's 70th birthday : laudatio

On 5 December 2014 Professor Bolesław Rutkowski, the outstanding Polish nephrologist, doctor and researcher, renowned organizer, our teacher, colleague and friend, will celebrate his 70th birthday. We would like to take this opportunity to present to you his life and his scientific achievements

The polymorphism in insulin receptor substrate-1 gene and birth weight in neonates at term

Wstęp: Mutacja genu substratu 1 receptora insuliny (IRS-1, insulin receptor substrate-1) jest jednym z genetycznych czynników ryzyka, przypuszczalnie związanych z występowaniem zjawiska oporności na insulinę lub predyspozycją do wystąpienia cukrzycy typu 2. Celem niniejszego badania była ocena potencjalnych zależności między polimorfizmem Gly972Arg w genie IRS-1 a masą ciała u noworodków urodzonych o czasie. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 100 noworodków urodzonych o czasie (38-42 tydzień ciąży), których matki nie chorowały podczas ciąży. Po wyekstrahowaniu genomowego DNA z leukocytów krwi pępowinowej przeprowadzono z użyciem metody PCR ocenę polimorfizmu Gly972Arg genu IR-1. Wyniki: Urodzeniowa masa ciała była istotnie niższa u noworodków z polimorfizmem Gly972Arg genu IRS-1 w porównaniu z grupą kontrolną (3161,75 ± 380,86 g vs. 3427,92 ± 468,86 g). U noworodków z tym polimorfizmem zaobserwowano również mniejszą długość ciała oraz mniejszy obwód głowy (odpowiednio: 54,38 ± 3,13 cm vs. 52,69 ± 2,91 cm oraz 34,08 ± 1,47 cm vs. 33,63 ± 0,81 cm). Wnioski: Wyniki sugerują, że genotyp Gly972Arg u noworodków urodzonych o czasie wiąże się z niższą urodzeniową masą ciała, mniejszą długością ciała oraz mniejszym obwodem głowy.Background: The mutation of the IRS-1 gene is one of the genetic risk factors which, it is speculated, is associated with insulin resistance or predisposition to type 2 diabetes. The aim of our study was to evaluate the association between the Gly972Arg polymorphism in the IRS-1 gene and birth weight in newborn children with adequate gestational age. Material and methods: 100 newborn children with adequate gestational age (38–42 weeks), whose mother had no disorders during pregnancy, were studied. Genomic DNA was extracted from umbilical cord blood leukocytes, and Gly972Arg polymorphism in the IRS-1 gene was genotyped using the PCR-based method. Results: Birth weight was significantly lower in the newborn with the IRS-1 Gly972Arg polymorphism compared with a control group (3161.75 ± 380.86 g vs. 3427.92 ± 468.86 g). Body length and head circumference at birth were also lower in the neonates with that polymorphism (54.38 ± 3.13 cm vs. 52.69 ± 2.91 cm, and 34.08 ± 1.47 vs. 33.63 ± 0.81, respectively). Conclusions: The results suggest that the Gly972Arg genotype is associated with lower birth weight, body length and head circumference in neonates with adequate gestational age

Association of single nucleotide polymorphism (rs741301) of the ELMO1 gene with diabetic kidney disease in Polish patients with type 2 diabetes: a pilot study

Introduction: Multifactorial pathogenesis of diabetic kidney disease (DKD) consists of a combination of metabolic, environmental, and genetic factors. A genome-wide association study has shown that ELMO1 is a candidate gene for DKD occurrence and progression. The aim of this study was to assess the association of a single nucleotide polymorphism (rs741301) of the ELMO1 gene with DKD in Polish patients with type 2 diabetes (T2DM). Material and methods: This was a case/control study of 272 T2DM patients with or without DKD. Patients were divided into groups depending on DKD definition according to the American Diabetes Association (ADA) and the National Kidney Foundation (NKF). The association of the rs741301 polymorphism with DKD was assessed in the whole study group as well as in the subgroups stratified according to the presence of DKD. Results: There was no association between rs741301 polymorphisms and the presence of DKD in relation to the ADA definition (p = 0.6) or the NKF definition (p = 0.5) of DKD and with estimated glomelural filtration rate (eGFR) value reflecting the stage of the chronic kidney disease (p = 0.8). Conclusions: Even though the results of this study are negative, there is still a great need for larger studies assessing the genetic susceptibility to DKD to identify patients who are particularly prone to this complication

Improvement of the type 2 diabetes management - role of the innovative therapies taking DPP-4 inhibitors as an example

Chorobowość cukrzycy typu 2 w Polsce oceniono na 1,6–3,7%. Około 90–95% wszystkich chorych na świecie stanowią pacjenci z cukrzycą typu 2, a prognozy na 2025 rok wskazują, że liczba chorych może sięgnąć 300 mln osób. Chorzy na cukrzycę są 3-krotnie częściej hospitalizowani niż osoby bez cukrzycy. Około 70–80% chorych na cukrzycę umiera wskutek powikłań sercowo-naczyniowych, co prowadzi do skrócenia życia o 4–10 lat. Całkowite bezpośrednie koszty medyczne cukrzycy typu 2 w Polsce w 2002 roku oszacowano na 2,6 mld zł, co stanowiło 8% wydatków poniesionych na opiekę zdrowotną. Epidemia cukrzycy typu 2 uzasadnia umieszczenie profilaktyki i leczenia cukrzycy wśród priorytetów polityki zdrowotnej. W Polsce pacjenci mają ograniczony dostęp do nowoczesnych terapii i procedur stosowanych w leczeniu cukrzycy. Cele leczenia cukrzycy określone przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) mogą być realizowane tylko na podstawie wykorzystania wszystkich dostępnych metod terapeutycznych, w tym innowacyjnych. Ze względu na naturalny przebieg choroby uzyskanie oraz utrzymanie optymalnej kontroli glikemii nadal pozostaje trudnym wyzwaniem. Mimo możliwości stosowania wielu doustnych leków i nowych schematów insulinoterapii, zwraca się uwagę na nowe klasy preparatów przeciwcukrzycowych, jak najbardziej zbliżonych w swym działaniu do fizjologicznego ideału. Inhibitory DPP-IV należą do najnowszych leków doustnych stosowanych w leczeniu cukrzycy typu 2, skutecznie obniżających glikemię, przy dobrej tolerancji, neutralnym wpływie na masę ciała oraz bardzo małym ryzyku wystąpienia hipoglikemii. Stanowią jedną z najbardziej atrakcyjnych metod poprawy kontroli cukrzycy typu 2, zwłaszcza w skojarzeniu z metforminą, dlatego znalazły swoje miejsce w zaleceniach klinicznych PTD na 2009 rok. Wyniki analiz farmakoekonomicznych wskazują również, że dołączenie inhibitora DPP-4 (sitagliptyny) do metforminy jest efektywną kosztowo opcją wobec stosowania pochodnych sulfonylomocznika, przy koszcie 6,7 tys. zł za jednostkę QALY. Nakłady na poprawę kontroli cukrzycy typu 2 przy zastosowaniu innowacyjnych leków mogą stanowić bardziej opłacalną strategię niż znacznie bardziej kosztowna terapia odległych powikłań.The prevalence of type 2 diabetes in Poland is estimated at 1.6-3.7%. Type 2 diabetes is diagnosed in about 90-95% of the cases worldwide. The prognosis alarms, that number of type 2 diabetes might reach even 300 million patients in the year 2025. Hospital admissions among diabetic patients exceed three folds admissions in non-diabetic patients. About 70-80% incidences of death in diabetic patients results from the cardio-vascular complications. These decrease life expectancy by 4-10 years. The total direct medical costs of type 2 diabetes in the year 2002 in Poland reached 2.6 billion PLN which constituted 8% of the total health care spending. The epidemic characteristic of the disease justify inclusion of the type 2 diabetes management in the health care policy priorities. The access of innovations in type 2 diabetes treatment in Poland is limited. The treatment goals determined by the Polish Society of Diabetology could only be executed with the use of all the available therapeutic options including also innovative drugs. The optimal glicemic control and maintenance of effectiveness in type 2 diabetes patients still constitutes the main therapeutic concern. Despite the currently used oral anti-diabetics and increasing administration of novel insulin therapies, there is plenty of scope for improvement with the use of innovative drugs acting through the mechanism close to the physiological reactions. The DPP-4 inhibitors constitute new therapeutic class of oral anti-diabetics effective in terms of gilcemic control and well tolerated. Moreover, DPP-4 have neutral influence on the body weight and their use is associated with very low risk of hypogycemy. Therefore DPP-4 give an opportunity to improve type 2 diabetes management, particularly in combination with metformine. As a result of their therapeutic added value, DPP-4 have been included into therapeutic guidelines of Polish Society of Diabetology issued in the year 2009. Results of the pharmacoeconomics evaluations, proved, that use of the DPP-4 (sitagliptine) as ad on therapy to metformine is cost-effective as compare to sulfonylourea addition. The calculated cost per QALY amounted to 6.7 thousand PLN in Polish setting. The increase of funds on innovative anti-diabetic drugs could constitute more profitable strategy than much more costly treatment of the future complications related to type 2 diabetes