The Contemporary Face of Transnational Criminal Organizations and the Threat they Pose to U.S. National Interest: A Global Perspective.

Traditional organized crime groups have consistently posed issues for la w enforcement; however, the contemporary TCOs present an even greater security risk and threat. TCOs thrive in countries with a weak rule of law and present a great threat to regional security in many parts of the world. Bribery and corruption employed by these groups further serve to destabilize already weak governments. These TCOs also present a major threat to U.S. and world financial systems by exploiting legitimate commerce, and in some cases creating parallel markets (“Transnational Organized,” 2011) . Finally, one of the most significant threats posed by contemporary TCOs is their alliances and willingness to work with terrorist and extremist organizations. This paper will focus on contemporary TCOs by giving a brief overview of the most common criminal enterprises associated with these groups, the nexus between various TCOs, the nexus between TCOs and terrorist and extremist groups, case studies highlighting the nexus, and the threats they pose to U.S. national interests

Transnational Criminal Organizations (TCOs): The Case of Combating Criminal Biker Gangs

Transnational crime organizations (TCOs) represent a challenge to societies all over the world. This article explores combating criminal biker gangs, where stakeholders in the community and governments vary in their responses. These stakeholders include the government, law enforcers, courts, and the communities. The variation in responses is conceptualized in terms of a four stage of growth model. This model includes criminal biker gang members being treated as movie stars, individual criminals, organized criminals, and finally, enemies of the state. A stage model is a theoretical approach to understanding different levels of maturity in combating criminal biker gangs. Due to the great presence and threat from biker gangs, Norway and Australia are used as examples to illustrate the model. Further research should involve developing existing and new criteria for determination of maturity level in combating biker gangs, as well as applying such criteria to other countries with large biker gang populations

Koncentracija 16 elemenata u tkivima (jetra, mišić, škrge) babuške (carassius gibelio, bloch, 1782) akumulacije Međuvršje, sezonski aspekt

Akumulacija Međuvršje nalazi se u izlaznom delu Ovčarsko-kablarske klisure. Dužina akumulacije iznosi 9.3km, a površina 1.5km2. Najveća širina iznosi 272m, dok je maksimalna dubina do 12m zabeležena neposredno ispod brane. Dno akumulacije je najvećim delom muljevito, i u manjoj meri peskovito. Aktivnost HE Međuvršje dovodi do oscilovanja u litoralnoj zoni od 20 do 30 cm. Stalno taloženje rečnog nanosa dovodi do stvaranje malih zaravni koje usporavaju tok i menjaju izgled rečnog korita. Kako je akumulacija oivičena branama HE Ovčar i HE Međuvršje, od kojih ni jedna ne poseduje objekte za prelaz riba (tzv. riblje staze), uzvodne i nizvodne migracije i kontakti ribljih populacija su praktično onemogućeni što akumulaciju čini jedinstvenim zatvorenim sistemom. Prema podacima koji su prikupljeni tokom terenskih istraživanja 2012. godine, akumulaciju Međuvršje naseljavaju 19 vrsta riba iz ukupno 6 familija. Akumulacija Međuvršje ima sastav ribljeg naselja koji ukazuje da je to ribolovna voda sa osobinama i elementima gornjeg toka šaranskih riba ili region rečne mrene (epipotamon) i srednjeg toka šaranskih riba ili region deverike (metapotamon). Riblju zajednicu akumulacije Međuvršje karakteriše dominacija uklije (A.alburnus), gavčice (Rodeus sericeus) i babuške (Carasius gibelio), uz zadovoljavajuću brojnost bodorke (Rutilus rutilus), skobalja (Ch.nasus), grgeča (Perca fluviatilis) i klena (S.cephalus). Nepovoljnoj strukturi ihtiofaune doprinose „novi članovi“ – alohtone vrste, babuška, cverglan (Ameiurus melas), čebačok (Pseudorasbora parva) i sivi tolstolobik (Hypophthalmichthys nobilis) (Simović 2001). Babuška (Carassius gibelio bloch 1782) živi u stajaćim i sporotekućim nizijskim vodama. Naseljava deo Azije i srednju Evropu, sa izuzetkom Italije, Švajcarske i južne Francuske. Nalažena je i u Sibiru sve do reke Lene. U naše predele introdukovana je iz jugoistočne Azije. Ima je u rekama Dunavskog sliva, a najbrojnija je u plavljenim zonama Dunava, Save, Tise, Begeja, Tamiša, u kanalskoj mreži Dunav-Tisa-Dunav, starim koritima Velike Morave i šljunkarama pored Dunavskih pritoka. Ribe su često izložene visokom stepenu zagađenja u vodi, što može dovesti do čitavog niza različitih promena, od biohemijskih na nivou ćelija, do promena na nivou celih populacija (Bernet et al. 1999). S obzirom da se ribe nalaze na vrhu lanaca ishrane u vodenoj sredini, često u organizmu akumuliraju velike količine pojedinih teških metala (Yilmaz et al. 2007). Takođe se smatraju i jednim od najosetljivijih akvatičnih organizama na prisustvo toksičnih materija u vodi (Alibabić i sar. 2007). Do sada je većina istraživanja pretežno bila usmerena na akumulaciju teških metala u mišićnom tkivu riba, pošto je to osnovni deo ribe koji se koristi u ishrani (Storelli et al. 2006; Keskin et al. 2007). Kao rezultat mehanizama absorpcije, regulacije, skladištenja i ekskrecije, tkiva se međusobno razlikuju po stepenu akumulacije, kao i po svojoj ulozi u ovim procesima (Storelli et al. 2006). Mišićno tkivo ne predstavlja uvek dobar indikator celokupne kontaminacije organizma, pa je stoga važno u analizu uključiti i druge organe, kao što su jetra i škrge (Has-Schön et al. 2006). Tokom ihtioloških istraživanja na akumulaciji Međuvršje 2012. godine ispitivao se nivo akumulacije 16 metala u tkivima (mišić, jetra, škrge) babuske. Škrge su bile centar akumulacije Ba, Mn, Sr, Zn i B, dok je jetra centar akumulacije gvožđa i bakra. Mišići, su generalno imali niži nivo akumulacije u odnosu na druga dva tkiva. U mišićima su zabeležene koncentaracije žive iznad maksimalno dozvoljenih evropskom i nacionalnom legislativom

Histologija jetre i variranje površine jedara hepatocita pastrmke gajene u kaveznom sistemu

U hidroakumulacionom jezeru ”Bočac” gajena je kalifornijska pastrmka (Oncorhynchus mykiss, Walbaum, 1792) u dva odvojena eksperimenta u trajanju od po 90 dana – jedan u periodu jesen – zima, a drugi u periodu proleće – leto. Pastrmke su hranjene sa šest različitih komercijalnih hraniva i ispitivan je njihov uticaj na histološku gradju jetre riba. U eksperimentu je preovladavala normalna histološka građa jetre, a malobrojne histopatološke promene koje su uočene se mogu pripisati periodu godine i sastavu hrane. Kvantifikacija rezultata je pokazala da se sa rastom temperature vode i količine hrane kojom su ribe hranjene, prosečna površina jedara hepatocita povećava, dok se sa opadanjem temperature i količine hrane prosečna površina jedara hepatocita povećava, nezavisno od tipa hrane koja je korišćena

Unapređenje održive akvakulture – projekat “ROSA”

ROSA is part of the European FP7 projects, and is realized at the Faculty of Agriculture, University of Belgrade. Project partners are The Institute of Aquaculture Research - AKVAFORSK from Norway (now under new research group called NOFIMA - MARIN) and Research Institute for Fisheries, Aquaculture and Irrigation - HAKI from Hungary. The main concept of the project ROSA is reinforcement of the S&T capacities in Aquaculture in Serbia and Western Balkan through support to the improvement of carp breeding technology concomitant with reduction of pollution of fish pond environment, by upgrading both human and material resources for research in sustainable fish production. The overall objective of the three years project is to strengthen education programs in animal science with new knowledge in fish nutrition, fish breeding, management and molecular biological methods used in biological research. In the ROSA project accomplishment of tasks is carried out through five work packages: WP 1 - Project Management and Coordination; WP 2 - Human resources reinforcement; WP 3 - Reinforcement of material resources; WP 4 - Reinforcement of knowledge in aquaculture and WP 5 - Promotion and dissemination

Uticaj količina hrane na prirast šaranske mlađi u tankovima

Šaran se gaji u sva tri sistema: ekstenzivni, poluintenzivni i intenzivni. Za razliku od ekstenzivnog gde je prirast ribe isključivo zavistan od prirodne hrane, poluintenzivni i intenzivan sistem gajenja riba su bazirani na delimičnoj, odnosno potpunoj zavisnosti od dodatne hrane. Kako tokom sezone gajenja, prirodna hrana u ribnjacima sa poluintenzivnim sistemom ima veoma izražen sezonalni karakter, u periodu sa optimalnim temperaturama za rast šarana (od sredine juna pa do kraja avgusta) prirast je u najvećoj meri zavistan od vrste i količine dodatne hrane. Sa ekonomskog, ali i ekološkog aspekta važno je obezbediti hranu koja će rezultirati niskim koeficijentom konverzije, visokim tempom rasta, dobrim zdravstvenim stanjem gajenih riba, visokim kvalitetom finalnog proizvoda, tj. ribljeg mesa i što manjim opterećenjem vodene sredine organskim materijama, fosforom i azotom. Od velike važnosti je i obezbeđivanje adekvatne količine dodatne hrane, odnosno ne dozvoliti da količina hrane bude manja od potreba gajene ribe, ali i ne preterati sa količinom koja od strane riba neće biti racionaln iskorišćena i time smanjiti profitabilnost gajenja riba. U cilju određivanja optimalnog procenta hrane u odnosu na ihtiomasu gajene mlađi šarana urađen je ovaj rad. Eksperiment je realizovan u Centru za ribarstvo i primenjenu hidrobiologiju, Poljoprivrednog fakulteta, Univerziteta u Beogradu tokom 90 dana. Za prihranu šaranske mlađi korišćena je ekstrudirana hrana sa 38% proteina i 8% masti proizvođača Vetrinarski zavod «Subotica», veličine peleta 2 mm. Eksperiment je realizovan u 4 tretmana sa po 3 ponavljanja. Tretmani su se razlikovali po procentualnom učešću količine hrane u odnosu na ihtiomasu u tanku na početku svakog tridesetodnevnog perioda. U prvom tretmanu je dnevni obrok riba 2%, u drugom 3%, u trećem 4%, dok su ribe u tretmanu četiri hranjene sa 5% hrane u odnosu na ihtiomasu. U svaki od 12 nezavisnih tankova nakon perioda adaptacije, nasađeno je po 40 jedinki šarana, prosečne mase 6,41 do 6,47 g. Hranjenje riba je obavljano svakodnevno upotrebom hranilica sa trakom. Na osnovu prosečnih masa riba po periodima i na kraju eksperimenta, statističkom analizom je ustanovljeno da postoje vrlo značajne razlike u prirastu u zavisnosti od dnevnog obroka. Ribe hranjene sa 5% hrane u odnosu na ihtiomasu ostvarivale su statistički značajno veći prirast u odnosu na ribe hranjene sa 2, 3 i 4% hrane. Korišćenjem ovog rezultata se otklanja dilema koja je količina hrane za prihranu gajene šaranske mlađi optimalna tokom gajenja šaranske mlađi u prvoj godini. Pored najboljeg prirasta, šaranska mlađ hranjena sa 5% hrane je imala i najbolji faktor kondicije, specifičnu stopu rasta, kao i termalni koeficijent rasta. U odnosu na ribe hranjene sa 3 i 4% hrane, mlađ hranjena sa 5% je imala nešto veći koeficijent konverzije (za oko 10%), međutim imajući u vidu značajnu razliku u prirastu između svake od 4 hrane, ovo povećanje koeficijenta konverzije je ekonomski opravdano

The effect of encapsulated amount of caffeine on the mechanism of its release from hydrogels based on poly(methacrylic) and casein

Researchers are making everyday efforts to develop new drugs or improve present ones in order to enhance therapies of various diseases, especially serious ones like cancer. Drug delivery systems (DDS) are one of the solutions for safer and more efficient therapy. Hydrogels based on poly(methacrylic acid) (PMAA) are extensively investigated as DDS due to their nontoxicity, biocompatibility and pH sensitivity. Many chemotherapeutics are poorly watersoluble, so it is quite challenging to encapsulate them into highly hydrophilic PMAA. In our previous study we overcome this limitation by modifying PMAA with amphiphilic casein and demonstrated that poorly water-soluble model drug – caffeine can be successfully encapsulated and released in control manner from these samples (H hydrogels). In present study we go step forward and investigated how the change in the amount of encapsulated caffeine affect the mechanism of caffeine release from the H hydrogels in medium with pH of 6.8 (which simulates the environment in human intestines). Commonly used models for the analysis of kinetics of drug release from hydrogels: Ritger-Peppas, Higuchi and Kopcha model are employed for the analysis of the mechanism of caffeine release. Presented results indicate that it is possible to adjust the manner and mechanism of drug release by changing the amount of encapsulated drug, due to which the H hydrogels can adapt to the unique requirements of the therapy

High incidence of multiresistant bacterial isolates from bloodstream infections in trauma emergency department and intensive care unit in Serbia

We investigated the incidence of bloodstream infections (BSIs) in trauma emergency department (ED) and intensive care unit (ICU), to assess ED- and ICU-related predictors of BSI and to describe the most common bacteria causing BSI and their antimicrobial resistance markers. A prospective study was conducted in two trauma ICUs of the ED of Clinical Center of Serbia. Overall, 62 BSIs were diagnosed in 406 patients, of which 13 were catheter-related BSI (3.0/1,000 CVC-days) and 30 BSIs of unknown origin, while 15% were attributed to ED CVC exposure. Lactate ≥2 mmol/L and SOFA score were independent ED-related predictors of BSI, while CVC in place for >7 days and mechanical ventilation >7 days were significant ICU-related predictors. The most common bacteria recovered were Acinetobacter spp., Klebsiella spp., and Pseudomonas aeruginosa. All Staphylococcus aureus and coagulase-negative staphylococci isolates were methicillin-resistant, whereas 66% of Enterococcus spp. were vancomycin-resistant. All isolates of Enterobacteriaceae were resistant to third-generation cephalosporins, whereas 87.5% of P. aeruginosa and 95.8% of Acinetobacter spp. isolates were resistant to carbapenems. ED BSI contributes substantially to overall ICU incidence of BSI. Lactate level and SOFA score can help to identify patients with higher risk of developing BSI. Better overall and CVC-specific control measures in patients with trauma are needed

Chloroplast pigments in post-fire-grown cryptophytes on Vidlič Mountain (Southeastern Serbia)

In this study the content of chloroplast pigments (chlorophyll a, b, a+b, and carotenoids) in the leaves of Geranium macrorrhizum L., Doronicum columnae Ten., Aegopodium podagraria L. and Tussilago farfara L. from a beech forest that had undergone fire on Vidlič Mountain was determined. The same species of plants from a place that had not been exposed to fire were taken as controls. Chloroplast pigments were determined from acetone extracts of these plants spectrophotometrically. In the first year after the fire the content of chlorophyll a, b and a+b in Geranium macrorrhizum L. and Doronicum columnae Ten. was greater than in the plants not exposed to fire. The results were the opposite for Aegopodium podagraria L. and Tussilago farfara L. These differences can be attributed to the different physiology of the plants and consequently their different adaptation patterns. The carotenoid content was higher in the plant species at the fire site than in the area not exposed to fire

Mlečno kisleinske bakterije – uticaj na kvalitet i bezbednost proizvoda od ribe

Prisustvo mlečno kiselinskih bakterija (MKB) u mesu ribe dugo vremena bilo je zanemarivano s obzirom na njihov nizak broj u mesu ribe, što je uslovljeno specifičnostima ribljeg mesa. Međutim, promena navika u ishrani ljudi u poslednjoj dekadi prošlog veka, kao i sve veći zahtevi potrošača po pitanju kvaliteta hrane koju konzumiraju doveli su do toga da se industrija hrane sve više razvija u pravcu proširenja asortimana proizvoda. To se naročito odnosi na povećanu proizvodnju “ready-to-eat” hrane, kao što su blago konzervisani proizvodi od ribe (BKPR). Za ove proizvode, karakteristično je da se u procesu proizvodnje dodaju određene količine sastojaka, kao što su šećer i so, što dovodi do promena u svojstvenim karakteristikama mesa ribe (npr. snižava se aw vrednost mesa). Ovakve promene u mesu ribedovode do inhibicije rasta mikroflore koja je odgovorna za nastanak kvara mesa ribe i proizvoda od ribe, istovremeno stimulišući rast mikroflore, kao što su mlečno kiselinske bakterije. Takođe, i najčešći načini pakovanja ovih proizvoda, a to su vakuumiranje i pakovanje u modifikovanoj atmosferi, favorizuju rast mlečno kiselinskih bakterija, a inhibiraju rast mikroflore karakteristične za meso ribe. Samim tim, poslednjih godina, raste i interesovanje za ispitivanje značaja prisustva mlečno kiselinskih bakterija i njihovog efekta na kvalitet i bezbednost ovih proizvoda od ribe, pakovane na različite načine. Proces u kojem se u hranu dodaju veće količine odabranih mikroorganizamau cilju inhibicije nepoželjnih mikroorganizama naziva se biokonzervacija. MKB su upravo mikroorganizmi od izbora za ovu tehnologiju, s obzirom na širok spektar i veliki broj inhibitornih komponenti koje nastaju kao posledica njihovog metabolizma. Sa aspekta mikrobiološke bezbednosti blago konzervisanih proizvoda od ribe, najveći rizik predstavlja prisustvo Listeria monocytogenes. Za pojedine sojeve mlečno kiselinskih bakterija utvrđeno je da veoma uspešno inhibišu L. monocytogenes u ovim proizvodima. Međutim, za iste je utvrđeno i da nemaju nikakvog uticaja na odlaganje pojave prvih znakova kvara, tj da nemaju uticaja na održivost ovih proizvoda. Takođe, primena mlečno kisleinskih bakterija u blago konzervisanim proizvodima od ribe ograničena je iz razloga što BKPR nisu fermentisani proizvodi, te bi primena MKB-a kao protektiva mogla da dovede do promene organoleptičkih svojstava i nutritive vrednosti krajnjeg proizvoda koji bi, na taj način, bio neprihvatljiv za potrošača. Podaci iz literature upućuju na to da je jednostavnije kontrolisati rast patogenih mikroorgaizma primenom pojedinih sojeva mlečno kiselinskih bakterija, tj. osigurati bezbednost proizvoda, nego poboljšati kvalitet BKPR. Stoga su brojna istraživanja usmerena kako bi se pronašli oni sojevi koji bi imali zaštitno delovanje u smislu mikrobiološke bezbednosti, zatim pozitivan uticaj na kvalitet, odnosno održivost, a da pri tome ne bi menjali organoleptičke osobine i nutritivna svojstva, od čega bi nesumnjive koristi imali kako potrošači, tako i proizvođači. Poslednjih godina sprovode se istraživanja u cilju primene mlečno kisleinskih bakterija kao probiotika za živu ribu, koja su dala pozitivne i ohrabrujuće rezultate. Nauka o primeni probiotika u akvakulturi je na samom početku i za cilj ima proizvodnju hrane za ribe koja ima pozitivan efekat na zdravlje ribe