Frequency restoration reserves : provision and activation using a multi-agent demand control system

In this work a control system for restoration reserve providers is proposed in which optimal biddings of restoration reserve capacity are made based on the predicted flexibility of the reserve resources within the portfolio of the reserve provider. I t is assumed that the gate closure time for submitting reserve capacit y bids is 1 hour before activation time. The reserve capacity bids need to be formed so that activation of the capacity is always feasible, irrespective of the consumption of the portfolio before an activation request. The determination of the optimal reserve capacity bids is only based on aggregated flexibility constraint information received by the individual flexible resources within the portfolio of the reserve provider. No further resource-spe cific information is used to determine the optimal reserve capacity bid. The activation and dispatch of the required power consumption at real time is done through a market-based multi-agent control system. A simulation example, in which the reserve capacity of a portfolio of batteries is simulated, proves the feasibility of the proposed approach and shows that a high precision of the portfolio response can be obtained

The e-harbours journey: Point of arrival; smart energy networks in the North Sea Region.

The twenty-eight member states of the European Union have agreed upon ambitious targets that address climate change, energy security and economic competitiveness. Can "smart energy networks" help to speed up the energy transition? This question has been the focus of the e-harbours project, formed by eight partners from seven harbours located in five countries around the North Sea. Large industrial cities and harbour areas, with a dense variety of production and consumption processes, are a perfect testing ground for smart energy concepts. The aim of e-harbours is to explore the possibilities for large-scale implementation of smart energy networks, specifically through four pillars of energy optimisation: 1. optimal capacity in the system for additional renewable energy, which is intermittent by nature; 2. a strong improvement in energy efficiency, supporting savings; 3. the integration of electric mobility, reducing fossil fuels and possibly adding a buffer to the grid; 4. enhanced stability for the energy network and greater energy security. This report presents an overview of the e-harbours project journey, including a presentation of the main findings and recommendations

Vlaams Eurydice-rapport 1998. Overzicht van het onderwijsbeleid en de onderwijsorganisatie in Vlaanderen

nrpages: XVI + 287status: accepte

The education system in Belgium-Flemish Community 1998

nrpages: 294status: accepte

Zelfevaluatie in het secundair onderwijs

status: publishe

Handboek zelfevaluatie in het secundair onderwijs

In de literatuur vindt men vele instrumenten voor zelfevaluatie, maar zelden wordt het procesmatig karakter beklemtoond. Vandaar dat dit handboek opgevat is als een leidraad voor secundaire scholen die op een zelfstandige manier hun school willen evalueren. In dit handboek wordt zelfevaluatie benaderd vanuit een ontwikkelingsperspectief. Dit betekent dat: zelfevaluatie gegevens dient op te leveren over het huidige functioneren (sterktes en zwaktes), die de school kan brengen tot een verantwoorde planning (of visie op de toekomst) en uitvoering van verbeteringen en vernieuwingen, met het doel haar onderwijskwaliteit te optimaliseren. Hiermee wordt meteen ook het belang van procesmatig denken duidelijk. Dit handboek wil secundaire scholen op weg helpen bij hun zelfevaluatie-activiteiten door het geven van concrete tips en suggesties (in de vorm van een stappenplan). Daarenboven zal naar andere interessante bronnen bij de verschillende zelfevaluatiestappen worden verwezen. Self-evaluation is an important instrument for school-based management. School teams often search instruments for self-evaluation, but are not sufficiently interested in the process of self-evaluation, although some knowledge about the process of self-evaluation is necessary to make self-evaluations successful. This manual offers a guide for secondary schools that intent to evaluate independently the school. This book offers a step-by-step plan for secondary schools who intent to evaluate the school independently. Headmasters and teachers find in this book concrete hints and suggestions for steering the self-evaluation process.Afdeling Theoretische, cultuur- en onderwijssociologie. Centrum voor Onderwijssociologie (COS) Onderzoekseenheid Strafrecht, strafvordering en criminologie.edition: second editionstatus: publishe

Interne zelfevaluatie-instrumenten voor kwaliteitszorg in het Secundair Onderwijs

In education there are at least three relevant levels of evaluation: the (central) government (output control), assessment coming from external support and internal evaluation. School Autonomy implies especially the latter. Two approaches can be distinguished here: the school as a pedagogical-didactic phenomenon (with the classes as a microcosm) and the school as a whole organization. In this study we focus on the evaluation of the school as an organization. Eight schools that had some experience in self-evaluation were included in the analysis (case studies). Two steps were made. First, using in-depth interviews information was collected about how self-assessment is addressed. Second, some instruments have been offered to these schools in order to verify whether these instruments could be used later to construct a more usable tool. Four self-evaluation instruments were included in the analysis: 1. De lerende organisatie (Van den Broeck); 2. Meso, de school onder de loep (van Aanholt & Buis, 1990); 3. VOKISO, Verkorte Organisatieklimaat-Index voor School-Organisaties (De Cock, Bouwen en De Witte, 1984; Van Assche, 1995); 4. GIL, Guide to Institutional Learning (Dalin; auteursrecht van de Nederlandstalige vertaling (1989) behoort toe aan IMTEC). Recente ontwikkelingen in het secundair onderwijs versterken steeds verder de schoolautonomie. Dit leidt tot een grotere responsabilisering van het lokale bestuursniveau. Vertrekkend van een eigen missie moeten scholen komen tot een onderwijskundig proces waarmee personeels-, financieel- en materieel beleid in overeenstemming zijn. In het onderwijs zijn er op zijn minst 3 evaluatieniveaus te onderkennen: de (centrale) overheid (outputcontrole), de evaluatie vanuit externe ondersteuning en de interne evaluatie. Maar schoolautonomie impliceert vooral dit laatste, m.n. het zelf kunnen evalueren. Als men een grotere verantwoordelijkheid krijgt, moet men ook in staat zijn om op een kritische wijze naar de eigen activiteiten te kijken. In deze problematiek van interne evaluatie kunnen 2 invalshoeken onderscheiden worden: de school als pedagogisch-didactisch gebeuren (met de klassen als microkosmos) en de school als organisatorisch geheel, waarin zich processen van taakverdeling en coördinatie afspelen. Deze evaluatieniveaus dienen afzonderlijk benaderd en gemeten te worden, zonder echter de wederzijdse beïnvloeding uit het oog te verliezen. In deze studie willen we de nadruk leggen op de ‘schoolorganisatorische’ evaluatie. Deze studie kijkt naar schoolorganisaties als zichzelf ontwikkelende organisaties. Dit uitgangspunt is belangrijk omdat evaluatie niet los kan gezien worden van de organisatorische dynamiek die ze op gang brengt. Het onderzoek wordt uitgevoerd aan de hand van kwalitatieve en kwantitatieve onderzoeksmethoden. We selecteerden 8 secundaire scholen en vier zelfevaluatie-instrumenten. In deze scholen werden diepte-interviews afgenomen van de directie en werden telkens twee zelfevaluatie-instrumenten (in de vorm van enquêtes) afgenomen van het personeel van de school. Het proces van (zelf)evaluatie wordt kwalitatief onderzocht aan de hand van casestudies. Op basis van diepte-interviews met directies en leerkrachten willen we een beeld schetsen van de wijze waarop Vlaamse scholen omgaan met zelfevaluatie. Op het niveau van de zelfevaluatie-instrumenten zelf gebruiken we tevens kwantitatieve onderzoeksmethoden. We nemen deze af in de geselecteerde scholen en onderwerpen de resultaten aan een statistische analyse. Op basis van de bekomen informatie wordt een handleiding ontwikkeld waarop scholen bij het doorvoeren van een zelfevaluatieproces in hun school in de praktijk een beroep kunnen doen. Uit een ruim aanbod werden volgende evaluatie-instrumenten weerhouden: 1. De lerende organisatie (Van den Broeck H.); 2. Meso, de school onder de loep (van Aanholt Th. & Th. Buis (1990) ‘De school onder de loep. Richtlijnen en hulpmiddelen voor zelfevaluatie’, Mesofocus 3, Educaboek Culemborg); 3. VOKISO, Verkorte Organisatieklimaat-Index voor School-Organisaties (Van Assche L. (1995) Organisatieklimaat in de non-profitsector: organisatieklimaat in scholen. Licentiaatsverhandeling, Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen, K.U.Leuven); 4. GIL, Guide to Institutional Learning (Dalin P.; auteursrecht van de Nederlandstalige vertaling (1989) toebehorend aan IMTEC).nrpages: 3 v.status: publishe