Ponovni pregled predstavbne Dodone

The aim of this paper is to put together the currently dispersed information about the occurrence of architectural remains at the archaeological site of Dodona during the so-called prebuilding phase, mainly at the end of the Late Bronze Age-Beginning of Early Iron Age through the reports and diaries of the site’s excavators. Moreover, the combination of the architectural remains with the portable finds will lead to suggestions about the site’s character during late prehistory. Was it a humble village inhabited by stockbreeders, or a hypaethral sanctuary?Namen članka je združiti trenutno razpršene podatke o pojavu arhitekturnih ostankov na arheološkem najdišču Dodona v času t. i. predstavbne faze, kar pomeni med pozno bronasto in zgodnjo železno dobo, in sicer s pomočjo poročil in dnevnikov izkopavalcev najdišča. Poleg tega bo kombinacija arhitekturnih ostankov s prenosnimi najdbami vodila do predlogov o značaju tega najdišča v pozni prazgodovini. Je torej najdišče skromna vas, ki so jo poseljevali živinorejci, ali odprto svetišče

Η επίδραση ασκησιογενών τροποποιήσεων του θεραπευτικού σχήματος στον γλυκαιμικό έλεγχο ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 που φέρουν αντλία ινσουλίνης

Η διαχείριση του διαβήτη τύπου 1 κατά την σωματική άσκηση αποτελεί μια πολύπλοκη διαδικασία. Οι κατευθυντήριες οδηγίες για στρατηγικές ασφαλούς άσκησης περιλαμβάνουν παιδιατρικούς και ενήλικες ασθενείς με διαβήτη τύπου 1. Ένας από τους βασικότερους ανασταλτικούς παράγοντες άσκησης είναι η εμφάνιση ανεπιθύμητων υπογλυκαιμικών επεισοδίων. Για την αποφυγή αυτών, θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν πολλές συνιστώσες όπως η ώρα της ημέρας, το είδος, η ένταση και η διάρκεια της άσκησης, η γλυκαιμική κατάσταση του ασκούμενου καθώς και το είδος της παρέμβασης που εξασφαλίζει την ασφάλεια της άσκησης. Στην παρούσα μελέτη συμπεριλήφθηκαν μόνο ασθενείς που χρησιμοποιούν αντλία έγχυσης ινσουλίνης, πραγματοποιώντας μέτριας έντασης άσκηση. Αναδείχθηκαν διαφορετικές στρατηγικές προσέγγισης, όπως η διακοπή έγχυσης της αντλίας, η αλλαγή της δοσολογίας της ινσουλίνης, τόσο στην βασική ροή όσο και στην εφάπαξ δόση, και η λήψη υδατανθράκων που έχουν ως απώτερο σκοπό την αποφυγή του ανεπιθύμητου υπογλυκαιμικού ή υπεργλυκαιμικού επεισοδίου. Επιπρόσθετα, η εξέλιξη της τεχνολογίας μας παρέχει την λύση των διορμονικών αντλιών, αναδεικνύοντας πως στόχος του μέλλοντος είναι η αυτόματη ανίχνευση οποιασδήποτε διαφοροποίησης των επιπέδων της γλυκόζης του αίματος με άμεση διόρθωση χωρίς την ανάγκη παρέμβασης από τον χρήστη. Είναι σαφές ότι γνωρίζοντας και υιοθετώντας, τόσο οι ίδιοι οι πάσχοντες όσο και οι επαγγελματίες της άσκησης, τις παραπάνω παρεμβάσεις είναι δυνατή η εφαρμογή ασφαλούς άσκησης σε αυτούς τους ασθενείςThe management of type 1 diabetes is a complex process. The guidelines for safe exercise strategies include pediatric and adult patients with type 1 diabetes. In this clinical population, one of the main safety concerns for exercise is the occurrence of unwanted hypoglycemic episodes. In order to avoid these episodes, many factors should be considered such as the time of the day, type, intensity and duration of the exercise, as well as the glycemic status of the exercising patient with type 1 diabetes and the type of intervention that ensures exercise safety. In the present study, only patients who use an insulin infusion pump and exercise at moderate -intensity were included. Different strategies have been identified, such as insulin pump suspension, reduction of basal rate, reduction of the bolus infusion, and ingesting carbohydrates, with the ultimate goal of avoiding hypoglycemic or hyperglycemic episodes. Nevertheless, technological evolution provides the chance of using biohormonal pumps, highlighting that the future goal is the automatic detection and the immediate correction of changes in the blood glucose levels without the need of any further action to be taken by the user. It is clear that knowing and adopting, both the patients with type 1 diabetes themselves and the exercise professionals, the above interventions, it is possible these patients to exercise safel

The OSCAR-MP Consensus Criteria for Quality Assessment of Retinal Optical Coherence Tomography Angiography

BACKGROUND AND OBJECTIVES: Optical coherence tomography angiography (OCTA) is a noninvasive high-resolution imaging technique for assessing the retinal vasculature and is increasingly used in various ophthalmologic, neuro-ophthalmologic, and neurologic diseases. To date, there are no validated consensus criteria for quality control (QC) of OCTA. Our study aimed to develop criteria for OCTA quality assessment. METHODS: To establish criteria through (1) extensive literature review on OCTA artifacts and image quality to generate standardized and easy-to-apply OCTA QC criteria, (2) application of OCTA QC criteria to evaluate interrater agreement, (3) identification of reasons for interrater disagreement, revision of OCTA QC criteria, development of OCTA QC scoring guide and training set, and (4) validation of QC criteria in an international, interdisciplinary multicenter study. RESULTS: We identified 7 major aspects that affect OCTA quality: (O) obvious problems, (S) signal strength, (C) centration, (A) algorithm failure, (R) retinal pathology, (M) motion artifacts, and (P) projection artifacts. Seven independent raters applied the OSCAR-MP criteria to a set of 40 OCTA scans from people with MS, Sjogren syndrome, and uveitis and healthy individuals. The interrater kappa was substantial (κ 0.67). Projection artifacts were the main reason for interrater disagreement. Because artifacts can affect only parts of OCTA images, we agreed that prior definition of a specific region of interest (ROI) is crucial for subsequent OCTA quality assessment. To enhance artifact recognition and interrater agreement on reduced image quality, we designed a scoring guide and OCTA training set. Using these educational tools, 23 raters from 14 different centers reached an almost perfect agreement (κ 0.92) for the rejection of poor-quality OCTA images using the OSCAR-MP criteria. DISCUSSION: We propose a 3-step approach for standardized quality control: (1) To define a specific ROI, (2) to assess the occurrence of OCTA artifacts according to the OSCAR-MP criteria, and (3) to evaluate OCTA quality based on the occurrence of different artifacts within the ROI. OSCAR-MP OCTA QC criteria achieved high interrater agreement in an international multicenter study and is a promising QC protocol for application in the context of future clinical trials and studies

Hydrogeochemical Processes and Natural Background Levels of Chromium in an Ultramafic Environment. The Case Study of Vermio Mountain, Western Macedonia, Greece

The hydrogeochemical processes and natural background levels (NBLs) of chromium in the ultramafic environment of Vermio Mountain, Western Macedonia, Greece, were studied. Seventy groundwater samples were collected from 15 natural springs between 2014–2020, and an extensive set of physical and chemical parameters were determined. The ultramafic-dominated environment of western Vermio Mt. favors elevated groundwater concentrations of dissolved magnesium (Mg2+), silicon (Si), nickel (Ni), and Cr in natural spring waters. Chromium was the principal environmental parameter that exhibited a wide range of concentrations, from 0.5 to 131.5 μg/L, systematically exceeding the permissible limit of 50 μg/L for drinking water. Statistical evaluation of hydrogeological, hydrochemical, and hydrological data highlighted the water-ultramafic rock process as the predominant contributor of Cr in groundwater. The NBL assessment for Cr and Cr(VI) was successfully applied to the typical ultramafic-dominated spring “Potistis” that satisfied all the methodology criteria. The NBLs of Cr and Cr(VI) were defined at 130 μg/L and 100 μg/L, respectively, revealing that a natural ultramafic-dominated environment exhibits the geochemical potential to contribute very high concentrations of geogenic Cr to groundwater. The holistic methodology, proposed herein, could be implemented in any catchment scale to assess geogenic and anthropogenic Cr-sources that degrade groundwater quality

Handmade pottery of bronze and early iron age chronology in central Epirus: aspects of chronology, production and consumption

The aim of the present thesis was the development of pottery variability in central Epirus during the Bronze and Early Iron Age using as main methodological tool macroscopic examination, recording and organization of material types and categories. Additionally, through the analysis with thin section petrography, which represents the first archaeometric study of prehistoric pottery from Epirus, we studied microscopically the pottery fabrics from which local vases were made in order to identify similarities and differences between them, as well as to discuss the use or not of local sources. On a second level, through the synthesis of data from unpublished and published sites it was attempted to reconstruct the mode of pottery production and consumption framework. The presentation of the mode of pottery production was based on standardization parameters (in terms of shape, fabrics, construction technology and decorative methods), labor investment and skill. The study of consumption was summarized in three questions: What kind of pottery was consumed (pottery categories and shapes), by whom and on what occasion? Finally, we tried to date the different pottery groups based on stratigraphic sequences, radiocarbon and typological comparisons. Handmade pottery was not abandoned by the inhabitants of Epirus throughout the Bronze and Early Iron Age. The organization of production changed after the introduction of matt-painted pottery. In the transition from the Bronze Age to the Early Iron Age was observed enrichment of material culture. There was not a time of decline and isolation but a period of prosperity, progress and development.Σκοπός της διατριβής ήταν η διαμόρφωση της κεραμικής ποικιλομορφίας στην κεντρική Ήπειρο κατά την Εποχή του Χαλκού και την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου με κύριο μεθοδολογικό εργαλείο τη μακροσκοπική εξέταση, καταγραφή και οργάνωση του υλικού σε τύπους και κατηγορίες. Επιπροσθέτως, μέσα από τη διενέργεια λεπτών τομών, για πρώτη φορά σε προϊστορική κεραμική από την Ήπειρο, εξετάστηκαν μικροσκοπικά οι κεραμικές ύλες από τις οποίες κατασκευάστηκαν τα αγγεία προκειμένου να εντοπιστούν ομοιότητες και διαφορές μεταξύ των αγγείων από τις υπό εξέταση θέσεις, καθώς και να επισημανθεί η χρήση τοπικών ή μη πηγών. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, μέσα από τη σύνθεση των δεδομένων από αδημοσίευτα και δημοσιευμένα σύνολα επιχειρήθηκε η ανασύνθεση της οργάνωσης της κεραμικής παραγωγής και του πλαισίου κατανάλωσης. Η παρουσίαση της οργάνωσης της κεραμικής παραγωγής βασίστηκε στις παραμέτρους της τυποποίησης (ως προς το σχήμα, την κεραμική ύλη, την τεχνολογία κατασκευής και τις διακοσμητικές μεθόδους), της επένδυσης εργασίας και της δεξιοτεχνίας. Η μελέτη του παράγοντα της κατανάλωσης συνοψίστηκε σε τρία ερωτήματα: Τι είδους κεραμική καταναλώθηκε (κεραμικές κατηγορίες και σχήματα), από ποιον και σε ποια περίσταση; Τέλος, επιχειρήθηκε η χρονολόγηση των κεραμικών συνόλων βάσει στρωματογραφικών ακολουθιών, ραδιοχρονολογήσεων και τυπολογικών συγκρίσεων. Η χειροποίητη παράδοση δεν εγκαταλείφτηκε από τους κατοίκους της κεντρικής Ηπείρου καθόλη τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού και της Πρώιμης Εποχής Σιδήρου. Η οργάνωση της παραγωγής διαφοροποιήθηκε μετά την εισαγωγή της αμαυρόχρωμης κεραμικής. Στη μετάβαση από την Εποχή του Χαλκού στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου παρατηρήθηκε εμπλουτισμός του υλικού πολιτισμού. Δεν επρόκειτο για μια εποχή παρακμής και απομόνωσης αλλά για μια εποχή ακμής, προόδου και εξέλιξης

ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ & ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ: Η δύναμη του βλέμματος και των εκφράσεων του προσώπου στην αναγνώριση των συναισθημάτων και η σχέση τους με τα επίπεδα ενσυναίσθησης

H ενσυναίσθηση είναι το χαρακτηριστικό της σωματικής αντίδρασης που εμπλέκει τη λεκτική ή μη λεκτική επικοινωνία. Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί αποδεικνύουν ότι τα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες σημειώνουν χαμηλότερες επιδόσεις στις δοκιμασίες που αφορούσαν την ενσυναίσθηση και τη θεωρία του νου, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου (παιδιά τυπικής ανάπτυξης), ενώ υψηλότερα επίπεδα ενσυναίσθησης σχετίζονται με υψηλότερες ακαδημαϊκές επιδόσεις. Στη συγκεκριμένη εργασία ερευνάται, συγκριτικά με τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης, ο βαθμός ικανότητας αποκωδικοποίησης των εκφράσεων του προσώπου και του βλέμματος, μη οικείων προσώπων, σε παιδιά ηλικίας 8-12 ετών με δυσλεξία ή ΔΕΠ/Υ, καθώς και η σχέση του με τα επίπεδα ενσυναίσθησης. Της έρευνας προηγήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση της σχέσης μη λεκτικής επικοινωνίας και ενσυναίσθησης αλλά και των κοινωνικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων των παιδιών με νευροαναπτυξιακές διαταραχές. Για το ερευνητικό μέρος χρησιμοποιήθηκαν τρία διαφορετικά τεστ: το Reading the mind in the eyes (Baron-Cohen et al., 2001), το Faces test (Baron-Cohen et al., 1997) και το Toronto Empathy test (Spreng et al., 2009). Στην έρευνα συμμετείχαν 43 παιδιά (23 αγόρια και 20 κορίτσια) ηλικίας 8-12 ετών. Από αυτά τα 19 είναι τυπικής ανάπτυξης, τα 7 είναι παιδιά με δυσλεξία, άλλα 7 με ΔΕΠ/Υ, 6 με συνδιαταραχή (δυσλεξία και ΔΕΠ/Υ) και 4 με γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες. Αυτό που παρατηρήθηκε είναι πως υπάρχει θετική συσχέτιση μεταξύ της ηλικίας και του βαθμού ικανότητας αποκωδικοποίησης συναισθηματικών και πνευματικών καταστάσεων από το βλέμμα, καθώς και με τα επίπεδα ενσυναίσθησης. Επίσης. τα παιδιά με νευροαναπτυξιακές διαταραχές παρουσίασαν χαμηλότερα σκορ στα τεστ αποκωδικοποίησης των συναισθηματικών εκφράσεων, με τη μεγαλύτερη διαφορά να παρατηρείται στο RMET και στα παιδιά με ΔΕΠ/Υ τα οποία παρουσίασαν και το χαμηλότερο σκορ. Ωστόσο, δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις των επιδόσεων στα τεστ αποκωδικοποίησης με διαταραχές όπως η δυσλεξία ή οι μαθησιακές δυσκολίες, αλλά ούτε και των επιδόσεων στην αποκωδικοποίηση εκφράσεων με τα επίπεδα ενσυναίσθησης. Όσον αφορά την ενσυναίσθηση, παρατηρήθηκε πως τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης έχουν γενικά υψηλότερες μέσες τιμές, εκτός όμως των διαστάσεων που αφορούν την αντίληψη της συναισθηματικής κατάστασης του άλλου και την εκτίμηση της συναισθηματικής κατάστασης των άλλων. Συνοψίζοντας η ηλικία αλλά και η ύπαρξη νευροαναπτυξιακής διαταραχής, με κυριότερη τη ΔΕΠ/Υ, επηρεάζουν την ικανότητα αποκωδικοποίησης συναισθηματικών εκφράσεων αλλά και της ενσυναίσθησης. Παράλληλα, επιβεβαιώνεται ο μεταβλητός χαρακτήρας τόσο της ικανότητας αποκωδικοποίησης, όσο και της ενσυναίσθησης, τονίζοντας την αναγκαιότητα μιας ολοκληρωμένης κοινωνικοπαιδαγωγικής παρέμβασης με στόχο την ανάπτυξή τους και ειδικότερα στα παιδιά που παρουσιάζουν νευροαναπτυξιακές διαταραχές.Empathy is the characteristic of the bodily reaction that involves verbal or non-verbal communication. Studies have shown that children with special learning disabilities perform lower on tests involving empathy and theory of mind than controls (children with normal development), while higher levels of empathy are associated with higher academic performance. The purpose of this study is to investigate, compared to children of normal development, the degree of ability to express facial expressions and the look of unfamiliar faces in children aged 8-12 years with dyslexia or ADHD and its relationship with empathy. Literature review was done before the research in order to investigate the relationship between non verbal communication and empathy and also social and communication skills of children with neurodevelopmental disorders. Three different tests were used for this purpose: Simon Baron-Cohen's Reading the mind in the eyes (Baron-Cohen et al., 2001), the Faces test (Baron-Cohen et al., 1997) and the Toronto Empathy test (Spreng et al., 2009). The study involved 43 children (23 boys and 20 girls) aged 7-12 years. Of these, 19 are of normal development, 7 are children with dyslexia, another 7 with ADHD, 6 with comorbidity (dyslexia and ADHD) and 4 with generalized learning difficulties. What has been observed is that there is a positive correlation between age and the degree of ability to express emotional and spiritual states from the gaze and with empathy levels. Furthermore, children with special learning disorders showed lower scores on decoding face’s emotional expression. Mostly important finding was that children with ADHD showed lower scores on the "Reading the mind in the eyes" test compared to the other control groups. However, no statistically significant correlations were found between the degree of ability to decode emotional expressions and empathy with disorders such as dyslexia or other learning disabilities. As far as empathy is concerned, what has been observed is that children of normal development showed higher levels except two subcategories of perception and appreciation of others’ emotional state. In summary, age and special learning disorders, specifically ADHD affect not only the ability of decoding facial emotional expressions but also the ability of empathy. In addition, it is confirmed that empathy and the ability of understanding and express facial emotional expressions could be changed, making the role of Social Pedagogy more necessary than ever, especially for children with those neurodevelopmental disorders