Validation of Persian version of PHQ-9 for diagnosis of major depressive episode in psychiatric wards in IRAN

Major depressive disorder is one of the most serious and disabling psychiatric disorders. It can be followed by medical problems, impaired individual functioning, reduced quality of life and mortality (1-3). The prevalence varies among different countries. This discrepancy depends on genetics, environmental parameters, racial factors, cultural differences in perceiving diagnostic parameters, psychometric characteristics of diagnostic tools and sampling protocol (3). Major depressive episode may happen during major depressive disorder (unipolar depression) and also in bipolar disorder type I and II patients

Depresyonda Dinî Ve Manevî Faktörler Araştırmaları Biraraya Getirme Ve Değerlendirme

Depresif semptomlar ve dinî/manevî pratikler tüm dünyada yaygındır, fakat bunların kesişim noktası genel ruh sağlığı uzmanlarının nispeten çok az ilgisini çekmektedir. Bu makale son elli yıl süresince (1962’den 2011’e kadar) dinî /manevî bağlanma (involvement)* ile depresif semptomlar ya da bozukluklar arasındaki ilişkileri inceleyen nicel araştırmaları gözden geçirmekte ve bir sentez yapmaktadır. Şu anda en azından 444 araştırma nicel olarak bu ilişkileri incelemiştir. Bunların % 60’ından fazlası, daha fazla dindar / manevî yaşantısı olanlarda daha az depresyon ve depresyondan daha hızlı bir şekilde iyileşmenin var olduğunu ya da dinî/manevî bir müdahaleye karşılık olarak depresyon şiddetinde bir azalma olduğunu ortaya koymaktadır. Buna karşılık araştırmaların sadece % 6’sı daha fazla depresyonu ortaya koymaktadır. Metodolojik olarak en titiz olan 178 araştırmadan 119’u (% 67), din / maneviyat ile depresyon arasında ters ilişki olduğunu ortaya çıkarmıştır. Dinî inançlar ve pratikler, insanlara stresli yaşam koşulları ile daha iyi başa çıkmada yardım edebilir, (hayatlarına) umut ve anlam verebilir ve destek verici bir toplulukla depresyonlu kimseleri çepeçevre kuşatabilir. Bununla birlikte bazı topluluklarda veya bireylerde dinî inançlar suçluluk duygusunu arttırabilir ve insanlar, dinî geleneklerindeki yüksek standartlara göre yaşamakta başarısız olduklarında cesaretsizliğe yol açabilir. Dinî / manevî faktörlerin depresyonu önlemedeki rolünü anlama, çözümü kolaylaştırma ya da daha fazla depresyona neden olma yönünde klinisyenlerin, bunun başlı başına hastalar için bir engel ya da kaynak olup olmadığını tespit etmelerine yardımcı olacaktı

Religious vs. Conventional Cognitive Behavioral Therapy for Major Depression in Persons With Chronic Medical Illness

Abstract: We examine the efficacy of conventional cognitive behavioral therapy (CCBT) versus religiously integrated CBT (RCBT) in persons with major depression and chronic medical illness. Participants were randomized to either CCBT (n = 67) or RCBT (n = 65). The intervention in both groups consisted of ten 50-minute sessions delivered remotely during 12 weeks (94% by telephone). Adherence to treatment was similar, except in more religious participants in whom adherence to RCBT was slightly greater (85.7% vs. 65.9%, p = 0.10). The intention-to-treat analysis at 12 weeks indicated no significant difference in outcome between the two groups (B = 0.33; SE, 1.80; p = 0.86). Response rates and remission rates were also similar. Overall religiosity interacted with treatment group (B = −0.10; SE, 0.05; p = 0.048), suggesting that RCBTwas slightly more efficacious in the more religious participants. These preliminary findings suggest that CCBT and RCBT are equivalent treatments of major depression in persons with chronic medical illness. Efficacy, as well as adherence, may be affected by client religiosity