Oxidative stress markers during a course of hyperthyroidism

Introduction: Previous studies have shown the presence of oxidative stress in hyperthyroid patients. The aim of this study was to evaluate the influence of hyperthyroidism on lipid peroxidation, plasma lipoprotein oxidation and antioxidant status. We have estimated the clinical utility of the biochemical parameters analysed as markers of oxidative stress in hyperthyroidism. Material and methods: Twenty five patients with overt hyperthyroidism because of Graves’ disease or toxic multinodular goitre and 20 healthy subjects were included in the study. Lipid peroxidation was evaluated by measurement of peroxides and malondialdehyde with 4-hydroxynonenal (MDA + 4-HNE) concentrations. Autoantibodies against oxidised LDL (anti-oxLDL) were assayed as a marker of lipoprotein oxidation. Changes in the antioxidant defence system were estimated by measurement of total antioxidant status in serum (TAS) and erythrocyte superoxide dismutase activity (SOD). Results: A significant increase in serum concentration of peroxides and MDA + 4-HNE was observed in patients with hyperthyroidism. However, no difference was found in anti-oxLDL concentration and antioxidant status parameters (TAS, SOD) between the control group and the patient group. Conclusions: Our results indicate an intensification of the oxidative processes caused by an excess of thyroid hormones, which is not accompanied by a response from the antioxidant system. Elevated concentrations of lipid peroxidation products in serum, both peroxides and malondialdehyde with 4-hydroxynonenal, may be useful as markers of oxidative stress during the course of hyperthyroidism.Wstęp: Wcześniejsze badania wskazują na występowanie stresu oksydacyjnego w stanach nadczynności tarczycy. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu nadczynności tarczycy na procesy peroksydacji lipidów, oksydację lipoprotein osocza oraz stan antyoksydacyjny organizmu. Oceniano przydatność oznaczanych parametrów biochemicznych jako wskaźników stresu oksydacyjnego w hipertyreozie. Materiał i metody: Badaniami objęto 25 pacjentów z jawną nadczynnością tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa lub wola guzkowego nadczynnego oraz 20 zdrowych ochotników stanowiących grupę kontrolną. Nasilenie procesów peroksydacji lipidów oceniano poprzez pomiar stężenia nadtlenków lipidów oraz pomiar stężenia dialdehydu malonowego oznaczanego łącznie z 4-hydroksynonenalem w surowicy (MDA + 4-HNE). Wskaźnikiem oksydacji lipoprotein było stężenie przeciwciał przeciwko oksydowanym LDL (anti-oxLDL, autoantibodies against oxidised LDL). Zmiany w systemie obrony antyoksydacyjnej organizmu oceniano poprzez pomiar całkowitego stanu antyoksydacyjnego surowicy (TAS, total antioxidant status in serum) oraz aktywność dysmutazy ponadtlenkowej erytrocytów (SOD, superoxide dismutase activity). Wyniki: W badanej grupie pacjentów z nadczynnością tarczycy obserwowano zwiększone stężenie produktów peroksydacji lipidów w surowicy, zarówno nadtlenków, jak i MDA + 4-HNE. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między grupą badaną a kontrolną w stężeniu przeciwciał przeciwko oksydowanym LDL oraz w wartościach wskaźników obrony antyoksydacyjnej organizmu (TAS, SOD). Wnioski: Wyniki badań wskazują na nasilenie przemian oksydacyjnych wywołanych działaniem wysokich stężeń hormonów tarczycy, któremu nie towarzyszy odpowiedź systemu antyoksydacyjnego organizmu. Podwyższone stężenie produktów peroksydacji lipidów w surowicy, zarówno nadtlenków, jak i dialdehydu malonowego oraz 4-hydroksynonenalu, może być użytecznym wskaźnikiem stresu oksydacyjnego w przebiegu nadczynności tarczycy

Time-Dependent Changes of Plasma Concentrations of Angiopoietins, Vascular Endothelial Growth Factor, and Soluble Forms of Their Receptors in Nonsmall Cell Lung Cancer Patients Following Surgical Resection

Even when patients with nonsmall cell lung cancer undergo surgical resection at an early stage, recurrent disease often impairs the clinical outcome. There are numerous causes potentially responsible for a relapse of the disease, one of them being extensive angiogenesis. The balance of at least two systems, VEGF VEGFR and Ang Tie, regulates vessel formation. The aim of this study was to determine the impact of surgery on the plasma levels of the main angiogenic factors during the first month after surgery in nonsmall cell lung cancer patients. The study group consisted of 37 patients with stage I nonsmall cell lung cancer. Plasma concentrations of Ang1, Ang2, sTie2, VEGF, and sVEGF R1 were evaluated by ELISA three times: before surgical resection and on postoperative days 7 and 30. The median of Ang2 and VEGF concentrations increased on postoperative day 7 and decreased on day 30. On the other hand, the concentration of sTie2 decreased on the 7th day after resection and did not change statistically later on. The concentrations of Ang1 and sVEGF R1 did not change after the surgery. Lung cancer resection results in proangiogenic plasma protein changes that may stimulate tumor recurrences and metastases after early resection

An evaluation of visfatin levels in obese subjects

Introduction: Visfatin is a protein secreted by adipose tissue, which shows insulin mimetic properties. The role of visfatin in the development of obesity, diabetes mellitus, and metabolic syndrome continues to raise controversy. The aim of the study was to evaluate visfatin levels and to attempt to establish the relationship between visfatin and selected anthropometric and biochemical parameters in obese individuals. Material and methods: The study included 68 obese subjects (15 men and 53 women) aged 37.8 ± 13.2 years with body mass index (BMI) values of 39.4 ± 6.4 kg/m2 without a previous diagnosis of abnormal glucose metabolism. The control group comprised 30 healthy nonobese volunteers (6 men and 24 women) with normal glucose metabolism, aged 38.2 ± 14.9 years with BMI values of 22.8 ± 3.0 kg/m2. Results: We found significantly higher visfatin levels in the obese subjects compared to the control group (median visfatin level of 39.6 v. 17.3 ng/ml, p = 0.0006). In the obese group there was a statistically significant negative correlation between visfatin levels and age (r = -0.26, p = 0.034), waist-to-hip ratio (WHR) (r = -0.28, p = 0.031) and glycated haemoglobin (HbA1c) (r = -0.36, p = 0.0037). No statistically significant correlations were found between visfatin levels and the remaining parameters under study. In the control group, visfatin levels did not show any significant correlation with any of the parameters under study. Conclusions: We found elevated levels of visfatin in obese subjects, which did not correlate with the majority of anthropometric parameters with the exception of WHR (negative correlation). This correlation may suggest that elevated visfatin levels are associated with the distribution of adipose tissue characteristic of gynoid rather than visceral obesity. In the group of obese subjects, visfatin levels decreased with age and glycated haemoglobin levels. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (2): 169-173)Wstęp: Wisfatyna jest białkiem wydzielanym przez tkankę tłuszczową , które wykazuje działanie insulinomimetyczne. Rola wisfatyny w rozwoju otyłości, cukrzycy i zespołu metabolicznego jest nadal kontrowersyjna. Celem pracy była ocena stężenia wisfatyny i próba znalezienia związku między wisfatyną a wybranymi parametrami antropometrycznymi i biochemicznymi u osób otyłych. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 68 osób z otyłością (53 kobiety i 15 mężczyzn) w wieku 37,8 ± 13,2 lat, o wskaźniku masy ciała (BMI, body mass index) 39,4 ± 6,4 kg/m2 bez rozpoznawanych dotychczas zaburzeń gospodarki węglowodanowej. Grupę kontrolną stanowiło 30 zdrowych ochotników (24 kobiety i 6 mężczyzn), bez otyłości i zaburzeń gospodarki węglowodanowej, w wieku 38,2 ± 14,9 lat, o BMI 22,8 ± 3,0 kg/m2. Wyniki: U osób otyłych stwierdzono istotnie wyższe stężenie wisfatyny w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej (średnie stężenie wisfatyny wyrażone jako mediana odpowiednio 39,6 v. 17,3 ng/ml; p = 0,0006). W grupie osób otyłych stwierdzono istotną statystycznie ujemną korelację między stężeniem wisfatyny a wiekiem (r = -0,26; p = 0,034), stosunkiem obwodu talii do obwodu bioder (WHR, waistto-hip ratio) (r = -0,28; p = 0,031) i odsetkiem hemoglobiny glikowanej (HbA1c) (r = -0,36; p = 0,0037). Nie stwierdzono istotnych statystycznie korelacji z pozostałymi ocenianymi parametrami. W grupie kontrolnej stężenie wisfatyny nie korelowało istotnie z żadnym z ocenianych parametrów. Wnioski: U osób otyłych stwierdzono podwyższone stężenie wisfatyny, które nie korelowało z większością parametrów antropometrycznych, poza WHR (korelacja ujemna). Stwierdzona korelacja może sugerować, że podwyższone stężenia wisfatyny wiążą się raczej z rozkładem tkanki tłuszczowej typowym dla otyłości typu gynoidalnego, a nie dla otyłości trzewnej. W badanej przez autorów pracy grupie osób otyłych stężenie wisfatyny malało z wiekiem i wraz ze wzrostem stężenia hemoglobiny glikowanej. (Endokrynol Pol 2010; 61 (2): 169-173

Evaluation of low density lipoprotein oxidation in a course of hypothyroidism

Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu niedoczynności tarczycy na oksydatywną modyfikację lipoprotein małej gęstości (LDL, low density lipoprotein). Materiał i metody: Badaniom poddano 24 pacjentów z jawną niedoczynnością tarczycy oraz 10 pacjentów z subkliniczną postacią niedoczynności tarczycy. Grupę kontrolną stanowiło 24 zdrowych ochotników, u których stwierdzano prawidłowe stężenie hormonu tyreotropowego (TSH, thyroid stimulating hormone) w surowicy. Oksydację lipoprotein oceniano na podstawie stężenia utlenionych LDL (oxLDL, oxidized low density lipoprotein) w osoczu oraz przeciwciał przeciwko utlenionym LDL (anty-oxLDL, against oxidized low density lipoprotein) w surowicy. Wyniki: W grupie pacjentów z jawną hipotyreozą wykazano zwiększone stężenie utlenionych LDL w porównaniu z grupą osób z subkliniczną hipotyreozą i grupą kontrolną. Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy w stężeniu anty-oxLDL między grupą pacjentów z jawną lub subkliniczną niedoczynnością tarczycy a grupą kontrolną. Stężenie oxLDL w osoczu krwi badanych pacjentów korelowało ujemnie ze stężeniem tyroksyny (FT4, free thyroxine), a dodatnio ze stężeniem TSH i składników lipidowych surowicy (cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL, triacylogliceroli). Wnioski: W przeprowadzonych badaniach wykazano, że u pacjentów z niedoczynnością tarczycy występuje nasilona oksydacja lipoprotein, zależna od stopnia hipotyreozy i zmian w profilu lipidowym surowicy. Czynnikiem sprzyjającym oksydacji lipoprotein u chorych z niedoczynnością tarczycy było wysokie stężenie cholesterolu i triacylogliceroli w surowicy krwi. Oznaczanie stężenia oxLDL krążących w osoczu może być przydatnym testem diagnostycznym w ocenie zagrożenia aterogenezą u pacjentów z niedoczynnością tarczycy.Introduction: The aim of this study was to evaluate the influence of hypothyroidism on oxidative modification of low density lipoprotein (LDL). Material and methods: 24 patients with overt hypothyroidism and 10 patients with mild hypothyroidism were enrolled to the study. The control group consisted of 24 healthy subjects with normal serum TSH. Plasma level of oxidized LDL (oxLDL) and serum level of antibodies against oxidized LDL (anti-oxLDL) determined lipoprotein oxidation. Results: Significantly increased plasma oxLDL levels were found in patients with overt hypothyroidism in comparison to patients with mild hypothyroidism and control group. Anti-oxLDL levels in patients with overt or mild hypothyroidism and in the control group showed no significant differences. OxLDL plasma levels in patients with hypothyroidism inversely correlated with FT4 levels and positively correlated with TSH, total cholesterol, LDL cholesterol and triglycerides levels. Conclusions: The presented study indicates increased lipoprotein oxidation in patients with hypothyroidism which depends on the degree of hypothyroidism and changes in lipid profile. Elevated cholesterol and triglicerides levels are the factors increasing lipoprotein oxidation. Plasma oxLDL levels may constitute a useful marker indicating the risk for atherosclerosis in hypothyroidism

Mapping of DNA methylationsensitive cellular processes in gingival and periodontal ligament fibroblasts in the context of periodontal tissue homeostasis

Interactions between gingival fibroblasts (GFs) and oral pathogens contribute to the chronicity of inflammation in periodontitis. Epigenetic changes in DNA methylation are involved in periodontitis pathogenesis, and recent studies indicate that DNA methyltransferase (DNMT) inhibitors may protect against epithelial barrier disruption and bone resorption. To assess the impact of DNMT inhibition on GFs, cells were cultured with decitabine (5-aza-2’-deoxycytidine, DAC) for 12 days to induce DNA hypomethylation. We observed several potentially detrimental effects of DAC on GF biological functions. First, extended treatment with DAC reduced GF proliferation and induced necrotic cell death. Second, DAC amplified Porphyromonas gingivalis- and cytokine-induced expression and secretion of the chemokine CCL20 and several matrix metalloproteinases (MMPs), including MMP1, MMP9, and MMP13. Similar pro-inflammatory effects of DAC were observed in periodontal ligament fibroblasts. Third, DAC upregulated intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1), which was associated with increased P. gingivalis adherence to GFs and may contribute to bacterial dissemination. Finally, analysis of DAC-induced genes identified by RNA sequencing revealed increased expression of CCL20, CCL5, CCL8, CCL13, TNF, IL1A, IL18, IL33, and CSF3, and showed that the most affected processes were related to immune and inflammatory responses. In contrast, the genes downregulated by DAC were associated with extracellular matrix and collagen fibril organization. Our observations demonstrate that studies of DNMT inhibitors provide important insights into the role of DNA methylation in cells involved in periodontitis pathogenesis. However, the therapeutic potential of hypomethylating agents in periodontal disease may be limited due to their cytotoxic effects on fibroblast populations and stimulation of pro-inflammatory pathways.</p

A HARNESS Control Application for Handheld Devices

This document describes the design of a Harness control application for hand-held devices. Some features and future directions are covered, as well as the limitation caused by the current state of the development tools for mobile computers. Section 1 describes the general idea of mobile interfaces to the Harness metacomputing system. In section 2 some of the mobile control application design issues for Harness are described, while section 3 analyzes the functionality of this application. Section 4 covers some other possibilities of the users collaboration utilizing Harness proxy plugins. Section 5 gives our conclusions about the most appropriate way of implementation and porting of the control application

Distributed name service in Harness

The Harness metacomputing framework is a reliable and flexible environment for distributed computing. A shortcoming of the system is that services are dependent on a name service (a single point of failure) where all Harness Distributed Virtual Machines are registered. Thus, there is a need to design and implement a more reliable name service. This paper describes the Harness Distributed Name Service (HDNS) which aims to address this shortcoming. Section 2 outlines the role of the name service in Harness. Section 3 extends this discussion by describing the design of the HDNS. Finally, in sections 4 and 5, we present the services fault-tolerance mechanisms and give our conclusions