Stymulacja rdzeniowa w leczeniu dławicy piersiowej

Spinal cord stimulation (SCS) is a well known method of treatment used worldwide since the 80’s of the last century. High efficiency of SCS was observed in the treatment of various types of pain. Promising clinical results were observed in the treatment of patients with refractory angina (RA). Reduction of angina attacks reduces doses of medications and improves quality of life. SCS efficacy in RA is comparable to that observed among patients treated with cardiac surgery (CABG) and percutaneous coronary intervention (PCI), with lower risk of complications and rehospitalisation. SCS is more cost effective compared to CABG and PCI. SCS might be considered for patients who did not respond to reperfusion therapy. The mechanism of action in RA is not well understood. It is known that SCS reduces the activity of the sympathetic nervous system, by which improves the coronary perfusion and oxygenation of the heart muscle. It is important that SCS does not mask the pain related to the infarct. Kardiol Pol 2011; 69, 4: 383-38

Management of melanoma metastases in the brain

The basic principle for the diagnosis of melanoma metastases in the brain should be the management of multidisciplinary teams including at least a neurosurgeon, radiotherapist and clinical oncologist experienced in the treatment of melanoma and melanoma metastases in the CNS. Detection of brain lesions is associated with poor prognosis; metastases in the brain are the cause of death in 20–50% patients, and symptomatic tumours are a direct cause of death in about 90% patients. Treatment of melanoma with CNS metastases may include local management and/or systemic and symptomatic treat­ment. In the last 5 years, 10 new advanced melanoma drugs have been registered in Europe. Two-drug therapy anti-PD-1 and anti-CTLA-4 (nivolumab with ipilimumab) is the treatment of choice for asymptomatic melanoma metastases in the brain, while in the presence of BRAF mutations and asymptomatic metastases systemic treatment with BRAFi and MEKi may be the first-choice treatment

Analiza statystyczna zabiegów wewnątrzczaszkowych przeprowadzonych w Polsce w latach 2008–2009

Background and purpose Quantitative and qualitative analysis of neurosurgical procedures provides important data for assessment of the development and trends in the field of neurosurgery. The authors present statistical data on intracranial procedures (IPs) performed in Poland in 2008–2009. Material and methods Data on IPs come from reports of the National Health Fund, grouped according to the system of Diagnosis-Related Groups, group A – nervous system diseases. Data concerning the year 2009 include all IPs performed in Poland. Data from the second half of 2008 to 2009 (18 months) come from 35 neurosurgical centers in Poland, divided by provinces. We analyzed the number of IPs, the cost of procedures, duration of hospitalization and deaths. Results 20 849 IPs were performed in Poland in 2009. The most common procedure was A12 (6807; 32.65%), and the rarest was A04 (96; 0.46%). The annual cost of all IPs was 228 599 956 PLN. Average cost of the procedure ranged from 1578 PLN (A14) to 47 940 PLN (A03). Duration of the hospitalization ranged between 3 days (A14) and 12 days (A12). The highest percentage of deaths was reported for A01 (n = 1050, 19.06%). Reports from 35 neurosurgical centers in the second half of 2008 and 2009 showed the highest number of IPs per 100 000 population in Kujawsko-Pomorskie (93) and the lowest in Wielkopolskie (27) and Podkarpackie (27). The highest number of IPs (1669) was performed in neurosurgical center Ml (Małopolskie), and the lowest (99) in W1 (Wielkopolskie). Conclusions A significant disparity in the number of IPs performed in different centers in Poland was observed. There are no data in the literature on the number of neurosurgical procedures performed in Poland in other periods.Wstęp i cel pracy Analiza ilościowa i jakościowa procedur neurochirurgicznych dostarcza istotnych danych dotyczących rozwoju oraz trendów w dziedzinie neurochirurgii. Autorzy pracy przedstawiają dane statystyczne dotyczące procedur wewnątrzczaszkowych (PW) wykonywanych w Polsce w latach 2008–2009. Materiał i metody Dane dotyczące PW pochodzą z raportów Narodowego Funduszu Zdrowia i były grupowane wg systemu Jednorodnych Grup Pacjentów dla grupy A – choroby układu nerwowego. Dane z 2009 r. uwzględniają wszystkie PW wykonane w Polsce, dane z drugiej połowy 2008 i 2009 r. (18 miesięcy) pochodzą z 35 ośrodków neurochirurgicznych w Polsce podzielonych według województw. Analizowano liczbę PW, koszty procedur, czas hospitalizacji i liczbę zgonów. Wyniki W 2009 r. w Polsce wykonano 20 849 PW. Najczęstszą procedurą była A12 (6807; 32,65%), a najrzadszą A04 (96; 0,46%). Roczny koszt wszystkich PW wyniósł 228 599 956 PLN. Średni koszt procedury wahał się od 1 578 PLN (A14) do 47 940 PLN (A03). Czas hospitalizacji wahał się od 3 dni (A14) do 12 dni (A12). Największy odsetek zgonów odnotowano dla procedury A01 (19,06%; n = 1050). Analizowano raporty 35 ośrodków neurochirurgicznych w Polsce. W ciągu 18 miesięcy (druga połowa 2008 i 2009) najwięcej PW na 100 tys. mieszkańców wykonano w kujawsko-pomorskim (93), natomiast najmniej w wielkopolskim (27) i podkarpackim (27). Najwięcej PW (1669) wykonano w ośrodku M1 (małopolskie), najmniej (99) w W1 (wielkopolskie). Najczęściej raportowana była procedura A12. Wnioski Obserwowano znaczną dysproporcję w liczbie PW wykonywanych w różnych ośrodkach w Polsce. Brakuje danych w piśmiennictwie dotyczących liczby procedur neurochirurgicznych wykonywanych w Polsce we wcześniejszych okresach

Evaluating reflexive saccades and UDPRS as markers of Deep Brain Stimulation and Best Medical Treatment improvements in Parkinson’s disease patients: a prospective controlled study

Introduction. To date, there has been no clear evidence regarding the evaluation of saccades as a monitoring tool of motor impairment in Parkinson’s disease (PD) Subthalamic Nucleus Deep Brain Stimulation (STN-DBS) patients. The aim of this study was to evaluate the long-term impact of STN-DBS and pharmacological treatment on reflexive saccades’ (RS) parameters and UPDRS alterations. Material and methods. The DBS group consisted of 20 PD patients who underwent bilateral STN-DBS. The Postoperative (POP) group consisted of 14 post-DBS patients. The Best Medical Therapy (BMT) group consisted of 20 patients on pharmacotherapy only. RS parameters and the UPDRS scale were measured during three visits in four phases of treatment (i.e. BMT-ON/OFF, DBS-ON/OFF). Results. The significant UPDRS III and UPDRS. Total improvements were observed in all three study groups (p < 0.05), but RS latency improvement was stated only in the DBS group in the DBS-ON phase (p < 0.05). A significant correlation between RS latency increase and UPDRS III score worsening was found in all study groups, with the most evident effect in the UPDRS III ON phase (p < 0.05). Conclusion. RS parameters correlated with UPDRS III outcomes during the postoperative period in DBS-STN patients. Therefore, saccadic evaluation may be a good biomarker of the patient’s response to surgical and/or pharmacological treatment

Postępowanie w przerzutach czerniaka do mózgowia

Czerniak stanowi trzeci po raku piersi i płuca nowotwór złośliwy pod względem częstości występowania przerzutów do mózgowia. Aktualnie coraz częściej przerzuty do mózgowia diagnozuje się na etapie bezobjawowym, w badaniach obrazowych wykonywanych w ramach kontroli lub kwalifikacji chorego do leczenia systemowego. Leczenie chorych na czerniaka z przerzutami do mózgowia stanowi jedno z największych wyzwań w opiece nad chorym na czerniaka w stadium zaawansowanym. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie wielospecjalistycznych wskazówek co do postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w tej grupie chorych. Leczenie chorych na czerniaka z przerzutami do mózgowia obejmuje w zależności od sytuacji klinicznej leczenie miejscowe i/lub leczenie systemowe oraz leczenie objawowe. Decyzje terapeutyczne powinny być podejmowane w zespołach, w skład których powinni wchodzić co najmniej onkolog kliniczny, neurochirurg i radioterapeuta

Stymulacja kory ruchowej w leczeniu bólów neuropatycznych

Background and purpose Despite the rapid development of neuropharmacotherapy, medical treatment of neuropathic pain (NP) still constitutes a significant socioeconomic problem. The authors herein present a group of patients treated with motor cortex stimulation (MCS) for NP of various types and aetiologies. Material and methods Our cohort included 12 female and 11 male NP patients aged 53 ± 16 treated with MCS. Eleven patients were diagnosed with neuropathic facial pain (NFP), 8 with hemi-body neuropathic pain (HNP), and 4 with deafferentation pain (DP). Prior to surgery, 16 out of 23 patients were treated with repetitive transcranial magnetic stimulation (rTMS), with a positive response in 10 cases. Pain intensity in our group was evaluated with the visual analogue scale (VAS) one month before and three months after MCS implantation. Results Improvement on the VAS was reported in the whole group of patients (p < 0.001). The best results were reported in the NFP group (p < 0.001) while the worst ones were noted in the DP group (p = 0.04). Anamnesis duration positively correlated with outcome. Infection forced the authors to permanently remove the system in one case. There were no other complications in the group. Conclusions Minimally invasive, safe neuromodulative treatment with MCS permits neuropathic pain control with good efficacy. The type of neuropathic pain might be a prognostic factor.Wstęp i cel pracy Pomimo dynamicznego rozwoju neurofarmakoterapii, leczenie bólów neuropatycznych stanowi istotny problem socjoekonomiczny. Autorzy przedstawiają grupę chorych leczonych metodą stymulacji kory ruchowej (motor cortex stimulation – MCS) z powodu bólów neuropatycznych o różnym obrazie klinicznym i etiologii. Materiał i metody W grupie 12 kobiet oraz 11 mężczyzn w wieku 53 ± 16 lat zastosowano MCS z powodu bólu neuropatycznego. U 11 chorych rozpoznano neuropatyczne bóle twarzy, u 8 chorych połowiczy ból neuropatyczny, a u 4 chorych – ból deaferentacyjny. U 16 chorych przeprowadzono próbną przezczaszkową stymulację magnetyczną, uzyskując przejściową poprawę u 10 z nich. Nasilenie dolegliwości bólowych oceniano z wykorzystaniem wzrokowej skali analogowej (visual analogue scale – VAS) miesiąc przed implantacją oraz w trzecim miesiącu po implantacji MCS. Wyniki U wszystkich chorych w grupie stwierdzono poprawę mierzoną VAS (p < 0,001). Najlepsze efekty leczenia bólu neuropatycznego zaobserwowano w grupie chorych z neuropatycznym bólem twarzy (p < 0,001), a najsłabsze u chorych z rozpoznanym bólem deaferentacyjnym (p = 0,04). Długość wywiadów korelowała dodatnio z wynikami leczenia. U jednego chorego ze względu na zakażenie usunięto system i nie podejmowano próby ponownego wszczepienia. Innych powikłań w grupie nie stwierdzano. Wnioski Wykorzystanie minimalnie inwazyjnych technik neuromodulacyjnych, w tym MCS, pozwala na skuteczne i bezpieczne zmniejszenie nasilenia bólów neuropatycznych. Rodzaj bólu neuropatycznego może mieć znaczenie rokownicze

DNA Double-Strand Break Repair Genes and Oxidative Damage in Brain Metastasis of Breast Cancer

Background Breast cancer frequently metastasizes to the brain, colonizing a neuro-inflammatory microenvironment. The molecular pathways facilitating this colonization remain poorly understood. Methods Expression profiling of 23 matched sets of human resected brain metastases and primary breast tumors by two-sided paired t test was performed to identify brain metastasis–specific genes. The implicated DNA repair genes BARD1 and RAD51 were modulated in human (MDA-MB-231-BR) and murine (4T1-BR) brain-tropic breast cancer cell lines by lentiviral transduction of cDNA or short hairpin RNA (shRNA) coding sequences. Their functional contribution to brain metastasis development was evaluated in mouse xenograft models (n = 10 mice per group). Results Human brain metastases overexpressed BARD1 and RAD51 compared with either matched primary tumors (1.74-fold, P < .001; 1.46-fold, P < .001, respectively) or unlinked systemic metastases (1.49-fold, P = .01; 1.44-fold, P = .008, respectively). Overexpression of either gene in MDA-MB-231-BR cells increased brain metastases by threefold to fourfold after intracardiac injections, but not lung metastases upon tail-vein injections. In 4T1-BR cells, shRNA-mediated RAD51 knockdown reduced brain metastases by 2.5-fold without affecting lung metastasis development. In vitro, BARD1- and RAD51-overexpressing cells showed reduced genomic instability but only exhibited growth and colonization phenotypes upon DNA damage induction. Reactive oxygen species were present in tumor cells and elevated in the metastatic neuro-inflammatory microenvironment and could provide an endogenous source of genotoxic stress. Tempol, a brain-permeable oxygen radical scavenger suppressed brain metastasis promotion induced by BARD1 and RAD51 overexpression. Conclusions BARD1 and RAD51 are frequently overexpressed in brain metastases from breast cancer and may constitute a mechanism to overcome reactive oxygen species–mediated genotoxic stress in the metastatic brain