Genetic engineering and the non-identity problem

In my essay I consider the imaginary case of a future mother who refuses to undergo genetic alteration on her germline although she knows that her, as yet unconceived, child will have a serious genetic disorder. I analyze the good and bad points of two branches of arguments directed against her decision, consequentialist and rights-based. Then I discuss whether accepting one line of these arguments or the other makes a difference in moral assessment. I conclude that, although from the preanalytical perspective we strongly oppose the refusal of genetic treatment in my imaginary case, it is probably impossible to construct one coherent theory which embraces all possible moral dilemmas triggered by our actions which affect the number and the identity of future people

A situation of ethical limbo and preimplantation genetic diagnosis

In my previous paper I argued that if in vitro fertilization (IVF) is legal and practiced there is no moral ground to object to legalization of preimplantation genetic diagnosis (PGD). My opponent raises an objection that my paper “fails to address the ethical argumentation of one key opponent of IVF – the Catholic Church”. In this reply I show that her/his thesis that embryos created during IVF are in ‘ethical limbo’ and “fall outside the moral universe of Christian ethics” does not undermine my argumentation and masks the serious problem Catholics have with the moral status of early embryos

Własność to złudzenie

Własność prywatna nie jest żadnym naturalnym uprawnieniem, ale prawną konwencją zdefiniowaną przez system podatkowy. Stopień ingerencji w rzekomo naturalne prawo własności nie może być podstawą oceniania systemów podatkowych, bo sama własność jest wytworem takich systemów. Podatki nie odbierają nam własności, tylko umożliwiają jej istnienie

Against the precautionary approach to moral status : the case of surrogates for living human brains

My paper builds on the conceptual tools from three interrelated philosophical debates that - as I believe - may help structure important if chaotic discussions about surrogates for living human brains and resolve some practical issues related to regulatory matters. In particular, I refer to the discussions about the "moral precautionary principle" in research ethics (Koplin and Wilkinson 2019); about normative uncertainty in ethics (MacAskill, Bykvist, and Ord 2020), and about the inductive risk problem for animal welfare scientists (Birch 2018). I elucidate upon the possible meanings of the phrase "a too good human brain surrogate" used by Henry T. Greely (2021), and I demonstrate that the evaluation of the practical and regulatory implications of the "goodness" of such surrogates created for research purposes should be sensitive to the possible consequences of two types of errors : the under-attribution and over-attribution of moral status to such beings. Many authors writing about this topic (including Greely 2021, but see also, e.g., Koplin and Savulescu 2019) concentrate only on the first type of error, neglecting the negative consequences of the second type, i.e., over-attribution

Meta-Reasoning in Making Moral Decisions Under Normative Uncertainty

I analyze recent discussions about making moral decisions under normative uncertainty. I discuss whether this kind of uncertainty should have practical consequences for decisions and whether there are reliable methods of reasoning that deal with the possibility that we are wrong about some moral issues. I defend a limited use of the decision theory model of reasoning in cases of normative uncertainty

Klauzula sumienia: lekarze jak poborowi

„Skoro powszechnie przyjmuje się, że sumienie jest suwerenne, to nie wiadomo, po co lekarz miałby uzasadniać pisemnie swój światopogląd” – napisała Naczelna Izba Lekarska w skardze do Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał tę część skargi oddalił w wyroku z 7 października 2015 r., ale stwierdził, że „Celem prowadzenia dokumentacji medycznej nie jest (…) utrwalanie na piśmie poglądów filozoficzno-prawnych lekarza”. Uznał też, że uzasadnienie „powinno mieć charakter medyczny, a nie służyć wyjaśnieniu światopoglądu lekarza, czy też wskazaniu zasady moralnej leżącej u podstaw jego zachowania”. Podobną interpretację akceptuje wielu polskich prawników, twierdząc, że skoro sumienie czy światopogląd lekarza są „indywidualne”, „autonomiczne”, „suwerenne”, to merytoryczne powody odmowy wykonania świadczenia medycznego nie mogą podlegać jakiejkolwiek ocenie i kontroli

Moralna niepewność w argumentacji bioetycznej

Niektórzy twierdzą, że nawet jeśli ktoś nie wierzy, że embriony lub płody ludzkie mają jakiś szczególnie wyróżniony status moralny, to z ostrożności powinien traktować je tak, jak gdyby miały pełny status moralny. Pokażę, dlaczego takie rozumowanie jest niepoprawne

The allocation and prioritization of medical prevention : the case of COVID-19 vaccination schedules

In the early stage of the COVID-19 pandemic, many professional associations, healthcare institutions, and governmental bodies published or updated prioritization guidelines regarding the allocation of scarce medical resources, e.g., beds or artificial ventilation in intensive care units. Later, in the second half of 2020, or WHO published a roadmap for prioritizing the uses of COVID-19 vaccines (Faden et al. 2022) and many governments published detailed prioritization schedules for the distribution of COVID-19 vaccines, which were scarce goods at the turn of 2020 and 2021. Unlike guidelines on medical treatment (Hans-Jörg et al., 2021), official schedules on the distribution of medical prevention have not yet been analyzed or compared in scholarly journals. Thus, the main aim of our project was to provide the first systematic international comparison of the official prioritization schedules for vaccinations in 29 countries (EU, UK, and Israel) and to analyze the values and principles implicitly embedded in these documents. Our study was published in the Journal of Law and the Biosciences in 2022 (Wiśniowska et al. 2022). Although some scholars suggest that prioritization during the pandemic raises structurally similar dilemmas in the cases of diagnosis, treatment, and prevention (Emanuel et al. 2020), we highlight and analyze the specific nature of allocation decisions in the case of prevention

The allocation of preventive interventions : the case of COVID-19 vaccination schedules

In the early stage of the COVID-19 pandemic, many professional associations, healthcare institutions, and governmental bodies published or updated prioritization guidelines regarding the allocation of scarce medical resources, e.g., beds or artificial ventilation in intensive care units. Later, in the second half of 2020, many governments published detailed prioritization schedules for the distribution of COVID-19 vaccines, which were scarce goods at the turn of 2020 and 2021. Unlike guidelines on medical treatment (Hans‐Jörg et al., 2021), official schedules on the distribution of medical prevention have not yet been analyzed or compared in scholarly journals. Thus, our main aim is to provide the first systematic international comparison of the official prioritization schedules for vaccinations in 29 countries (EU, UK, and Israel) and to analyze the values and principles implicitly embedded in these documents. Although some scholars suggest that prioritization during the pandemic raises structurally similar dilemmas in the cases of diagnosis, treatment, and prevention (Emanuel et al. 2020), we highlight and analyze the specific nature of allocation decisions in the case of prevention. Our study shows that two groups were vaccinated first in almost all of the researched countries: frontline medical workers as well as personnel and residents of nursing homes. We assume that the reasons why they were prioritized are mixed: direct (protecting persons belonging to this group) and indirect (because of someone else’s interests)

Rola świadomości w decyzjach dotyczących zaprzestania podtrzymywania funkcji życiowych

Badania przy użyciu rezonansu magnetycznego sugerują, że przynajmniej niektórzy pacjenci w tzw. stanie wegetatywnym mogą być bardziej „świadomi”, niż to się do tej pory wydawało. W artykule zamierzam omówić te badania; następnie rozważę, o jakie rozumienie pojęcia świadomości może w nich chodzić; a wreszcie zastanowię się nad etycznymi implikacjami tych odkryć. Zamierzam też rozważyć, czy posiadanie wyższych form świadomości zawsze ma być dodatkową racją przemawiającą przeciwko zaprzestaniu podtrzymywaniu funkcji życiowych. Tym samym, w artykule chciałbym wskazać istotność badań z zakresu kognitywistyki dotyczących pojęcia świadomości dla etycznej oceny pewnych praktyk medycznych