THE EFFECT OF 8-WEEK EXERCISE PROGRAM ON SOME HEMATOLOGICAL PARAMETERS IN OBESE CHILDREN

The aim of this study was to investigate the effects of eight weeks exercise program on some hematological parameters in obese and overweight children. A total of 44 boys aged 14-16 were included in the study. The obese group was divided into two groups as 22, and overweight group 22. Body mass index (BMI) values were used to determine obesity in the formation of groups. The children who participated in the study were selected activities according to the branches which lasted 60 minutes in 3 days a week for 3 weeks and the walking program was increased. Blood samples taken at rest and at the end of the study; WBC (leukocyte), RBC (erythrocyte), hemoglobin (HGB), hematocrit (HCT), platelet (PLT), mean platelet volume (MPV) and platelet distribution width (PDW) levels were analyzed. SPSS 22.0 statistical program (SPSS Inc., Chicago, Illinois, USA) was used for the statistical analysis of the data. Independent Samples T test for comparison of binary groups; Paired Samples T tests were used to analyze the difference between pre-test and post-test groups. At the end of the exercise, statistically significant differences were found in body weight, MCV, MPV and PDW values between the pre-test and post-test of the measured values of obese subjects (p <0.05). The body weight, BMI, RBC, HGB, HCT, MPV and PDW values of the overweight group were statistically significant (p<0.05). There was no significant difference between the groups in obese and overweight groups (p>0.05). As a result, it can be said that the obese and overweight group caused changes in hematological parameters and the overweight group was more likely to be affected by the exercise than the obese group.  Article visualizations

GIS risk analysis of a first-degree seismic zone: Kaynaşlı (Turkey)

This study aimed to analyze the land survey maps and existing data to determine the vulnerable areas of the Kaynaşlı districts at risk in terms of natural disaster, as Kaynaşlı is located in a first-degree seismic zone. This three-phase study analyzed geological-geotechnical survey reports via the geographic information system (GIS) and applied them to Kaynaşlı Municipality in Düzce Province (Turkey). First, a non- digital raster suitability map based on a 2005 Kaynaşlı Municipality report was digitized via ArcGIS and used to conduct natural disaster risk analyses of Kaynaşlı. The 2112 buildings covered by the suitability map were then scanned and inventory information generated for each. Finally, using ArcGIS software, the digitized inventory information was superimposed on the suitability map. In Kaynasli, a total 2112 buildings were examined via street screening and their risk status was identified in terms of the terrain. Disaster and risk ratios were calculated and vulnerable areas were pinpointed. All the information obtained from the results of the analyses was shared with the local authorities. According to the physical inventory information, a sustainable data bank was created with the purpose of facilitating the necessary measures for disaster preparedness to be taken by the local authorities in Kaynaşlı. The model of this Kaynaşlı natural disaster risk study could be applied in other communities to assist in identifying vulnerable settlement areas

Düzce İli Kaynaşlı İlçesinde Riskli Binaların Tespitinde Sokak Taraması Yönteminin Uygulanması

Düzce iline bağlı Kaynaşlı ilçe merkezinde bulunan binaların deprem tehlikesine karşı risk durumları hızlı tarama yöntemlerinden sokak taraması yöntemi ile belirlenmiştir. Sokak taraması yöntemi ile bilgileri alınan binaların risk skorları hesaplanarak risk açısından sınır değer belirlenmiştir. Çalışmada yöntemin sahada uygulanması, aşamaları ve hesap yöntemi açıklanacaktır

Delirium in patients with acute ischemic stroke admitted to the non-intensive stroke unit: Incidence and association between clinical features and inflammatory markers

Background Stroke patients with development of delirium have unfavorable outcomes, higher mortality, longer hospitalizations, and a greater degree of dependence after discharge. Studies suggest that delirium is associated with abnormal immunological responses and a resultant increase in inflammatory markers. Objective Our aim was to determine whether there is an entity relationship between delirium, inflammation and acute ischemic stroke (AIS). Methods Sixty AIS patients admitted to the hospital were consecutively recruited. Delirium was diagnosed with the clinical assessment according to the Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-V) criteria. Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) was used to measure serum levels of Interleukin-1 beta (IL-1 beta), Interleukin 18 (IL-18), Tumor Necrosis Factor-alpha (TNF-alpha), Brain-Derived Neurotrophic Factor (BDNF), and Neuron Specific Enolase (NSE) at admission. Results Eleven (18.3%) of 60 patients were diagnosed with delirium, and the majority (n=8, 72.7%) was the hypoactive type. Delirious and non-delirious patients had similar demographic and clinical features. Delirious patients had significantly higher lengths of hospital stay, National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) at admission and discharge compared to non-delirious patients. In addition, there was no significant statistical difference between delirious and non-delirious patients with AIS in respect of levels of TNF-alpha, IL-1 beta, IL-18, BDNF and NSE. This study suggests that delirium is not scarce in patients with AIS admitted to the non-intensive stroke unit, and that delirium developing after AIS seems not to be associated with serum TNF-alpha, IL-1 beta, IL-18, BDNF and NSE but is associated with length of hospital stay and stroke severity

Inherited Human ITK Deficiency Impairs IFN-γ Immunity and Underlies Tuberculosis

Inborn errors of IFN-γ immunity can underlie tuberculosis (TB). We report three patients from two kindreds without EBV viremia or disease but with severe TB and inherited complete ITK deficiency, a condition associated with severe EBV disease that renders immunological studies challenging. They have CD4+ αβ T lymphocytopenia with a concomitant expansion of CD4-CD8- double-negative (DN) αβ and Vδ2- γδ T lymphocytes, both displaying a unique CD38+CD45RA+T-bet+EOMES- phenotype. Itk-deficient mice recapitulated an expansion of the γδ T and DN αβ T lymphocyte populations in the thymus and spleen, respectively. Moreover, the patients\u27 T lymphocytes secrete small amounts of IFN-γ in response to TCR crosslinking, mitogens, or forced synapse formation with autologous B lymphocytes. Finally, the patients\u27 total lymphocytes secrete small amounts of IFN-γ, and CD4+, CD8+, DN αβ T, Vδ2+ γδ T, and MAIT cells display impaired IFN-γ production in response to BCG. Inherited ITK deficiency undermines the development and function of various IFN-γ-producing T cell subsets, thereby underlying TB

Mutation analysis and clinical evaluation in patients with congenital platelet dysfunction

Glanzman trombastenisi ve Bernard Soulier Sendromu (BSS), nadir görülen konjenital trombosit fonksiyon bozukluğu hastalıklarıdır. BSS, makrotrombositopeni ve uzamış kanama zamanı ile karakterizedir. BSS, trombosit yüzeyinde hasarlı damar duvarına yapışmadan sorumlu GpIb/V/IX kompleksinin yokluğu veya disfonksiyonundan kaynaklanır. GT ise trombositlerin yüzeyinde GpIIb/IIIa reseptörünün yokluğu veya disfonksiyonundan kaynaklanan ve trombosit agregasyonunu bozan otozomal resesif kalıtımlı bir hastalıktır Bu tez çalışmasının amacı, Meram Tıp Fakültesi Çocuk hematoloji bölümünde konjenital trombosit fonksiyon bozukluğu (GT ve BSS) tanısıyla takip edilen olguların klinik ve laboratuar bulgularının ayrıntılı değerlendirilmesi, genetik mutasyon tipinin araştırılması ve mutasyon tipi ile klinik bulgular arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Hematoloji Onkoloji bilim dalında takip edilen GT tanılı 20 olgu ve BSS tanılı 7 olgu çalışmaya dâhil edildi. Olguların dosya kayıtları geriye dönük olarak incelendi, klinik ve laboratuar bulguları ayrıntılı olarak dökümante edildi. Hastaların yaşı, cinsi, tanı alma yaşı, tanıdaki trombosit değerleri, akım sitometri bulguları (CD42ab, CD41, CD61), trombosit fonksiyon testi sonuçları, kanama fenotipleri ve mutasyon tipleri kaydedildi. Ayrıca GT ve BSS olgularını mutasyon analizi yapılarak, klinik gidişat ile olan ilişkisi araştırıldı. Olgularının kanama skorlaması, güncel bir kanama skorlama sistemine göre yapıldı. Bulgular: BSS ve GT hastalarında en sık görülen kanama şekillerinin mukokutanöz kanamalar (burun kanaması, diş eti kanaması, cilde ait kanamalar, menoraji, vb) olduğu görüldü. Olgulardan hiçbirinde kanamaya bağlı ölüm tespit edilmedi. Genetik olarak BSS olgularda 3 farklı mutasyon tanımlanmış olup, olguların altısında GP1BB geninde, birinde GP1BA geninde homozigot mutasyon tespit edildi. Bu mutasyonlar yeni tanımlanan mutasyonlar idi. Glanzman trombastenili olgularında glikoprotein IIB gen değişimleri incelendi ve 6 olguda değişim tespit edildi. Bu mutasyonlardan 5'i yeni tanımlanan mutasyon idi. Klinik bulgular ile genotip arasında gerek GT gerekse BSS hastalarında anlamlı bir korelasyon saptanmadı. Sonuç: Mukokutanöz kanamalar, trombosit fonksiyon bozukluklarında başlıca hastaneye başvuru sebebidir. Glanzman trombastenili olgularda tespit edilen 6 mutasyondan 5 tanesi, ve BSS' li olgularda gösterilen 3 farklı mutasyon tipi, literatürde daha önce tanımlanmamış mutasyonlardır. Bu mutasyonlarla klinik seyir arasındaki ilişkinin tanımlanabilmesi için daha kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır.Glanzman Thrombastenia (GT) and Bernard Soluier syndrome (BSS) are rare congenital platelet dysfunction disorders. BSS is characterized by macrothrombocytopenia and prolonged bleeding time. BSS is arised from dysfunction or absence of GpIb/V/IX which is responsible for platelet adhesion to damaged surface of blood vessels. GT is an autosomal recessive disease disrupting platelet aggregation, which is arised from absence or dysfunction of GpIIb/IIIa surface receptor on platelets. The purpose of this study is detailed evaluation of clinic and laboratory findings of patients with congenital thrombocyte dysfunction, is investigation of genetic mutation type and investigation of relationship between mutation type and clinical findings, in our pediatric haematology department of Meram Medical Faculty. Methods: Seven patients diagnosed with BSS and 20 patients with GT are included in the study, followed by pediatric haematology oncology department of NEÜ Meram Medical Faculty. The file records of the patients were retrospectively reviewed and clinical and larobatory findings were detailed documented. The patient's age, sex, diagnose age, platelet count at diagnosis, flow sytometry data (CD42ab, CD41, CD61), platelet function tests, bleeding phenotype and mutations were recorded. The relationship mutation with clinical outcome was examined, which is made the mutation analysis of GT and BSS patients. Bleeding scales of patients were obtained by using a currently scoring system. Results: It was seen that mucocutaneous bleedings are the most common form of bleeding in patients with BSS and GT ( epistaxis, gum bleeding, cutaneous bleeding, menorrhagia, etc.). None of the cases of death due to bleeding was detected. Three different mutations were determined in BSS cases, homozygous mutations were detected in GP1BB gene in six of all cases, GP1BA gene in one. These mutations were newly identified mutations. Glycoprotein IIB gene changes were examined and detected in 6 cases with GT. Five of all mutations were newly identified mutations. There is no significant correlation between clinical findings and genotype in both GT and BSS patients. Discussion: Mucocutaneous bleedings are the major reason to refer to hospital in platelet dysfunctions. Five of the 6 mutations identified in GT cases, and three different mutations identified in BSS are not previously identified in literature. More extensive studies are needed to identify correlation between clinical outcome and these mutations

Evaluation of plasma insülin, leptin, neuropeptide Y, ghrelin and adiponectin levels and common carotid artery intima media thickness in epileptic children treated with valproate.

Valproat ile tedavi edilen epilepsili çocuklarda plazma insülin, leptin, nöropeptid Y, ghrelin ve adiponektin düzeyleri ve karotid arter intima media kalınlığı.Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Konya-2008Giriş ve Amaç: Ağırlık artışı valproat tedavisinin en sık görülen yan etkilerinden birisidir. Valproat ilişkili ağırlık artışının potansiyel mekanizmaları yeterince açık değildir. Kan glukozunun düşmesi, yağ asitlerinin beta oksidasyonundaki bozukluk, insülin ve leptin düzeylerindeki artış muhtemel mekanizmalardan bazılarıdır. Ağırlık artışı ve obezitenin ateroskleroz ve dislipidemi gibi birçok morbidite için risk teşkil ettiği bilinmektedir. Son yıllarda karotid arter intima media kalınlığı (K-İMK) arter duvarındaki erken dönem bozulmaları gösteren non-invazif bir ateroskleroz belirleyicisi olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmanın amacı, valproat ilişkili ağırlık artışında beslenme fizyolojisinde rol aldığı bilinen insülin, leptin, nöropeptid Y (NPY), ghrelin ve adiponektinin rolünü araştırmak ve dislipidemi ve erken ateroskleroz gelişimi ile ilişkisini göstermektir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya epilepsi tanısı konularak VPA başlanan 20 prepubertal idiyopatik epilepsili çocuk dahil edildi. Olguların tedavi öncesinde, tedavinin 6. ve 12. ayında vücut kitle indeksi (VKİ), açlık insülin/glukoz oranı (AİGO) hesaplandı; plazma insülin, leptin, NPY, ghrelin, adiponektin, lipid profili ve K-İMK ölçüldü.Sonuç ve Yorum: Olguların tedavi öncesine göre 6. ay ve 12. ay sonunda ortalama VKİ, plazma insülin, leptin ve NPY düzeylerinde anlamlı artış gözlendi. Plazma ghrelin, adiponektin düzeyleri, lipid profili ve K-İMK'da anlamlı bir değişiklik gözlenmedi. Bu sonuçlar, valproat tedavisi sırasındaki ağırlık artışının plazma insülin, leptin ve NPY düzeyindeki artış ile ilişkili olduğunu göstermektedir.H. Evaluation of plasma insülin, leptin, neuropeptide Y, ghrelin and adiponectin levels and common carotid artery intima media thickness in epileptic children treated with valproate.Selcuk University Meram Medical Faculty Department of Pediatrics,Konya-2008İntraduction and Aim: Weight gain is a common side effect of valproate treatment. Potential mechanisms of valproate-associated weight gain are not yet clear. Decreased blood glucose level, impairment of beta oxidation of fatty acids, and increased insülin and leptin levels are some of the possible mechanisms. Abnormal weight gain and obesity is associated with an increased risk of many comorbidities like dislipidemia and atherosclerosis. Common carotid artery intima media thickness (CCA-IMT) gives a comprehensive picture of early arterial wall alterations and currently considered as a non-invasive marker of premature atherosclerosis. The aim of the present study was to evaluate the role of molecules important for eating behavior like insülin, leptin, neuropeptide Y (NPY), ghrelin (GHR) and adiponectin in valproate-related weight gain, and to demonstrate the relationship between the development of dislipidemia and early atherosclerosis.Materials and Methods: 20 prepubertal idiopathic epileptic children treated with valproate enrolled to the study. Body mass index (BMI) and fasting insülin glucose ratio (FIGR) were calculated; plasma insülin, leptin, NPY, ghrelin, adiponectin, lipid profile and CCA-IMT were measured for all subjects before the treatment and after a follow-up period of 6 and 12 months.Results and conclusions: At the end of the 6 and 12 months, the mean BMI values, the mean plasma insülin, FIGR, leptin, NPY levels increased compared with before the treatment. Plasma ghrelin, adiponectin levels, lipid profile and CCA-IMT did not significant alteration. These results suggest that weight gain during valproate treatment is related to increase in insülin, leptin and NPY levels

Düzce İli Kaynaşlı İlçesinde Riskli Binaların Tespitinde Sokak Taraması Yönteminin Uygulanması

Düzce iline bağlı Kaynaşlı ilçe merkezinde bulunan binaların deprem tehlikesine karşı risk durumları hızlı tarama yöntemlerinden sokak taraması yöntemi ile belirlenmiştir. Sokak taraması yöntemi ile bilgileri alınan binaların risk skorları hesaplanarak risk açısından sınır değer belirlenmiştir. Çalışmada yöntemin sahada uygulanması, aşamaları ve hesap yöntemi açıklanacaktır.Anahtar Kelimeler: Kaynaşlı, Sokak Taraması, Depre

Deprem Tehlikesine Maruz Yerleşimler İçin “Yerel Deprem Puanı (YDP)” Yönteminin Geliştirilmesi

Bu çalışmada ülkemizde deprem tehlikesine maruz yerleşimlerde uygulanmak üzere “Yerel Deprem Puanı (YDP)” yöntemi geliştirilmiştir. Yerel deprem puanı ile yerleşimin depreme hazırlıkta mevcut durumu belirlenmektedir. Yöntemde bölgenin depremselliği, jeolojisi, yapı envanteri gibi teknik verilerin yanında kurum ve kuruluşların depreme hazırlıkta farkındalıkları ve uygulamaları, toplumun deprem tehlikesine karşı önlem düzeyleri gibi sosyal verilerin bir araya getirilmesiyle parametreler oluşturulmaktadır. Belirlenen parametreler farklı puan aralıklarında değerlendirilerek yerleşimin “Yerel Deprem Puanı (YDP)” hesaplanmaktadır. Yerel Deprem Puanı sonucuna göre de yerleşimin deprem tehlikesine karşı “Hazırlık Düzey Açıklaması” aralığı bulunmaktadır. Hazırlık düzey açıklaması yerleşim yerinin depreme hazırlıkta hangi durumda olabileceği hakkında fikir vererek bu doğrultuda adımların atılmasını sağlamaktadır. Çalışmada ayrıca yöntemin çalışmasını gösteren Kaynaşlı ilçesinde deprem öncesi ve sonrası veriler kullanılarak karşılaştırmalı uygulama örneğine yer verilmiştir

Çocuklarda Langerhans Hücreli Histiyositoz: Türkiye'den Tek Merkez Deneyimi

WOS:000388274800003Bu çalışmanın amacı, merkezimizde Langerhans hücreli histiyositoz (LCH) tanısı alan çocuklar ile ilgili deneyimlerimizi sunmaktadır. LCH tanılı çocukların tıbbi kayıtları, hastaların cinsiyeti, tanı yaşı, klinik bulgular, risk grupları, tedavi rejimleri ve gidişat açısından değerlendirilmek üzere incelendi. Medyan yaşı 22 ay olan 9 hasta çalışmaya dâhil edildi. En sık görülen klinik bulgu kemik lezyonlarıydı (%88.8). Bunu hepatosplenomegali (%44.4), lenfadenopati (%44.4), sarılık (%33.3), seboreik dermatit (%33.3) takip etmekte idi. Dokuz olgudan üçünde (%33.3) tek sistem tutulumu (1 tanesi tek odaklı, 2 tanesi çok odaklı), 6'sında (%66,6) çoklu sistem tutulumu [2 tanesi (%22.2) risk organ tutulumsuz, 4 tanesi (%44.4) risk organ tutulumlu] mevcuttu. 6 haftalık tedavinin sonunda; 5 hastada (%55.5) iyi cevap, 1 hastada (%11.1) orta cevap ve 3 (%33.3) hastada kötü cevap alındı. Gidişat açısından değerlendirildiğinde; 5 hasta (55.5%) tam remisyona girmiş, 3 (%33.3) hasta ölmüş, bir hasta takipten çıkmıştı. Ölen çocukların hepsi çoklu sistem tutulumlu risk grubunda olan ve 6 haftalık tedaviye kötü tedavi cevabı olan hastalardı. LCH'li çocuklarda prognozu belirleyen en önemli faktörler; risk organ tutulumu, çoklu sistem tutulumu ve 6.hafta tedavisine olan cevaptır. Risk organ tutulumu olan hastalarda prognoz kötü olduğu için yeni ilaçlar veya kök hücre nakli gibi yeni tedavi yaklaşımlarına ihtiyaç vardır.The aim of the study is to present the experience of children diagnosed with Langerhans cell histiocytosis (LCH) at our center. Medical records of children with LCH were screened in terms of gender, age at diagnosis, clinical findings, risk groups, treatment modalities and outcome. The study included 9 patients with a median age of 22 months. The most common clinical finding was bone lesions (%88,8), followed by hepatosplenomegaly (%44.4), lymphadenopathy (%44.4), seborrheic dermatitis (33,3%) and jaundice (33.3%). Of the 9 patients, 3 (33.3%) had single system disease [1 (11.1%) had unifocal while 2 (22.2%) had multifocal disease], 6 (66.6%) had multisystem disease [2 (22.2%) had risk organ negative and 4 (44.4%) had risk organ positive]. At the end of the 6th week of therapy, 5 patients (55.5%) had all the dead children had better response, 1 (11.1%) had an intermediate response while 3 (33.3%) had worse response. In terms of outcome, 5 (55%) patients were in complete remission, 3 (33%) patients were dead, and 1 patient was lost to follow up. All dead children had multisystem disease with risk organ involvement and were worse responders at the 6th week of therapy. In children with LCH, the most important factors determining prognosis were risk organ involvement, multisystem disease and response at 6th week of treatment. New treatment modalities such as new drugs or stem cell transplantation are required for children with risk organ positive multisystem disease, as the prognosis remains poor