The long term benefit of cardiac rehabilitation program after myocardial infarction in patients under Managed Care for Acute Myocardial Infarction Survivors (MACAMIS) program in Poland: A single center study

BACKGROUND: Managed Care for Acute Myocardial Infarction Survivors (MACAMIS) program introduced for patients after myocardial infarction (MI) consists of 4 modules including early cardiac rehabilitation (CR). AIMS: We compared the impact of CR on survival of patients after MI included in the MACAMIS program.  METHODS: Patients in MACAMIS were divided into subgroups based on being or not qualified for CR and whether completed or failed to complete CR. We evaluated one-, two- and three-year mortality. RESULTS: Out of 244 patients in MACAMIS, 174 patients were qualified for CR. They were younger, had less advanced coronary artery disease (CAD), higher ejection fraction (EF) and fewer comorbidities. Finally 102 (58.6%) patients completed CR. These patients were younger, more likely had STEMI, more often were treated invasively with no differences in comorbidity burden. Survival rate at one, two, and three years was 93.6%, 87.8%, and 65.0% respectively. Patients qualified for CR had better prognosis. The mortality rate at one, two and three years were 2.38% vs. 16.18%, P = 0.0003, 6.71% vs. 25.4%, P = 0.002 and 26.87% vs. 51.35%, P = 0.01 respectively. Patients who completed CR again had significantly better prognosis. The mortality rate was 1% vs. 10.29%, P = 0.009, 4.17% vs. 17.56%, P = 0.002 and 23.33% vs. 40.54%, P = 0.09 at analysed periods. The only independent factors related to survival were completion of CR and number of comorbidities. CONCLUSIONS: Patients with MI in MACAMIS program had better prognosis when participating in CR. After completion MACAMIS program the increased mortality was observed in consecutive years. In spite of flexible CR program the proportion of patients qualified and competed CR remains low

Zarządzanie przepływem i ochroną informacji

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationPrzedstawione wydawnictwo stanowi zasadniczy plon obrad konferencji naukowej zorganizowanej przez Katedrę Zarządzania Informacją na Wydziale Ekonomii i Zarządzania w dniach 25—26 marca 2007 roku. Ambicją organizatorów konferencji było włączenie w tok dyskusji licznych przedstawicieli praktyki gospodarczej, mediów oraz studentów. W odpowiedzi na zaproszenie do udziału w konferencji napłynęło ponad dwadzieścia referatów problemowych, z których kilka, ze względu na problematykę ściśle wiążącą się z zagadnieniami bezpieczeństwa, zostanie opublikowanych w nowym czasopiśmie naukowym Krakowskiej Szkoły Wyższej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego pt. „Problemy Bezpieczeństwa”. Autorami wszystkich przygotowanych tekstów są uznani eksperci w dziedzinie przepływu i ochrony informacji, a także młodzi pracownicy szkół wyższych i przedstawiciele praktyki gospodarczej. Patronat medialny objęły pisma o ogólnopolskim zasięgu i uznanej renomie: „Przegląd Organizacji”, „CSO Magazyn Zarządzających Bezpieczeństwem” i „Czasopismo Zabezpieczenia”. Całość rozważań Autorów podzielona została na trzy części, ściśle ze sobą powiązane. Część pierwsza grupuje teksty pod wspólnym tytułem „Przepływ, przetwarzanie i ochrona informacji we współczesnych systemach zarządzania”, część druga nosi tytuł: „Informacja jako determinanta tworzenia wartości dodanej oraz przewagi konkurencyjnej”, część trzecia zaś omawia „Zarządzanie wiedzą w wybranych dziedzinach aktywności gospodarczej i publicznej”

Przykład łańcucha przeżycia u pacjenta z nagłym zatrzymaniem krążenia w miejscu publicznym

The complete chain of survival is highly recomended management of sudden cardiac arrest. Although it is well known, in Poland not always works properly, because of poor availability to AED devices. We present the history of 56 years old man, who suddenly suffered from sudden cardiac arrest in public place. Thanks to rapid reaction of his family and medical staff this men recived high quality resuscitation including AED and spontaneous circulation returnem before paramedics arrived. On admission to emergency department the patient was awake, without neuroligic deficites. Miocardial infarction was diagnosed as the cause of cardiac arrest.Łańcuch przeżycia jest sekwencją zdarzeń, które powinny nastąpić kolejno w przypadku nagłego zatrzymania krążenia. Pomimo, że od wielu lat koncepcja łańcucha przeżycia jest szeroko rozpowszechniona, w warunkach polskich idea ta nie zawsze działą prawidłowo, między innymi przez ciągle jeszcze słaby dostęp do defibrylatorów AED. Praca przedstawia historię 56 letniego mężczyzny, który stał się ofiarą nagłego zatrzymania krążenia w miejscu publicznym. Dzięki natychmiastowej reakcji rodziny oraz pracowników zabezpieczenia medycznego, udało się wdrożyć wysokiej jakości resuscytację krążeniowo oddechową z użyciem AED. Powrót spontanicznego krążenia nastąpił przed przyjazdem zespołu ratownictwa medycznego. Przy przyjęciu do szpitalnego oddziału ratunkowego, mężczyzna był przytomny i nie stwierdzono ubytków neurologicznych. Ostatecznie zdiagnozowano, że przyczyną zatrzymania krążenia był zawał mięśnia sercowego

Impact of Postshock Transcutaneous Pacing on Chest Compression Quality during Resuscitation: A Simulation-Based Pilot Study

Background. Successful defibrillation is commonly followed by a transient nonperfusing state. To provide perfusion in this stagnant phase, chest compressions are recommended irrespective of arrhythmia termination. Implantable cardioverters-defibrillators (ICD) used immediately after delivery of the shock are capable of pacing the heart, and this feature is commonly activated in these devices. Potential utility of external, transcutaneous postshock pacing in patients with SCA in shockable rhythms has not been determined. This study aimed at presenting an impact of a short-term external postshock pacing (ePSP) on a quality of chest compressions (CC) without compromising them. Methods. The study was designed as a high-fidelity simulation study. Twenty triple-paramedic teams were invited. Participants were asked to take part in a 10-minute adult cardiac arrest scenario with ventricular fibrillation. In the first simulation, paramedics had to resume compressions after each shock (control group). In the second, simultaneous with compressions, one of the rescuers started transcutaneous pacing (TCP) with a current output of 200 mA and a pacer rate of 80 ppm. TCP was finished after 30 seconds (experimental group). The primary outcomes were chest compression fraction (CCF), mean depth and rate of compressions, percent of fully recoiled compressions, and percent of compressions of correct depth and their rate. Results. In both experimental and control group, CCF, mean depth, and rate were similar (84.65 ± 3.67 vs. 85.45 ± 4.95, p=0.54; 55.75 ± 3.40 vs. 55.25 ± 2.73, p=0.63; 122.70 ± 4.92 vs. 120.80 ± 6.00, p=0.25, respectively). In turn, percent of CC performed in correct depth, rate, and recoil was unsatisfactory in both groups (51.00 ± 17.40 vs. 52.60 ± 18.72, p=0.76; 122.70 ± 4.92 vs. 120.80 ± 6.00, p=0.25, respectively). Small differences were not statistically significant. Moreover, appropriate hand-positioning was observed more frequently in the control group, and this was the only significant difference (95.60 ± 5.32 vs. 99.30 ± 1.59, p=0.006). Conclusion. This difference was statistically significant (p<0.01). Introducing an ePSP does not influence relevantly the quality of CC

Temporal changes in regulatory T cell subsets defined by the transcription factor Helios in stroke and their potential role in stroke-associated infection: a prospective case–control study

Abstract Background Regulatory T cells (Tregs) are involved in the systemic immune response after ischemic stroke. However, their role remains unclear, and the effect appears to be both neuroprotective and detrimental. Treg suppressor function may result in immunodepression and promote stroke-associated infection (SAI). Thus we assume that the bidirectional effects of Tregs may be in part attributed to the intracellular transcription factor Helios. Tregs with Helios expression (H+ Tregs) constitute 70–90% of all Treg cells and more frequently than Helios-negative Tregs (H− Tregs) express molecules recognized as markers of Tregs with suppressor abilities. Methods and results We prospectively assessed the circulating Treg population with flow cytometry in 52 subjects on days 1, 3, 10 and 90 after ischemic stroke and we compared the results with those obtained in concurrent age-, sex- and vascular risk factor-matched controls. At all studied time points the percentage of H+ Tregs decreased in stroke subjects—D1: 69.1% p < 0.0001; D3: 62.5% (49.6–76.6), p < 0.0001; D10: 60.9% (56.5–72.9), p < 0.0001; D90: 79.2% (50.2–91.7), p = 0.014 vs. controls: 92.7% (81.9–97.0) and the percentage of H− Tregs increased accordingly. In patients with SAI the percentage of pro-suppressor H+ Tregs on post-stroke day 3 was higher than in those without infection (p = 0.03). After adjustment for confounders, the percentage of H+ Tregs on day 3 independently correlated with SAI [OR 1.29; CI 95%: 1.08–1.27); p = 0.02]. Although the percentage of H+ Tregs on day 3 correlated positively with NIHSS score on day 90 (rS = 0.62; p < 0.01) and the infarct volume at day 90 (rS = 0.58; p < 0.05), in regression analysis it was not an independent risk factor. Conclusions On the first day after stroke the proportion of H+ vs. H− Tregs changes in favor of pro-inflammatory H− Tregs, and this shift continues toward normalization when assessed on day 90. A higher percentage of pro-suppressive H+ Tregs on day 3 independently correlates with SAI and is associated positively with NIHSS score, but it does not independently affect the outcome and stroke area in the convalescent phase of stroke

Zastosowanie automatyzowanych zewnętrznych defibrylatorów w miejscach publicznych: badanie czasu użycia

Background: Sudden cardiac arrest (SCA) is a frequent cause of death in the developed world. Early defibrillation, preferably within the first minutes of the incident, significantly increases survival rates. Accessible automated external defibrillators (AED) in public areas have been promoted for many years, and several locations are equipped with these devices. Aim: The aim of the study was to assess the real-life availability of AEDs and assess possible sources of delay. Methods: The study took place in the academic towns of Poznan, Lodz, and Warsaw, Poland. The researchers who were not aware of the exact location of the AED in the selected public locations had to deliver AED therapy in simulated SCA scenarios. For the purpose of the trial, we assumed that the SCA takes place at the main entrance to the public areas equipped with an AED. Results: From approximately 200 locations that have AEDs, 78 sites were analysed. In most places, the AED was located on the ground floor and the median distance from the site of SCA to the nearest AED point was 15 m (interquartile range [IQR] 7–24; range: 2–163 m). The total time required to deliver the device was 96 s (IQR 52–144 s). The average time for discussion with the person responsible for the AED (security officer, staff, etc.) was 16 s (IQR 0–49). The AED was located in open access cabinets for unrestricted collection in 29 locations; in 10 cases an AED was delivered by the personnel, and in 29 cases AED utilisation required continuous personnel assistance. The mode of accessing the AED device was related to the longer discussion time (p < 0.001); however, this did not cause any significant delay in therapy (p = 0.132). The AED was clearly visible in 34 (43.6%) sites. The visibility of AED did not influence the total time of simulated AED implementation. Conclusions: We conclude that the access to AED is relatively fast in public places. In the majority of assessed locations, it meets the recommended time to early defibrillation of under 3 min from the onset of the cardiac arrest; however, there are several causes for possible delays. The AED signs indicating the location of the device should be larger. AEDs should also be displayed in unrestricted areas for easy access rather than being kept under staff care or in cabinets.Wstęp: Nagłe zatrzymanie krążenia jest częstą przyczyną zgonów w krajach rozwiniętych. Wczesna defibrylacja, wykonana najlepiej w ciągu pierwszych minut od zdarzenia, znacznie zwiększa przeżycie. Od wielu lat w miejscach publicznych promowane są z automatyzowane zewnętrzne defibrylatory (AED) i wiele miejsc jest już wyposażonych w takie urządzenia. Cel: Celem badania była ocena dostępności AED w czasie rzeczywistym i ocena możliwych opóźnień. Metody: Badanie odbyło się w Poznaniu, Łodzi i Warszawie. Autorzy, którzy nie byli świadomi dokładnej lokalizacji AED w wybranych miejscach publicznych, musieli dostarczyć i użyć AED w symulowanych scenariuszach nagłego zatrzymania krążenia. Na potrzeby procesu uznano, że nagłe zatrzymanie krążenia odbywa się przy głównym wejściu w miejscach publicznych wyposażonych w AED. Wyniki: Spośród około 200 lokalizacji, w których znajdowały się AED, przeanalizowano 78 lokalizacji. W większości miejsc AED znajdowało się na parterze, a mediana odległości od miejsca nagłego zatrzymania krążenia do najbliższego punktu AED wyniosła 15 m (IQR 7–24). Łączny czas potrzebny na dostarczenie urządzenia wynosił 96 s (IQR 52–144), a czas niezbędny na udanie się w miejsce lokalizacji AED z miejsca zdarzenia — 36 s (IQR 17–60). Mediana czasu dyskusji z osobą odpowiedzialną za AED (oficer ochrony, personel itp.) wynosiła 16 s (IQR 0–49). AED znajdowało się w otwartych dostępnych instalacjach (zamocowane przy ścianie) w 29 miejscach. W 10 przypadkach AED został dostarczony przez personel, a w 29 przypadków wykorzystanie AED wymagało ciągłej pomocy personalnej. Sposób dostępu do urządzenia AED był związany z dłuższym czasem dyskusji (p = 0,001), co jednak nie powodowało znacznego opóźnienia w terapii (p = 0,132). Oznaczenie AED było wyraźnie widoczne w 34 (43,6%) miejscach. Widoczność AED nie miała wpływu na całkowity czas wdrożenia symulacji AED. Wnioski: Stwierdzono, że dostęp do AED jest stosunkowo szybki w miejscach publicznych. W większości ocenianych miejsc odpowiada zaleceniom czasu przewidzianego na wczesną defibrylację w ciągu 3 min od rozpoczęcia zatrzymania krążenia. Istnieje jednak kilka przyczyn możliwych opóźnień. Znaki AED wskazujące lokalizację urządzenia powinny być większe. AED powinny być również dostępne w nieograniczonych miejscach, aby zapewnić łatwy dostęp, a nie pod nadzorem personelu lub w zamkniętych szafkach