Sexual functions and prolactin levels in patients with bipolar disorder

Objective: Mood stabilizers and antipsychotic drugs are known to have adverse effects on sexual function. However, patients often refrain from speaking about sexual complaints that may cause dose reduction and discontinuation of the drug without medical supervision. In this study we aimed to evaluate sexual functions of patients with bipolar disorder in remission period, considering prolactin levels and medications. Method: We recruited 52 patients with bipolar disorder in remission according to DSM-IV diagnostic criteria. Prolactin levels were measured in all patients. The Golombok Rust Inventory of Sexual Satisfaction (GRISS) was used to assess sexual dysfunction. Results: Mean prolactin levels were 24.71 ± 4.25 and 19.96 ± 5.52 ng/ml respectively for females and males. Patients taking mood stabilizer (MS) and mood stabilizer plus antipsychotic (AP) treatment had different prolactin levels (p<0.001). Total GRISS scores were not different for MS and MS+AP treatment groups. We didn't find a correlation between Total GRISS scores and prolactin levels. There was a significant deterioration in female non-sensuality, female dissatisfaction and anorgasmia subscales of female patients and significant deterioration in premature ejaculation, impotence and male dissatisfaction subscales of male patients. Discussion: In our sample, both men and women patients with bipolar disorder in remission have sexual dysfunctions. Our results suggest that prolactin levels are not sufficient to demonstrate the sexual dysfunction. To enhance patient compliance it is necessary to focus more on sexual symptoms of patients receiving MS and AP treatment

İlk Atak Manide EEG Anormalliği: Çocukluk Çağı Travmalarının İzi

Amaç: Bu çalışmanın amacı ilk atak manide EEG anormalliği sıklığını araştırmak, EEG anormalliği olan ve olmayan olguları, iki uçlu bozukluğun klinik özellikleri yönünden karşılaştırmaktır. Yöntem: Bu çalışmada, ayaktan tedavi merkezimize veya acil servisimize son bir yıl içerisinde başvuran, 18-65 yaş arası, bilgilendirilmiş onam formu birinci derece yakınları tarafından onaylanan, DSM-IV’e göre iki uçlu bozukluk, Manik Dönem olarak değerlendirilen, ilk dönem 69 olgu ardışık olarak değerlendirilmiştir. Olgularda öncesinde depresif dönem bulundurmama, herhangi bir nörolojik hastalığı, kafa travması ve/ veya bilinç kaybı öyküsü olmama, EEG çekimi öncesi, elektroensefalografik aktiviteyi etkileyecek ilaç (antiepileptik, anksiyolitik, antidepresan ve antipsikotik) almamış olma şartları aranmıştır. Dışlama ölçütleri haricinde 50 olguya ait veriler değerlendirmeye alınmıştır. Tanı görüşmeleri SCID-I (DSM-IV Yapılandırılmış Klinik Görüşmesi) ile yapılmış, hastalıkla ilgili bilgiler SKIPTURK (Duygudurum Bozuklukları Tanı ve İzlem Formu) ile kaydedilmiş, manik belirtilerin şiddeti YMDÖ (Young Mani Derecelendirme Ölçeği) ile, çocukluk çağı travmasının varlığı ETI (Erken Travmatik Yaşantı Envanteri) ile belirlenmiştir. EEG çekimi digital EEG cihazı ile 16 kanal olarak yapılmış, 23 adet yüzey elektrodu uluslararası 10-20 sistemine göre yerleştirilmiştir. Bulgular: İlk manik dönem iki uçlu olgular arasında epileptik EEG 2 olguda (%4), epileptik olmayan anormal EEG 10 olguda (%20.8) saptanmıştır. İlk dönem manide EEG anormalliği kadın cinsiyette daha sıktır (p=0.012). Çocukluk çağı travması, çocukluk çağı psikiyatrik hastalık öyküsü, şimdiki fiziksel hastalık eştanısı, intihar girişimi öyküsü ve birinci derece yakınlarda aile öyküsü EEG anormalliği olan grupta daha sık bulunmuştur (p= 0.016, 0.012, 0.001, 0.005 ve 0.032). Çocukluk çağı travması, regresyon analizinde ilk atak mani olgularında EEG bozukluğunun öngörücüsü olarak saptanmıştır (p= 0.004). Sonuç: Bir kısım iki uçlu olguda anormal EEG, hastalığın başlangıcından itibaren mevcuttur ve klinik özellikler ile ilişkilidir

Comparison of sociodemographic features, psychopathy and aggression levels of criminal and non-criminal schizophrenia patients

Objective: The aim of our study is to examine factors associated with involvement in crime in schizophrenia patients. Methods: One hundred and twenty consecutive patients diagnosed with schizophrenia according to DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition) were included in the study. Based on their history of crime, the sample was divided into criminal (n=60) and non-criminal (n=60) groups. Sociodemographic Data Form, Positive and Negative Symptom Scale (PANSS), Psychopathy Checklist-revised (PCL-R) and Buss-Warren Aggression Questionnaire (BWAQ) were administered to each patient. Results: The criminal group was older than noncriminal group. It was observed that criminals tend to be more likely to be hospitalized. Smoking and self-harm were more common in criminal group. All PCL-R subscores were higher in criminals than non-criminals, however, PANSS and BWAQ scores were similar in both groups. In criminal group, substance abuse and self-harm were more common in patients involved in multiple crimes. Similarly, all PCL-R subscores and BWAQ-physical aggression subscore were higher in patients involved in multiple crimes. All BWAQ subscores have been shown to correlate positively with PANSS and PCL-R scores in criminal group. Conclusion: In schizophrenia patients, psychopathy, smoking, substance abuse, self-harm were associated with criminal behaviors. Therefore, these factors needs to be recognized as a formal and essential aspect of clinical management