Ο αποικισμός με πολυανθεκτικά μικρόβια σε Κέντρο Αποκατάστασης

Σκοπός: Η μελέτη του αποικισμού πολυανθεκτικών [XDR ή PDR (extensively / multidrug-resistant drug-resistan)] gram αρνητικών μικροβίων κατά την εισαγωγή σε κέντρο αποκατάστασης και στην πορεία του χρόνου κατά την νοσηλεία τους σε αυτό. Κλινική σημασία: Μελλοντικές μελέτες αντιμετώπισης, καθιέρωση ενδείξεων για χορήγηση αντιβιοτικής αγωγή. Υλικό - Μεθοδολογία: Στους ασθενείς λαμβάνονται καλλιέργειες κοπράνων, ούρων, πτυέλων ή βρογχικών εκκρίσεων (εφόσον είναι τραχειοτομημένοι) και κατακλίσεων ή τυχόν τραυμάτων σε χρόνο 0’ σε κάθε νεοεισερχόμενο ασθενή. Με βάση τα αποτελέσματα για αποικισμό XDR ή PDR gram-αρνητικών βακτηρίων (Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumannii και Klebsiella pneumoniae), οι ασθενείς χωρίζονται σε τρεις ομάδες: Ομάδα Α που αφορά εκείνους με θετικό αποικισμό που χρήζουν αυστηρότερων μέτρων προφύλαξης για την μετάδοση των μικροβίων, Ομάδα Β που αφορά εκείνους με αρνητικό αποικισμό, και Ομάδα Γ που αφορά εκείνους που μόλις εισήχθησαν και αναμένονται τα αποτελέσματα των καλλιεργειών τους. Οι ασθενείς της Γ Ομάδας θα υπάγονται αναλόγως μετά τα αποτελέσματα των καλλιεργειών στην Ομάδα Α ή στην Ομάδα Β. Η νοσηλεία των ασθενών της Ομάδας Α θα γίνεται ή στον ίδιο θάλαμο εφόσον είναι φορείς του ίδιου πολυανθεκτικού μικροβίου ή σε δωμάτιο μόνωσης εφόσον το «ίδιο» πολυανθεκτικό μικρόβιο στις καλλιέργειες τους δεν έχει απομονωθεί σε άλλο ασθενή. Ο επανέλεγχος του αποικισμού στα κόπρανα (όπως και σε οποιαδήποτε άλλη εστία ήταν θετική) των ήδη θετικών ασθενών της Ομάδας Α θα γίνεται ανά δίμηνο όπως και 3 μέρες πριν την έξοδό τους. Στους αρνητικούς για αποικισμό ασθενείς της Ομάδας Β, ο έλεγχος των καλλιεργιών κοπράνων θα επαναλαμβάνεται ανά 15ημερο με τη χρήση Chrom-άγαρ και επί θετικού αποτελέσματος θα ακολουθεί πλήρης μικροβιακός έλεγχος (τυποποίηση-αντιβιόγραμμα). Οι θετικοί για αποικισμό ασθενείς αποχωρούν από την Ομάδα Β και εντάσσονται πλέον στην Ομάδα Α ακολουθώντας το πρόγραμμα της Ομάδας Α. Η τυχόν αρνητικοποίηση του αποικισμού των ασθενών της Ομάδας Α, απαιτεί τουλάχιστον τρεις αρνητικές καλλιέργειες στα κόπρανα (Chrom-άγαρ) επί τρεις συνεχόμενες εβδομάδες, οπότε και κατατάσσονται πλέον στην Ομάδα Β (με την προϋπόθεση ότι έχει αρνητικοποιηθεί και τυχόν προϋπάρχον αποικισμός σε κατακλίσεις, ούρα ή βρογχικές εκκρίσεις). Αποτελέσματα: Ελέχθησαν για αποικισμό πολυανθεκτικών μικροβίων κατά την είσοδο τους 380 ασθενείς. Από αυτούς θετικός αποικισμός παρουσιάστηκε σε 139 ασθενείς (37%) και αρνητικός σε ασθενείς 241 (63%). Κατά την έξοδο ελέχθησαν 266 ασθενείς, θετικοί ήταν οι 109 ( 41%) και αρνητικοί οι 154 (59%). Ο μέσος χρόνος αρνητικοποίησης των ασθενών ήταν 2,5±1 μήνες (37 ασθενείς). Συμπέρασμα: Ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών που εισάγονται σε κέντρο αποκατάστασης στη Ελλάδα είναι αποικισμένοι με XDR ή PDR gram-αρνητικά βακτήρια . Η αρνητικοποίηση των ασθενών δεν είναι συχνή και ο χρόνος που επισυμβαίνει είναι παρατεταμένος και μεγαλύτερος του διμήνου, άρα παρατηρείται παράταση του αποικισμού για μεγάλο διάστημα. Η εφαρμογή μέτρων ελέγχου απομόνωσης και πρόληψης μετάδοσης παθογόνων είναι κεφαλαιώδους σημασίας.Backround: Carriage of XDR or PDR (extensively / multidrug-resistant drug-resistan) Gram Negatives serves as an important reservoir for horizontal dissemination in health – care facilities and as a source for subsequent clinical infection in carriers. The aim of this study was to describe the natural history of colonization by XDR or PDR in patients dischared to a rehabilitation center. Clinical importance: future strategies, indication of antibacterial treatment Methods: Patients were screened by rectal swabs, urine, tracheal aspirate or decubitus ulcer/wound cultures on selective plates (CHROM agar KPC) for XDR/PDR Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumannii and Klebsiella pneumonia at admission. Removed isolates were submitted to identification and susceptibility testing. Patients were assigned to one of the following groups: Group A, those colonized by any of the above, were cohorted and placed on strict contact isolation precautions; Group B, those not colonized and Group C, those hose cultures results were pending. Patients in the latter group were re-assigned to either Group A or B, depending on culture results. Patients in Surveillance culture were performed every 15 days for patients in Group B and every 2 months and 3 days before discharge in Group A. Patients who became colonized during their stay, were re-assigned to Group A and were transferred to dedicated groups. Those initially colonized who had 3 consecutive negative cultures were re-assigned to Group B and were relocated to other rooms. Results: A total 380 patients have been included in our study and 139 of them (37%) were colonized with XDR/PDR isolate while 241 (63%) were not. From those patients that they were screened before discharge (Ν=266) 109 (41%) were colonized. 37 patients were clear of colonization after a mean duration of stay 2,5±1 months Conclusions: A significant proportion of patients admitted to a rehabilitation center in Greece were colonized with XDR/PDR bacteria. ‘’Clearene’’ of colonization without any intervention is uncommon and it may occur after prolonged period of time. Screening and isolation precaution measures are of paramount importance for the prevention of dissemination of these pathogenes in rehabilitation centers

Burnout and training satisfaction of medical residents in Greece: will the European Work Time Directive make a difference?

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>The aim of this study is to determine the prevalence of burnout in Greek medical residents, investigate its relationship with training satisfaction during residency and survey Greek medical residents' opinion towards the European Work Time Directive (EWTD).</p> <p>Methods</p> <p>A Multi-centre, cross-sectional survey of Greek residents was performed. The Maslach Burnout Inventory (MBI) was used to measure burnout, which was defined as high emotional exhaustion, combined with high depersonalization or low personal accomplishment. In addition, seven questions were designed for this study to evaluate self-reported resident training satisfaction and three questions queried residents' opinion on the EWTD and its effects on their personal and social life as well as their medical training. Univariate, bivariate and multivariate statistical models were used for the evaluation of data.</p> <p>Results</p> <p>Out of 311 respondents (77.8% response rate), 154 (49.5%) met burnout criteria and 99 (31.8%) indicated burnout on all three subscale scores. The number of residents that were dissatisfied with the overall quality of their residency training were 113 individuals (36.3%). Only 32 residents (10.3%) believed that the EWTD implementation will not have any beneficial effects for them.</p> <p>Conclusions</p> <p>Both burnout and training dissatisfaction were common among Greek residents. Systemic interventions are thus required within the Greek health system, aimed at reducing resident impairment due to burnout and at improving their educational and professional perspectives. Although residents' opinion on the EWTD was not associated with burnout levels, the EWTD was found to be predominantly supported and anticipated by Greek residents and should be implemented to alleviate their workload and stress.</p

Microcirculation and Macrocirculation in Cardiac Surgical Patients

Background. The aim of our study was to investigate the relationship between microcirculatory alterations after open cardiac surgery, macrohemodynamics, and global indices of organ perfusion. Methods. Patients' microcirculation was assessed with near-infrared spectroscopy (NIRS) and the vascular occlusion technique (VOT). Results. 23 patients undergoing open cardiac surgery (11 male/12 female, median age 68 (range 28–82) years, EuroSCORE 6 (1–12)) were enrolled in the study. For pooled data, CI correlated with the tissue oxygen consumption rate as well as the reperfusion rate (r = 0.56, P < 0.001 and r = 0.58, P < 0.001, resp.). In addition, both total oxygen delivery (DO2, mL/min per m2) and total oxygen consumption (VO2, mL/min per m2) also correlated with the tissue oxygen consumption rate and the reperfusion rate. The tissue oxygen saturation of the thenar postoperatively correlated with the peak lactate levels during the six hour monitoring period (r = 0.50, P < 0.05). The tissue oxygen consumption rate (%/min) and the reperfusion rate (%/min), as derived from the VOT, were higher in survivors compared to nonsurvivors for pooled data [23 (4–54) versus 20 (8–38) P < 0.05] and [424 (27–1215) versus 197 (57–632) P < 0.01], respectively. Conclusion. Microcirculatory alterations after open cardiac surgery are related to macrohemodynamics and global indices of organ perfusion

Respiratory drive in correlation with heart failure severity and exercise capacity in heart failure patients

Patients with Chronic Heart Failure (CHF) are characterized by ventilatory abnormalities which are associated with their high mortality rate. Exercise training has been described to improve functional capacity, quality of life and clinical outcomes in CHF patients. Respiratory drive in chronic heart failure as well as the effect of a rehabilitation program on respiratory drive in CHF patients has not yet been thoroughly investigated. Αim of this study was to investigate the correlation of respiratory drive with CHF severity and to evaluate the possible positive effects of an exercise aerobic rehabilitation program alone or with the addition of resistance training on respiratory drive. The study population consisted of 219 patients (192 males / 27 women) with stable CHF and 30 healthy control subjecs, that underwent a symptom-limited cardiopulmonary exercise testing (CPET), pulmonary function tests, measurement of the maximal inspiratory pressure and estimation of respiratory drive. 46 clinically stable CHF patients (38 males/8 women) participated in an exercise rehabilitation program (ERP) 3 times/week, for 12 weeks by interval training modality with or without the addition of resistance training. All patients underwent symptom-limited CPET before and after the exercise rehabilitation program.By using the breath by breath technique the air flow, the oxygen uptake and the carbon dioxide output were calculated. Measurements included peak oxygen uptake (VO2p, ml/kg/min), oxygen uptake at anaerobic threshold (AT, ml/kg/min), as well as the slope of the linear regression of minute ventilation versus carbon dioxide output from the onset of exercise to the anaerobic threshold (VE/VCO2 slope) and the 1st linear regression of oxygen uptake reduction during the 1st min of recovery period (VO2/t-slope,ml/kg/min2). Additionally respiratory drive was estimated by mouth occlusion pressure P0.1 and P0.1/Pimax ratio at rest, and the ventilatory pattern by resting mean inspiratory flow (VT/TI). These measurements also took place in the rehabilitation protocol along with the measure of VT/TI at identical CPET workloads, before and after the exercise rehabilitation program. We also studied a control non exercising group of 11 patients (8 men and 3 women).All patients underwent radionuclide ventriculography or cardiac ultrasound in order to measure left ventricular ejection fraction.The patients that participated in the study where divided in 3 groups according to their Weber class, Weber Α, Β και C+D. The patients in Weber class C+D versus B and A presented with higher P0.1 (2.6±1.1 vs. 2.7±1.1 vs. 3.1±1.2 cmH2O pespectively, p=0.008) και higher P0.1/Pimax (3.1±1.8 vs. 3.6±1.8 vs.4.9±2.9 pespectively, p<0.001). The patients presented with higher P0.1 (2.8±1.1 vs. 2.3±0.7 cmH2O, pespectively, p<0.001), P0.1/Pimax (4.1±3.6 vs. 3.0±1.5 pespectively, p=0.007) and VT/TI (0.48±0.14 vs. 0.41±0,10 l/s pespectively, p=0.004) at rest in comparison with the control subjects.In the group of patients that participated in the rehabilitation program P0.1 at rest decreased (from 3.04 ±1.52 to 2.62 ± 0.9 cmH2O, p<0.015), as well as P0.1/Pimax % at rest (from 4.56 ±3.73 to 3.69 ± 2.03 , p < 0.006), στο resting VT/TI (from 0.44 ± 0.10 to 0.41 ± 0.10 l/s, p<0.014), and VT/TI at identical work rate (from 2.13 ± 0.59 to 1.93 ± 0.58 l/s p < 0.001) after the exercise rehabilitation program. VO2 at peak exercise increased (from 16.3 ± 4.8 to 18.5 ± 5.3 ml/kg/min, p < 0.001) in the exercise group. No improvement was noted in the control group. Conclusively respiratory drive is significally higher in patients with chronic heart failure and its level is proportionally higher following CHF severity as estimated from the exercise capacity and VO2 peak.Also, a 3-month supervised ERP by interval exercise training alone or with the addition of resistance training improves the respiratory drive and the ventilatory pattern at rest and during exercise in CHF patients.Οι ασθενείς με Χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια (ΧΚΑ) χαρακτηρίζονται από πολλαπλές διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος που σχετίζονται σημαντικά με την αυξημένη θνησιμότητα τους. Η άσκηση φαίνεται να έχει ευεργετικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής, τη λειτουργική ικανότητα και την κλινική κατάσταση των ασθενών αυτών. H αναπνευστική ενόρμηση στην καρδιακή ανεπάρκεια όπως και η επίδραση της άσκησης σε αυτή δεν έχουν πλήρως μελετηθεί.Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να διερευνηθεί η συσχέτιση της αναπνευστικής ενόρμησης με τη βαρύτητα της καρδιακής ανεπάρκειας και στη συνέχεια να αξιολογηθούν οι πιθανές θετικές επιδράσεις ενός τριμήνου προγράμματος αποκατάστασης αερόβιας άσκησης με ή χωρίς την προσθήκη μυϊκής ενδυνάμωσης στην αναπνευστική ενόρμηση. O πληθυσμός της προοπτικής μελέτης αποτελείτο από 219 ασθενείς (192 άνδρες / 27 γυναίκες) με σταθερή ΧΚΑ και μία ομάδα ελέγχου 30 υγιών παρόμοιας μέσης ηλικίας που υποβλήθηκαν σε μέγιστη αυξανόμενου έργου καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως, σε λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής, σε μέτρηση της ισχύος των αναπνευστικών μυών και σε εκτίμηση της αναπνευστικής ενόρμησης με τη χρήση του ίδιου πρωτοκόλλου.Η μελέτη της επίδρασης του προγράμματος αποκατάστασης συμπεριλάμβανε 46 ασθενείς (38 άνδρες/8 γυναίκες) με σταθερή ΧΚΑ, οι οποίοι παρακολούθησαν πρόγραμμα αποκατάστασης για 12 εβδομάδες, με διαλειμματική άσκηση 3 φορές την εβδομάδα, με ή χωρίς την προσθήκη μυϊκής ενδυνάμωσης. Οι ασθενείς αυτοί πραγματοποίησαν μέγιστη αυξανόμενου έργου καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως σε κυκλοεργόμετρο προ και μετά το τέλος του προγράμματος αποκατάστασης. Επίσης, ως ομάδα ελέγχου, μελετήθηκαν 11 ασθενείς με σταθερή καρδιακή ανεπάρκεια που δεν παρακολούθησαν το πρόγραμμα άσκησης. Με την τεχνική της μέτρησης, αναπνοή προς αναπνοή, μετρήθηκαν η ροή αέρα, η πρόσληψη οξυγόνου και η αποβολή διοξειδίου του άνθρακα. Οι μετρήσεις περιλάμβαναν τη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου (VO2peak, ml/kg/min), τη πρόσληψη οξυγόνου στον αναερόβιο ουδό (AT, ml/kg/min), όπως επίσης με κατάλληλο λογισμικό μετρήθηκε η κλίση του αναπνευστικού ισοδυνάμου ως προς την αποβολή του διοξείδιου του άνθρακα από την αρχή της άσκησης έως τον αναερόβιο ουδό (VE/VCO2 slope) και η 1ου βαθμού κλίση της μείωσης της πρόσληψης οξυγόνου στο 1ο λεπτό της περιόδου ανάκαμψης της άσκησης (VO2/t-slope,ml/kg/min2). Παράλληλα μετρήθηκαν η πίεση σύγκλεισης στα πρώτα 100msec (mouth occlusion pressure P0.1, cmH2O), η πίεση σύγκλεισης (mouth occlusion pressure) στα πρώτα 100msec (P0.1) προς την μέγιστη εισπνευστική πίεση Pimax (P0.1/Pimax)και η μέση εισπνευστική ροή (VT/TI) στην ηρεμία. Οι μετρήσεις αυτές επαναλήφθηκαν και στο πρωτόκολλο του προγράμματος καρδιοαναπνευστικής αποκατάστασης μέσω άσκησης και έγινε σύγκριση αυτών όπως και της μέσης εισπνευστικής ροής (VT/TI) στο ίδιο έργο προ και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ραδιοϊσοτοπική κοιλιογραφία ή υπερηχογράφημα καρδίας για τον υπολογισμό του κλάσματος εξωθήσεως της (ΑΡ) κοιλίας (LVEF).Οι ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη διακρίθηκαν σε 3 ομάδες κατά Weber Α, Β και C+D. Οι Ασθενείς των ομάδων C+D σε σχέση με την B και την Α παρουσίαζαν υψηλότερο P0.1 (2.6±1.1 vs. 2.7±1.1 vs. 3.1±1.2 cmH2O αντίστοιχα, p=0.008) και υψηλότερο P0.1/Pimax (3.1±1.8 vs. 3.6±1.8 vs. 4.9±2.9 αντίστοιχα, p<0.001). Επίσης οι ασθενείς παρουσίαζαν υψηλότερο P0.1 (2.8±1.1 vs. 2.3±0.7 cmH2O, αντίστοιχα, p<0.001), P0.1/Pimax (4.1±3.6 vs. 3.0±1.5 αντίστοιχα, p=0.007) και VT/TI (0.48±0.14 vs. 0.41±0,10 l/s αντίστοιχα, p=0.004) στην ηρεμία σε σχέση με τους υγιείς.Στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε πρόγραμμα αποκατάστασης διαπιστώθηκε μείωση του P0.1 στην ηρεμία (από 3.04 ±1.52 σε 2.62 ± 0.9 cmH2O, p<0.015), στο P0.1/Pimax στην ηρεμία (από 4.56 ±3.73 σε 3.69 ± 2.03 , p < 0.006), στο VT/TI στην ηρεμία (από 0.44 ± 0.10 σε 0.41 ± 0.10 l/s, p<0.014), και VT/TI στο ίδιο έργο (από 2.13 ± 0.59 σε 1.93 ± 0.58 l/s p < 0.001) μετά το πρόγραμμα αποκατάστασης. Η μέγιστη κατανάλωση Οξυγόνου, VO2peak αυξήθηκε (από 16.3 ± 4.8 σε 18.5 ± 5.3 ml/kg/min, p < 0.001) στην αθλούμενη ομάδα, ενώ δεν υπήρξε διαφοροποίηση στην ομάδα ελέγχου. Συμπερασματικά η αναπνευστική ενόρμηση είναι αυξημένη στην καρδιακή ανεπάρκεια και ο βαθμός αυτής της αύξησης είναι ανάλογος της βαρύτητας της νόσου, όπως αυτή εκφράζεται από την ικανότητα των ασθενών για άσκηση και το VO2 peak.Επίσης ένα τρίμηνο επιβλεπόμενο πρόγραμμα αποκατάστασης με διαλειμματική αερόβια άσκηση, με χωρίς την προσθήκη μυϊκής ενδυνάμωσης, μπορεί να βελτιώσει τη διαταραχή της αναπνευστικής ενόρμησης και της αναπνευστικής απόκρισης σε ηρεμία και κατά την άσκηση σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια

Clinical Study Microcirculation and Macrocirculation in Cardiac Surgical Patients

Background. The aim of our study was to investigate the relationship between microcirculatory alterations after open cardiac surgery, macrohemodynamics, and global indices of organ perfusion. Methods. Patients&apos; microcirculation was assessed with nearinfrared spectroscopy (NIRS) and the vascular occlusion technique (VOT). Results. 23 patients undergoing open cardiac surgery (11 male/12 female, median age 68 (range 28-82) years, EuroSCORE 6 (1-12)) were enrolled in the study. For pooled data, CI correlated with the tissue oxygen consumption rate as well as the reperfusion rate (r = 0.56, P &lt; 0.001 and r = 0.58, P &lt; 0.001, resp.). In addition, both total oxygen delivery (DO 2 , mL/min per m 2 ) and total oxygen consumption (VO 2 , mL/min per m 2 ) also correlated with the tissue oxygen consumption rate and the reperfusion rate. The tissue oxygen saturation of the thenar postoperatively correlated with the peak lactate levels during the six hour monitoring period (r = 0.50, P &lt; 0.05). The tissue oxygen consumption rate (%/min) and the reperfusion rate (%/min), as derived from the VOT, were higher in survivors compared to nonsurvivors for pooled data [23 (4-54