Frequency in the anomalous origin of the left main coronary artery with angiography in a Turkish population.

We estimated the frequency of anatomic variations in origin of the left coronary artery in a Turkish population by analyzing the angiographic data of 10,042 consecutive adult patients undergoing coronary angiography. Among 10,042 adult patients, 5 (0.04%) patients (4 men and 1 woman, age range 40-74, median 58 years old) had anomalous origin of the left main coronary artery. The left main coronary artery arose from the right coronary sinus of Valsalva in 2 (0.019%) patients (both of them had a retro-aortic course), from above the left coronary sinus of Valsalva in 2 (0.019%) patients, and from above the non-coronary (posterior)-left coronary commisure in 1 (0.009%) patient. Anomalous origin of the left main coronary artery is potentially a serious condition, as it can lead to myocardial infarction and sudden cardiac death under physical exertion. Therefore, greater effort for early detection and surgical repair of this anomaly are warranted. The angiographic recognition of anomalous origin of this vessel may prove useful for physicians dealing with diagnosis and treatment of anomalies of the left main coronary artery.</p

Predictors of improvoment in left ventricular function after stent implantation of chronic coronary occlusion

Kronik koroner oklüzyonlu hastalarda, koroner stent implantasyonunun sol ventrikül fonksiyonları üzerine etkisi iyi bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, çıplak ve ilaç kaplı stentlerin sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (LVEF) üzerine etkisini araştırmak ve LVEF düzelmesinde etkili klinik ve anjiyografik faktörleri belirlemektir. Kronik oklüzyon nedeniyle başarılı stent implantasyonu yapılan 304 hasta çalışılmıştır. Stent konulmadan önce ve 6 ay sonra ekokardiyografik inceleme yapılmıştır. Kronik koroner oklüzyona stent implante edildikten sonra tüm gruplarda, LVEF de önemli artma (% 53.2±11.9 den %57.0±11.1 e, p <0.0001) ve hem LV diastol sonu volum indeksinde (85.6±18.9 ml/m2 den 80.1±17.1 ml/m2 e; p <0.001) ve hemde LV sistol sonu volum indeksinde (40.0±15.8 ml/m2 den 34.1±14.3 ml/m2 e; p <0.0001) azalma saptanmıştır. Çıplak stent grubu ile ilaç kaplı stent grubu arasında LVEF artışı yönünden anlamlı bir fark yoktu. Multivariate analizde, koroner tıkanmadan sonra 2 ay geçmemiş olanlarda bazal LVEF %50 den az olanlarda ve diyabetiklerde stent uygulamasının LVEF düzelmesinde bağımsız öngörücü olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak, kronik koroner oklüzyon nedeniyle yapılan stent implantasyonu stent sonrası ilk 6 ayda, bilhassa LV fonksiyonu represe olan hastalarda ve oklüzyon üzerinden 2 ay geçmemiş olan hastalarda LVEF üzerine olumlu etkiye sahiptir

Kronik koroner oklüzyona stent implantasyonundan sonra sol ventrikül fonksiyonunda görülen düzelmenin belirleyicileri

The effect of coronary stent implantation on left ventricular (LV) performance in patients with chronic coronary occlusion is not well known. The aim of this study was to assess the effect of bare metal and drug eluting stents implantation on LV ejection fraction (LVEF) and to examine what clinical and angiographic factors may have an effect on recovery of LVEF. Three hundred and four patients who underwent successful stent implantation for chronic occlusion of a major epicardial coronary artery existing for at least one month were included into the study. Echocardiographic examination was performed before and six months after stent implantation. A significant increase in LVEF (53.2&plusmn;11.9% to 57.0&plusmn;11.1%; p &lt;0.0001) with a decrease in both LV end-diastolic volume index (85.6&plusmn;18.9 ml/m2 to 80.1&plusmn;17.1 ml/m2; p &lt;0.001) and LV end-systolic volume index (40.0&plusmn;15.8 ml/m2 to 34.1&plusmn;14.3 ml/m2; p &lt;0.0001) after stent implantation of chronic coronary occlusion was observed in the entire group. There was no significant difference in the increase of LVEF between bare metal stent and drug eluting stent groups. Multivariate analysis revealed that baseline LVEF 50%, occlusion duration &lt;2 months and diabetes mellitus to be independent predictors of improvement in LVEF. Stent implantation for a chronic coronary occlusion has a beneficial effect on LVEF during the first 6 months after the stent implantation, especially in patients with depressed LV function and occlusion duration &lt;2 months.Kronik koroner oklüzyonlu hastalarda sol ventrikül (SIV) performansı üzerine koroner stent implantasyonun etkisi iyi bilinmemektedir. Bu çalışmanın amacı, bare metal ve ilaç salan stent implantasyonun SIV ejeksiyon fraksiyonu (SIVEF) etkisini ve SIVEF düzelmesinde hangi klinik ve anjiyografik faktörlerin etkili olabileceğini araştırmaktır. Çalışmamıza en az bir aydır mevcut major bir koroner arter kronik oklüzyonu için başarılı stent implante edilmiş 304 hasta alındı. Ekokardiyografik SIV incelemeleri stent implan-tasyonu öncesinde ve 6 ay sonra yapıldı. Kronik koroner oklüzyona stent implantasyonundan sonra hem diyastol sonu volüm indeksinde (85.6±18.9 ml/m2 ve 80.1 ±17.1 ml/m2; p <0.001) ve hem de sistolik volüm indeksinde (40.0115.8 m I/m2 ve 34.1±14.3 m l/m2; p <0.0001) azalma ile birlikte SIVEF de ise önemli artış (53.2±11.9% ve 57.0±11.1%; p <0.0001) tüm gruplarda saptandı. Bare metal stent ile ilaç salan stent grupları arasında SIVEF de artış yönünden anlamlı fark yoktu. Multivariate analiz, bazal SIVEF %50 veya düşük, 2 aydan kısa oklüzyon süresi ve diyabetes mellî-tusun SIVEF de düzelmenin bağımsız belirleyicisi olduğunu ortaya koydu. Sonuç olarak, kronik koroner oklüzyona stent implantasyonu, ilk 6 ayda, SIVEF üzerinde olumlu etki yapmıştır. Bu olumlu etki özellikle sol ventrikül fonksiyonu deprese olan ve 2 ay ve daha kısa süreli oklüzyonu bulunan hastalarda elde edilmiştir

Decreased heart rate variability in scikle cell disease: Effect of pulmonary hypertension

Kalp hızı değişkenliğinin (KHD) kompüturize analizi, kardiyak anatomik fonksiyonu tayin etmede non-invaziv bir yöntemdir. Azalmış KHD çeşitli hastalıklarda ve normal populasyonda, artmış mortalite hızı ile birliktedir. Bu çalışmanın amacı, orak hücreli hastalığa (OHH) sahip olan hastalarda KHD yi ve pulmoner hipertansiyonun KHD üzerine etkisini araştırmaktır. Biz doppler ekokardiyografiyi kullanarak OHH ya sahip 61 hastada (yaş ortalaması, 18.3±8.0 yıl) ile sağlıklı 22 bireyde (yaş ortalaması, 19.3+7.1 yıl) pulmoner arter sistolik basıncını ölçtük. Düşük frekanslı power (DFP) ile yüksek frekanslı power (YFP) orak hücreli hastalıklı hastalarda kontrol grubuna göre düşüktü. Buna karşın düşük frekanslı power ile, yüksek frekanslı po-werin oranı (DFP/YFP) orak hücreli hastalığı bulu-nanlarda artmış idi (p<0.0001). Orak hücreli hastalıklı hastalar arasında pulmoner hipertansiy-onlu hastalar, pulmoner hipertansiyonu bulunmayan hastalardan daha düşük YFP çok daha yüksek DFP/YFP oranına sahipti (her biri için p<0.001, p<0.05 ). Buna rağmen, Pulmoner hipertansiyonu ve pulmoner hipertansiyonsuz OHH lı hastalar arasında DFP yönünden fark yoktu. Kalp hastalığı preklinik devresinde olan, özellikle pulmoner hipertansi-yonu bulunan OHH hastalarda, KHD önemli ölçüde azalmıştır. Kalp hızı değişkenliği, pulmoner hipertansiyon-lu hastaların erken tanısı için bilhassa faydalı olabilir. Zira, bu hastanın kötü prognoz ve yüksek mortalite riski altında olduğuna işaret edebilir

In-hospital, six - and eighteen month's results of Ephesos coronary stent implantation in patients with unstable or stable angina

This is an open non-randomized study designed to evaluate clinical and angiographic short-and long-term results of the EPHESOS stent implantation in 457 patients (M/F=348/109) with unstable angina (UA) or stable angina (SA) and native lesions. In SA group 268 stents were implanted in 231 patients. In UA group 271 stents were implanted in 226 patients. 46% of lesions were complex. The length of stenosis was 12.9±6.7 mm in SA group, and 14.1±7.4 mm in UA group. The rate of long stenosis was 30%. Coronary Stenting success rate appeared to be 99% of cases free from acute thrombosis. 1.3% of patients in UA group suffered a non-fatal myocardial infarction (MI) during the in-hospital period. Major adverse cardiac events (MACE) rate including mortality rate and the occurrence of recurrent angina, MI and restenosis as well as repeat revascularization during 6-month follow-up, was 15.6% in SA group and 18.1% in UA group. Angiographic 6-month control revealed the loss index of 0.22±0.20 in SA group and 0.30±0.27 in UA group. 18-month follow-up did not reveal any significant differences in MACE rate between the groups (21.6% for SA and 22.6% for UA group). These results indicate the efficacy and safety of EPHESOS stent with reasonable rates of stent thrombosis and restenosis in SA and UA patients undergone high risk endovascular interventions