Diagnostyka i leczenie chorej na raka gruczołowego płuca z przerzutami w ośrodkowym układzie nerwowym i obecnością mutacji aktywującej w genie EGFR

Afatynib — należący do generacji leków ukierunkowanych molekularnie — to selektywny, nieodwracalny inhibitor kinazy tyrozynowej receptorów z rodziny ErbB (HER), do których zalicza się receptor dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR). Jest zarejestrowany w leczeniu chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z potwierdzoną obecnością mutacji aktywującej w genie EGFR. Badania przedkliniczne oraz analizy podgrup w badaniach klinicznych z zastosowaniem afatynibu wykazały jego zwiększone powinowactwo wobec receptora w przypadku obecności mutacji pod postacią delecji w eksonie 19. W poniższej pracy opisano przypadek młodej kobiety z rozpoznaniem rozsianego raka gruczołowego płuca z przerzutami w ośrodkowym układzie nerwowym, u której leczenie afatynibem przyniosło istotną korzyść kliniczną

Tracheal cancers

Primary tracheal tumors are very rare and the literature on this subject is limited. Due to their rarity and diversity, the provision of patient care in terms of optimal management poses a considerable challenge. There are no unequivocal guidelines concerning the treatment in patients with local or distant disease. The most common types of primary tracheal tumors are squamous cell carcinoma and adenoid cystic carcinoma. Squamous cell carcinoma of the trachea is 2–4 times more common in men than in women and develops primarily in the sixth and seventh decades of life. It is strongly associated with tobacco smoking. Adenoid cystic carcinoma of the trachea occurs with similar frequency in men and women, and is most common in the fourth and fifth decades of life. The etiology of this type is unknown, however it is not associated with tobacco smoking. Adenoid cystic carcinoma is characterized by submucosal and perineural spread. Treatment of patients with primary tracheal tumors requires a multidisciplinary approach. Optimal treatment of localized tumors is based on surgery or radiotherapy. If distant metastases are present the therapeutic palliative methods are: chemotherapy, palliative radiotherapy or palliative surgery. The prognosis of patients with primary tracheal tumors is determined by several factors. Histological diagnosis of adenoid cystic carcinoma, good performance status, and complete resection have been identified as favorable prognostic factors. Despite intensive treatment, the 5-year survival rate for primary tracheal tumors is not satisfactory

Długotrwała odpowiedź na leczenie z zastosowaniem inhibitorów BRAF/MEK u chorego z rozpoznaniem niedrobnokomórkowego raka płuca w stadium rozsiewu

Niedrobnokomórkowy rak płuca stanowi zróżnicowaną grupę chorób o odmiennych cechach klinicznych i molekularnych. Rozwój metod diagnostyki molekularnej doprowadził do identyfikacji licznych czynników predykcyjnych, które są wykorzystywane w codziennej praktyce klinicznej. Na przestrzeni ostatnich kilku lat scharakteryzowane zostały kolejne — niewielkie — grupy chorych, u których zastosowanie leczenia ukierunkowanego spowodowało poprawę przeżycia. W niniejszej pracy opisano przypadek chorego z rozpoznaniem uogólnionego raka gruczołowego płuca z obecnością mutacji w genie BRAF, u którego leczenie inhibitorami BRAF/MEK przyniosło istotną korzyść kliniczną

Standard postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na drobnokomórkowego raka płuca

Drobnokomórkowy rak płuca (DRP) należy do grupy niskozróżnicowanych nowotworów neuroendokrynnych płuca. Charakteryzuje się najczęściej występującą lokalizacją okołownękową i wysoce złośliwym przebiegiem klinicznym. Podstawową metodę leczenia stanowi chemioterapia (CHT) oparta na pochodnych platyny. Jednoczasowa radiochemioterapia (RCHT) jest metodą z wyboru w chorobie ograniczonej. Skojarzenie etopozydu z cisplatyną lub karboplatyną stosowane jest standardowo jako pierwsza linia leczenia w stadium uogólnienia. Profilaktyczne napromienianie mózgu (PCI, prophylactic cranial irradiation) jest postępowaniem rekomendowanym u chorych, którzy uzyskali obiektywną odpowiedź na pierwotnie zastosowaną CHT. Leczenie chorych z nawrotem DRP jest uzależnione od czasu trwania odpowiedzi na RCHT lub CHT

Immunoterapia w pierwszej linii leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca

Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP) stanowi heterogenną grupę nowotworów o odmiennych cechach klinicznych i molekularnych. Rozwój w zakresie nowych metod leczenia doprowadził do istotnego wydłużenia czasu przeżycia chorych z tym rozpoznaniem. W poniższej pracy opisano przypadek chorej z rozpoznaniem rozsianego NDRP, u której leczenie pembrolizumabem przyniosło istotną korzyść kliniczną

Efficacy of Immunotherapy in Second-Line Treatment of <i>KRAS</i>-Mutated Patients with Non-Small-Cell Lung Cancer—Data from Daily Practice

Background The implementation of next-generation sequencing (NGS) into daily practice allows for the identification of a greater number of molecular abnormalities. We aimed to confirm the benefits of immunotherapy in the group of patients with KRAS aberrations treated within clinical practice. Methods This study was a retrospective analysis of the patients (pts) treated in routine practice within the National Drug Programme in Poland. The NGS was performed using a FusionPlex Comprehensive Thyroid and Lung (CTL) kit (ArcherDx) and sequenced using a MiniSeq (Illumina). The analyses were performed with the R language environment, version 4.1.3. Results A total of 96 pts with chemotherapy-pre-treated advanced NSCLC (CS III–IV) were qualified for nivolumab or atezolizumab treatment following a molecular diagnosis by the NGS and the exclusion of EGFR and ALK gene abnormalities. A mutation in the KRAS gene was found in 26 patients (27%); among them, the variant p.Gly12Cyc (G12C) was the most common (42%). The median PFS and OS for the overall population were 2 months (95% CI: 1.8–2.75) and 10 months (95% CI: 6.9–16.2), respectively. No differences were observed in terms of the mPFS between the KRAS-mutated and KRAS wild-type (WT) patients. A trend toward a longer OS was observed in the group of patients with the KRAS mutation, but the difference was not statistically significant (p = 0.43). In the multivariate analysis, the presence of mutations in the KRAS gene had no prognostic significance, while the occurence of grade 3 toxicity and the neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR) > 3.5 were found as statistically significant factors. Conclusions Immunotherapy in the second-line treatment of advanced NSCLC allows for a benefit regardless of the KRAS gene mutation status. The treatment sequence, including molecularly targeted drugs such as sotorasib and adagrasib, is still discussed. The NGS is a valuable method to identify a variety of molecular abnormalities in patients with NSCLC in daily practice

Długoterminowe monitorowanie holterowskie &#8212; rodzaje i znaczenie kliniczne

Monitorowanie EKG metodą Holtera jest uznaną metodą służącą do diagnostyki zaburzeń rytmu serca i rozpoznawania arytmogennych przyczyn niewyjaśnionych utrat przytomności. Obecnie w praktyce klinicznej są dostępne nie tylko krótkoterminowe (24&#8211;48-godzinne) rejestratory holterowskie, ale także coraz częściej można wykorzystać rejestratory zdarzeń, wszczepialne rejestratory pętlowe czy system Mobile Holter. W wielu badaniach klinicznych dowiedziono bowiem, że wydłużenie czasu rejestracji EKG zwiększa prawdopodobieństwo wykrycia arytmii jako przyczyny zgłaszanych przez chorego dolegliwości. Ważnym wskazaniem do długoterminowego badania EKG metodą Holtera są kołatania serca, które mogą być zapowiedzią migotania przedsionków. Rozpoznanie migotania przedsionków, zwłaszcza u chorych z wysokim ryzykiem niedokrwiennego udaru mózgu, jest natomiast podstawą wdrożenia odpowiedniego leczenia przeciwkrzepliwego, które zmniejsza ryzyko hospitalizacji, inwalidztwa, a nawet śmierci. Każda z nowych metod ma ściśle określone wskazania do stosowania, posiada zalety, ale też i pewne ograniczenia. Niemniej, mimo że są to metody nowe, to jednak odgrywają coraz ważniejszą rolę w ambulatoryjnej praktyce internistycznej i kardiologicznej. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 6: 353&#8211;360

Cytoplasmic HAX1 Is an Independent Risk Factor for Breast Cancer Metastasis

HAX1 is an antiapoptotic factor involved in the regulation of cell migration and calcium homeostasis, overexpressed in several cancers, including breast cancer. It has been suggested that HAX1 is also implicated in metastasis. Herein we report the results of meta-analysis of HAX1 expression, based on publicly available data, which confirms its significant overexpression in breast cancer and demonstrates copy number gain and prognostic value of HAX1 overexpression for metastatic relapse in ER+ tumors. IHC analysis reported here also reveals its significant overexpression in breast cancer samples from primary tumors, indicating significantly higher HAX1 protein levels in a group of patients who developed distant metastases in a disease course. Moreover, we demonstrate that HAX1 localization is important for the prediction of metastatic relapse and that cytoplasmic but not nuclear HAX1 is an independent risk factor for breast cancer metastasis