Glass Pendants in Tekirdağ and Edirne Museums

One of the most striking examples among the objects made of glass in Edirne and Tekirdağ Museums is glass pendants. These glass objects are rarely seen both in archaeological sites and museums. They are made by using rod formed technique. This technique is the earliest one which has been used to make beads since 20th century B.C.. Probably glass masters in the middle of 1st milenium B.C. developed core formed technique from rod formed technique. We come across pendants seen in the settlements..

THE HISTORICAL PROCESS OF GLASS IN THE LIGHT OF ARCHAEOLOGICAL DATA

Cam, tarih boyunca bazen bir boncuk bazen bir kap formu bazen ise pencere camı olmak üzere birçok çeşitli formda karşımıza çıkmıştır. En erken örneklerine seramikler üzerindeki sırlama ile rastladığımız camı daha sonraları ise kullanım eşyası olarak görmekteyiz. MÖ. 3. binlerin sonuna doğru boncuk yapımında kullanılan cam olasılıkla bu dönemlerde pişmiş toprak boncuklara bir alternatif olarak ortaya çıkmıştır. Camın bir kap formu olarak en erken örnekleri ise Tell Alalakh Yerleşimi'nde MÖ. 14. yüzyıla tarihlenen tabakalarda ele geçmiştir. Camın önemli bir madde olarak Tunç Çağı'ndaki ticarette kullanıldığının en büyük kanıtı MÖ. 14. yüzyılın sonlarına tarihlenen Uluburun Batığı'dır. Cam, MÖ. 12. yüzyıldan MÖ. 8. yüzyıla kadar çok nadir olarak karşımıza çıksa da MÖ. 8. yüzyılla birlikte tekrar yaygınlaşmaya başlayacaktır. MÖ. 5. yüzyılda ise özgün biçimlerde ve süslemelerle Akhaemenid egemenlik altındaki tüm topraklarda görülmektedir. Yazılı ve arkeolojik veriler üretimin tarihsel süreç içerisinde giderek arttığını göstermektedir. Özellikle Roma Dönemi'nde serbest üfleme tekniğinin keşfi ile birlikte toplumun her kesimince kullanılan cam, günlük yaşamda sıkça karşılaşılan bir malzeme haline gelmiştirThe glass appears in various shapes such as the bead, the container and the window glass throughout the history. While the first examples of the glass had been seen as glazing on clay vases later on it was used as usage good. It was quite likely that the glass made its appearance in shape of beads probably as an alternative of clay beads at the end of the 3rd millennium BC. The glass, as a vase shape, first appeared in the 14th century BC layers at Tell Alalakh. The most important evidence showing that the glass was traded as a significant commodity in the Bronze Age is Uluburun Shipwreck dating to the end of the 14th century BC. Even though the glass is rarely documented in the archaeological contexts from the 12th century onwards, it seems to be re-gained its popularity by the 8th century BC. The glass existed, in peculiar shapes and with characteristic decorations, across the whole territory under the Achaemenid rule in the 5th century BC. Both the archaeological and epigraphically evidence proves that the usage of glass had been gradually increased throughout the history. Especially after the invention of free blowing technique in the Roman period, the glass became a common product used by all classes of the society and shown frequently in every aspects of the daily lif

İç Kalıp Teknikli Cam Eserler ve Çanakkale Müzesi Örnekleri

Makalenin konusunu en erken cam kap yapım tekniği olan iç kalıp teknikli camlar oluşturmaktadır. Öncelikle iç kalıp teknikli camlar hakkında genel bilgi verilmiş daha sonra ise Çanakkale Müzesi'ndeki çoğu kontekst buluntu olan eserlerin bir değerlendirilmesi yapılmıştır. Çalışmada söz konusu eserler erken dönemlerden geç dönemlere kadar biçimsel olarak sınıflandırılmış ve bu kapların kökeni ve üretim merkezi olabilecek bölgelerden söz edilmiştir. Ayrıca çalışmada iç kalıp teknikli kaplar hakkında genel ve güncel bilgiler vermenin yanı sıra analojilerden yararlanarak Çanakkale Müzesi'nde sergilenen eserlerin bir değerlendirmesi yapılmıştır.The core-formed glass technique which was the earliest glass container production technique, constitutes the main subject of this study. In the first place, general information is given about the core-formed glass technique and later an assessment of the finds now in Çanakkale Museum, most of which has been found alongside with archaeological contexts, takes place in the article. This study aims to make a morphological classification of the finds from their appearances to their latest periods, and a series of principal discussions such as the origins and the home of the finds are being held in the paper. Furthermore, it is hoped that this study will give general and current information about the core-formed glass finds in Çanakkale Museum and make a general assessment of them mainly in the light of their parallels

Glass Handle with Figured Medallion from Edirne Museum

Camın metal ve seramik ile olan biçim ve süsleme bakımından ilişkisi, bunların hemen her dönem birbirlerinden etkilenmelerine ve birbirlerini taklit etmelerine yol açmıştır. Bu bağlamda en erken örneklerini MÖ 13. yüzyılın sonlarında metal kaplarda gördüğümüz figürlü kulplar yüzyıllar boyunca farklı formlarda beğenilere hitap etmiştir. Cam endüstrisi, çoğu kez metal kaplarda görülen özenli işçiliğe sahip bu formları taklit etmiş ve kendi repertuvarına eklemiştir. Edirne Müzesi'ndeki madalyon eklentili cam kulp parçası bu modanın yansıması olarak Geç Roma Dönemi örnekleri arasında yerini almaktadır.The interrelation between metals, pottery and glass interms of form and decoration, resulted with the production of similar objects. Within these context, the figured handles of the pottery krater dating back to the 13th century B.C. seem to be the earliest representative of such figured decorations. In many cases the glass industry imitates the fine metal ware and adds to its own repertory. The Late Roman glass handle with figured application in the collection of Edirne Museum is can be regarded as one of the examples of this practice

ANCIENT GLASS FURNACES AND ANATOLIAN EXAMPLES

Cama istenilen şekli vermek için camın eriyik halde olması ve uzun süreler gerekli ısıyı muhafaza etmesi gerekmektedir.İşte bu gereksinimlerden dolayı cam ustaları günümüze kadar pek değişmeyen formlarda cam fırınları oluşturmuşlardır.En erken cam fırını Türkiye sınırları içerisinde yer alan Hatay ili Alalah Tel-Açana Höyüğü kazılarında (MÖ 15 - 14.yüzyıl) saptanmakta, bundan yüzyıl sonra ise Mısır’da Tel Amarna’da üretime ait kalıntılar bulunmaktadır. Anadolutopraklarında Arkaik ve Klasik dönemler boyunca başlayan cam üretimi Roma ve Bizans Dönemlerinde ise zirveyeulaşmıştır. Çalışmada Ephesos, Allianoi, Metropolis, Tralleis, Tarsus, Nysa, Antiochia Ad Cragum, Sardis, Troia,Kaunos, Aphrodisias, Labraunda, Sagalassos, Side, Ayasuluk Tepesi (St. Jean Kilisesi Kazısı), Elaiussa Sebaste,Arykanda, Side, Laodikeia, Hierapolis, Constantinopolis kentlerinin birkaçında in situ cam fırınları ile fırın kalıntısıolmamasına rağmen pota, külçe parçaları ile cam cüruflarının ele geçmesinden dolayı üretimin olduğu düşünülenkentler ele alınmıştır.Glass must be molten in order to give the desired shape to glass, and the required heat must be maintained for along period of time. Glassworkers seem to have not changed their pioneering designs of furnaces throughout thelong period of time. The earliest glass furnace has been found at the Açana (Alalah) Mound in Hatay, Turkey (15 th -14 th centuries BC), and a century after this, remnants of glass production has been found in Tel Amarna, Egypt. Theglass production, which has a long tradition in Anatolia, continued during the Archaic and Classical periods, andreached to its peak during the Roman and Byzantine periods. In this study, the in-situ glass furnaces in some of thesites in Western Anatolia such as Ephesos, Allianoi, Metropolis, Tralleis, Tarsus, Nysa, Antiochia Ad Cragum will bepresented. In addition to these, some of the sites which do not have evidence of furnaces but evidence for some kindof glass production (crucible, chunks, slag etc.) such as Sardis, Troia, Kaunos, Aphrodisias, Labraunda, Sagalassos,Side, Ayasuluk Hill (Basilica of St. Jean Excavations), Elaiussa Sebaste, Arykanda, Laodicea and Hierapolis will bediscussed

Eski Çağ'da Tıp'ta Cam Kullanımına İlişkin Gözlem ve Kanıtlar

Neredeyse insanlık tarihi kadar eski olan tıp, insanlığın gereksinimlerinden doğarak binlerce yılda büyük ilerleme kaydetmiştir. Bu bağlamda, tıbbi amaçla kullanılan aletler ve maddeler de sürekli olarak gelişmiştir. Günümüz tıp dünyasında hekimler ve ilaç sanayi için hala vazgeçilmez olan cam kaplar, Eski Çağ'da üfleme tekniğinin keşfi ile yaygın olarak kullanılmaya; özellikle de hekim mezarlarında görülmeye başlanmıştır. Camın metal ya da pişmiş toprağa göre tıp alanında daha tercih edilir olmasının en önemli nedeni, kuşkusuz şeffaf olmasıdır. Camın şeffaf olması hekimlerin hastalar için yaptıkları ilaç karışımlarını daha iyi görmelerini ve miktarlarını daha iyi ayarlamalarını sağlamıştır. Ayrıca, cam vazolar, pişmiş toprak kaplardan farklı olarak gözeneksiz bir yapıya sahip olmaları, tortu bırakmamaları ve metaller kadar da kısa zamanda okside olmamalarından dolayı tıbbi işlemler için tercih edilmişlerdir.Medicine, which is as early as the history of mankind has progressed in the course of time. The tools and materials used for medical purposes exhibited a similar development. The use of glass vessels began in large scale after the invention of glass blowing. A number of glass vessels were found in physicians' tomb contexts together with medical tools. Glass vessels were preferred to pottery or metal vessels mainly because they were transparent. Transparency of glass enabled the ancient physicians to see and adjust the ingredients in their drug mixtures. In addition, glass vessels were preferrred as they were not as porous as pottery and did not corrode as fast as metal vessels