REM Sleep Behavior Disorder and Medico-legal Aspects

Scientific BACKGROUND: Rapid eye movement (REM) sleep behavior disorder (RBD) is a parasomnia characterised by dream-enacting behaviors and loss of normal REM sleep muscle atonia. It could occur idiopathically or accompanying neurodegenerative diseases. “Acting out of dreams” permits violent or injurious behaviors. These behaviors could result in laceration, fractures, subdural haematomas and so on. In developed countries, the legal implications of these behaviors have been discussing and debating in medical and legal literature. But in Turkey, legal aspects of RBD have not discussed yet. CONCLUSION: In this review, the clinic, pathopysiology, therapy and medicolegal aspects of RBD is discusse

Nocturnal groaning associated with REM sleep phenomenon

Bilimsel zemin: Nokturnal inleme, uyku sırasında respiratuvar disritminin eşlik ettiği ekspiryumda monoton ses çıkışının olduğu bir sendromdur. Günümüze kadar çok az nokturnal inlemeli olgu bildirilmiştir. Nokturnal inleme epizodlarının prevalansı özellikle REM uykusunda çok yüksektir. Bu nedenle REM uykusuyla ilişkili bir fenomen olduğu kabul edilmektedir. Bazı çalışmalarda, hastaların birkaçında bruksizm ve uykuda yürüme de vardır denmesine rağmen, REM uykusuyla ilişkili uyku fenomenleriyle birlikteliği açısından herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Amaç: 20 yaşında gündüz aşırı uykululuğu olan kadın hastada nokturnal inleme ve REM uyku fenomenlerinden uyku paralizisi ve hipnagojik halüsi-nasyonların birlikteliğini bildirmek ve bu birlikteliğin nedenlerini tartışmak. Gereç ve yöntemler: Nörolojik muayenesi ve kulak-burun-boğaz muayenesi, Epworth uykululuk skalası, tüm-gece polisomnografi tetkiki, multipl uyku latansı testi yapıldı. Sonuçlar: Nokturnal inlemeli olgularda diğer REM uykusuyla ilişkili fenomenlerin birlikte bulunabileceği akla gelmeli ve her nokturnal inlemeli olguda sorgulanmalıdır. Ancak bu sayede, bu birlikteliğin rastlantısal mı yoksa benzer patofizyolojiye mi bağlı geliştiği aydınlatabilecektir.Nocturnal Groaning Associated with REM Sleep Phenomenon Scientific background: Nocturnal groaning is described as a syndrome with expiratory monotonous vocalization associated with a respiratory dysrhythmia during sleep. To date, few cases have been reported. Nocturnal groaning is a predominantly REM sleep-related phenomenon, because a great prevalence for REM sleep-related episodes had been observed. Although in some literature it was told that nocturnal groan­ing was associated with some cases of bruxism and/or sleepwalking, there is no report of nocturnal groaning associated with any other REM related sleep phenomenon. Objective: To report the association of REM related sleep phenome-nons, such as sleep paralysis and hypnagogic hallucinations with noctur­nal groaning in a-twenty-year-old girl with excessive daytime sleepiness and to discuss the causes of this association. Material and methods: Neurological and ear-nose-throat examina­tions, Epworth sleepiness scale, full-night polysomnography and multi­ple latency test were done. Results: The association of nocturnal groaning with the other REM sleep related phenemenons had to be kept in mind and investigated in every patient with nocturnal groaning. By this means, whether the occurence of this association is due to a coincidence or same patho-physiological background could be enlightened

Clenched Fist Syndrome; an Isolated Fixed Dystonia: A Case Report and Review of the Literature

Scientific BACKGROUND: Fixed dystonia, is an immobile dystonic posture which could not return to neutral position at rest. Clenched fist syndrome, which is an isolated form of fixed dystonia of hands, could be confused with focal hand dystonia. Fixed dystonias could be seen in symptomatic dystonias (such as corticobasal degeneration, acquired basal ganglion disease), complex regional pain syndrome, and psychological movement disorder. The diagnosis of this kind of dystonias may be delayed and the treatment is difficult. OBJECTIVE: Our aim is to present a case with clenched fist syndrome, to discuss the differential diagnosis, treatment and to review of the literature. CASE: The patient is a 42-year-old woman with inability to use her right hand for 5 and left hand for 3 years. In physical examination, dorsum of the hands were oedematous, palms of the hands were macerated with a bad odour, and unguis had a dystrophic appearence. In neurologic examination, clenched fists were observed. Voluntary and forced extension of the interphalangeal and metacarpophalangeal joints were impossible. After general anesthesia, passive extension of the hands were only minimal. Cranial, spinal magnetic resonance imaging and blood chemistry were within normal limits. In needle electromyographic study dystonic discharges were not observed. Multidisciplinary approach was performed in management. CONCLUSION: In clenched fist syndrome or generally in fixed dystonias, invasive treatment modalities had to be avoided. Treatment modalities including physiotherapy, work-therapy, behavioural therapy, psychotherapy, botilinum toxin injection, medical treatment such as anticholinergics, benzodiazepine and antiepileptics should be performed by multidisciplinary approach after primary and secondary etiologies were eliminated. This means neurologist, physiotherapist, psychiatrist, dermatologist, and hand surgeon should work together when dealing such a patien

Clenched fist syndrome; an isolated fixed dystonia: A case report and review of the literature

Bilimsel zemin: istirahatte nötral pozisyona dönmeyen, hareketsiz distonik postür olarak tanımlanan sabit distoninin ellerde görülen izole formu olan yumruk el sendromu (YES), fokal el distonisiyle karışabilir. Sabit distoniler; sekonder distonilerde (akkiz bazal ganglion hastalıklarında, kortikobazal dejenerasyonda), kompleks bölgesel ağrı sendromunda, psikojen hareket bozukluğunda karşımıza çıkabilir. Bu tip distonilerin tanı aşaması uzun, tedavisi de güç olmaktadır. AMAÇ: Yumruk el sendromlu bir olguyu sunarak, ayırıcı tanısını ve tedavisini literatür eşliğinde tartışmayı amaçladık. OLGU: Ellerini (sağı 5, solu 3 yıldır) kullanamama şikâyeti ile gelen, 42 yaşında kadın hastanın fizik muayenesinde, iki elin dorsal yüzünde gode bırakan ödem, palmar yüzünde maserasyon, fissür ve kötü bir koku, tırnaklarda trofik değişiklikler gözlendi. Nörolojik muayenede bilateral üst ekstremitelerde yumruk yapılmış el şeklinde fleksiyon postürü saptandı. Volenter ve zorlu ekstansiyona getirilemedi. Anestezi uygulandıktan sonra ellerde minimal pasif ekstansiyon sağlandı. Kranial ve spinal MR, biyokimya ve kan tetkikleri normal saptandı. EMG'de distonik aktivite gözlenmedi. Tedavide multidisipliner yaklaşım uygulandı. YORUM: Sabit distonili ve dolayısı ile yumruk el sendromlu hastalarda primer ve sekonder sebepler ekarte edildikten sonra tanıya ve tedaviye yönelik invazif yaklaşımlardan kaçınılarak, fizyoterapi, iş-uğraşı tedavisi, kognitif davranışçı tedavi, psikoterapi, botulinum toksin uygulaması, antikolinerjik, antiepileptik, benzodiazepinler gibi tedavileri içeren, nörolog, fizyoterapist, psikiyatrist, el cerrahı ve dermatoloğun katılımıyla multidisipliner bir yaklaşım gerçekleştirilmelidir.Scientific BACKGROUND: Fixed dystonia, is an immobile dystonic posture which could not return to neutral position at rest. Clenched fist syndrome, which is an isolated form of fixed dystonia of hands, could be confused with focal hand dystonia. Fixed dystonias could be seen in symptomatic dystonias (such as corticobasal degeneration, acquired basal ganglion disease), complex regional pain syndrome, and psychological movement disorder. The diagnosis of this kind of dystonias may be delayed and the treatment is difficult. OBJECTIVE: Our aim is to present a case with clenched fist syndrome, to discuss the differential diagnosis, treatment and to review of the literature. CASE: The patient is a 42-year-old woman with inability to use her right hand for 5 and left hand for 3 years. In physical examination, dorsum of the hands were oedematous, palms of the hands were macerated with a bad odour, and unguis had a dystrophic appearence. In neurologic examination, clenched fists were observed. Voluntary and forced extension of the interphalangeal and metacarpophalangeal joints were impossible. After general anesthesia, passive extension of the hands were only minimal. Cranial, spinal magnetic resonance imaging and blood chemistry were within normal limits. In needle electromyographic study dystonic discharges were not observed. Multidisciplinary approach was performed in management. CONCLUSION: In clenched fist syndrome or generally in fixed dystonias, invasive treatment modalities had to be avoided. Treatment modalities including physiotherapy, work-therapy, behavioural therapy, psychotherapy, botilinum toxin injection, medical treatment such as anticholinergics, benzodiazepine and antiepileptics should be performed by multidisciplinary approach after primary and secondary etiologies were eliminated. This means neurologist, physiotherapist, psychiatrist, dermatologist, and hand surgeon should work together when dealing such a patient

Hepatitis B Virus Infectıon Presenting As Chronıc Inflammatory Demyelinating Polyneuropathy

Periferik sinirlerin ilerleyici yada tekrarlayıcı, motor ve duyu kaybıyla karakterize olan kronik inflamatuar demiyelinizan polinöropati (KIDP); diabetes mellitus, kanser, sarkoidoz gibi nedenlerle gelişebilir. Hepatit B virus enfeksiyonu (HBVe) olan hastalarda KIDP gelişebilir, ancak HBVe’nin KIDP ile presentasyonu bildirilmemiştir. Olgumuz 60 yaşında erkek hasta, el ve ayaklarında ani gelişen güçsüzlük ve uyuşukluk şikayeti ile başvurdu. Hastada tetraparezi ile birlikte derin tendon reflekslerinde hipoaktivite, hipoestezi ve parestezi mevcuttu. Önce AST ve ALT yüksekliği, ardından da HBsAg ve HBV-DNA pozitifliği saptandı. Karaciğer biyopsisi kronik hepatit ve karaciğer fibrosisini göstermesine rağmen, hastada hepatit hikayesi yoktu. Sonuçta, KIDP etiyolojisi araştırılırken, hepatit öyküsü olmasa bile, HBVe düşünülmelidir.Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP), which is characterized by a progressive or recurrent loss of motor and sensory peripheral nerves, could be due to many reasons such as diabetes mellitus, cancer, sarcoidosis. Although, CIDP could develop in patients with Hepatitis B virus infection (HBVi), HBVi wasnot found to present itself as CIDP. Our case is a 60 years old-man whom suddenly developed numbness and weakness in hands and feet. He was tetraparetic with hypoactive deep tendon reflexes, hypoesthesia and parestesia. Electroneuromyography (ENMG) revealed mixed type demyelinating and sensorial sensorimotor polyneuropathy. At the time of the diagnosis, high values of AST and ALT; later on, positivity of HBsAg and HBV-DNA were detected. Although liver biopsy showed chronic hepatitis and liver fibrosis, he didnot have any history of hepatitis. In conclusion, while investigating the etiology of CIDP, HBVi should be considered even if patients didnot mention or know any history of hepatitis

İzole hipoglossus sinir paralizisi: İki olgu sunumu

İzole hipoglossus sinir lezyonu nadir bir klinik tablodur ve beyin sapında yer alan çekirdeğinde ya da sinir boyunca herhangi bir yerde hasarlanma sonucu meydana gelebilir. Olguların çoğunda, izole hipoglossus paralizileri intra ya da ekstrakranial yer kaplayan kitleler, kafa ve boyun travması, karotis arter diseksiyonu, vasküler anormallikler, idiopatik, enfeksiyon, otoimmun hastalık ya da nöropatiyi işaret edebilir. Biz bu makalede izole hipoglossus sinir lezyonu olan 2 olguyu sunmak ve diğer olası nedenleri tartışmak istedik.Isolated hypoglossal nerve palsy is an uncommon condition and it may be due to damage to the hypoglossal nucleus in the brain stem or to damage to the nerve along its course. Isolated hypoglossal nerve palsies may indicate the presence of an intracranial or extracranial space–occupying lesion, head and neck injury, carotid artery dissection, vascular abnormality, idiopathic, infection, autoimmune disease, or neuropathy in most cases. In this article, we present two cases of isolated hypoglossal nerve palsy and discuss other possible causes

Is there any relationship between quality of life and polysomnographically detected sleep parameters/disorders in stable myasthenia gravis?

Ankarali, Handan Camdeviren/0000-0002-3613-0523; Tascilar, Nida/0000-0003-0780-0783WOS: 000427844400006PubMed: 28456888It is known that quality of life in myasthenia gravis is positively correlated with subjective sleep quality, still no data is available regarding the relationship between QOL and polysomnographically detected sleep parameters and disorders. In this study, we tried to highlighten this relationship, by performing polysomnography. Sleep-related complaints were evaluated in face-to-face interviews with 19 clinically stable MG patients and 26 healthy controls. During the interviews questionnaires assessing sleep quality, excessive daytime sleepiness, fatigue, depression, anxiety, and Turkish version of the MG-QOL 15-item scale [(MG-QOL15(T)] were administered and then an overnight polysomnography was performed. Sleep disorders, especially obstructive sleep apnea and fatigue were higher, whereas subjective sleep duration was significantly lower, in patients than controls. Excessive daytime sleepiness and poor sleep quality were not different between patients and controls. Other than percentage of sleep stage III, which was negatively correlated with MG-QOL15(T) scores, neither other sleep parameters nor sleep disorders were correlated with MG-QOL15(T) scores. MG composite, subjective sleep duration, fatigue severity and Hamilton depression rating scale scores were found to be positively correlated with MG-QOL15(T) scores. It was shown that decreasing disease severity and enhancing psychological well-being will improve patients' quality of life. We recommend that our findings should be repeated in a large prospective cohort of MG patients

Assessment of relation between subjectıve memory complaınts and objective cognitive performance of elderly over 55 years old age

Giriş: Bu çalışmanın amacı 55 yaş üstü popülasyonda unutkanlık yakınmasının sıklığını ve bu yakınmayla objektif kognitif performans, depresyon ve diğer risk faktörleri arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Yön­tem­: Çalışmaya Nöroloji, Kardiyoloji ve Fizik Tedavi Rehabilitasyon Polikliniklerine başvuran 55 yaş üstü 405 kişi dahil edilmiştir. Tüm katılımcılar unutkanlık açısından sorgulanmış ve hepsine Subjektif Bellek Yakınması Ölçeği (SBYÖ), objektif kognitif performans ve depresyonu değerlendiren Standardize Mini Mental Test (SMMT), Sözel Akıcılık Testi (SAT), Saat Çizme Testi (SÇT) ve Geriatrik Depresyon Ölçeği (GDÖ) uygulanmıştır. Subjektif Bellek Yakınması (SBY) olan ve olmayan bireyler kognitif fonksiyonlar, depresyon ve laboratuar parametreleri açısından karşılaştırılmıştır. Bul­gu­lar: Katılımcıların %42,5’i unutkanlık yakınmaları olduğunu belirtmiştir. Bu kişilerin hiçbiri bu yakınmalar nedeniyle doktora başvurmamıştır. Kadınlar ve düşük eğitim düzeyi olan bireylerin daha fazla unutkanlık yakınması olduğu belirlenmiştir. Unutkanlık yakınması olanlar SBY Ölçeği, SMMT, SAT’dan daha düşük sonuçlar elde etmiş. Bu kişiler GDÖ’den de daha yüksek puanlar elde etmiştir. SBY tarifleyen kişilerde hemoglobin, ferritin ve serbest T4 düzeyleri anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Kadın cinsiyetin ve depresyonun SBY için risk faktörü olduğu belirlenmiştir. So­nuç: Subjektif bellek yakınmaları 55 yaş üstü populasyonda sık görülen bir bulgudur ve depresyon bu kişilerde daha yüksek oranda gözlenmiştir. Bu kişiler özelikle tedavi edilebilir bir hastalık olmasından dolayı depresyon açısından dikkatle sorgulanmalıdır. Ayrıca kolaylıkla tespit edilip düzeltilebilen hemoglobin, ferritin ve tiroid fonksiyon testleri ile ilişkili bozukluklar bu kişilerde mutlaka araştırılmalıdır. SÇT performansının diğer kogntitif testlerden farklı olarak subjektif bellek yakınmalarından bağımsız olduğu gözlemlenmiştir. Hekimler yaşlılarda unutkanlık yakınmasını sorgulamalı ve bu yakınma ile ilişkili olarak daha dikkatli ve uyanık olmalıdır.Introduction: This study investigated the frequency of forgetfulness in elderly individuals over 55 years of age and examined the association of subjective memory complaints (SMCs) with objective cognitive functions,, depression and other risk factors. Met­hods: We recruited 405 patients over 55 years of age who were referred to Neurology, Cardiology, or Physical Therapy and Rehabilitation outpatient clinics. All subjects were questioned regarding forgetfulness and then were administered the Subjective Memory Complaint (SMC) Scale, Mini Mental Test (MMT), Verbal Fluency Test (VFT), Clock Drawing Test (CDT) and the Geriatric Depression Scale (GDS). Subjects with SMC were compared with those without SMC in terms of cognition, depression and some laboratory parameters. Re­sults: Of the patients, 42.5% complained of forgetfulness. None of these patients had been admitted to hospital for this complaint. Women and patients with low education had more forgetfulness as well as poorer results on the SMC Scale, MMT, VFT, and GDS. Patients with SMC had lower hemoglobin, ferritin and free T4 levels. Female gender and depression was found to be a risk factor for SMCs. Conc­lu­si­on: SMCs are common in people over 55 years of age. Being a woman as well as depression was found to be a risk factor for SMC. Since depression is a treatable condition, these people should be assessed carefully in terms of depressive symptoms. Laboratory parameters, such as hemoglobin, ferritin and free T4 levels should be investigated in patients with SMC. Unlike the other cognitive tests, CDT performance is independent of subjective memory complaints. Elderly patients rarely visit hospital with complaint of SMC, therefore, clinicians should be watchful for this problem

Baş Ağrısı Hastalarında Tamamlayıcı ve Alternatif Tedavi Kullanımı

Objective: Complementary and alternative treatment methods (CAM) are used frequently for patient have primary headache patients and many studies investigate why it is used. Our aim is to determine reason of using CAM and application locations of CAM in our country. Methods: Two hundred patients who were diagnosed primary headache and accepted to participate in our study were enrolled. We investigate sociodemographic data, CAM usage frequency, preferred CAM, satisfaction rates, thought on CAM use, recommendation sources, whether medical treatment continues or not and reason of CAM usage. Results: The 26% of patients were using CAM and 55,7% of those using CAM were satisfied with the treatment. Patients using CAM were younger than those who did not use (p=0,033). Unemployed, students and all-day employees; single people and well-educated people were using CAM more often (p=0,042; p=0,026; p=0,009, respectively). The most frequent reason of CAM usage was 'effective treatment of headache of this treatment methods'. 85% of CAM users had also continued medical treatment. Conclusion: We found single and well-educated patients more likely candidate for CAM. High rates of CAM and medical treatment usage indicates that CAM only treatments are not generally accepted in our country.Giriş: Dünyada baş ağrısında tamamlayıcı ve alternatif tedavi (TAT) yöntemleri kullanımına yönelik çalışmalar artan sıklıkta yapılmakta ve hastaların bu tedaviye başvurma nedenleri araştırılmaktadır. Çalışmamızın amacı ülkemizdeki baş ağrısı hastalarında TAT yöntemlerinin yerini ve nedenlerini belirlemektir. Yöntem: Çalışmamıza nöroloji polikliniğinde primer baş ağrısı tanısı konulmuş çalışmaya katılmayı kabul eden 200 hasta dâhil edildi. Hastaların sosyodemografik verileri, TAT kullanım sıklığı, tercih edilen TAT yöntemi, memnuniyet oranları, TAT’a bakış açısı, tavsiye kaynakları, tıbbi tedaviye devam edip etmedikleri ve TAT’a başvuru sebepleri sorgulandı. Bulgular: Hastaların % 26’sı TAT kullanırken, TAT kullananlarda tedaviden memnuniyet oranı % 55,7 bulundu. TAT kullananlar kullanmayanlara göre daha gençti (p= 0,033). TAT kullanımı işsiz, öğrenci, tam gün çalışan gruplarında diğer meslek gruplarına göre (p= 0,042), bekârlarda evlilere oranla (p= 0,026) ve eğitim düzeyi yüksek olanlar da düşük olanlara göre (p= 0,009) daha fazlaydı. En sık TAT’a başvuru sebebinin ‘Bu tedavinin baş ağrısını etkili şekilde tedavi ettiğine inanma’ olduğu bulundu. TAT kullanan hastaların % 85’i önerilen tıbbi tedaviye de devam etmişti. Sonuç: Bekâr ve eğitim düzeyi yüksek bir hastanın TAT kullanımı için daha yüksek oranda aday olduğunu saptadık. Hastalarımızın önemli oranda TAT ile birlikte medikal tedaviye devam etmesi ülkemizde TAT’lerin tek başına kullanımının halen genel kabul görmediğini göstermektedir