Hepatosteatoz olgularında elastografi bulguları

OBJECTIVE: This study evaluates whether dynamic elastography could better characterize and differentiate the non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) and patient pool for biopsy. MATERIALS AND METHODS: 18 patients with NAFLD were examined by ultrasound (US) and elastography at the Department of Radiology. The patients, none of whom had any chronic liver disease, were 54±9.5 (35-71) years old (8 men; 10 women). Biochemical markers were evaluated. Patients with high liver echogenicity were classified as Stage III NAFLD. B-mode US equipment includes a Hitachi HI VISION Preirus system with an embedded elastography (EL) module (Hitachi Medical Systems Europe) and 6.5 MHz linear probe. RESULTS: Of the cases, 55.6% were female and 44.4% were male. All cases with Stage I NAFLD were female (n:5). Only 33.3% of the cases with Stage III NAFLD were female (n:2). According to the results of elastography, no intergroup difference was differentiated when the stages of NAFLD were compared. When biochemical and hepatomegaly values were considered, differences were only detected in GGT and hepatomegaly values among the NAFLD groups (p:0.015). CONCLUSION: In the study, the stages of hepatosteatosis could not be differentiated with the EL examination. Therefore, it was thought to be of no benefit to the selection.AMAÇ: Bu çalışma alkolik olmayan yağlı karaciğer (NAFLD) olgularının biopsi öncesi değerlendiriminde elastografinin etkinliğini araştırmak için planlandı. GEREÇ VE YÖNTEMLER: Radyoloji bölümünde 18 NAFLD hastası B mod ultrason ile incelendikten sonra elastografi ile değerlendirildi . Olguların hiçbirinde kronik karaciğer hastalığı yoktu. Yaşları 35 ila 71 arasında değişen 8 erkek hasta ile 10 kadın hasta çalışmaya dahil edildi ( ortalama 54±9.5). Son 6 ay içerisindeki biyokimyasal değerlendirmeleri de kayıt altına alındı. Karaciğer dalak ile karşılaştırılarak ekojenite artışına göre I., II. ve III. derecelerde ile sınıflandıırldı. B mod ve elastografi değerlendirilmesi Hitachi HI VISION Preirus sistemi ile 6.5 MHz lineer prob ile yapıldı. BULGULAR: Olguların %55,6’sı kadın, %44’ ü erkek idi. Evre I NAFLD olgularının tümü kadın idi (n:5). Evre III olgularının sadece %33,3’ü kadın idi (n:2). Gruplar arası hepatosteatoz evresi göz önüne alındığında elastografi sonuçları arasında fark saptanmadı. Biyokimyasal değerler ve hepatomegali ölçüm değerleri göz önüne alındığında GGT ve hepatomegali ölçümleri gruplar arası farklılık göstermekte idi (p:0.015). SONUÇ: Bu çalışmada, B mod ultrasonda sıklıkla kullanılan hepatosteatoz evreleme sistemi elastografi tekniği ile doğrulanamadı. Böylelikle NAFLD tanısı ile biyopsi gereken ile gerekmeyen takipteki olgular arasında ayrım yapılamadı. Bu veri transient elastografi bulgularından oldukça farklı idi

The prevalence of Barrett's esophagus and erosive esophagitis in a tertiary referral center in Turkey

PubMed ID: 16830286Background/aims: In recent years, changes in the definition of Barrett's esophagus have resulted in some difficulties in its diagnosis. Very few epidemiological data on Barrett's esophagus and erosive esophagitis in Turkey are available in the literature. The aim of this study was to determine the prevalence of Barrett's esophagus and erosive esophagitis in a tertiary referral center in Turkey. Methods: 18,766 endoscopic examinations done in Ege University between October 1996 and June 2001 were included in this retrospective study. The histologic identification of goblet cells confirming the presence of intestinal metaplasia within the esophagus was considered as Barrett's esophagus. Results: 280/18,766 (1.5%) cases were suspected as Barrett's esophagus by endoscopy. 84/18,766 (0.4%) cases were confirmed pathologically. Thirty-six cases were women and 48 men; mean age was 55.6 years. Pathology did not confirm the diagnosis in 46% of the long-segment Barrett's esophagus and in 72% of the short-segment Barrett's esophagus cases (p0.05). Conclusion: The prevalence of Barrett's esophagus and erosive esophagitis are much lower than in developed countries. In the endoscopic examination, overdiagnosis of Barrett's esophagus is still a problem, especially in the presence of short-segment Barrett's esophagus. The presence of hiatal hernia did not affect the diagnosis

Microcolon-Intestinal Hypoperistalsis Without Megacystis: Uncommon Form of Neonatal Intestinal Pseudoobstruction

PubMed ID: 7612584Two cases of microcolon-intestinal hypoperistalsis without megacystis are reported. They had dilated proximal small bowel and narrowed distal small bowel and malrotated microcolon. No organic obstructive intestinal lesion was found and double-barrel ileostomy was performed. The biopsy specimens showed ganglion cells to be normal in number and appearance in the entire intestinal wall. The ileostomy did not function postoperatively and drugs stimulating bowel movement failed to induce peristalsis. We have suggested that microcolon-intestinal hypoperistalsis without megacystis may be the cause of functional intestinal obstruction in neonates and it is a variant of megacystis-microcolon-hypoperistalsis syndrome. © 1995, Georg Thieme Verlag KG Stuttgart, New York. All rights reserved

Gastrointestinal stromal tümörlerde histopatolojik değerlendirme “Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nın 1992-2007 yılları arasındaki deneyimi”

Introduction: Despite remarkable progress in diagnosis and treatment of gastrointestinal stromal tumors (GIST), there are still difficulties predicting the biologic behaviour of the disease. We intented to assess the histologic and immunhistochemical features of the cases, evaluated in our department and define their ;amp;#8220;agresive behaviour;amp;#8221; risk categories as proposed by Fletcher et al. Materials and Methods: In the first step of the study, 53 tumors diagnosed under ;amp;#8220;gastrointestinal mesenchymal tumor;amp;#8221; category between years 1992-2000 were reevaluated immunohistochemically (CD117, CD34, desmin, smooth muscle actin, S100 and Ki-67) and 11 leiomyoblastoma, 5 malign leiomyoblastoma, 8 epitheloid leiomyosarcoma, 3 leiomyosarcoma, 7 mesenchymal tumor and ve 9 leiomyoma were reclassified under GIST. In the second step, risk assessment was done considering the size and number of mitosis evaluated in 50 high power fields in a study group of 120 cases. Results and Discussion: Tumors were mostly located in stomach (n=58), small bowel (n=30) and omentum-periton (n=19). The size of them ranged 0.3-45 cm while the number mitosis ranged 0-120 (mean : 9.77 ;plusmn; 7.27 cm, 10.62 ;plusmn;17.64 mitosis/ 50 HPF). Seven of the cases (%5, 7) were in ;amp;#8220;very low risk while 28 of them (%23), 21 of them (%17, 4) and 62 of them (% 50, 8) were categorised under ;amp;#8220;low risk;amp;#8221;, ;amp;#8220;intermediate risk;amp;#8221; and ;amp;#8220;high risk;amp;#8221; categories respectively. A prominent and constant increase in number of cases was observed after 2002 which can also be related to the increased awareness on the issue. The study was planned as a pilot study and performed to promote future studies that will be held faculty-wide or nationwideGiriş: Gastrointestinal stromal tümörlerin (GİST), tanısında ve tedavisinde katedilen önemli aşamalara rağmen, biyolojik davranışı öngörmede hala güçlükler yaşanmaktadır. Çalışmamızda Anabilim Dalı'mızda değerlendirilen GİST olgularının, histolojik ve immunfenotipik özelliklerinin ortaya konması ve Fletcher ve arkadaşlarınca önerilen “Agresif davranış-risk kategorilerileri”nin belirlenmesi hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın birinci aşamasında 1992-2000 yılları arasında gastrointestinal mezenkimal tümör tanısı almış 53 olgu, GİST olasılığı açısından immunhistokimyasal yöntemle (CD117-KIT protein, CD34, desmin, düz kas aktini, S100 ve Ki-67) yeniden incelenmiş, 11 leiomyoblastom, 5 malign leiomyoblastom, 8 epiteloid leiomyosarkom, 3 leiomyosarkom, 7 mezenkimal tümör ve 9 leiomyom olgusu bugünkü kriterler ile GİST olarak sınıflandırılmıştır. İkinci aşamada çalışma grubundaki toplam 122 olguda, tümör çapı ve 50 büyük büyütme alanındaki (BBA) mitoz sayılarından yararlanılarak risk tayini yapılmıştır. Tartışma ve Sonuç: Lezyonlar en sık mide (n=58), ince barsak (n=30) ve omentum-periton (n=19) yerleşimli olup, tümör çapı 0, 3-45 cm, mitoz sayısı 0-120 arasında değişmektedir (ortalama: 9, 77 ± 7, 27 cm, 10, 62 ±17, 64 mitoz/ 50 BBA). Olguların 7'si (%5, 7) “çok düşük riskli”, 28'i (%23) “düşük riskli”, 21'i (%17, 4) “orta derecede riskli”, 62'si (% 50, 8) ise “yüksek riskli” kategoridedir. 2002 yılından itibaren olgu sayılarında belirgin ve sabit bir artışın bulunduğu dikkati çekmektedir. Bunda tümörlerle ilgili farkındalığın artışının da önemli rol oynadığı düşünülmüştür. Çalışmamız, genel histopatolojik özelliklerin belirlenmesine yönelik bir ön çalışma niteliğinde olup, bu konuda üniversitemiz bünyesinde ya da ulusal düzeyde yapılacak olan retrospektif ya da prospektif klinikopatolojik araştırmalara katkıda bulunmak amacıyla gerçekleştirilmiştir