Powtarzalność wyników testu pochyleniowego

Wstęp: Po sprowokowaniu omdlenia za pomocą testu pochyleniowego (TT) stół należy opuścić w czasie do 10 s. Natychmiastowe zakończenie testu zwłaszcza u pacjentów w stanie przedomdleniowym może uniemożliwić ujawnienie się komponenty kardiodepresyjnej i pro- wadzić do dużej zmienności typów reakcji neurokardiogennej ocenianej według klasyfikacji VASIS. Celem pracy jest ocena stopnia powtarzalności typów reakcji neurokardiogennych przy zastosowania stołu pochyleniowego o czasie opuszczania ok. 40 s. Materiał i metody: Badaniem objęto 57 chorych w wieku 39,9 &plusmn; 16,5 roku, w tym 40 kobiet i 17 mężczyzn z omdleniami lub licznymi stanami przedomdleniowymi w wywiadzie, u których wykonano diagnostyczny test pochyleniowy (TT1) oraz powtarzano to badanie (TT2) z powodu przekonania lekarza kierującego, że pacjent może odnieść z tego powodu korzyść kliniczną. Odstęp czasu między TT1 a TT2 wynosił średnio 4,8 &plusmn; 7,2 miesiąca (od 1 dnia do 29 miesięcy). Wyniki: Powtarzalność początkowo ujemnego wyniku badania wynosiła 89%, zaś powtarzalność początkowo dodatniego wyniku &#8212; 88%. Powtarzalność wyzwolenia reakcji neurokardiogennej w czasie pierwszych 20 min biernej pionizacji była równa 53%. Na powtarzalność TT nie wpływały wiek, płeć ani czas między TT1 i TT2. Podczas TT2 reakcję kardiodepresyjną odnotowano jedynie u chorych, u których w TT1 stwierdzono reakcję kardiodepresyjną i u 1 pacjenta leczonego propranololem. Powtarzalność reakcji kardiodepresyjnej wynosiła 58%, a mieszanej &#8212; 39%. Częstość występowania reakcji dysautonomicznych jest wyższa w TT2 (26%) niż w TT1 (7%); p < 0,05. Wnioski: Badanie z wydłużoną fazą opuszczania chorego (do ok. 40 s) powoduje 56-procentową powtarzalność reakcji kardiodepresyjnych. W historii naturalnej chorych z omdleniami o niejasnej przyczynie obserwuje się wzrost częstości reakcji dysautonomicznych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 458&#8211;464

Powtarzalność wyników testu pochyleniowego

Wstęp: Po sprowokowaniu omdlenia za pomocą testu pochyleniowego (TT) stół należy opuścić w czasie do 10 s. Natychmiastowe zakończenie testu zwłaszcza u pacjentów w stanie przedomdleniowym może uniemożliwić ujawnienie się komponenty kardiodepresyjnej i pro- wadzić do dużej zmienności typów reakcji neurokardiogennej ocenianej według klasyfikacji VASIS. Celem pracy jest ocena stopnia powtarzalności typów reakcji neurokardiogennych przy zastosowania stołu pochyleniowego o czasie opuszczania ok. 40 s. Materiał i metody: Badaniem objęto 57 chorych w wieku 39,9 &plusmn; 16,5 roku, w tym 40 kobiet i 17 mężczyzn z omdleniami lub licznymi stanami przedomdleniowymi w wywiadzie, u których wykonano diagnostyczny test pochyleniowy (TT1) oraz powtarzano to badanie (TT2) z powodu przekonania lekarza kierującego, że pacjent może odnieść z tego powodu korzyść kliniczną. Odstęp czasu między TT1 a TT2 wynosił średnio 4,8 &plusmn; 7,2 miesiąca (od 1 dnia do 29 miesięcy). Wyniki: Powtarzalność początkowo ujemnego wyniku badania wynosiła 89%, zaś powtarzalność początkowo dodatniego wyniku &#8212; 88%. Powtarzalność wyzwolenia reakcji neurokardiogennej w czasie pierwszych 20 min biernej pionizacji była równa 53%. Na powtarzalność TT nie wpływały wiek, płeć ani czas między TT1 i TT2. Podczas TT2 reakcję kardiodepresyjną odnotowano jedynie u chorych, u których w TT1 stwierdzono reakcję kardiodepresyjną i u 1 pacjenta leczonego propranololem. Powtarzalność reakcji kardiodepresyjnej wynosiła 58%, a mieszanej &#8212; 39%. Częstość występowania reakcji dysautonomicznych jest wyższa w TT2 (26%) niż w TT1 (7%); p < 0,05. Wnioski: Badanie z wydłużoną fazą opuszczania chorego (do ok. 40 s) powoduje 56-procentową powtarzalność reakcji kardiodepresyjnych. W historii naturalnej chorych z omdleniami o niejasnej przyczynie obserwuje się wzrost częstości reakcji dysautonomicznych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 458&#8211;464

Zależność wyniku testu pionizacyjnego od zastosowanego w nim protokołu. Wstępne wyniki badania wieloośrodkowego

Wstęp: Omdlenia kardiodepresyjne występują wcześniej niż wazodepresyjne. Z kolei prowokacja nitrogliceryną (NTG) może fałszywie zwiększać częstość rozpoznań zespołu wazowagalnego ze składową ciśnieniową. Jest to istotne ze względu na obserwowaną tendencję do skracania protokołu testu pionizacyjnego (TT) przez wcześniejsze podanie NTG. Cel pracy: Porównanie wyników TT wykonywanych przy użyciu różnych protokołów i ocena wpływu wcześniejszego podania podjęzykowo 0,25 mg NTG na wynik badania. Materiał i metody: Przeanalizowano 446 TT (259 K; wiek 41 &plusmn; 19 lat). Grupa 1 - test bierny 60 min (n = 97), grupa 2 - test bierny 45 min + 20 min po NTG (n = 150), grupa 3 - 30 min + 20 min po NTG (n = 93), grupa 4 - 20 min + 20 min po NTG (n = 106). Wyniki: Grupa 1: test ujemny - 62 (64%), omdlenie o typie mieszanym (1 wg VASIS) - 20 (21%), kardiodepresyjnym (VASIS 2) - 10 (10%), wazodepresyjnym (VASIS 3) - 5 (5%), reakcja fałszywie dodatnia - 0; grupa 2: odpowiednio - 28 (19%), 63 (42%), 36 (24%), 23 (13%), 3 (2%); grupa 3: 46 (50%), 20 (22%), 16 (17%), 11 (12%), 0; grupa 4: 39 (37%), 30 (28%), 26 (24%), 4 (4%), 3 (3%). U 4 chorych z grupy 4 (4%) wystąpiła reakcja dysautonomiczna. Nie wykazano istotnych różnic między grupą 3 i 4. W grupie 1 było więcej wyników ujemnych (vs. grupa 2, 3-4 odpowiednio p < 0,0000002; < 0,004), przedłużenie fazy biernej przed NTG zwiększało liczbę dodatnich TT (p < 0,0003). W grupie 4 było mniej wyników wazodepresyjnych niż w grupie 2 (p < 0,025). Obserwowano tendencję do mniejszej liczby omdleń ze składową ciśnieniową. Wnioski: Największą czułość, szczególnie dla omdleń ze składową ciśnieniową, ma test według protokołu 45 + 20 min

Concept Paper: MedReset, a Comprehensive, Integrated and Bottom-Up Approach

Euro-Mediterranean policies, as well as research on them, have been characterized by a Euro- centric approach based on a narrow geopolitical construction of the Mediterranean. Moreover, stakeholders, policy instruments, and policy issues have been defined from a European standpoint, marginalizing the perspectives and needs of local states and people, and ignoring the role played by new and powerful regional and global actors. In an increasingly multipolar world, overcoming this Euro-centric approach is key for Europe to play a more meaningful role in the region. Thus, MEDRESET aims to reset our understanding of the Mediterranean and develop alternative visions for a new partnership and corresponding EU policies, reinventing a future role for the EU as an inclusive, flexible, and responsive actor in the region. This will be achieved through an integrated research design which is in three phases: it 1) de-constructs the EU construction of the Mediterranean, 2) counters it by mapping the region on the geopolitical level and in four key policy areas (political ideas, agriculture and water, industry and energy, migration and mobility) alongside a three-dimensional framework (stakeholders, policy instruments, policy issues), which directly feeds into 3) a reconstruction of a new role for the EU, enhancing its ability to exert reflexive leadership and thus its relevance in the region. Embedded in an interdisciplinary research team, as well as in a civil society and media network, MEDRESET evaluates the effectiveness and potential of EU policies by investigating whether current policies still match the changing geopolitical configuration of the Mediterranean area. The perceptions of EU policies and the reasons for their successes or failures are assessed by surveying top-down and bottom-up stakeholders on both shores of the Mediterranean. Country-tailored policy recommendations for the EU will be given for four key countries: Egypt, Lebanon, Morocco, and Tunisia

Zależność wyniku testu pionizacyjnego od zastosowanego w nim protokołu. Wstępne wyniki badania wieloośrodkowego

Wstęp: Omdlenia kardiodepresyjne występują wcześniej niż wazodepresyjne. Z kolei prowokacja nitrogliceryną (NTG) może fałszywie zwiększać częstość rozpoznań zespołu wazowagalnego ze składową ciśnieniową. Jest to istotne ze względu na obserwowaną tendencję do skracania protokołu testu pionizacyjnego (TT) przez wcześniejsze podanie NTG. Cel pracy: Porównanie wyników TT wykonywanych przy użyciu różnych protokołów i ocena wpływu wcześniejszego podania podjęzykowo 0,25 mg NTG na wynik badania. Materiał i metody: Przeanalizowano 446 TT (259 K; wiek 41 &plusmn; 19 lat). Grupa 1 - test bierny 60 min (n = 97), grupa 2 - test bierny 45 min + 20 min po NTG (n = 150), grupa 3 - 30 min + 20 min po NTG (n = 93), grupa 4 - 20 min + 20 min po NTG (n = 106). Wyniki: Grupa 1: test ujemny - 62 (64%), omdlenie o typie mieszanym (1 wg VASIS) - 20 (21%), kardiodepresyjnym (VASIS 2) - 10 (10%), wazodepresyjnym (VASIS 3) - 5 (5%), reakcja fałszywie dodatnia - 0; grupa 2: odpowiednio - 28 (19%), 63 (42%), 36 (24%), 23 (13%), 3 (2%); grupa 3: 46 (50%), 20 (22%), 16 (17%), 11 (12%), 0; grupa 4: 39 (37%), 30 (28%), 26 (24%), 4 (4%), 3 (3%). U 4 chorych z grupy 4 (4%) wystąpiła reakcja dysautonomiczna. Nie wykazano istotnych różnic między grupą 3 i 4. W grupie 1 było więcej wyników ujemnych (vs. grupa 2, 3-4 odpowiednio p < 0,0000002; < 0,004), przedłużenie fazy biernej przed NTG zwiększało liczbę dodatnich TT (p < 0,0003). W grupie 4 było mniej wyników wazodepresyjnych niż w grupie 2 (p < 0,025). Obserwowano tendencję do mniejszej liczby omdleń ze składową ciśnieniową. Wnioski: Największą czułość, szczególnie dla omdleń ze składową ciśnieniową, ma test według protokołu 45 + 20 min