Wstęp: Po sprowokowaniu omdlenia za pomocą testu pochyleniowego (TT) stół należy opuścić
w czasie do 10 s. Natychmiastowe zakończenie testu zwłaszcza u pacjentów w stanie
przedomdleniowym może uniemożliwić ujawnienie się komponenty kardiodepresyjnej i pro-
wadzić do dużej zmienności typów reakcji neurokardiogennej ocenianej według klasyfikacji
VASIS. Celem pracy jest ocena stopnia powtarzalności typów reakcji neurokardiogennych przy
zastosowania stołu pochyleniowego o czasie opuszczania ok. 40 s.
Materiał i metody: Badaniem objęto 57 chorych w wieku 39,9 ± 16,5 roku, w tym 40 kobiet
i 17 mężczyzn z omdleniami lub licznymi stanami przedomdleniowymi w wywiadzie, u których
wykonano diagnostyczny test pochyleniowy (TT1) oraz powtarzano to badanie (TT2) z powodu
przekonania lekarza kierującego, że pacjent może odnieść z tego powodu korzyść kliniczną.
Odstęp czasu między TT1 a TT2 wynosił średnio 4,8 ± 7,2 miesiąca (od 1 dnia do 29 miesięcy).
Wyniki: Powtarzalność początkowo ujemnego wyniku badania wynosiła 89%, zaś powtarzalność
początkowo dodatniego wyniku — 88%. Powtarzalność wyzwolenia reakcji neurokardiogennej
w czasie pierwszych 20 min biernej pionizacji była równa 53%. Na powtarzalność TT
nie wpływały wiek, płeć ani czas między TT1 i TT2. Podczas TT2 reakcję kardiodepresyjną
odnotowano jedynie u chorych, u których w TT1 stwierdzono reakcję kardiodepresyjną i u 1 pacjenta
leczonego propranololem. Powtarzalność reakcji kardiodepresyjnej wynosiła 58%, a mieszanej
— 39%. Częstość występowania reakcji dysautonomicznych jest wyższa w TT2 (26%) niż
w TT1 (7%); p < 0,05.
Wnioski: Badanie z wydłużoną fazą opuszczania chorego (do ok. 40 s) powoduje 56-procentową
powtarzalność reakcji kardiodepresyjnych. W historii naturalnej chorych z omdleniami
o niejasnej przyczynie obserwuje się wzrost częstości reakcji dysautonomicznych. (Folia Cardiol.
2005; 12: 458–464
