Effect of ethanolamine oleate and polidocanol on the respiratory function and blood count in patients treated with esophageal variceal sclerotherapy

Wstęp: Celem pracy było przeprowadzenie analizy wymiany gazowej w płucach po skleroterapii żylaków przełyku z zastosowaniem roztworu 5% etanolaminy (EO) i 3% polidokanolu (PK) oraz ustalenie wpływu enoksaparyny (Enox) na zmiany gazometryczne w płucach i morfologię krwi oraz obraz radiologiczny płuc u chorych po skleroterapii (ST) z zastosowaniem 5% EO. Ponadto celem pracy była ocena zmian w badaniu morfologicznym krwi i obrazie radiologicznym płuc po ST lub podwiązaniu żylaków przełyku (PŻP) oraz określenie rodzaju i częstości powikłań po zabiegach. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w 4 grupach, o liczebności 30 chorych w każdej grupie: grupa I (EO) — ST z 5% EO, grupa II (PK) — ST z 3% PK, grupa III (EO + Enox) — przed zabiegiem ST z 5% EO wstrzykiwano podskórnie enoksaparynę, grupa IV (PŻP) — PŻP. Wykonano badania gazometryczne krwi tętniczej i żylnej przed oraz w 1., 5., 15., 30., 60. i 120. minucie po zabiegu: pO2, pCO2, pH, satO2. Przed zabiegiem, w 90 minut i 24 godziny po oznaczano: hematokryt (Ht), hemoglobinę (Hb), liczbę krwinek czerwonych (RBC), białych (WBC) i płytek krwi (Plt). Badania radiologiczne płuc wykonywano przed i 48 go-dzin po zabiegu. Wyniki: Wyniki badań gazometrycznych krwi tętniczej: paO2 — w grupie I i II stwierdzono znamienny spadek, a w III i IV wartości nie wykazywały istotnych zmian; paCO2 — w grupie I w III obniżyło się i wzrosło, w II wzrosło, a w IV obserwowano obniżenie; pHa — w grupie I i w III stwierdzono wzrost, w II wzrost i spadek, a w IV nie stwierdzono zmian; sataO2 — w grupie I i II obniżenie, w III i IV wartości nie wykazywały istotnych zmian. Wyniki badań gazometrycznych krwi żylnej: pvO2 — w grupie I i II wartości nie wykazywały istotnych zmian, w III i IV nastąpił wzrost; pvCO2 — w grupie I stwierdzono wzrost, w II i IV spadek, w grupie III spadek i wzrost; pHv — w grupie I, II i III stwierdzono wzrost, a w IV wartości nie wykazywały istotnych zmian; satvO2 — w grupie I spadek, w II, III i IV wzrost. Składniki morfologiczne: wartości Ht, Hb, RBC, WBC, Plt obniżyły się znamiennie w 90. minucie po zabiegu we wszystkich grupach. Po 24 godzinach zmiany cech morfologii nie wykazywały statystycznie istotnych różnic w porównaniu z wartościami wyjściowymi. Zmiany radiologiczne płuc: odczyn opłucnowy stwierdzono u 4 chorych w grupie I, u 6 w II, u 3 w III i u 3 w IV. Zmiany zapalne stwierdzono u 2 chorych w grupie I, u 2 w II, u jednego w III i w IV. Wnioski: 1. Zabiegi ST żylaków przełyku z zastosowaniem 5% EO i 3% PK wywołują zaburzenia gazometryczne we krwi tętniczej i żylnej, objawiające się obniżeniem pO2 i satO2 oraz zwiększeniem pCO2 i pH. 2. Zaburzenia wymiany gazowej w płucach są przejściowe i nie wywołują żadnych objawów klinicznych u leczonych chorych. 3. Wstrzyknięcie enoksaparyny przed zabiegiem ST, z użyciem 5% EO, zapobiega rozwojowi obserwowanych zmian w gazometrii. 4. Wartości składników morfologicznych krwi obniżyły się w 90. minucie po zabiegu ST i PŻP i nie powodowały zmian w stanie klinicznym u chorych. 5. Zabiegi ST z użyciem 5% EO i 3% PK wywołują zmiany radiologiczne w płucach, objawiające się wysiękowym zapaleniem opłucnej i zmianami niedodmowo-zapalnymi. 6. Obserwowane po zabiegach ST objawy, takie jak bóle zamostkowe, stany podgorączkowe, przejściowa gorączka i nudności zalicza się raczej do objawów towarzyszących ST niż do rzeczywistych powikłań. J. Transf. Med. 2011; 2: 82–98Background: The aim of the study was to perform the analysis of gasometric exchange in lungs following esophageal variceal sclerotherapy with 5% EO and 3% PC, determine the effect of enoxaparin on the gasometric changes in the lungs, on blood count as well as on the radiological image of the lungs in patients treated with 5% EO, evaluate the changes in the blood count and the radiological image of the lungs after ST and EVL and determine the type and frequency of complications following sclerotherapy procedure. Material and methods: The study was conducted in four groups of 30 patients each: group I (EO) — ST with 5% EO, group II (PC) — ST with 3% PC, group III (EO + Enox) — endoxaparin was injected subcutaneously prior to ST with 5% EO and group IV (EVL) — EVL. Gasometric investigations of arterial and venous blood (pO2, pCO2 pH, satO2 ) were performed prior to each procedure as well as 1, 5, 15, 30, 60 and 120 min after. The following parameters were determined prior to procedure, in the 90 min and 24 hours after procedure; Ht, Hb, RBC, WBC, platelet count. Radiological examinations of the chest were performed prior to and 48 hours after procedure. Results: Results for arterial blood: paO2, decrease was statistically significant in group I and II but the changes in group III and IV were not; paCO2 decreased to increase in groups I and III, increased in group II and decreased in group IV; pHa — increased in groups I and III, increased to decrease in goup II and no changes were observed in group IV; sataO2 decreased in groups I and II, and no significant changes were observed in groups III and IV. Results for venous blood: pvO2, values showed no significant changes in groups I and II but an increase was observed in groups III and IV; pvCO2 increased in group I, decreased in group II and IV and decreased to increase in group III; pHv — values increased in group I , II and III and no changes were observed in group IV; satvO2 — decreased in groups I and increased in groups II, III and IV. Blood parameters (Ht, Hb, RBC, WBC, platelet count) significantly decreased in 90. min following procedure in all four groups. After 24 h no statistically significant changes in blood parameters were observed as compared to initial values. Radiological changes in the lungs — pleural reactions were observed in 4 patients from group I, in 6 from II, in 3 from III and 3 from IV. Inflammatory reactions were reported in 2 patients from group I, in 2 from II, in one from III and IV. Conclusions: 1. Esophageal variceal sclerotherapy with 5% EO and 3% PC causes gasometric changes in arterial and venous blood manifested as decrease of pO2 and SatO2 as well as increase of pCO2 and pH. 2. Disturbances of gasometric exchange in lungs are transient and cause no clinical symptoms. 3. Injections of enoxaparin prior to ST with 5% EO prevent such changes in gasometric parameters. 4. Blood count increased in 90 minutes after ST and EVL with no changes in clinical state of patients. 5. ST with 5% EO and 3% PC is the cause of radiological changes in the lungs manifested as exudative pleuritis and atelectatic changes. 6. Symptoms observed after ST such as retrosternal pain, subfebrile body temperature, transient fever and nausea, are regarded rather as ST-associated symptoms than real complications. J. Transf. Med. 2011; 2: 82–9

Superficial lymph nodes involved by lymphoma in modern gray-scale ultrasound imaging

Background: Clinical evaluation by palpation of superficial lymph nodes involved by lymphoproliferative process is not sufficient. Ultrasound is a useful method of the initial differential diagnosis of lymph nodes. The aim was to assess the spectrum of ultrasound features of superficial lymphomatous nodes and possible diagnostic pitfalls. Material/Methods: Fifty five lymph nodes in 55 patients were prospectively examined in ultrasound with application of blood flow imaging modes and modern imaging techniques. Only forty lymph nodes with histopathologically proven lymphoma were selected for this analysis (3 Hodgkin, 37 non-Hodgkin). Results: 27.5% of the examined lymph nodes were longitudinal; 42.5% had an oval or round shape; 30% were oval-lobulated or lobulated. 32.5% of the nodes did not show an echogenic hilum, 20% had a normal hilum, and 25% - evidently abnormal. 12.5% of the nodes were anechoic. The general ultrasound impression of a reactive lymph node was presented by 37.5% of the lymphomatous nodes; 45% were suspicious. Among 26 patients with non-Hodgkin lymphoma with multiple lymph nodes involved, in 15 (58%) lymph nodes were modeling on each other. Conclusions: Lymphomatous nodes reveal diverse ultrasound presentations: from appearances indistinguishable from benign reactive lymph nodes to features typical of metastases. Ultrasound internal structure of lymphomatous nodes may be anechoic, causing the possibility of confusion with a cyst, especially in case of a single lymphomatous node. Multiple lymphomatous nodes with non-Hodgkin lymphoma often model on each other assuming geometrical shapes

Splenic abcesses as infectious complication following implantation of left ventricular asssist device - case report

Left ventricular assist device (LVAD) is one of the modern management therapies in patients with advanced heart failure, and it serves as a bridge to heart transplantation or even as destination therapy. However, it is burdened with a high risk of thromboembolic, hemorrhagic, and infectious complications despite prophylactic management. Splenic abscesses, as septic complications following implantation of mechanical ventricular support, have not yet been described in the literature. We report of a patient with severe left ventricular insufficiency (NYHA II/III), pulmonary hypertension, and arrhythmia who underwent implantation of the Heart Ware® pump for left ventricular support with simultaneous tricuspidvalvoplasty, as a bridge therapy to heart transplantation. During two years after LVAD implantation, the patient had three MRSA skin infections, localized at the exit site of the drive-line connecting the artificial ventricle with external unit, that were complicated by sepsis and treated with broad-spectrum antibiotics. A few months later, abdominal CT revealed two abscesses in the spleen, and the patient was qualified for splenectomy. Open splenectomy was performed under full-dose anticoagulant therapy with continuous intravenous infusions of unfractionated heparin (UFH). The intra- and postoperative course was uneventful. UFH therapy was continued for 6 days, and oral anticoagulation was re-administered on day 4 after surgery. The patient was discharged on day 7 after surgery with primary healed wound. Open splenectomy, performed with full-dose anticoagulant therapy, proved to be an effective and definitive method of treatment without any complications

Ropnie śledziony jako powikłanie infekcyjne po implantacji urządzenia wspomagającego lewą komorę serca – opis przypadku

Mechaniczne wspomaganie lewej komory serca jest jedną z nowoczesnych metod leczenia chorych z zaawansowaną niewydolnością serca. Stosuje się ją jako pomost do transplantacji serca lub nawet jako terapię definitywną. Metoda ta – pomimo stosowania profilaktyki – jest jednak obciążona dużym ryzykiem powikłań: krwotocznych, zakrzepowych i infekcyjnych. W piśmiennictwie nie opisano dotąd ropni śledziony jako powikłania infekcyjnego po wszczepieniu urządzenia wspomagającego mechanicznie lewą komorę serca. Autorzy przedstawiają pacjenta z zaawansowaną niewydolnością lewokomorową serca (NYHA II/III), nadciśnieniem płucnym i arytmią po implantacji pompy HeartWare®, wspomagającą mechanicznie lewą komorę serca, z jednoczesną plastyką zastawki trójdzielnej jako pomostu do przeszczepienia serca. W ciągu dwóch lat po wszczepieniu urządzenia pacjent przebył trzykrotnie zakażenie skóry MRSA w miejscu wyjścia kaniuli łączącej sztuczną komorę z jednostką zewnętrzną. Zakażenia były powikłane sepsą, a chory był leczony antybiotykami o szerokim spektrum działania. Kilka miesięcy później w badaniu TK jamy brzusznej stwierdzono dwa ropnie śledziony, pacjenta zakwalifikowano do splenektomii w Instytucie Hematologii. Wykonano otwartą splenektomię, stosując terapię antykoagulacyjną w pełnych dawkach przy zastosowaniu heparyny niefrakcjonowanej (HNF) we wlewie ciągłym. Przebieg śródoperacyjny i pooperacyjny był niepowikłany. Leczenie HNF kontynuowano przez 6 dni po operacji, w 4. dobie po operacji włączono ponownie antykoagulację doustną. Pacjent został wypisany w 7. dobie po zabiegu z raną zagojoną przez rychłozrost. Otwarta splenektomia, wykonana przy zastosowaniu antykoaguacji w pełnych dawkach leczniczych, okazała się skuteczną i definitywną metodą leczenia przebiegającą bez żadnych powikłań

Splenic abcesses as infectious complication following implantation of left ventricular asssist device - case report

Left ventricular assist device (LVAD) is one of the modern management therapies in patients with advanced heart failure, and it serves as a bridge to heart transplantation or even as destination therapy. However, it is burdened with a high risk of thromboembolic, hemorrhagic, and infectious complications despite prophylactic management. Splenic abscesses, as septic complications following implantation of mechanical ventricular support, have not yet been described in the literature. We report of a patient with severe left ventricular insufficiency (NYHA II/III), pulmonary hypertension, and arrhythmia who underwent implantation of the Heart Ware® pump for left ventricular support with simultaneous tricuspidvalvoplasty, as a bridge therapy to heart transplantation. During two years after LVAD implantation, the patient had three MRSA skin infections, localized at the exit site of the drive-line connecting the artificial ventricle with external unit, that were complicated by sepsis and treated with broad-spectrum antibiotics. A few months later, abdominal CT revealed two abscesses in the spleen, and the patient was qualified for splenectomy. Open splenectomy was performed under full-dose anticoagulant therapy with continuous intravenous infusions of unfractionated heparin (UFH). The intra- and postoperative course was uneventful. UFH therapy was continued for 6 days, and oral anticoagulation was re-administered on day 4 after surgery. The patient was discharged on day 7 after surgery with primary healed wound. Open splenectomy, performed with full-dose anticoagulant therapy, proved to be an effective and definitive method of treatment without any complications

Randomized clinical trial comparing inguinal hernia repair with Lichtenstein technique using non-absorbable or partially absorbable mesh. Preliminary report

Introduction: The Lichtenstein technique is currently considered the “gold standard” of open, anterior inguinal herniarepair. It is not free, however, of adverse effects, which may be caused by the implemented synthetic material. Aim: Determination the influence of the mesh employed on treatment results including immediate complications,return to everyday activities, chronic pain occurrence and hernia recurrence. Material and methods: Tension-free hernia repair using the Lichtenstein technique was performed in all the 59patients randomized to trial groups. Group P with heavyweight polypropylene mesh contained 34 patients; group Vwith lightweight, partially absorbable mesh (polypropylene/polyglactin 910) consisted of 25 people. Controlled, scheduledfollow-up appointments took place after the 7th day and the 3rd and 6th month. Patients were clinically assessedand pain intensity was determined on an analogue-visual scale.Results: No statistically significant influence of the type of mesh on the risk of early complications, severe pain intensity,the length of hospital stay, time of recovery, or patients’ satisfaction with treatment was observed. After 6 monthsalso no statistically significant differences were observed between groups with regard to recurrence rate (P 3.4% vs.V 4.0%), chronic pain (P 5.9% vs. V 4.0%) and ailments such as “foreign body presence” (V vs. P, OR = 0.30, 95% CI0.077-1.219, p = 0.093) incidence, although their probability was 70% lower for V mesh. Conclusions: The preliminary results confirm the effectiveness of the Lichtenstein technique for hernia repair withboth types of meshes. It appears that use of a partially absorbable mesh is connected wit

Laparoscopic nephrectomy in a hemophilia B patient

Surgery in patients with hemophilia is a serious challenge. It requires a comprehensive approach, as well as careful postoperative monitoring. We present here the first case of a transperitoneal laparoscopic radical nephrectomy (TLRN) for renal cell carcinoma, of the clear-cell type, performed in a hemophilia B patient. The level of factor IX clotting activity before surgery and on postoperative days 1–6 was maintained at 65–130% and at 30–40% on subsequent days until healing of the post-operative wound was achieved. The intraoperative and postoperative courses were uneventful. TLRN can therefore be considered safe and effective for renal cell carcinoma. In hemophilia patients, the TLRN procedure requires proper preparation, as well as adequate substitution therapy for the deficient coagulation factor provided by a multidisciplinary team in a comprehensive center

Sclerotherapy of esophageal varices in hemophilia patients with liver cirrhosis – a prospective, controlled clinical study

Introduction: Bleeding from esophageal varices is a serious clinical condition in hemophilia patients due to congenital deficiency or lack of clotting factors VIII (in hemophilia A) and IX (in hemophilia B), decreased clotting factor II, VII, IX, X synthesis in the course of chronic liver disease and hipersplenic thrombocytopenia. The aim of this study was to assess the efficacy and safety of endoscopic sclerotherapy in acute esophageal variceal bleeding and in secondary prophylaxis of hemorrhage. The aim was also to investigate the optimal activity of deficiency factors VIII or IX and duration of replacement therapy required to ensure proper hemostasis after sclerotherapy procedures. Material and methods: 22 hemophilia patients (A-19, B-4) with coexistent liver cirrhosis and active esophageal variceal bleeding treated with endoscopic sclerotherapy were subjected to prospective analysis. The patients who survived were qualified to repeated sclerotherapy procedures every 3 weeks within secondary prophylaxis of bleeding (investigated group). A 3-day substitution therapy enhanced the infusion of the deficient or lacking factor in doses allowing to reach 80-100% of normal value activity of factor VIII on the 1st day and 60-80% in the next two days. The desired activity of factor IX was 60-80% and 40-60% respectively. The control group consisted of 20 non-hemophiliac patients with liver cirrhosis comparable in terms of age, sex, stage of advancement of liver cirrhosis, who underwent the same medical proceedings as the investigated group. Results: Active esophageal bleeding was stopped in 21 of 22 (95%) hemophilia patients. Complications were observed in 3 patients; 2 patients died. The rate of hemostasis, complications and deaths in the control group were comparable and no statistical differences were found. In hemophilia patients subjected to secondary prophylaxis of hemorrhage, in 18 of 20 (80%), complete eradication of esophageal varices was achieved after 4 to 7 sclerotherapy procedures in 1 patient (average 5.4). Recurrent bleeding was observed in 15% of patients, complication in 20%; 1 patient died. Time lapse from bleeding to eradication was 12-21 weeks (average 15.2). In the control group the rate of variceal eradication, complication and deaths was comparable and no statistical differences were found. The usage of factor VIII concentrates was as follows: in hemophilia A, in a severe form - 80.9 U/kg b.w./day, in hemophilia A in a severe form with an inhibitor <5 BU – 95.2 U/kg b.w./day, in mild form – 64.2 U/kg b.w./day and in severe hemophilia B – 91.6 U/kg b.w./day. Conclusions: Sclerotherapy is an effective method in the management of esophageal variceal bleeding in hemophilia patients. It is also effective for total eradication of varices when applied as a secondary prophylaxis of hemorrhage. In our opinion, a 3-day replacement therapy at the applied doses is sufficient to ensure hemostasis and avoid bleeding complications

Skleroterapia żylaków przełyku u chorych na hemofilię z marskością wątroby – prospektywne, kontrolowane badanie kliniczne

Wstęp: Krwotok z żylaków przełyku u chorych na hemofilię jest niezwykle groźny ze względu na wrodzony niedobór lub brak czynników krzepnięcia VIII (w hemofilii A) lub IX (w hemofilii B), obniżoną syntezę czynników krzepnięcia II,VII, IX, X w przebiegu przewlekłej choroby wątroby oraz małopłytkowość hiperspleniczną. Cel: Celem pracy była ocena skuteczności i bezpieczeństwa endoskopowej skleroterapii w ostrym krwotoku z żylaków przełyku oraz w profilaktyce wtórnej krwotoku, jak też określenie optymalnej aktywności niedoborowych czynników krzepnięcia i czasu stosowania leczenia substytucyjnego pozwalających na zapewnienia hemostazy po zabiegach skleroterapii. Materiał i metody: Prospektywnej analizie poddano 22 chorych na hemofilię (A-19, B-3) ze współistniejącą marskością wątroby i czynnym krwotokiem z żylaków przełyku, u których wykonano skleroterapię. Chorych, którzy przeżyli, zakwalifikowano do powtarzanych co 3 tygodnie zabiegów skleroterapii w ramach wtórnej profilaktyki krwotoku (grupa badana). Leczenie substytucyjne stosowano przez 3 doby. Polegało ono na przetaczaniu brakującego czynnika w takich dawkach, aby aktywność czynnika VIII wynosiła 80–100% normy w 1. dobie i 60–80% w 2.-3. dobie, zaś czynnika IX odpowiednio 60–80% i 40–60%. Grupę kontrolną stanowiło 20 chorych z marskością wątroby bez hemofilii, porównywalnych pod względem wieku, płci, stopnia zaawansowania marskości wątroby, którzy zostali poddani analogicznemu postępowaniu leczniczemu. Wyniki: Zatrzymanie krwotoku uzyskano u 21 z 22 chorych na hemofilię (95%). Powikłania stwierdzono u 3 chorych, 2 chorych zmarło. W grupie kontrolnej odsetek hemostazy, powikłań i zgonów nie wykazywał statystycznie istotnych różnic w porównaniu z grupą badaną. U 18 z 20 (80%) chorych na hemofilię poddanych wtórnej profilaktyce krwotoku uzyskano całkowitą eradykację żylaków po wykonaniu od 4 do 7 zabiegów obliteracji (średnio 5,4). Nawroty krwawień zanotowano u 15% pacjentów, powikłania u 20%; jeden chory zmarł. Czas od wystąpienia krwotoku do uzyskania eradykacji wynosił 12–21 tygodni (średnio 15,2). Wyniki w grupie kontrolnej nie wykazywały statystycznie istotnych różnic w porównaniu z grupą badaną. Zużycie koncentratów czynnika VIII wyniosło: w hemofilii A, w postaci ciężkiej – 80,9 j/kg/dobę, w hemofilii A z inhibitorem <5 BU – 95,2 j/kg/dobę, w łagodnej – 64,2 j/kg/dobę, zaś w hemofilii B ciężkiej – 91,6 j/kg/dobę. Wnioski: Skleroterapia jest skuteczną metodą zatrzymania krwotoku z żylaków przełyku u chorych na hemofilię i zlikwidowania żylaków w ramach wtórnej profilaktyki krwotoku. Trzydniowe leczenie substytucyjne w zastosowanych przez nas dawkach jest wystarczające do zapewnienia hemostaty i uniknięcia powikłań krwotocznych