Impact of depression and social support on nonadherence to antipsychotic drugs in persons with schizophrenia in Thailand

Sirijit Suttajit, Sutrak PilakantaDepartment of Psychiatry, Faculty of Medicine, Chiang Mai University, Chiang Mai, ThailandBackground: Little is known about the effect of social support on nonadherence in persons with schizophrenia, especially in developing Asian countries where social support is considered to be imperative. Additionally, the role of depression as a mediator in the association between social support deficits and nonadherence has not been evaluated.Methods: This was a cross-sectional study conducted in 75 participants at a university hospital in Thailand. Logistic regression was used to determine whether depression and a deficit in social support were associated with nonadherence, and whether depression mediated this association.Results: There were strong relationships between nonadherence and major depressive episodes (odds ratio [OR] 9.5, confidence interval [CI] 2.3–38.9), living alone (OR 21.8, CI 3.5–143.0), and dissatisfaction with support from family (OR 10.0, CI 1.9–53.1). The OR of the association between social support deficits and nonadherence decreased by nearly one half after adjusting for depression.Discussion: Depression and social support deficits were significantly associated with nonadherence in persons with schizophrenia. Depression is important in mediating the association between social support deficits and nonadherence. Enhancing social support, as well as early detection and effective intervention for depression should be emphasized in interventions to improve adherence in persons with schizophrenia.Keywords: nonadherence, schizophrenia, depression, social support, antipsychotic drug

การวิเคราะห์นโยบายน้ำดื่มประชารัฐผ่านกรอบแนวคิดทุกนโยบายใส่ใจสุขภาพ: กรณีศึกษาจังหวัดลำพูน Analysis of Pracharath Drinking Water Policy with Health-in-All Policies Framework: A Case Study of Lamphun Province

วัตถุประสงค์: เพื่อวิเคราะห์นโยบายน้ำดื่มประชารัฐผ่านกรอบแนวคิดทุกนโยบายใส่ใจสุขภาพ(Health-in-All Polices; HiAP) เพื่อเป็นข้อมูลป้อนกลับแก่ผู้กำหนดนโยบายในการพัฒนานโยบายที่คำนึงถึงสุขภาพ วิธีการศึกษา: งานวิจัยเชิงคุณภาพโดยการวิจัยเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึกเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงจากผู้มีส่วนได้เสียนโยบายประชารัฐจังหวัดลำพูนจำนวน 39 คน ระหว่างมีนาคม 2562 ถึงกุมภาพันธ์ 2563 และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาผลการศึกษา: ความเป็น HiAP ของนโยบายน้ำดื่มประชารัฐมี 3 องค์ประกอบ คือ1) การคำนึงถึงมิติด้านสุขภาพที่ยังไม่ครอบคลุมในทุกภาคส่วน ปัญหาสุขภาพไม่ถูกกล่าวถึงในการอนุมัติงบประมาณ ถึงแม้ที่มาของโครงการมาจากปัญหาความสะอาดของน้ำดื่ม และผู้ให้งบประมาณทราบว่าน้ำดื่มประชารัฐเกี่ยวข้องกับสุขภาพ 2) โอกาสการเปลี่ยนแปลงเชิงนโยบายให้เป็น HiAP ยังไม่ชัดเจน โดยรัฐเห็นถึงโอกาสแก้ไขปัญหาน้ำดื่มในชุมชนพร้อมกับการกระตุ้นเศรษฐกิจฐานราก แต่ยังไม่พบการเชื่อมโยงปัจจัยสุขภาพเข้ากับเป้าหมายทางเศรษฐกิจ จึงไม่เกิดโอกาสการเปลี่ยนแปลงให้เป็น HiAP และ 3) ผู้มีส่วนได้เสียที่ยังไม่ครอบคลุมและขาดการมีส่วนร่วม โดยหน่วยงานด้านสุขภาพไม่ถูกกำหนดในคณะกรรมการประสานและขับเคลื่อนนโยบายประชารัฐจังหวัด และการไม่มีสายสัมพันธ์เป็นทุนเดิมระหว่างหน่วยงานด้านสุขภาพและหน่วยงานผู้ให้งบประมาณ ทำให้ดำเนินงานแบบแยกส่วน การมีส่วนร่วมของหน่วยงานด้านสุขภาพอยู่ในระดับน้อย คือรับรู้ข้อมูลข่าวสารเท่านั้น สรุป: นโยบายน้ำดื่มประชารัฐมีความเป็น HiAP ที่ไม่ชัดเจนทั้งในการคำนึงถึงมิติด้านสุขภาพ โอกาสการเปลี่ยนแปลงเชิงนโยบายของ HiAP และความครอบคลุมของผู้มีส่วนได้เสีย รัฐอาจเริ่มสนับสนุน HiAP ด้วยการสั่งการและสนับสนุนการสร้างความตระหนักและศักยภาพของผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง และส่งเสริมการทำงานบูรณาการอย่างมีส่วนร่วมของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง คำสำคัญ: นโยบายประชารัฐ, น้ำดื่มประชารัฐ, ทุกนโยบายใส่ใจสุขภาพ, นโยบายสาธารณะ, สุขภาพObjective: To analyze the Pracharath drinking water policy with Health-in-AllPolicies (HiAP) framework to feedback to policymakers in developing policiesthat are more health conscious. Method: This qualitative research useddocument reviews and in-depth interviews. The interview on a purposivesample of 39 civil state policy stakeholders in Lamphun province wasconducted from March 2019 to February 2020, and contents were analyzed.Results: Based on HiAP concept, the Pracharath drinking water policycomprised 3 elements. First, health dimensions were not included all sectors.Health issues were not incorporated in budget approval criteria although theproject was originated from the unclean drinking water and budget providersknew the health aspect of the drinking water. Second, opportunities for policychange to HiAP remained unclear. The state sees an opportunity to solve thedrinking water problem while simultaneously stimulating local economy.Despite an opportunity, health factors were not linked to the policy'seconomic goals, hence no chance to convert to HiAP. Third,  somestakeholders were not included and lacked participation. Health agencieswere not included in the provincial driving committees. There was a lack ofexisting ties between health offices and budgeting agencies; hence nocooperation but only some information received. Conclusion: Pracharathdrinking water policy was not HiAP oriented either health consideration,opportunities for HiAP's policy change, or stakeholder involvement.States may begin to support HiAP by directing and raising awareness,enhancing stakeholders’ potential, and promoting participation andcooperation of relevant agencies. Keywords: Pracharath policy, Pracharath drinking water, Health-in-All policies, public policy, healt

Specific binding of okadaic acid, a new tumor promoter in mouse skin

AbstractThe tumor promoter okadaic acid binds specifically to a particulate as well as a cytosolic fraction of various mouse tissues, e.g., skin, brain, lung and colon. The KD value was 21.7 nM for receptors in the particulate fraction and 1.0 nM for those in the cytosolic fraction of mouse skin. The specific binding of [3H]okadaic acid to the particulate fraction of mouse skin was inhibited dose-dependently by okadaic acid, but not okaidaic acid tetramethyl ether, an inactive compound, or by other tumor promoters, such as 12-O-tetradecanoylphorbol-13-acetate and teleocidin. The results suggest a new pathway of tumor promotion mediated through the okadaic acid receptor(s)

Association of SLC1A2 and SLC17A7 polymorphisms with major depressive disorder in a Thai population

© 2018B. Thaweethee et al., published by Sciendo. Major depressive disorder (MDD) is a common psychiatric disorder with high prevalence and high risk of suicide. Genetic variation of glutamate transporters may associate with MDD and suicide attempt. To evaluate polymorphisms of excitatory amino acid transporter 2 gene (SLC1A2; rs752949, rs1885343, rs4755404, and rs4354668) and vesicular glutamate transporter 1 gene (SLC17A7; rs1043558, rs2946848, and rs11669017) in patients with MDD with and without suicide attempt, and determine the association of these polymorphisms with age of onset and severity of MDD. DNA was extracted from blood taken from patients with MDD (n = 100; including nonsuicidal [n = 50] and suicidal [n = 50] subgroups) and controls (n = 100). Genotyping was conducted using TaqMan single-nucleotide polymorphism (SNP) genotyping. We found a significant difference in SLC17A7 rs2946848 genotype distribution between patients in the MDD and control groups (P = 0.016). Moreover, significant differences in SLC1A2 rs752949 (P = 0.022) and SLC17A7 rs2946848 (P = 0.026) genotype distributions were observed between patients in the nonsuicidal MDD and suicidal MDD groups. SLC1A2 rs1885343 A allele carriers showed significantly lower age of onset than GG genotype (P = 0.049). Furthermore, the severity of MDD indicated by the Hamilton Depression Rating Scale (HDRS) score of G allele carriers of SLC1A2 rs4755404 was significantly greater than the CC genotype (P = 0.013). Polymorphisms of SLC1A2 and SLC17A7 may contribute to the risk of MDD and/or suicide attempt. An association of an SLC1A2 polymorphism with the severity of MDD was apparent

การสร้างคุณค่าในงานของเภสัชกรโรงพยาบาลในจังหวัดน่าน: การวิจัยเชิงคุณภาพ Enriching Work Value among Hospital Pharmacists in Nan Province: A Qualitative Study

บทคัดย่อ วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษากระบวนการสร้างคุณค่าในการทำงาน และบริบทแวดล้อมที่สนับสนุนให้เกิดการสร้างคุณค่าในการทำงานของเภสัชกรโรงพยาบาลในจังหวัดน่าน วิธีการศึกษา: การวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกเภสัชกรที่ปฏิบัติงานอยู่ในโรงพยาบาลของรัฐ ในสังกัดสำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุขจังหวัดน่าน อย่างต่อเนื่องเป็นเวลาอย่างน้อย 5 ปี และได้รับการยอมรับทั้งในระดับจังหวัดและระดับประเทศในการพัฒนางานในวิชาชีพเภสัชกรรม เก็บข้อมูลระหว่างเดือนกรกฎาคม 2561 ถึง มกราคม 2562 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การตีความและให้ความหมายข้อมูลเชิงคุณภาพ ผลการศึกษา: เภสัชกรมีวิธีการสร้างคุณค่าในงานดังนี้ 1) สร้างบรรยากาศการทำงานที่มีส่วนร่วม 2) สร้างบทบาทของเภสัชกรให้เป็นที่ยอมรับ และ 3) ขยายบทบาทในการทำงานของเภสัชกร ซึ่งผลของงานที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่แสดงสะท้อนกลับไปถึงคุณค่าในงานของเภสัชกร เภสัชกรสามารถสร้างคุณค่าในงานโดยการตระหนักถึงบทบาทความรับผิดชอบของตน พัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง สั่งสมประสบการณ์การทำงาน มีทักษะการสื่อสารประสานงาน และ ทัศนคติด้านบวกต่อการทำงาน ทั้งนี้บริบทแวดล้อมการทำงานเป็นทั้งสิ่งสนับสนุนและสิ่งที่เป็นอุปสรรคต่อการสร้างคุณค่าในงานของเภสัชกร สรุป: เภสัชกรมีส่วนสำคัญในการสนับสนุนการสร้างคุณค่าในงาน ด้วยการสนับสนุนของผู้บริหารองค์กร เพื่อให้เภสัชกรสามารถสร้างงานที่มีคุณค่าและมีประสิทธิภาพ เป็นประโยชน์ต่อองค์กร ระบบสุขภาพ และผู้มารับบริการ คำสำคัญ: คุณค่าในงาน, เภสัชกร, โรงพยาบาลรัฐAbstract Objective: To explore a process that hospital pharmacists used for enriching their work value, and to describe supporting environmental contexts. Method: This qualitative research used an in-depth interview with pharmacists working in public hospitals under the Office of the Permanent Secretary for health in Nan province for at least 5 years and gaining professional recognition in either provincial or national level. Data collection was conducted between July 2018 and January 2019. Data were analyzed through interpreting and giving the meaning of qualitative data. Results: Hospital pharmacists had enriched their work value through the following processes: 1) creating a coherent work environment, 2) establishing roles of pharmacists to gain public acceptance, and 3) expanding new roles of pharmacists as a drug system manager. Outcomes of the works would exhibit as value of pharmacists’ work. Pharmacists enhanced their work values by taking responsibilities on professional works, continuous professional development, learning from work experience, having communication and co-operation skills, and having positive work attitudes. Several environmental contexts were barriers and facilitator for enriching work values. Conclusion: Pharmacists themselves are key factors in creating value of their work with supports of superiors and colleagues. Having professional work values would increase job satisfaction and work outcomes for benefits of patients, organization, and healthcare systems. Keywords: work values, pharmacist, public hospita

Parvalbumin Promoter Methylation Altered in Major Depressive Disorder

Aims: To determine the extent of DNA methylation of parvalbumin gene (PVALB) promoter in major depressive disorder (MDD) patients with and without suicide attempt in comparison with healthy controls. Methods: The extracted DNA from dried blood spots of MDD patients (n = 92) including non-suicidal MDD and suicidal-MDD subgroups (n = 45 and n = 47, respectively) and age-matched control subjects (n = 95) was used for DNA methylation analysis at four CpG sites in the promoter sequence of PVALB by pyrosequencing. Results: The PVALB methylation was significantly increased at CpG2 and decreased at CpG4 in the MDD group compared to the control group, while there was no difference between non-suicidal MDD and suicidal-MDD subgroups. A significant inverse correlation of severity of MDD was indicated only for CpG4. Conclusion: This study provides the first evidence of abnormalities of PVALB promoter methylation in MDD and its correlation with MDD severity indicating a role for epigenetics in this psychiatric disorder

Methodological and economic evaluations of seven survey modes applied to health service research

Objective: To evaluate methodological outcomes and cost-effectiveness of seven survey modes, using a study of general public views towards pharmacy public health services. Methods: A cross-sectional survey was conducted in North West England among people aged =?18 years, using two approaches. Three interviewer-assisted modes were street, door-to-door and telephone. Four self-completion modes were single-and double-mailing to residential addresses, surveys sent to public/private business by post (postal-business), and questionnaires dropped-off at venues (drop-off). The study compared response rates, demographics and two domains ((a) actual use of and (b) willingness to use pharmacy public health services) between modes. Incremental cost-effectiveness ratios of different modes were assessed against the single-mailing. Key findings: Response rate varied between 5.1% (postal-business) and 34.5% (street). Respondent age, education, employment, socioeconomic and deprivation status varied between different modes. Results for domain (a) were similar for all modes. Interviewer-assisted modes resulted in more positive views on willingness to use advisory services (P < 0.05). The drop-off mode saved ?45.92 (US$72.55) per 1% increase in response rate compared to single mailing, while interviewer-assisted and double-mailing were more costly. At higher response rates, cost-savings by the drop-off mode diminished, but for other survey modes, additional costs decreased. Conclusion: Drop-off mode is cost-effective compared to the standard single mailing, but selection bias is possible. Street surveys are also an efficient method, but may carry a higher risk of social desirability bias. Mixed-modes surveys may reach wider sectors of the population. The similarity in use of services suggests all survey modes reach members of the public relevant to pharmacy researchers

การรับรู้วัฒนธรรมความปลอดภัยของบุคลากรโรงพยาบาลหางดง จังหวัดเชียงใหม่: การวิจัยเชิงคุณภาพ Perceptions on Safety Culture among Hang Dong Hospital Personnel, Chiang Mai Province: A Qualitative Study

 บทคัดย่อ วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาการให้ความหมายและลักษณะของวัฒนธรรมความปลอดภัยในมุมมองของบุคลากร และปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาให้เกิดวัฒนธรรมความปลอดภัยในโรงพยาบาล วิธีการศึกษา : งานวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงจากบุคลากรของโรงพยาบาลหางดง จ.เชียงใหม่ ตามระดับการปฏิบัติงาน จำนวน 36 ราย รวบรวมข้อมูลโดยแนวคำถามกึ่งโครงสร้างและคำถามปลายเปิดเพื่อเก็บข้อมูลระหว่างมีนาคมถึงมิถุนายน 2562 และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการศึกษา : บุคลากรของโรงพยาบาลหางดงรับรู้วัฒนธรรมความปลอดภัยผ่าน 7 คุณลักษณะ  คือ 1) มีเป้าหมายร่วมกันในเรื่องความปลอดภัย 2) มีการปฏิบัติงานตามแบบแผนการปฏิบัติเพื่อให้เกิดคุณภาพและความปลอดภัย 3) มีฐานคิดและพฤติกรรมการทำงานด้วยความปลอดภัยจนเป็นนิสัย 4) มีการเฝ้าระวัง ป้องกันเหตุการณ์ความไม่ปลอดภัยไม่ให้เกิดขึ้น 5) ทำงานเป็นทีมเพื่อให้เกิดความปลอดภัย 6) ยอมรับข้อผิดพลาดและป้องกันไม่ให้เกิดความผิดพลาดซ้ำ 7) มีการถ่ายทอดประสบการณ์ในการจัดการความปลอดภัย ปัจจัยสนับสนุนการพัฒนาให้เกิดวัฒนธรรมความปลอดภัยประกอบด้วยปัจจัยด้านผู้นำ ด้านการจัดการองค์กร และปัจจัยส่วนบุคคล โดยทั้ง 3 ปัจจัยสนับสนุนให้เกิดพฤติกรรมการทำงานที่ปลอดภัยของบุคลากรของโรงพยาบาลหางดง สรุป : องค์กรมีทั้ง 7 คุณลักษณะของวัฒนธรรมความปลอดภัยได้โดยการบูรณาการส่วนผสมของปัจจัยทั้ง 3 คือผู้นำ การจัดการองค์กร และปัจจัยส่วนบุคคล เข้าด้วยกัน ซึ่งจะส่งผลต่อค่านิยมในแต่ละองค์กร จนเกิดเป็นพฤติกรรมการทำงานที่ปลอดภัยของบุคลากร นำไปสู่องค์กรแห่ง “วัฒนธรรมความปลอดภัย”คำสำคัญ : วัฒนธรรมความปลอดภัย, ความปลอดภัยของผู้ป่วย, ประกันคุณภาพโรงพยาบาลAbstract Objectives: To explore the meaning and nature of safety culture perceived by hospital personnel, and to search for factors affecting the development of safety culture at Hang Dong Hospital, Chiang Mai Province. Method: This study was a qualitative research by in-depth interview.  Sample was 36 workers of Hang Dong Hospital selected by purposive sampling, according to their management level. We used semi-structured and open-ended questions to collect data from March to June 2019, and analyzed the data by content analysis. Results: Hospital personnel recognized safety culture through 7 characteristics; 1) sharing a common goal for safety, 2) working in accordance with the action plans for quality and safety, 3) having basic mindsets and behaviors for working with safety, 4) employing surveillance systems for preventing unsafe incidents, 5) working as a team for safety environment, 6) accepting an error and preventing repeated errors, and 7) having process for knowledge transferring in safety management. Factors contributing to the development of a safety culture included leadership, organizational management, and personal factors. These three set of factors supported the development of safe behavior among personnel at Hang Dong Hospital. Conclusion: An organization develops the seven characteristics of a safety culture by integrating leadership, organizational management, and personal factors together. This combination affects personal value, which will form a safe working behavior, resulting in the organization of "safety culture." Keywords: safety culture, patient safety, hospital quality assuranc