Autonomic Predictors of Hospitalization Due to Heart Failure Decompensation in Patients with Left Ventricular Systolic Dysfunction.

INTRODUCTION:Autonomic nervous system balance can be significantly deteriorated during heart failure exacerbation. However, it is still unknown whether these changes are only the consequence of heart failure decompensation or can also predict development thereof. Objectives were to verify if simple, non-invasive autonomic parameters, such as baroreflex sensitivity and short-term heart rate variability can provide independent of other well-known clinical parameters information on the risk of heart failure decompensation in patients with left ventricular systolic dysfunction. METHODS:In 142 stable patients with left ventricular ejection fraction ≤ 40%, baroreflex sensitivity and short-term heart rate variability, as well as other well-known clinical parameters, were analyzed. During 23 ± 9 months of follow-up 19 patients were hospitalized due to the heart failure decompensation (EVENT). RESULTS:Pre-specified cut-off values of baroreflex sensitivity (≤2.4 ms/mmHg) and low frequency power index of heart rate variability (≤19 ms2) were significantly associated with the EVENTs (hazard ratio 4.43, 95% confidence interval [CI] 1.35-14.54 and 5.41, 95% CI 1.87-15.65 respectively). EVENTs were also associated with other parameters, such as left ventricular ejection fraction, NYHA class, diuretic use, renal function, brain natriuretic peptide and hemoglobin level, left atrial size, left and right ventricular heart failure signs. After adjusting baroreflex sensitivity and low frequency power index for each of the abovementioned parameters, autonomic parameters were still significant predictors of hospitalization due to the heart failure decompensation. CONCLUSION:Simple, noninvasive autonomic indices can be helpful in identifying individuals with increased risk of hospitalization due to the heart failure decompensation among clinically stable patients with left ventricular systolic dysfunction, even when adjusted for other well-known clinical parameters

Przydatność badania mikrowoltowej naprzemienności załamka T w planowaniu kolejności zabiegów implantacji kardiowertera- -defibrylatora serca w profilaktyce pierwotnej nagłej śmierci sercowej u chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory

Background: Patients with left ventricular ejection fraction (LVEF) ≤ 35% are eligible for implantable cardioverter-defibrillator (ICD) placement for the primary prevention of sudden cardiac death (SCD). This recommendation results in continuously growing waiting lists of patients who have been qualified for and are awaiting the procedure. Whiled reduced LVEF is a feature shared by all the patients in this group, the risk of malignant ventricular arrhythmias varies widely. It therefore seems important from the clinical point of view to improve the waiting lists by identifying patients at the lowest risk of SCD, who can safely wait for the procedure, while higher-risk patients undergo the procedure before them. Aim: To verify the utility of microvolt T-wave alternans (MTWA) testing, which is characterised by high negative predictive value (NPV), in scheduling ICD implantation in these patients. Methods: The study included 152 patients with LVEF ≤ 35%, qualified for ICD implantation for the primary prevention of SCD, and managed in accordance with the current recommendations. Patients with a history of malignant ventricular arrhythmias were excluded. Each patient underwent MTWA testing during chronic treatment (including beta-blockers) and was followed-up. Results: During 14 ± 8 months of follow-up, the primary outcome, which included SCD, non-fatal sustained ventricular arrhythmia, or appropriate high-voltage ICD discharge, was observed in 16 patients. The one-year event rate was 13.1% (5.8–19.8%) in non-negative MTWA patients and 0% in those who had negative MTWA result (p = 0.027). The NPV of the MTWA test was 100% (95% CI 92.73– 00%). Conclusions: In the group of patients with left ventricular systolic dysfunction, excluding patients with a history of malignant ventricular arrhythmia, the NPV of MTWA was 100% over 12 months of observation. MTWA may therefore be considered useful in determining the order of ICD implantation procedures in this group of patients by identifying patients at a relatively low risk of malignant ventricular arrhythmias, who can be relatively safely rescheduled for ICD implantation at a later time. Future studies should concentrate on this issue.Wstęp: Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami każdy pacjent z dysfunkcją skurczową lewej komory [frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF ≤ 35%)] powinien mieć implantowany kardiowerter-defibrylator serca (ICD) w ramach profilaktyki pierwotnej nagłej śmierci sercowej (SCD). Zalecenie to nieuchronnie prowadzi do powstania ciągle narastających kolejek osób zakwalifikowanych i oczekujących na ten zabieg. Poza wspólnym dla wszystkich chorych zakresem obniżonej LVEF grupa ta jest bardzo zróżnicowana pod względem ryzyka złośliwych arytmii komorowych, dlatego ważna z klinicznego punktu widzenia wydaje się racjonalizacja takich kolejek poprzez wyłonienie osób o najniższym stopniu ryzyka SCD, mogących bezpiecznie oczekiwać na ten zabieg, ustępując miejsca pozostałym, bardziej zagrożonym pacjentom. Cel: Celem niniejszej pracy była weryfikacja potencjalnej przydatności testu mikrowoltowej naprzemienności załamka T (MTWA), cechującego się wysoką negatywną wartością prognostyczną, w ustaleniu kolejności wykonywania zabiegów implantacji ICD u chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory. Metody: Badaniem objęto grupę 152 chorych z LVEF ≤ 35%, zakwalifikowanych do implantacji ICD w ramach profilaktyki pierwotnej SCD, leczonych zgodnie z aktualnymi standardami. Kryterium wykluczającym z udziału w badaniu był m.in. epizod złośliwej arytmii komorowej w wywiadzie. Każdego pacjenta poddawano testowi MTWA (bez odstawienia żadnego z dotychczas stosowanego leku, w tym beta-adrenolityka), a następnie dalszej klinicznej obserwacji. Wyniki: W okresie 14 ± 8 miesięcy obserwacji zdarzenie końcowe (epizody SCD, spontaniczne utrwalone złośliwe arytmie komorowe, adekwatne wysokonapięciowe interwencje ICD z powodu arytmii komorowej) stwierdzono u 16 chorych. Prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia końcowego dla jednego roku obserwacji wyniosło 13,1% (5,8–19,8%) dla chorych z nie-ujemnym wynikiem MTWA oraz 0% dla osób, u których stwierdzono ujemny wynik testu (p = 0,027). Negatywna wartość prognostyczna (NPV) testu MTWA wyniosła 100% (95% CI Wilsona: 92,73–100%). Wnioski: W grupie chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory, po wykluczeniu pacjentów z wywiadem złośliwej arytmii komorowej, wartość NPV testu MTWA wynosi 100% dla rocznego okresu obserwacji. Badanie MTWA można rozważać jako potencjalnie przydatne w ustaleniu kolejności zabiegów implantacji ICD w tak zdefiniowanej grupie chorych, gdyż pozwala wyłonić osoby o relatywnie niewielkim ryzyku złośliwych arytmii komorowych, u których można wykonać zabieg implantacji ICD w późniejszym okresie. Potrzebne są dalsze badania poświęcone temu zagadnieniu.

Clinical characteristics of the study group and comparison between the EVENT_(+) and EVENT_(-) groups.

<p>Clinical characteristics of the study group and comparison between the EVENT_(+) and EVENT_(-) groups.</p