Unattended automated office blood pressure measurement — current evidence and the role in clinical practice

Arterial hypertension is a leading preventable cardiovascular risk factor. The definition and thresholds for the diagnosis of hypertension vary between European and American guidelines. That is mainly due to the widely known SPRINT trial in which unattended automated blood pressure measurements were used. This technique of blood pressure estimation requires a patient to be left alone in an office and then a programmed device measures blood pressure automatically. The absence of a health professional during the measurement helps to reduce or eliminate the “white coat” effect; therefore, values of blood pressure may be lower than in conventional office blood pressure measurements. There are premises that this technique can be a solid substitution for 24-hour ambulatory blood pressure measurements and that it can predict hypertension-mediated organ damage more accurately than standard techniques. However, due to the many methods in which measurement can be carried out, no universal protocol exists. More research is needed to evaluate the usefulness of unattended automated office blood pressure measurements in clinical practice

Immunoterapia czy inhibitory BRAF i MEK w pierwszej linii leczenia chorych na czerniaki w fazie rozsiewu z obecną mutacją w genie BRAF?

Leczenie onkologiczne chorych na czerniaki w fazie rozsiewu choroby lub w stopniu nieoperacyjnym uległo w ostatnich latach ogromnej zmianie. Pojawienie się nowych terapii (immunoterapia, terapie celowane anty-BRAF/MEK) znacznie wydłużyło czas przeżycia chorych na czerniaki. Ogromnym wyzwaniem pozostaje jednak nadal sekwencja stosowanych terapii, szczególnie w grupie chorych z obecnością mutacji w genie BRAF. Nie ma jednoznacznych danych dotyczących wydłużenia przeżycia chorych BRAF dodatnich w zależności od zastosowania w pierwszej linii immunoterapii lub terapii celowanych. W dalszym ciągu są poszukiwane czynniki, które mogą pomóc w kwalifikacji chorych do najlepszej opcji leczenia. Wydaje się, że najważniejszym z nich powinna być ocena dynamiki choroby. Niezwykle ważne jest również zwrócenie uwagi na prawidłowe rozpoznanie histopatologiczne oraz dokładną ocenę mutacji w genie BRAF. Zaprezentowano dwa przypadki chorych na czerniaki skóry z obecnością mutacji BRAF w fazie rozsiewu choroby, u których, po przeanalizowaniu danych, zdecydowano o zastosowaniu pembrolizumabu jako pierwszej linii leczenia

Uaktualnione wyniki badań KEYNOTE 001 oraz KEYNOTE 006 — ich wpływ na naszą wiedzę o immunoterapii czerniaka i praktykę kliniczną

Na corocznym spotkaniu ASCO, które odbyło się w czerwcu 2018 roku, przedstawiono wyniki 5- i 4-letnich obserwacji pacjentów z zaawansowanym czerniakiem leczonych pembrolizumabem w badaniach rejestracyjnych: badaniu I fazy KEYNOTE 001 oraz badaniu III fazy KEYNOTE 006, porównującym skuteczność pembrolizumabu z ipilimumabem w tej samej populacji. Wspomniane wyniki wieloletnich obserwacji badań potwierdziły utrzymującą się długotrwałą aktywność przeciwnowotworową systemu odporności u pacjentów leczonych pembrolizumabem z powodu zaawansowanego czerniaka. Ta wyindukowana pembrolizumabem aktywność systemu immunologicznego pozwoliła na uzyskanie 5-letnich przeżyć całkowitych (OS — overal survival ) u 41% pacjentów leczonych w pierwszej linii oraz 34% 5-letnich OS w grupie pacjentów poprzednio poddanych od jednej do kilku linii leczenia. 82% pacjentów, którzy w badaniu KEYNOTE 006 zakończyli bez objawów progresji 2-letnie leczenie pembrolizumabem, po kolejnych 2 latach obserwacji od zakończenia leczenia nie doświadczyło progresji. Spośród 8-osobowej grupy chorych, u których stosowano ponownie pembrolizumab po wystąpieniu progresji, 7 pacjentów odniosło korzyść kliniczną w postaci obiektywnej odpowiedzi lub stabilizacji

Chory na czerniaka w IV stopniu zaawansowania z obecną mutacją BRAF — immunoterapia czy inhibitory BRAF i MEK?

Leczenie onkologiczne chorych na czerniaki w fazie rozsiewu choroby lub w stopniu nieoperacyjnym uległo w ostatnich latach ogromnej zmianie. Pojawienie się nowych terapii (immunoterapia, terapie celowane przy zastosowaniu inhibitorów BRAF/MEK) znacznie wydłużyło czas przeżycia chorych na czerniaki. Ogromnym wyzwaniem pozostaje jednak sekwencja stosowanych terapii, szczególnie w grupie chorych z obecnością mutacji w genie BRAF. Nie ma jednoznacznych danych dotyczących wydłużenia przeżycia chorych BRAF(+) w zależności od zastosowania w pierwszej linii immunoterapii lub terapii celowanych. W pracy zaprezentowano przypadek 44-letniego chorego na czerniaka skóry z obecnością mutacji BRAF, w fazie rozsiewu choroby. Z uwagi na wolny dotychczasowy przebieg choroby, prawidłową aktywnością LDH, brak przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego zdecydowano o zastosowaniu w pierwszej linii leczenia immunoterapii niwolumabem. Po 24 tygodniach leczenia zanotowano częściową remisję zmian. Leczenie przebiegało bez powikłań. Obecnie chory kontynuuje immunoterapię. Podjęcie leczenia niwolumabem w opisywanym przypadku okazało się skutecznym postępowaniem. Decyzja o wyborze określonego postępowania musi być zgodna z aktualnym stanem chorego i należy ją zawsze przedyskutować z chorym

The comparative analysis of magnetic resonance imaging and arthroscopy of the temporomandibular joints

Background: The aim of the study was to correlate arthroscopic and MRI image of temporomandibular joints (TMJ) dysfunction on the clinical basis. Material/Methods: The study sample comprised 44 patients. All subjects underwent bilateral MRI and unilateral arthroscopy of TMJ to evaluate disc structure, position and function, bone structure abnormalities, joint effusion localization and entity according to Wilkes classification. Results: In 31 patients (70,5%) MRI allowed diagnosing the morphological and functional changes with the arthroscopic confidence. In 13 (29,5%) cases the differences between both images were noted. The stage of the disease was over- or underestimated at one grade level. Conclusions: The present study contributes to an improved understanding of TMJ changes in MRI. The MRI analysis of craniomandibular disorders is extremely helpful as the primary imaging preceding arthroscopy

Assessment of electrocardiogram interpretation skills among Polish and English Division medical students

Introduction. An electrocardiography (ECG) examination is one of the most frequently performed diagnostic tests. Thecorrect interpretation of ECG, particularly in life-threatening scenarios (LTS) can influence decision-making on appropriateactions and so consequently can have an impact on the life and health of patients. The aim of this study was toevaluate ECG interpretation skills among a study population and to analyse factors determining their score. Material and methods. ECG interpretation skills were assessed using a self-prepared questionnaire including questionsabout demographic data and 20 ECG problems arising from 17 cases. Six of these cases were LTS. Three questionsevaluated basic understanding of heart rhythm, heart rate and axis. The survey was conducted via the internet. Thestudy population consisted of 551 medical, nursing and emergency medicine students. Results. The overall score among Polish medical students was higher than among nursing and emergency medicinestudents. English Division medical students scored almost the same as Polish medical students. Assessed in LTS, theyperformed better than the nursing students, but achieved similar results to those of the emergency medicine students.Analysis of Polish medical students showed that 4th-6th year students scored higher than their younger counterparts.72% of medical students claimed to have self-educated themselves on ECG interpretation. This group had better resultsthan students who had studied ECG only in the classroom. Less than 20% of students from each category of the studypopulation felt that there were enough classes on ECG. Conclusions. The level of ECG interpretative skills noted among medical students is unsatisfactory. Many factors influence ECG knowledge.Wstęp. Badanie elektrokardiograficzne (EKG) jest jednym z najczęściej wykonywanych testów diagnostycznych. Prawidłowa interpretacja zapisu EKG, zwłaszcza w sytuacjach zagrożenia życia, może wpływać na decyzję o wdrożeniu prawidłowego postępowania, a w konsekwencji — na zdrowie i życie pacjentów. Celem badania była ocena umiejętności interpretacji zapisu EKG wśród studentów kierunków medycznych oraz analiza czynników mających wpływ na ich rezultaty. Materiały i metody. Umiejętność interpretacji EKG zbadano za pomocą własnego kwestionariusza zawierającego pytania demograficzne oraz 20 pytań na temat EKG, w tym 17 przypadków klinicznych. Sześć z nich było przykładami stanów zagrożenia życia. Trzy pytania dotyczyły podstawowych parametrów EKG: częstości pracy serca, osi serca, pochodzenia rytmu serca. Ankietę przeprowadzono przez Internet. Zbadano 551 studentów kierunków lekarskiego, pielęgniarstwa oraz ratownictwa medycznego. Wyniki. Średni wynik osiągnięty przez polskich studentów medycyny był lepszy niż wynik studentów pielęgniarstwa i medycyny ratunkowej. Studenci English Division osiągnęli podobne wyniki. Polscy studenci medycyny byli lepsi od studentów pielęgniarstwa w rozpoznawaniu stanów zagrożenia życia, ale osiągnęli podobne rezultaty do studentów ratownictwa medycznego. Wśród polskich studentów medycyny studenci na IV–VI roku uzyskali lepsze wyniki niż studenci z lat I–III. Samonauczanie EKG zadeklarowało 72% studentów kierunku lekarskiego. Ta grupa osiągnęła lepsze wyniki niż studenci, którzy EKG uczyli się wyłącznie w czasie zajęć na studiach. Mniej niż 20% studentów z każdego kierunku uważało, że zajęć na temat EKG jest wystarczająco dużo. Wnioski. Stan wiedzy studentów kierunków medycznych w Polsce jest niski. Wiele czynników wpływa na umiejętność interpretacji zapisu EKG przez studentów

The role of neoadjuvant chemotherapy in the management of advanced ovarian cancer in geriatric patients

It is increasingly common for ovarian cancer to affect older women, with over half of all cases involving patients aged 65 years and older. Unfortunately, elderly patients with ovarian malignancy tend to be treated less aggressively than younger patients, with less extensive surgery and less intensive chemotherapy regimens. This is due to a variety of factors, such as overall medical fitness and the function of specific organs. Moreover, multiple morbidities are typical for geriatric patients and affect their eligibility for certain forms of cancer therapy as well as their treatment outcomes, which are commonly less satisfactory than in younger patients. Additionally, for fear of complications, treating physicians sometimes limit the extent of the necessary surgery, or adjust chemotherapy doses, even though such a course of management tends to be largely misguided. One available management option is neoadjuvant chemotherapy followed by a surgical treatment known as interval debulking surgery. This type of combination therapy is associated with fewer postoperative complications, thus increasing the patient's chances of receiving a full course of adjuvant treatment. The decision to begin treatment with neoadjuvant chemotherapy tends to restrict later surgical therapy; however, under certain circumstances, this therapy can be a valid therapeutic option and, in fact, facilitate surgery. Prior to initiating therapy in elderly patients, their eligibility for combination therapy must be evaluated and the geriatric assessment of their performance and condition must be considered during the course of interdisciplinary preoperative management