Can the application of computed tomography laser mammography (CTLM) in dense breast (category 3,4 according to ACR) examinations combined with x-ray mammography enhance the detection of breast cancer?

Background: The aim of this study was an attempt to answer the question whether laser mammography in dense breast (classified as category 3,4 according to ACR) examination together with x-ray mammography can enhance the detection of breast cancer. Material/Method: 248 women who had undergone a CTLM examination and mammography in the Department of Radiology of Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology in the years 2005-2007 were analyzed retrospectively. In these examinations, x-ray mammography did not reveal lesions (BIRADS 1, category 3 and 4 according to ACR). An interval between CTLM and mammography did not exceed 30 days. The examination result was verified by cytology/histopathology or observation after a minimum of 12 months provided a regular result. CTLM visualizes normal and pathological blood vessels and tissues which are rich in blood, because laser rays used in CTLM (808nm) are more absorbable by hemoglobin than by the surrounding tissue, making it possible to show a malignant tumor by its accompanying angiogenesis. The result of CTLM mammography was qualified either as the presence (+) or absence (–) of angiogenesis. Results: Among 248 women, angiogenesis was discovered by CTLM in 48 cases, in the CTLM (+) Group 13/48 women were diagnosed with breast cancer, whereas 35/48 were diagnosed with benign lesions. Angiogenesis was not identified in 200 women, in the CTLM (-) group 13/200 were diagnosed finally with cancer, with 187/200 patients having no malignancy. Ultimately, in the group of 248 women (with dense breast, category 3 and 4 according to ACR), in whom x-ray mammography did not reveal malignant processes (BIRADS 1), 26 cancers were detected out of which 13 were revealed with CTLM Conclusions: Computed Tomography Laser Mammography, when used as an adjunct to x-ray mammography, enhances the detection of breast cancer in women with dense breast tissue

Ocena przydatności obrazowania dyfuzji metodą rezonansu magnetycznego w diagnostyce różnicowej łagodnych i złośliwych zmian ogniskowych w wątrobie

Introduction. Despite the use of multiple diagnostic imaging techniques, a non-invasive differential diagnosis of focal lesions in the liver is still a challenging task. It is even more significant, considering the risk of complications related to liver biopsy. On the other hand, the availability of non-invasive radiological and diagnostic imaging methods has resulted in the increased detectability of incidental hepatic lesions. Therefore, further investigation of newer and more effective methods of differentiating benign from malignant hepatic lesions is extremely useful. The aim of the study was to assess the diagnostic value of Diffusion-Weighted Magnetic Resonance Imaging (DW MRI) in differentiating benign from malignant focal lesions in the liver.Material and methods. Fifty one patients with hepatic lesions detected by magnetic resonance (MR) examination were enrolled in the study. Each lesion was then verified histopathologically, cytologically, or by observation. Ninety five (71 malignant and 24 benign) hepatic focal lesions were analysed. Apart from a standard MR liver examination, an echo planar imaging spin echo diffusion weighted sequence was performed, with a slice thickness of 5 or 6 mm. The maximal b-value was 1000 s/mm2 and the minimal 0 s/mm2.In the study, the following were assessed: the presence of restricted diffusion, an absolute ADC (apparent diffusion coefficient) value, the decrease of signal intensity in DW MRI with an increase in the b-value.Results. Confirming or ruling out the restricted diffusion is usually the first effective step in differentiating benign from malignant hepatic lesions, as indicated in the study results. In the material analysed, the diffusion restriction occurred statistically significantly more frequently in malignant (87.3 %) compared to benign lesions (12.5%), (p < 0.0001). Using the diffusion restriction as a criterion for malignancy, 87.4% lesions were correctly classified (62 malignant and 21 benign lesions). In the material analysed, the mean minADC value in malignant lesions (0.92 × 10-3 mm2/s) was statistically significantly lower compared to benign lesions (1.48 × 10-3 mm2/s) (p < 0.0001). In clinical practice, it is important to determine the ADC reference values for benign and malignant lesions. The boundary ADC value differentiating benign from malignant lesions estimated when using the ROC curve was 1.04 × 10-3 mm2/s. Considering lesions with an ADC value > 1.04 × 10-3 mm2/s to be benign and lesions with ADC value ≤ 1.04 × 10-3 mm2/s to be malignant, 75.8% lesions were correctly classified.Conclusions. The results obtained indicate that restricted diffusion, as a marker for malignant lesions, has the highest value in DW MRI in differentiating benign from malignant lesions in the liver.Cel pracy. Nieinwazyjna diagnostyka różnicowa zmian ogniskowych w wątrobie — mimo stosowania wielu technik obrazowania — często jest nadal zadaniem trudnym, tym ważniejszym, że biopsja wątroby jest obarczona ryzykiem powikłań. Z drugiej strony upowszechnienie nieinwazyjnych metod radiologii i diagnostyki obrazowej przyczyniło się do wzrostu wykrywalności także przypadkowych zmian ogniskowych w wątrobie. Nie dziwi więc poszukiwanie nowych, bardziej skutecznych metod różnicowania zmian łagodnych i złośliwych w wątrobie. Celem pracy jest ocena wartości diagnostycznej dyfuzji obrazowanej metodą rezonansu magnetycznego (DW MRI — Diffusion Weighted Magnetic Resonance Imaging) w różnicowaniu łagodnych i złośliwych zmian ogniskowych w wątrobie.Materiał i metody. Do pracy włączono obrazy uzyskane od 51 chorych, u których w wątrobie stwierdzono w badaniu MR zmiany ogniskowe, a następnie potwierdzono ich charakter (weryfikacja mikroskopowa, obserwacja). Przeanalizowano obrazy 95 zmian ogniskowych w wątrobie (71 zmian złośliwych, 24 łagodne). Oprócz standardowego badania MR wątroby wykonywano obrazowanie dyfuzji metodą EPI SE (Echo Planar Imaging Spin Echo), warstwą grubości 5 lub 6 mm. Maksymalna wartość współczynnika b wynosiła 1000 s/mm2, minimalna 0 s/mm2. W pracy oceniano: występowanie ograniczenia dyfuzji, bezwzględną wartość pozornego współczynnika dyfuzji ADC (Apparent Diffusion Coefficient), spadek IS (intensywność sygnału) w obrazach DW MRI ze wzrostem wartości współczynnika b.Wyniki. Stwierdzenie lub wykluczenie ograniczenia dyfuzji jest zwykle pierwszym, i jak wykazują uzyskane rezultaty, skutecznym krokiem w różnicowaniu zmian łagodnych i złośliwych w wątrobie. W badanym materiale ograniczenie dyfuzji występowało statystyczne istotnie częściej w zmianach złośliwych (87,3%) niż łagodnych (12,5%) (p < 0,0001). Wykorzystując ograniczenie dyfuzji jako kryterium złośliwości, prawidłowo zaklasyfikowano 87,4% zmian (62 złośliwe i 21 łagodnych). W analizowanym materiale średnia min ADC zmian złośliwych (0,92 × 10-3 mm2/s) była statystycznie istotnie niższa niż zmian łagodnych (1,48 × 10-3 mm2/s) (p < 0,0001). W praktyce klinicznej istotnym jest znalezienie wartości współczynnika ADC rozdzielającej zmiany łagodne i złośliwe. Wyznaczona za pomocą krzywej charakterystyki odbiornika (ROC) wartość ADC odcinająca zmiany łagodne i złośliwe wynosiła 1,04 × 10-3 mm2/s. Uznając zmiany o wartości ADC > 1,04 × 10-3 mm2/s za łagodne, a o wartości ADC ≤ 1,04 x 10-3 mm2/s za złośliwe, prawidłowo zakwalifikowano 75,8% zmian.Wnioski. Uzyskane wyniki wskazują, że w różnicowaniu łagodnych i złośliwych zmian ogniskowych w wątrobie najbardziej przydatnym parametrem obrazowania DWI MR jest ograniczenie dyfuzji — jako marker zmian złośliwych

Unsupervised analysis of follicular thyroid tumours transcriptome by oligonucleotide microarray gene expression profiling

Wstęp: Rak pęcherzykowy tarczycy (FTC) jest nowotworem którego podłoże molekularne jest mało zbadane. W podjętej analizie transkryptomuoceniono możliwość dyskryminacji raka i gruczolaka pęcherzykowego tarczycy (FTA) na podstawie badań profilu ekspresjigenów metodą tzw. nienadzorowaną (tzn. na podstawie dominujących źródeł zmienności). Analizę tę prowadzono by sprawdzić czyzłośliwość guza jest rzeczywiście czynnikiem dominującym dla profilu ekspresji genów w nowotworach pęcherzykowych.Materiał i metody: Podstawowy zbiór guzów pęcherzykowych obejmował 52 próbki (27 FTC i 25 FTA), z których wyizolowano całkowityRNA i poddano badaniu na mikromacierzach HG-U133 Plus 2.0. Otrzymany zbiór normalizowano za pomocą RMA i GC-RMA. Identyfikacjigłównych źródeł zmienności dokonano metodą analizy głównych składowych (PCA).Wyniki: Analizę funkcji biologicznej genów przeprowadzono dla pierwszych 6 składowych głównych. Geny skorelowane z pierwsząskładową pozwalały wyodrębnić 2 klastry próbek: jeden złożony głównie z gruczolaków, z wysoką ekspresją między innymi transkryptówtarczycowo-swoistych, drugi zaś, zawierający większość raków, wykazywał zwiększoną, ale heterogenną ekspresję genów związanychz odpowiedzią immunologiczną, a obniżoną ekspresję genów tarczycowych. Geny odpowiedzi immunologicznej stwierdzono wśród transkryptów skorelowanych przebiegiem pierwszej, trzeciej i szóstej głównej składowej; w istotny sposób wpływały one na rozróżnieniemiędzy FTC i FTA.Wnioski: W analizie nienadzorowanej stwierdzono, że złośliwość (inwazyjność) nowotworu pęcherzykowego może być jednymz głównych źródeł zmienności w transkryptomie tych guzów. Jednak, genomiczna odległość między grupami FTC i FTA jest niewielka,a wyodrębnione w analizie nienadzorowanej klastry nakładają się, stąd sama analiza nienadzorowana nie jest wystarczającym narzędziemdo celów klasyfikacji tych guzów.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 329–334)Introduction: Mechanisms driving the invasiveness of follicular thyroid cancer (FTC) are not fully understood. In our study, we undertookan unsupervised analysis of the set of follicular thyroid tumours (adenomas (FTA) and carcinomas) to verify whether the malignantphenotype influences major sources of variability in our dataset.Material and methods: The core set of samples consisted of 52 tumours (27 FTC, 25 FTA). Total RNA was analysed by oligonucleotidemicroarray (HG-U133 Plus 2.0). Principal Component Analysis (PCA) was applied as a main method of unsupervised analysis.Results: An analysis of biological character of genes correlated to the first six PCs was performed. When genes correlated to the first PCwere used to cluster FTC and FTA, they appeared in two branches; one, relatively enriched in adenomas, with homogenous expressionof subset of genes, and the other containing mainly carcinomas, with down-regulation of these genes and heterogeneous up-regulationin a smaller cluster of transcripts. Genes highly up-regulated in adenomas included some thyroid-specific transcripts. The second clusterof genes, up-regulated in carcinomas, contained mainly immunity-related transcripts. Immune response genes were found in the first,third and sixth principal components, improving the discrimination between carcinomas and adenomas.Conclusions: Our unsupervised analysis indicates that invasiveness of follicular tumours might be considered as the major source of variabilityin transcriptome analysis. However, the distance between both groups is small and the clusters are overlapping, thus, unsupervisedanalysis is not sufficient to properly classify them. (Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 328–334

Evaluation of laser computer mammography (CTLM) usefulness in differentiation benign and malignant breast lesions

Background: To evaluate the usefulness of the CTLM method in differentiation between benign and malignant neoplasms in female breast tissue (benign and malignat breast lesions). Material/Methods: Retrospective analysis of 482 lesions in female breast tissue, verified histopathologically on the basis of material obtained by core biopsy. In this study, the CTLM diagnosis was established prior to biopsy, so the radiologist describing the CTLM examination was unaware of the histopathology finding; he/she was however familiar in most cases with the outcome of mammography, was involved in performing/evaluating the mammography and/or performed an ultrasound examination. CTLM examinations not applicable for evaluation because of artifacts were excluded from the analysis. A CTLM examination result was counted as positive, i.e. the presence of angiogenesis was detected, when an area of enhanced laser light absorption was visible and that area was not a normal vascular structure. Results: In 2005, angiogenesis was observed in 25 out of 65 malignant lesions (38.46%) and in 40 cases (61.54%) areas of enhanced laser light absorption were not detected. Among 142 benign lesions, in 57 cases (40.14%) enhanced laser light absorption (ELLA) was observed, whereas in 85 cases (59.86%) it was absent. Coefficients calculated for data acquired in 2005 were as follows: sensitivity = 38%, specificity = 60%, positive predictive value (PPV) = 30%, negative predictive value (NPV) = 68%, diagnostic accuracy = 53%. In 2006, angiogenesis was detected in 46 out of 97 cases (47.42%), whereas in the remaining 51 (52.58%) cases ELLA was not observed. Among 178 benign lesions, in 46 cases (25.84%) ELLA was observed, whereas in 132 cases (74,16%) it was not. Coefficients calculated for data acquired in 2006 were: sensitivity = 47%, specificity = 74%, positive predictive value (PPV) = 50%, negative predictive value (NPV) = 72%, diagnostic accuracy = 65%. The presented data reveal that an increase of absorption of laser light was observed by us more often in cases of malignant lesions that of benign ones (47.42% vs. 25.84%, p<0.001, data from 2006). Conclusions: The obtained results demonstrate that indeed a positive CTLM reading is observed more often in malignant rather than benign lesions, and that the examination is a valuable method adjunct to classic X-ray mammography

Gene Expression Profiling in Hereditary, BRCA1-linked Breast Cancer: Preliminary Report

– transducer of ERBB2 gene; XRCC5 – X-ray repair complementing defective repair in Chinese hamster cells 5 Global analysis of gene expression by DNA microarrays is nowadays a widely used tool, especially relevant for cancer research. It helps the understanding of complex biology of cancer tissue, allows identification of novel molecular markers, reveals previously unknown molecular subtypes of cancer that differ by clinical features like drug susceptibility or general prognosis. Our aim was to compare gene expression profiles in breast cancer that develop against a background of inherited predisposing mutations versus sporadic breast cancer. In this preliminary study we analysed seven hereditary, BRCA1 mutation-linked breast cancer tissues and seven sporadic cases that were carefully matched by histopathology and ER status. Additionally, we analysed 6 samples of normal breast tissue. We found that while the difference in gene expression profiles between tumour tissue and norma