Marketable religion:How game company Ubisoft commodified religion for a global audience

Videogame companies are selling religion to an overwhelmingly secular demographic. Ubisoft, the biggest company in the world’s biggest cultural industry, created a best-selling franchise about a conflict over Biblical artefacts between Muslim Assassins and Christian Templars. Who decides to put religion into those games? How? And why? To find out, we interviewed 22 developers on the Assassin’s Creed franchise, including directors and writers. Based on those, we show that the “who” of Ubisoft is not a person but an industry: a de-personalized and codified process. How? Marketing, editorial and production teams curb creative teams into reproducing a formula: a depoliticized, universalized, and science-fictionalized “marketable religion.” Why? Because this marketable form of religious heritage can be consumed by everyone—regardless of cultural background or conviction. As such, this paper adds an empirically grounded perspective on the “who,” “why,” and “how” of cultural industries’ successful commodification of religious and cultural heritage

”The Force is Great” Enchantment And Magic in Silicon Valley

In the social sciences, magic and technology are generally depicted as incompatible. Challenging this claim and, more specifically, the assumption that technological experts are at the frontier of a progressive ‘disenchantment of the world’, this contribution presents a strategically selected case study of renowned programmers in Silicon Valley who refer to themselves as ‘technopagans’. These specialists conceive ofthe act of programming as magical, because they feel they interact with a technology-based reality that can no longer be completely understood and controlled.Technopaganism can thus be explained by classical theories of Marett and Malinowski in which they connect magic to feelings of insecurity and impotence vis-à-visthe (natural) environment. Paradoxically, it is concluded, the modern process of rationalization produces a re-enchantment of digital technology

The spiritual revolution and the New Age gender puzzle: the sacralisation of the self in Late Modernity (1980-2000)

A first aim of the present chapter is to provide evidence for the spread of spirituality during the last few decades by studying spiritual beliefs and self-designations among the general populations of Western countries. This chapter’s more important second aim is to refine Houtman and Mascini’s (2002) theory that the spread of spirituality is caused by a process of detraditionalisation. This refinement is called for, because in its original form it cannot explain the high levels of affinity with spirituality among women (although it does a good job in explaining those among the younger age cohorts and the well educated). With men and women being identical when it comes to levels of post-traditionalism, the question why women nevertheless display more affinity with spirituality than men remains ‘an intriguing and theoretically important puzzle to be solved’ (Houtman and Mascini, 2002: 468). Solving this ‘gender puzzle’ (Heelas et al., 2004) requires gendering the theory of detraditionalisation (see also Woodhead 2005, forthcoming 2006). The second aim of the present chapter, in short, is to develop and test a gendered version of the theory of detraditionalisation.Delivered as a keynote lecture by the first author at the conference Religion and Gender, BSA Sociology of Religion Study Group, Lancaster University, April 11-13, 2005, this chapter has benefited greatly from research conducted during his visiting professorship at the Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Marseille, France (November 2003). The authors further thank Sabine Lauderbach, Peter Mascini and Peter Achterberg for their useful comments on an earlier draft – especially Peter Achterberg’s statistical advice was as useful as ever. Finally, they wish to acknowledge Linda Scheelbeek, because it was her Master’s thesis (2003) that put the first author (who acted as her supervisor) on the track of the solution to the gender puzzle proposed here

Religion Beyond God

The ambition of the present paper is to theorise processes of re-enchantment in the modern western world by drawing on Max Weber’s and Emile Durkheim’s classical sociological insights on modernity, meaning and religion. Our aim in doing so is not only to demonstrate how much the latter have to offer to such an analysis, but especially to argue for the need of a rejuvenation of sociology of religion by shrugging off its traditional Christian bias and going beyond its narrow focus on secularisation and religious decline

Beyond the spiritual supermarket : the social and public significance of New Age spirituality

A previous version of this paper has been presented by the first author at the 28th ISSR/SISR Conference Challenging Boundaries: Religion and Society, Zagreb, July 18-22, 2005.This paper argues that New Age is substantially less unambiguously individualistic and more socially and publicly significant than today’s sociological consensus acknowledges. First, an uncontested doctrine of self-spirituality, characterised by a sacralisation of the self and a demonisation of social institutions, provides the spiritual milieu with ideological coherence and paradoxically accounts for its overwhelming diversity. Second, participants undergo a process of socialisation, gradually adopting this doctrine of self-spirituality and eventually reinforcing it by means of standardised legitimations. Third, spirituality has entered the public sphere of work, aiming at a reduction of employees’ alienation to simultaneously increase their happiness and organisational effectiveness. A radical sociologisation of New Age research is called for, documenting how this doctrine ideal of self-spirituality is socially constructed, transmitted and reinforced, and critically deconstructing rather than reproducing sociologically naive New Age rhetoric about the primacy of personal authenticity

Alledaags postmodernisme.

Inleiding 'Wetenschap is ook maar een mening', kopte NRC.Next op 14 September 2011 – een stelling die treffend samenvat hoe veel Nederlandse burgers tegenwoordig oordelen over wetenschappelijke kennis. Het typisch moderne onderscheid tussen objectieve kennis en morele waarden, feit en fictie, fantasie en werkelijkheid lijkt minder scherp dan voorheen en verschillende surveys laten daarbij zien dat het vertrouwen in wetenschap en technologie de afgelopen decennia daalt, met name in Westerse welvarende landen (bv. Inglehart, 1997). Ook in de Nederlandse politiek lijkt er, tenminste sinds Pim Fortuyn, een zekere onverschilligheid of minachting te bestaan tegenover wetenschappelijke kennis. Politieke ideeën hoefden volgens Fortuyn niet gebaseerd te zijn op de feiten – zij behoefden niet 'waar' of 'rationeel' te zijn, maar moesten vooral fungeren als een soort richtinggevende 'mythen' of 'utopieën' (Pels, 2003: 51-52). In handen van de PVV is Fortuyns fact-free politics inmiddels alleen maar verder uitgewerkt en geperfectioneerd. Zo stelt Wilders (2005: 106) dat '[w]e moeten durven dromen en aldus mogelijk maken wat in Den Haag onmogelijk wordt geacht.' Wetenschappelijke kennis en harde cijfers over bijvoorbeeld de effectiviteit van straffen, immigratie of criminaliteit in Nederland, spelen daarin steeds minder een leidende rol: feiten worden gerelativeerd, irrelevant geacht of simpelweg ondergeschikt gemaakt aan het politieke ideaal. In deze bijdrage plaatsen we de gezagscrisis van de hedendaagse wetenschap in cultuur en politiek in een breder, cultuursociologisch perspectief. Het startpunt van die analyse is het kennistheoretisch perspectief van de socioloog Max Weber op de complexe relatie tussen waarden en wetenschap – tussen Sollen (hoe men wil dat wereld is) en Sein (hoe de wereld feitelijk is). Bij het overbrengen van de boodschap dat de sociologie een echte wetenschap is, reduceren de meeste sociologische tekstboeken de ideeën van Weber over de verhouding tussen waarden en wetenschap tot een tandenloos monster. Daarmee wordt helaas onzichtbaar gemaakt dat Webers wetenschapsleer een veelbelovend vertrekpunt biedt voor de analyse van het hedendaagse wantrouwen ten aanzien van wetenschappelijke kennisclaims in cultuur en politiek

Soul-Searching in Cyberspace: Christianity and New Age on the internet

In the last few decades the Internet has developed into an indispensable medium in the daily lives of most western people. Not surprisingly, also religious and spiritual groups use the Internet intensively to proclaim their beliefs and to get in contact with fellow believers. Yet, from the viewpoint of classical sociology, this is a very remarkable observation. According to secularisation theory, after all, the technological and religious realms are fundamentally incompatible, as the modernization and rationalization of western society will eventually lead to a ‘disenchantment of the western world’ (Max Weber). This means that as people increasingly come to rely on science and technology, religion will be marginalised and may even disappear. Despite the ongoing scientific and technological developments, however, religious and especially ‘spiritual’, esoteric beliefs are booming nowadays. The recently started Ph.D. research project of this article’s first author aims at scrutinising issues concerning spirituality, traditional religion and the Internet. Its central hypothesis will be set out in this article, focusing on the differences between Christianity and New Age spirituality in relation to cyberspace

Authenticiteit

Inleiding (tot themanummer) De roep om authenticiteit – om echtheid, puurheid, oorspronkelijkheid – is alom aanwezig in de westerse samenleving. Het grote draagvlak voor biologisch en ecologisch verantwoorde en daarmee natuurlijke voeding wijst daar op. Zo belooft een winkelketen als Marqt, net als vele andere bedrijven en producten, ‘Écht Eten’, ofwel ‘oorspronkelijke producten’ zonder ‘onnodige toevoegingen’. Maar ook de persoonlijke zoektocht naar een authentieke identiteit – het echt ‘jezelf zijn’, vooral ‘jezelf blijven’ of ‘jezelf worden’ met behulp van coaches, psycho-spirituele trainingen of zelfhulpboeken – is moeilijk te overschatten. Reality shows als Big Brother, De Gouden Kooi en talkshows als Oprah en Dr. Phil bestaan bij de gratie van authenticiteit: zij tonen de mensen graag en gretig ‘zoals zij werkelijk zijn’ en exploiteren emotionele uitbarstingen, persoonlijke openbaringen en getuigenissen (zie ook Egan en Papson 2005; Furedi 2004), terwijl ook politici steeds meer beoordeeld worden op persoonlijke authenticiteit in plaats van het politieke programma dat zij vertegenwoordigen (Houtman en Achterberg 2010; Van Zoonen 2005). Toeristen, consumenten, burgers – zij lijken meer dan ooit op zoek naar authenticiteit en echte, ongemedieerde ervaringen

Yogho!Yogho!, bereid uit natuurlijke ingrediënten volgens eeuwenoude familietraditie?

[Engelse samenvatting van Nederlandstalig artikel; summary in English of article in Dutch] An exploratory analysis of commercials and advertisements for foodstuffs and alcoholic beverages reveals an obsession with product authenticity in contemporary consumer culture. Rooted in the Romantic heritage and its upsurge in the countercultural 1960s, articulations of product authenticity serve to disconnect products from suspicions of rationalized mass production by emphasizing how ‘naturally pure’, ‘historically rooted’ and ‘geographically embedded’ they actually are. There are however also instances where these Romantic-nostalgic articulations of product authenticity are actively deconstructed and unmasked as consumer manipulation, sometimes even in one and the same commercial. By way of conclusion, we discuss the wider social and theoretical implications of Romantic-nostalgic longings for product authenticity and their deconstruction in contemporary consumer culture

Dromen over eeuwig leven. Vluchten voor de dood in een geseculariseerde samenleving

Inleiding. In de week na 30 oktober 2010, de dag waarop Harry Mulisch op 83-jarige leeftijd overleed, kolkten de thema’s dood en onsterfelijkheid door de Nederlandse media. Meestal was de toonzetting serieus, maar soms ook luchtiger, zoals toen Jeroen Brouwers over Mulisch’ adagium ‘Ik ben onsterfelijk tot het tegendeel bewezen is’ opmerkte dat ‘je (…) niet eleganter je middelvinger naar het universum (kunt) opsteken’. Soms was zij zelfs ronduit humoristisch, zoals in de grap volgens welke Mulisch, na door God zelf te zijn rondgeleid door de hemel, te kennen zou hebben gegeven ‘het boek toch beter te vinden’. Hoewel aandacht voor de thema’s van dood en onsterfelijkheid bij het overlijden van een van Nederlands grootste naoorlogse schrijvers natuurlijk op zichzelf niet opzienbarend is, illustreert zij hoezeer deze thema’s de ingrijpende processen van ontkerkelijking van de afgelopen halve eeuw hebben overleefd...