NUMERYCZNE ASPEKTY ODWZOROWANIA WTÓRNEGO POLA MAGNETYCZNEGO W MAGNETYCZNEJ TOMOGRAFII INDUKCYJNEJ

Magnetic Induction Tomography (MIT) belongs to the noncontact electromagnetic imaging techniques. This paper focuses on determination of a secondary magnetic field map calculated with the help of the Biot-Savart law around the low-conductivity object. The inclusions of various shapes and different electrical conductivities values and two measurement planes are considered. In each case the objects’ single maximal cell volume with assumed uniform eddy current density has been determined. In order to keep the relative error below 1% the object should be divided in most cases into elements with maximal cell volume equal to 0.244 mm3 for yz − plane, and 0.03 mm3 for xy − plane.Magnetyczna Tomografia Indukcyjna (MIT) należy do bezkontaktowych, elektromagnetycznych technik obrazowania. Artykuł skupia się na wyznaczeniu mapy wtórnego pola magnetycznego obliczonego za pomocą prawa Biota-Savarta wokół obiektu słaboprzewodzącego. Przeanalizowano wtrącenia o różnym kształcie i różnej wartości konduktywności elektrycznej oraz dwie płaszczyzny pomiarowe. W każdym przypadku została wyznaczona maksymalna objętość pojedynczej komórki obiektu z założoną stałą wartością gęstości prądu. W celu uzyskania błędu względnego poniżej 1% obiekt powinien zostać podzielony w większości przypadków na elementy z maksymalną objętością równą 0,244 mm3 dla płaszczyzny yz oraz 0,03 mm3 dla płaszczyzny xy

Pathogenesis and frequency of erectile dysfunction in diabetes mellitus

Zaburzenia erekcji są jednym z późnych powikłań cukrzycy. Celem badania ankietowego, które przeprowadzono w Katedrze i Klinice Gastroenterologii i Chorób Przemiany Materii Akademii Medycznej w Warszawie oraz w poradniach diabetologicznych, ogólnych w Warszawie było określenie częstości tego zaburzenia oraz jego uwarunkowań wobec innych powikłań cukrzycy. Do badania włączono 6670 mężczyzn (39 nie wyraziło zgody na udział w nim) w wieku 18&#8211;91 lat; średni wiek 55,14 &#177; 12,11 roku (średnia &#177; &#177; SD). Zaburzenia erekcji występowały u 4637 pacjentów, co stanowiło 69,52% całej grupy. W grupie chorych na cukrzycę typu 1, liczącej 1072 mężczyzn, zaburzenia erekcji wystąpiły u 591 osób (55,13%). W grupie chorych na cukrzycę typu 2, liczącej 5538 osób, zaburzenia erekcji wystąpiły u 4009 mężczyzn (72,39%). Średni czas od rozpoznania cukrzycy do pojawienia się problemów ze wzwodem w całej grupie wynosił 3,11 &#177; 6,28 roku (&#8211;33,42), u chorych na cukrzycę typu 1 &#8212; średnio 9,10 &#177; 7,81 roku (&#8211;15,42), zaś u chorych na cukrzycę typu 2 &#8212; 2,48 &#177; 5,55 roku (&#8211;33,30). Okres trwania zaburzeń erekcji wykazywał dodatnią korelację z wiekiem (r = 0,4552; p < 0,01), czasem trwania cukrzycy (r = 0,0746; p < 0,01), choroby wieńcowej (r = 0,4547; p < 0,01), choroby naczyniowej mózgu (r = 0,2881; p < 0,01), choroby naczyniowej kończyn dolnych (r = 0,3482; p < 0,01), retinopatii cukrzycowej (r = 0,3585, p < 0,01), nefropatii cukrzycowej (r = 0,2087; p < 0,01) i polineuropatii cukrzycowej (r = 0,407; p < 0,01). Na temat zaburzeń seksualnych wcześniej rozmawiało z lekarzem jedynie 2137 osób (33%). Impotencja erekcyjna jest częstym powikłaniem cukrzycy, współistniejącym z powikłaniami naczyniowymi i neurologicznymi, które często bywa pomijane w opiece diabetologicznej.Erectile dysfunction (ED) is one of late complication of diabetes mellitus. The aim of the study, performed in the Department of Gastroenterology and Metabolic Diseases and in Diabetic Clinics, was to assess the prevalence of the ED and relationship to other late complications of diabetes. 6670 diabetic men was included (39 did not agree to participate) to the study. The mean age of patients was 55.14 &#177; 12.11 yrs, mean &#177; SD (from 18 to 91 yrs) ED was found in 4,637 (69.52%). In subgroup with type 1 diabetes (1,072 men) ED occured in 591 (55.13%). In patients with type 2 diabetes (5,538 men) ED was reported in 4,009 men (72.39%). The onset of ED occurred on average after 3.11 &#177; 6.28 yrs (&#8211;33.42) since time of diagnosis of the diabetes in all group, but in patients with IDDM after 9.10 &#177; 7,81 yrs (&#8211;15.42), and in patients with NIDDM 2.48 &#177; 5.55 yrs (&#8211;30.30). The duration of ED has positive correlation with age (r = 0.4552; P < 0.01), duration of diabetes (r = 0.0746; P < 0.01), time length of coronary heart disease (r = 0.4547; P < 0.01), brain vascular disease (r = 0.2881; P < 0.01), legs vascular disease (r = 0.3585; P < 0.01) retinopathy (r = 0.3482; P < 0.01) nephropathy (r = 0.2087; P < 0.10), neuropathy (r = 0.407; P < 0.01). The ED was poorly recognized in Diabetic Clinics, only 2,137 (33%) patients addressed this problem to their physicians. ED is frequent complication of diabetes among other is vascular sometimes neglected in diabetic care

Porównanie leczenia szpitalnego przewlekłej niewydolności serca między chorymi na cukrzycę i bez cukrzycy

Wstęp: U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (CHF) i współistniejącą cukrzycą wskaźnik śmiertelności wczesnej i odległej jest wyższy. Stosowanie u tych pacjentów inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) oraz beta-adrenolityków wpływa na zmniejszenie chorobowości i śmiertelności. Celem badania było porównanie sposobu farmakoterapii CHF prowadzonej w warunkach szpitalnych w grupie chorych na cukrzycę i pacjentów bez cukrzycy. Materiał i metody: Badaniem objęto kolejnych 433 pacjentów w wieku 38-98 lat, hospitalizowanych z powodu CHF w Szpitalu Klinicznym Akademii Medycznej w okresie od października 2000 do maja 2002 roku. Do grupy I zakwalifikowano 125 pacjentów z CHF i współistniejącą cukrzycą, a do grupy II - 308 pacjentów z CHF i bez cukrzycy. Porównania leczenia farmakologicznego CHF w obu grupach dokonano na podstawie szczegółowej analizy danych zawartych w historiach chorób. Ponadto przeprowadzono ankietę, w której 12 losowo wybranych lekarzy odpowiedziało na pytania dotyczące leczenia CHF. Odpowiedzi następnie porównywano z rzeczywistym sposobem postępowania. Wyniki: Pacjenci z CHF i współistniejącą cukrzycą byli starsi, częściej zakwalifikowani do III&#8211;IV klasy według klasyfikacji NYHA. Częściej występowała u nich choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze i zaburzenia gospodarki lipidowej. Częstość stosowania inhibitorów ACE w leczeniu CHF u chorych na cukrzycę i pacjentów bez cukrzycy była podobna (63,2 vs. 65,6%; p = NS). U chorych na cukrzycę istotnie rzadziej stosowano beta-blokery (59,2 vs. 73,7%; p < 0,01). Nie wykazano różnic w częstości stosowania antagonistów receptora angiotensyny II, diuretyków pętlowych, diuretyków tiazydowych, glikozydów nasercowych oraz antagonistów aldosteronu. Wśród losowo wybranych lekarzy prowadzących leczenie pacjentów z CHF 75% deklarowało łączne stosowanie inhibitora ACE i beta-blokerów, a rzeczywista częstość tego połączenie była istotnie niższa u chorych na cukrzycę niż u pacjentów bez cukrzycy (57,6 vs. 70,0%; p < 0,05). Wnioski: Chorym na cukrzycę w leczeniu CHF zalecano istotnie rzadziej beta-blokery oraz połączenie inhibitora ACE i beta-blokerów. Mimo znajomości przez lekarzy zasad leczenia pacjentów z CHF i współistniejącą cukrzycą należy dążyć do powszechniejszego stosowania połączenia terapii inhibitorem ACE z beta-blokerami. (Folia Cardiol. 2004; 11: 799-806

Porównanie leczenia szpitalnego przewlekłej niewydolności serca między chorymi na cukrzycę i bez cukrzycy

Wstęp: U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (CHF) i współistniejącą cukrzycą wskaźnik śmiertelności wczesnej i odległej jest wyższy. Stosowanie u tych pacjentów inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) oraz beta-adrenolityków wpływa na zmniejszenie chorobowości i śmiertelności. Celem badania było porównanie sposobu farmakoterapii CHF prowadzonej w warunkach szpitalnych w grupie chorych na cukrzycę i pacjentów bez cukrzycy. Materiał i metody: Badaniem objęto kolejnych 433 pacjentów w wieku 38-98 lat, hospitalizowanych z powodu CHF w Szpitalu Klinicznym Akademii Medycznej w okresie od października 2000 do maja 2002 roku. Do grupy I zakwalifikowano 125 pacjentów z CHF i współistniejącą cukrzycą, a do grupy II - 308 pacjentów z CHF i bez cukrzycy. Porównania leczenia farmakologicznego CHF w obu grupach dokonano na podstawie szczegółowej analizy danych zawartych w historiach chorób. Ponadto przeprowadzono ankietę, w której 12 losowo wybranych lekarzy odpowiedziało na pytania dotyczące leczenia CHF. Odpowiedzi następnie porównywano z rzeczywistym sposobem postępowania. Wyniki: Pacjenci z CHF i współistniejącą cukrzycą byli starsi, częściej zakwalifikowani do III&#8211;IV klasy według klasyfikacji NYHA. Częściej występowała u nich choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze i zaburzenia gospodarki lipidowej. Częstość stosowania inhibitorów ACE w leczeniu CHF u chorych na cukrzycę i pacjentów bez cukrzycy była podobna (63,2 vs. 65,6%; p = NS). U chorych na cukrzycę istotnie rzadziej stosowano beta-blokery (59,2 vs. 73,7%; p < 0,01). Nie wykazano różnic w częstości stosowania antagonistów receptora angiotensyny II, diuretyków pętlowych, diuretyków tiazydowych, glikozydów nasercowych oraz antagonistów aldosteronu. Wśród losowo wybranych lekarzy prowadzących leczenie pacjentów z CHF 75% deklarowało łączne stosowanie inhibitora ACE i beta-blokerów, a rzeczywista częstość tego połączenie była istotnie niższa u chorych na cukrzycę niż u pacjentów bez cukrzycy (57,6 vs. 70,0%; p < 0,05). Wnioski: Chorym na cukrzycę w leczeniu CHF zalecano istotnie rzadziej beta-blokery oraz połączenie inhibitora ACE i beta-blokerów. Mimo znajomości przez lekarzy zasad leczenia pacjentów z CHF i współistniejącą cukrzycą należy dążyć do powszechniejszego stosowania połączenia terapii inhibitorem ACE z beta-blokerami. (Folia Cardiol. 2004; 11: 799-806

Improved method of moments vs. functions of the MATLAB Identification Toolbox calculation package in the scope of estimation of simple parameters of dynamic models in eddy curent problems

Jedną z niewielu metod, pozwalających na wykorzystanie do estymacji parametrów modeli transmitancyjnych charakterystyki częstotliwościowej jest metoda momentów. W niniejszej pracy, na przykładach dynamicznych zagadnień wiroprądowych, autorzy przedstawią porównanie uproszczonych typowe modeli transmitancyjnych otrzymanych z charakterystyki częstotliwościowej i czasowej. Zbadana będzie zgodność modeli wyznaczonych ulepszoną metodą momentów z analogicznymi modelami uzyskanymi z wykorzystaniem komercyjnego pakietu obliczeniowego System Identification Toolbox™ (SIT) z pakietu MATLAB®. Adekwatność modeli uzyskanych ulepszoną metodą momentów oraz niezależnie, dzięki pakietowi System Identification Toolbox™, będzie sprawdzona przez porównanie zgodności odpowiednich charakterystyk czasowych i częstotliwościowych, uzyskanych przez rozwiązanie równania przewodnictwa lub zespolonego równania Helmholtza w programie COMSOL Multiphysics®. Autorzy wykażą konkurencyjność, a w niektórych przypadkach przewagę zmodyfikowanej metody momentów nad wybranymi funkcjami komercyjnego narzędzia.One of the few methods allowing to use the frequency response models for estimation of parameters is the improved moment method. In this paper, on selected examples of dynamic eddy current problems, the authors will practically present how simplified, typical transfer function`s models can be obtained from the frequency response of computer methods. The compatibility of the models determined by an improved method of moments with similar models obtained using the commercial System Identification Toolbox ™ from the MATLAB® package will be tested. The adequacy of the models obtained with the improved torque method and independently, thanks to the System Identification Toolbox ™, will be checked by comparing the compatibility of the relevant time characteristics and frequency characteristics obtained before direct solution of the conduct equation or complex Helmholtz equation in the COMSOL Multiphysics® program. The authors will show competitiveness and in some cases the advantage of an improved method of moments over selected features of the commercial System Identification Toolbox ™ for MATLAB®

Recent simulation results of the magnetic induction tomography forward problem

In this paper we present the results of simulations of the Magnetic Induction Tomography (MIT) forward problem. Two complementary calculation techniques have been implemented and coupled, namely: the finite element method (applied in commercial software Comsol Multiphysics) and the second, algebraic manipulations on basic relationships of electromagnetism in Matlab. The developed combination saves a lot of time and makes a better use of the available computer resources

The frequency response of the object, and the estimation of the parameters of the simplified transfer function model

The article presents a comparison of the modified method of the moments and the System Identification Toolbox ™ for the purpose of determining equivalent parameters (depending on the space point, time constants, delays, row of inertia) of simplified transfer function models

Optimization of the eddy current transducer using COMSOL Multiphysics® and MATLAB® software

The article presents a method of optimizing the eddy current transducer. The transducer is made of three toroidal air cored coils: one excitation coil and two receiver coils. The transducer is used for eddy current nondestructive testing (NDT)