Aktualne rekomendacje dotyczące diagnostyki i leczenia potransplantacyjnych zespołów limfoproliferacyjnych

Posttransplant lymphoproliferative disorders (PTLD) are uncommon but a serious complicationafter solid organ or hematopoietic stem cell transplantation. The incidence is the highestduring the first year after transplantation and varies according to the type of transplantedorgan, type of immunosupression and status for Epstein-Barr virus (EBV) infection. Themajority of PTLD belongs to high-grade B-cell lymphomas, EBV-positive. The transformationof B lymphocytes usually by EBV infection uncontrolled by T cells is responsible for the development of PTLD. However, more EBV-negative cases have been noted recently. It isestimated that PTLD occurs after a heart transplant in 1.0–6.3% of patients (pts), lung in4.2–10% pts, heart and lungs in 2.4–5.8% pts, kidney 1–2.3% pts, liver 1–2.8% pts and asmany as in 20% in patients after small bowel transplant. Treatment of PTLD begins withreduction of immunosuppression. If no response is achieved within 2–4 weeks, pharmacologicaltreatment is necessary. Here we present and discuss a protocol of PTLD treatment recommendedby the Polish Lymphoma Research Group, consisting of a sequential administration ofrituximab in monotherapy and in combination with CHOP chemotherapy.Potransplantacyjne zespoły limfoproliferacyjne (PTLD) są rzadkie, ale stanowią groźną komplikacjępo przeszczepieniu narządów lub komórek hematopoetycznych. Zwykle rozwijają sięw pierwszym roku po transplantacji, ale częstość ich występowania różni się w zależności odrodzaju przeszczepianego organu, stosowanego leczenia immunosupresyjnego oraz statusu wirusaEpstein-Barr (EBV) u biorcy i dawcy. Większość PTLD należy do chłoniaków wywodzącychsię z komórek B, EBV-pozytywnych. Za rozwój PTLD odpowiada transformacja limfocytów B,najczęściej poprzez zakażenie EBV, łącznie z brakiem kontroli ze strony limfocytów T. Jednakobecnie notuje się coraz więcej przypadków PTLD EBV-negatywnych. Szacuje się, że częstośćwystępowania PTLD wynosi po przeszczepieniu serca 1,0–6,3%, płuc — 4,2–10%, serca i płuc— 2,4–5,8%, nerek — 1–2,3%, a wątroby — 1–2,8% i aż 20% po przeszczepieniu jelita cienkiego.Leczenie PTLD rozpoczyna się od zmniejszenia dawek leków immunosupresyjnych. W przypadkunieuzyskania odpowiedzi w ciągu 2–4 tygodni należy wdrożyć leczenie farmakologiczne.W pracy przedstawiono protokół leczenia PTLD rekomendowany przez Polską Grupę BadawcząChłoniaków, składający się z sekwencyjnego podawania rytuksymabu w monoterapii, a następnie,w przypadku braku odpowiedzi, w skojarzeniu z chemioterapią CHOP

EBV-negatywny poprzeszczepowy zespół limfoproliferacyjny u chorej po transplantacji wątroby

We present a case of 60-years-old woman with post-transplant lymphoproliferative disorder,EBV-negative, that was diagnosed in the large intestine 5 years after liver transplantationdue to hepatitis B virus infection. The diagnostic procedures and treatment were guided bythe recommendations of the Polish Lymphoma Research Group. Firstly, reduction ofimmunosupression was initiated followed by rituximab at a dose of 375 mg/m2 intravenousevery 7 days for 4 weeks. No response was observed and CHOP chemotherapy was added forsubsequent 4 cycles. The patient achieved complete remission (CR) confirmed by a computedtomography. Unfortunately the patient died being in CR probably due to pulmonary embolism.W pracy przedstawiono przypadek 60-letniej chorej z EBV-negatywnym potransplantacyjnymzespołem limfoproliferacyjnym (PTLD), zlokalizowanym w jelicie grubym, który zdiagnozowano5 lat po przeszczepieniu wątroby, wykonanym z powodu infekcji wirusem zapalenia wątrobytypu B. Diagnostykę i leczenie PTLD prowadzono zgodnie z rekomendacjami PolskiejGrupy Badawczej Chłoniaków. Początkowo zmniejszono dawkę leków immunosupresyjnych,a następnie chora otrzymywała rytuksymab w dawce 375 mg/m2 dożylnie co 7 dni przez4 tygodnie. Z powodu braku odpowiedzi do rytuksymabu dołączono chemioterapię wedługschematu CHOP. Po 4 cyklach uzyskano całkowitą remisję (CR), potwierdzoną w badaniachobrazowych. Niestety, chora nagle zmarła, pozostając w CR, najprawdopodobniej z powoduzatorowości płucnej

Effectiveness of hand disinfection depending on the type of nail plate coating : a study among nurses working in a specialist hospital

Wstęp: Utrzymywanie przez pielęgniarki krótkich, niepomalowanych paznokci jest istotnym elementem skutecznej dezynfekcji rąk. Celem badania było sprawdzenie jakościowe czystości mikrobiologicznej pomalowanych paznokci po dezynfekcji dłoni, uwzględniające typ lakieru. Materiał i metody: Materiały pobrano od 188 pielęgniarek. Wyniki opracowano, biorąc pod uwagę typ lakieru nałożonego na płytkę paznokciową. Grupę kontrolną stanowiły 24 pielęgniarki z naturalnymi paznokciami. Wskaźnikiem skuteczności dezynfekcji rąk była liczba i rodzaj bakterii wyhodowanych z materiału pobranego od uczestniczek badania – z płytki paznokciowej, spod paznokcia oraz ze skóry wokół płytki. Wyniki: W badaniu techniką wymazu z płytki paznokciowej największy odsetek drobnoustrojów patogennych wyhodowano na paznokciach pokrytych zwykłym lakierem (21,7%, p < 0,05). Długi czas utrzymywania takiego lakieru na paznokciach (średnio 10 dni) mógł być przyczyną mniejszej skuteczności dezynfekcji rąk (p < 0,001). W badaniu techniką zanurzenia palca w bulionie tryptonowo-sojowym oraz techniką wymazu spod płytki paznokciowej największy odsetek drobnoustrojów patogennych wyhodowano z płytki paznokciowej pokrytej lub przedłużonej żelem, a następnie pomalowanej lakierem hybrydowym 14,8% (p < 0,05). Wnioski: Ryzyko wyhodowania po dezynfekcji rąk drobnoustroju patogennego z paznokci pomalowanych odżywką lub lakierem hybrydowym było podobne jak w przypadku paznokci naturalnych. Utrzymywanie zwykłego lakieru na paznokciach przez długi czas zwiększa ryzyko nieskuteczności dezynfekcji dłoni. Ryzyko to powiększa także modelowanie i/lub przedłużanie płytki paznokciowej żelem utwardzanym światłem LED/UV, a następnie malowanie jej lakierem hybrydowym.Background: Keeping short, unpainted nails is a significant element of effective hand disinfection among nurses. The aim of the study was to examine the qualitative microbiological purity of painted nails after hand disinfection, taking into account the type of the nail varnish. Material and Methods: Materials were collected from 188 nurses. The results were compiled according to the type of the nail varnish applied on the nail plate. The control group consisted of 24 nurses with natural nails. An indicator of the effectiveness of hand disinfection was the number and type of bacteria grown from the materials collected from the participants’ hands – from the nail plate, from under the nail plate and from the skin around the nail plate. Results: In the case of the nail plate swab method, the highest percentage of pathogenic microorganisms grew on the nails covered with a regular varnish (21.7%, p < 0.05). A long-lasting (10 days on average) regular nail varnish was likely to result in ineffective hand disinfection (p < 0.001). In the test involving dipping the finger in tryptic soy broth combined with the technique of collecting swabs from under the nail plate, the highest percentage of pathogenic microorganisms was grown from the nail plate coated/extended with gel and then painted with a 14.8% hybrid varnish (p < 0.05). Conclusions: The risk of growing a pathogenic microorganism after hand disinfection due to nails coated with a conditioner or a hybrid varnish was similar to that of natural nails. A long-lasting regular nail varnish increases the risk of ineffective hand disinfection. Modeling and/or extending the nail plate with a LED/UV light curing gel, and then painting it with a hybrid varnish, also increases the risk of ineffective hand disinfection