The role of risks and uncertainties in technological conflicts: three strategies of constructing ignorance

How are the conflicts over the use of certain technologies such as biotechnology, nuclear energy or nanotechnologies being solved? What are the methods used by conflicting parties to assert their definitions of reality? What role do uncertainties and risks play in these conflicts? How are they treated? What strategies are used by proponents and opponents of a controversial technology to persuade the public and decision-makers? This article aims at finding answers to these questions by looking at technological conflicts from the perspective of the reduction of risks and uncertainty. The lesson drawn from the study of ongoing and past conflicts over controversies in technological development should help to better understand the dynamics of conflicts focused on converging technologies. The reduction of uncertainty is analyzed from the perspective of the sociology of non-knowledge and ignorance. It is argued that new areas of non-knowledge are being created by reducing uncertainty and risks in technological conflicts

Invisible risk: the social construction of security

Several empirical studies of the social construction of risk have been conducted within the risk study paradigm but little attention has been paid so far to the flip side of this process, i.e., exclusion of risk from social consciousness by deliberately or involuntarily rendering it invisible, disregarding or marginalising it. This article, based on the concept of risk proposed by Ulrich Beck, Mary Douglas and Aaron Wildavsky and the findings of the sociology of scientific ignorance, introduces the “risk-concealment category.” This category applies to the mechanisms and processes underlying the social definition and construction of risk. It then presents the main functional areas of the mechanisms of risk-concealment in social practice and identifies the basic types of mechanisms which can be found at various stages of social risk definition and which lead to the social construction of the sense of security. The status of this text is projective and the possible paths of further exploration of the subject are outlined. The purpose of this article is to suggest a new research area focusing on the various aspects of risk-concealment and the underlying mechanisms, rules and action strategies. The mechanisms of risk assessment, political-economical risk definition and risk discourse are discussed

Framing shale gas for policy making in Poland

Despite enthusiasm about new gas reserves, shale gas has not come to Poland without controversies. This study examines how shale gas has been framed as a public issue by political and business elites, experts, local communities and civil society organizations. Through a frame analysis, we found three main frames about shale gas: shale gas as a novel economic resource, as a strategic resource for energy security and as a threat. However, only the first two frames, proposed by political and business elites, have shaped the policy process. The third frame, constructed by local actors and civil society groups, has had minimal impact. We explain this exclusion drawing on the deficit model of risk com- munication. This approach reveals that Polish experts, and business and political actors, during their interactions with local groups, have framed proponents of the threat frame as ‘incompetent actors’ effectively excluding the threat frame from policy processes

Teoria i praktyka oceny technologii

Innowacje technologiczne obarczone są ryzykiem występowania skutków ubocznych oraz trudnych do przewidzenia konsekwencji. To z kolei stwarza potencjał dla konfliktów społecznych wokół takich rozwiązań, jak genetycznie modyfikowana żywność, budowa masztów telefonii komórkowej czy powracająca w debacie publicznej kwestia budowy elektrowni jądrowej w Polsce. Z tych powodów istotną rolę przy podejmowaniu decyzji dotyczących stosowania nowych technologii odgrywa procedura oceny technologii

Od Czarnobyla do Fukushimy. O społecznej konstrukcji bezpieczeństwa energetyki jądrowej

W 2016 roku mija trzydzieści lat od wybuchu w elektrowni atomowej w Czarnobylu i pięć lat od katastrofy w Fukushimie spowodowanej tsunami i trzęsieniem ziemi. Oba te wydarzenia przypieczętowały obraz energetyki jądrowej jako technologii wysoce ryzykownej, wzbudzającej kontrowersje społeczne i polaryzującej opinię społeczną. Elektrownie atomowe są dziś wręcz symbolem trudnego do przewidzenia i kontrolowania ryzyka technologicznego. Tymczasem w dyskursie prowadzonym przez podmioty i osoby związane z planami budowy pierwszej polskiej elektrowni atomowej dominuje obraz energetyki jądrowej jako bezpiecznego, czystego i taniego źródła energii. Celem artykułu jest przyjrzenie się procesowi konstrukcji tego „dyskursu bezpieczeństwa” z perspektywy koncepcji ram i ramowania dyskursu. Odwołując się do technicznego modelu zarządzania ryzykiem, pokazujemy, w jaki sposób staje się ten model użytecznym narzędziem do neutralizacji znaczenia dotychczasowych katastrof jądrowych, negowania ryzyka, wykluczania społecznych aspektów rozwoju energetyki atomowej i deprecjonowania nietechnicznych sposobów postrzegania ryzyka, prowadząc w konsekwencji do umocnienia technokratycznego modelu podejmowania decyzji.This article analyses the process of constructing the ‘safety discourse’, which is created by persons and institutions representing the Polish Nuclear Energy Programme. To explain the success of presenting nuclear energy as a safe and clean energy source a discourse analysis has been applied. Using the categories of ‘frames’ and ‘framing’ it shows how the image nuclear energy has been framed in the Polish discourse, while, at the same time, excluding risk and uncertainties from the public debate. A key role in this process is played by the technical model or risk management, which offers a set of unquestioned assumptions about the nature of risk and technology (such as the quantitative and scientific character of risk, realism and objective mode of existence). Those (pre)assumptions help to explain and neutralize the meaning of incidents in nuclear power plants, such as those on Three Mile island, Chernobyl and Fukushima. They are also used for justifying the hypothesis about the safety of ionizing radiation, for excluding other than the technical aspects of risk and depreciating the social perception and images of risks related to nuclear energy

Niewidzalne ryzyko. O społecznej konstrukcji bezpieczeństwa

Tekst stanowi preprint artykułu, który ukazał się w j. angielskim jako: Invisible Risk. The Social Construction of Security, Polish Sociological Review nr 1 (161)/2008, s. 39-56.W ramach badań nad ryzykiem powstał szereg prac empirycznych podejmujących temat społecznej konstrukcji ryzyka, niewiele jednak uwagi poświęcono do tej pory drugiej stronie tego procesu: wykluczaniu ryzyka z obszaru społecznej świadomości poprzez jego (celowe lub nie) skrywanie, ignorowanie lub marginalizowanie. W tym tekście, w oparciu o koncepcje ryzyka autorstwa Ulricha Becka, Mary Douglas i Aarona Wildavsky’ego oraz ustalenia nurtu socjologii niewiedzy naukowej (Sociology of Scientific Ignorance), zaproponowana zostanie kategoria „uniewidaczniania ryzyka”, odnosząca się do mechanizmów i procesów funkcjonujących w ramach społecznego definiowania i konstruowania ryzyka. Następnie przedstawione zostaną główne obszary funkcjonowania mechanizmów uniewidaczniania ryzyka w praktyce społecznej oraz zidentyfikowane podstawowe typy tych mechanizmów, występujące na różnych etapach społecznego definiowania ryzyka i prowadzące do konstruowania społecznego poczucia bezpieczeństwa. Niniejszy tekst ma charakter projekcyjny i wskazuje na możliwe ścieżki eksploracji tematu. Jego celem jest przedstawienie projektu nowego pola badawczego, obejmującego obszary uniewidaczniania ryzyka oraz rządzące tym procesem mechanizmy, reguły i strategie działania. Przedstawione zostały mechanizmy zachodzące w obszarach szacowania ryzyka, polityczno-ekonomicznego definiowania ryzyka oraz dyskursu o ryzyku

Drogi ekofilozofii

Artykuł pobrany ze strony www.filo-sofija.pl, na której zamieszczone są również teksty innych pracowników Uniwersytetu Mikołaja KopernikaCelem pracy jest przyjrzenie się projektowi filozofii ekologicznej jako sposobowi myśelenia, wpisującemu się w krytyczny wobec dziedzictwa ośewieceniowego nurt refleksji nad kulturą i porównanie go do powojennych rozważań przedstawicieli teorii krytycznej szkoły frankfurckiej. Chodzi o zastanowienie się nad możliwooecią włączenia propozycji ekofilozofii do nauczania filozofii oraz przyjrzenie się, jakie warunki musiałyby zostać w tym celu spełnione – byłaby to przede wszystkim konieczność dokonania redefinicji nowożytnego sposobu rozumienia nauki. W końcowej części porównuję wnioski teoretyczne płynące z dokonanej analizy z faktycznym rozwojem ekofilozofii jako dyscypliny akademickiej w Polsce. Tekst nie rości sobie pretensji do wyczerpującej analizy myśli ekologicznej – ma być tylko wstępnym przyjrzeniem się charakterowi namysłu uprawianego w tym nurcie

Od przekonywania do współdecydowania : zarządzanie konfliktami wokół ryzyka i technologii

Nowe technologie mogą wywoływać kontrowersje społeczne: po pierwsze, ich rozwój i stosowanie mogą bezpośrednio skutkować oporem społecznym i konfliktami, jak dzieje się na przykład w przypadku biotechnologii, energii atomowej, technologii in vitro, nanotechnologii; po drugie, mogą one wywoływać niepożądane skutki, takie jak zanieczyszczenie środowiska, globalne ocieplenie klimatu, rozpowszechnienie się nowych epidemii (BSE, świńska i ptasia grypa). U źródeł konfliktów społecznych powstających wokół tych problemów – nazywanych tutaj konfliktami technologicznymi – leży postrzeganie przez część społeczeństwa niektórych technologii jako ryzykownych bądź wprost niebezpiecznych, przy jednoczesnym uznawaniu ich przez innych aktorów społecznych za bezpieczne i niegroźne. Celem tego tekstu jest prezentacja i próba oceny wypracowanych w społecznych badaniach nad nauką i technologią strategii zarządzania konfl iktami technologicznymi.New technologies may bring about social controversies in two ways at least. First, their development and implementation may directly result in social protests, as it is the case of biotechnology, nuclear energy, in-vitro, nanotechnologies; second, new technologies may cause unwanted consequences, such as pollution, global climate change, spreading of new epidemics (BSE, swine or bird fl u). At the bottom of social conflicts which arise around those problems – which we call here ‘technological conflicts’ – is the perception of some technologies as risky or dangerous, whereas other social actors consider them safe and harmless. The fact that most of those controversies focus on technological safety requires a specifi c approach to managing this type of confl icts. The goal of this article is to present and assess strategies of technological confl icts’ management, which have been proposed within social studies on science and technology