Jak rozwijać rozumienie społeczne u młodzieży? Wnioski z krótkoterminowego treningu opartego na konwersacji

Adolescence is a developmental period characterized by significant changes and intensified social interactions. The role of parents decreases and the importance of peer groups increases. Peers, especially friends, may deliver instrumental aid and emotional support; they may also promote a sense of security and be a significant source of affection and intimacy. Additionally, peer relations provide a testing ground for exercising many competencies necessary in complex social situations, such as social problem-solving, conflict resolution, and negotiation. The intensified contact with peers may also enhance adolescents’ social understanding skills. Therefore, practicing social understanding skills within a peer group may enhance one’s social functioning in adolescence. For these practical and educational reasons, we aimed to confirm the effectiveness of conversation-based training in these skills and identify what factors potentially support or hinder its effectiveness. Social understanding, the ability to understand oneself and others in various social situations, develops in childhood and adolescence. As this ability impacts satisfactory social functioning in adolescence and develops in a social context, a training process was proposed with the aim of enhancing the development of this ability based on the social-constructivist approach to social understanding. The efficacy of the training to enhance the understanding of one’s own and others’ mental states was verified using a sample of 65 Polish adolescents (mean age: 14.6 years). They participated in nine one-hour sessions and were divided into an experimental group (social understanding, n = 26) and two control groups: attention/perception (n = 17) and film/text literacy (n = 22). Although no direct effect of the theory of mind training was found, the results provided important observations for further work on adolescent social understanding training programs.Adolescencja to okres rozwojowy charakteryzujący się intensyfikacją i znaczącymi zmianami w obszarze kontaktów społecznych. W okresie tym maleje rola rodziców, wzrasta natomiast znaczenie grup rówieśniczych. Rówieśnicy, a zwłaszcza przyjaciele, mogą zapewniać wsparcie instrumentalne i emocjonalne oraz być znaczącym źródłem poczucia bezpieczeństwa, uczuć i intymności. Dodatkowo relacje rówieśnicze stanowią swego rodzaju poligon doświadczalny dla ćwiczenia wielu kompetencji niezbędnych w złożonych sytuacjach społecznych, takich jak radzenie sobie z problemami społecznymi, rozwiązywanie konfliktów czy negocjacje. Większa intensyfikacja kontaktów z rówieśnikami może również zwiększyć zdolność nastolatków w zakresie rozumienia społecznego. Z tego powodu ćwiczenie umiejętności rozumienia społecznego w grupie rówieśniczej może poprawić funkcjonowanie społeczne młodzieży. Mając na uwadze powyższe założenia praktyczne i edukacyjne, podjęto próbę potwierdzenia skuteczności treningu opartego na konwersacji w zakresie rozumienia społecznego z intencją zidentyfikowania czynników potencjalnie wspierających lub zmniejszających tę skuteczność. Rozumienie społeczne, czyli umiejętność rozumienia siebie i innych w różnych sytuacjach społecznych, rozwija się w dzieciństwie i okresie dojrzewania. Ponieważ umiejętność ta wpływa na efektywne funkcjonowanie społeczne nastolatków i rozwija się w kontekście społecznym, zaproponowano trening, którego celem jest stymulowanie rozwoju tej umiejętności w oparciu o społeczno-konstruktywistyczne podejście do rozumienia społecznego. Skuteczność treningu doskonalącego rozumienie własnych i cudzych stanów mentalnych zbadano na próbie polskiej młodzieży (N = 65, średni wiek = 14,6 lat). Adolescenci wzięli udział w dziewięciu półtoragodzinnych sesjach, w podziale na trzy grupy: jedną eksperymentalną (rozumienie społeczne, n = 26) i dwie grupy kontrolne – percepcja–uwaga (n = 17) i literatura–film (n = 22). Pomimo że nie stwierdzono bezpośredniego wpływu treningu teorii umysłu, wyniki dostarczyły ważnych obserwacji do dalszych prac nad treningiem rozumienia społecznego wśród młodzieży

Plasma centrifugation does not influence thrombin-antithrombin and plasmin-antiplasmin levels but determines platelet microparticles count

Introduction: Centrifugation is an essential step for plasma preparation to remove residual elements in plasma, especially platelets and platelet-derived microparticles (PMPs). Our working hypothesis was that centrifugation as a preanalytical step may influence some coagulation parameters. Materials and methods: Healthy young men were recruited (N = 17). For centrifugation, two protocols were applied: (A) the first centrifugation at 2500 x g for 15 min and (B) at 2500 x g for 20 min at room temperature with a light brake. In protocol (A), the second centrifugation was carried out at 2500 x g for 15 min, whereas in protocol (B), the second centrifugation involved a 10 min spin at 13,000 x g. Thrombin-antithrombin (TAT) and plasmin-antiplasmin (PAP) complexes concentrations were determined by enzyme-linked immunosorbent assays. PMPs were stained with CD41 antibody and annexin V, and analyzed by flow cytometry method. Procoagulant activity was assayed by the Calibrated Automated Thrombogram method as a slope of thrombin formation (CAT velocity). Results: Median TAT and PAP concentrations did not differ between the centrifugation protocols. The high speed centrifugation reduced the median (IQR) PMP count in plasma from 1291 (841-1975) to 573 (391-1010) PMP/µL (P = 0.001), and CAT velocity from 2.01 (1.31-2.88) to 0.97 (0.82-1.73) nM/min (P = 0.049). Spearman’s rank correlation analysis showed correlation between TAT and PMPs in the protocol A plasma which was (rho = 0.52, P < 0.050) and between PMPs and CAT for protocol A (rho = 0.74, P < 0.050) and protocol B (rho = 0.78, P < 0.050). Conclusion: Centrifugation protocols do not influence the markers of plasminogen (PAP) and thrombin (TAT) generation but they do affect the PMP count and procoagulant activit

Ocena stężeń OPG, RANKL i markerów obrotu kostnego w surowicy oraz BMD u pacjentek leczonych z powodu osteoporozy pomenopauzalnej ranelinianem strontu i ibandronianem

  Introduction: The aim of this study was to evaluate quantitative changes in OPG and RANKL proteins after treatment with strontium ranelate (SR) and ibandronate in patients with postmenopausal osteoporosis. Material and methods: A total of 89 women with postmenopausal osteoporosis (PO), aged 51-85 years, patients of the Outpatient Clinic of Osteoporosis of the Military Teaching Hospital in Lodz, were enrolled in the study. The patients were randomly assigned to different therapies: ibandronate and (SR). Patients of the control group received only calcium and vitamin D3 supplements. The patients’ visits were repeated after three and six months. Measurements of beta-CTX (C-terminal Telopeptide of type 1 collagen), osteocalcin, RANKL, osteoprotegerin (OPG), alkaline phosphatase concentrations in serum, as well as of total 24-hour calcium and phosphate levels in serum and urine, were carried out in material collected at baseline and after three and six months of therapy. Left hip and lumbar spine densitometry was done twice (at baseline visit and after six months). Results: In all three groups there were no significant differences noted in the concentrations of OPG and RANKL serum protein levels during the study period. Both negative and positive correlations or tendencies of correlations were found between OPG serum concentrations and BMD changes in the SR group. Conclusions: Both ibandronate and SR do not seem to cause any significant changes in OPG and RANKL protein serum levels during the first six months of treatment. OPG may play a role in osteoclast activity suppression in the course of treatment with ibandronate in patients with PO. OPG may play an important role in the mechanism of SR therapy and may be viewed as a potentially valuable parameter for monitoring and predicting the course of treatment with SR in PO. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 174–184)    Wstęp: Celem badania była ocena ilościowych zmian stężeń białek OPG i RANKL po leczeniu ranelinianem strontu (RS) i ibandronianem u pacjentek z osteoporozą pomenopauzalną. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 89 kobiet z osteoporozą pomenopauzalną (OP), w wieku 51–85, będących pacjentkami Poradni Leczenia Osteoporozy Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi. Pacjentki losowo przydzielono do dwóch grup terapeutycznych, otrzymujących RS i ibandronian. Pacjentki z grupy kontrolnej otrzymywały tylko wapń i witaminę D. Chore odbywały wizyty w ośrodku w chwili rozpoczęcia badania, po 3 i 6 miesiącach, w trakcie których oznaczano stężenia: b-CTX (C-terminalny telopeptyd kolagenu typu I), osteokalcyny, osteoprotegeryny, RANKL, fosfatazy alkalicznej w surowicy, a ponadto wapnia oraz fosforanów zarówno w surowicy, jak i w moczu całodobowym. Badanie densytometryczne biodra i odcinka lędźwiowego kręgosłupa przeprowadzano przed włączeniem terapii oraz po 6 miesiącach leczenia. Wyniki: W żadnej z grup nie stwierdzono istotnych statystycznie zmian stężeń OPG i RANKL w surowicy. Jednakże w grupie leczonej SR, zaobserwowano liczne dodatnie i ujemne korelacje oraz trendy statystyczne, pomiędzy stężeniami OPG a zmianami BMD. Wnioski: Zarówno ibandronian, jak i SR wydają się nie powodować istotnych zmian stężeń OPG i RANKL w surowicy, w trakcie pierwszych 6 miesięcy terapii. W hamowaniu aktywności osteoklastów OPG może odgrywać istotną rolę, w trakcie terapii ibandronianem u pacjentek z OP. Może też pełnić ważną funkcję w mechanizmie działania RS i w związku z tym, może być rozpatrywana jako wartościowy parameter w monitorowaniu i przewidywaniu efektów leczenia RS w OP. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 174–184)

Change and consistency of self-esteem in early and middle adolescence in the context of school transition

Self-esteem is continuous and has stable characteristics, but it may also change, e.g., during transitions from one educational level to the next. In a prospective cross-sectional study over a year and a half, 250 Polish early adolescents (N = 109, 54 girls; mean age at T1 = 12.68 years, SD = 0.49) and middle adolescents (N = 141, 107 girls; mean age at T1 = 15.80, SD = 0.44) were tested three times using Harter's Self-Perception Profile for Adolescents, assessing both global self-esteem and self-evaluation in eight domains. The change and consistency of self-esteem were analyzed, at both group and individual levels. At the group level, the following results were found: (1) continuity of self-esteem in five domains (scholastic competence, athletic competence, physical appearance, close friendship, and romantic appeal) and in global self-esteem and discontinuity in only three domains (social acceptance, job competence, and behavioral conduct); (2) significant inter-individual variation in the change not explained by age; and (3) higher self-esteem (in five domains) in early adolescents. At the individual level, the stability in most domains was weak, but was restored over the second year at the new school. The complexity of the developmental change and consistency in self-esteem in adolescence was highlighted, emphasizing the need for analyzing both group and individual change

The role of microparticles in pathomechanisms of diabetic retinopathy : analysis of intercellular communication mechanisms in endothelial aging : case control study in patients with metabolic syndrome, diabetes type 1 and type 2

The project is proposed to explain the role of specific circulating microparticles (MPs) as conveyors in trafficking bio-active molecules in type 1 (T1DM) and type 2 (T2DM) diabetic patients with risk of diabetic retinopathy (DR) and in patients with metabolic syndrome (MS). The possible role of miRNAs as modulators of these processes (in switching on/off mechanism on the molecular level) is proposed. An increased number of MPs with respect to glucose concentrations and levels of proangiogenic factors in vivo (patients’ plasma) is expected. The relationship between age of patents and MP content (cell membrane glycoproteins, phosphatidylserine or miRNA profile) is possible. MPs will be obtained from T1DM (n = 30) T2DM (n = 30), MS (n = 30) and controls (n = 30). Retinopathy in diabetic patients will be assessed by imaging method. Biological profile of MPs will be assessed in vitro by means of flow cytometry, molecular biology methods and cell proliferation assays

FFR not always conclusive… A patient with a hemodynamically insignificant lesion in coronary artery and myocardial infarction

Ocena cząstkowej rezerwy przepływu (FFR) ma duże znaczenie w identyfikacji istotnych hemodynamicznie zwężeń w obrębie tętnic wieńcowych. Jej wynik jest ważnym kryterium w aspekcie dalszego postępowania terapeutycznego. Zwraca się jednak uwagę, że nie powinno ono zależeć jedynie od dodatniego wyniku FFR, zwłaszcza w naczyniach o subkrytycznym charakterze zmian.Assessment of partial flow reserve (FFR) is important in identifying hemodynamically significant coronary artery stenosis. Its result is an important criterion for further treatment. However, it should be noted that therapeutic decisions should not be made based only on the positive result of the FFR, especially in the blood vessels with subcritical lesions

Impaired renal function in hospitalized patients with hypertension and type 2 diabetes

Wstęp. Chorzy z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 stanowią populację o szczególnie wysokim ryzyku sercowo-naczyniowym. Współistnienie tych dwóch chorób sprzyja rozwojowi przewlekłej choroby nerek. Celem pracy jest ocena funkcji nerek u chorych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z uwzględnieniem czynników ryzyka sercowo-naczyniowego oraz chorób współistniejących.Materiał i metody. Przeprowadzono retrospektywną analizę dokumentacji pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 hospitalizowanych w latach 2009–2010 na referencyjnym oddziale kardiologii. W badanej grupie oceniono filtrację kłębuszkową (GFR). Oceniono częstość występowania między innymi migotania przedsionków, choroby niedokrwiennej serca, hiperurykemii i przewlekłej niewydolności serca w grupie chorych z prawidłową i zaburzoną czynnością nerek.Wyniki. Analizie poddano dokumentację 635 pacjentów spełniających kryteria włączenia do badania. U 56,2% (n = 357) spośród chorych z nadciśnieniem i cukrzycą typu 2 stwierdzono GFR poniżej 60 ml/min/1,73 m2. U chorych z upośledzoną funkcją nerek istotnie statystycznie częściej rozpoznawano migotanie przedsionków niż w grupie z prawidłowym przesączaniem kłębuszkowym (142 v. 52 osób; p &lt; 0,0001). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między grupami w zakresie częstości występowania zaburzeń lipidowych, wcześniejszego udaru mózgu lub zawału serca. Istotnie statystycznie częściej w grupie chorych z GFR poniżej 60 ml/min/1,73 m2 obserwowano zaawansowane stadium niewydolności serca (III i IV klasa wg NYHA). Grupa pacjentów ze zmniejszonym przesączaniem kłębuszkowym charakteryzowała się częstszym występowaniem hiperurykemii (p = 0,0001).Wnioski.1) W grupie chorych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 upośledzoną funkcję nerek stwierdzono u 56,2% pacjentów.2) W populacji pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 oraz upośledzoną funkcją nerek częściej występuje migotanie przedsionków niż u osób z prawidłowym GFR.3) U chorych z przesączaniem kłębuszkowym poniżej 60 ml/min/1,73 m2 częściej obserwuje się hiperurykemię niż w grupie z prawidłową filtracją kłębuszkową.4) W populacji z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 u chorych z zaburzoną czynnością nerek częściej niż u pacjentów z prawidłowym przesączaniem kłębuszkowym występują zaawansowane stadia niewydolności serca (III i IV wg NYHA).Introduction. Patients with hypertension and type 2 diabetes are a population characterized by a particularly high cardiovascular risk. Concomitant presence of these two diseases predisposes to the development of chronic kidney disease. The aim of the study was to evaluate renal function in patients with hypertension and type 2 diabetes, taking into account other cardiovascular risk factors and concomitant disease.Material and methods. We performed a retrospective analysis of medical records of patients with hypertension andtype 2 diabetes hospitalized in a referral cardiac unit in 2009–2010. Glomerular filtration rate (GFR) was evaluated inthe study population. We evaluated the rates of atrial fibrillation, ischaemic heart disease, hyperuricaemia, and chronic heart failure in patients with normal and impaired renal function.Results. We analyzed medical records of 635 patients who fulfilled the inclusion criteria. Impaired renal function definedas GFR &lt; 60 mL/min/1.73 m2 was found in 56.2% (n = 357) of patients with hypertension and type 2 diabetes. Atrial fibrillation was significantly more common in patients with impaired renal function compared to those with normal GFR (142 vs. 52 patients; p &lt; 0.0001). No significant differences in the rates of dyslipidaemia, previous stroke or myocardial infarction were found between the two groups. Severe heart failure (NYHA class III and IV) and hyperuricaemia weremore frequent in patients with GFR &lt; 60 mL/min/1.73 m2.Conclusions. 1) Impaired renal function was found in 56.2% of patients with hypertension and type 2 diabetes.2) Among patients with hypertension and type 2 diabetes, atrial fibrillation was more frequent in patients with impaired renal function compared to those with normal GFR.3) Among these patients, hyperuricaemia was seen more frequently in patients with GFR &lt; 60 mL/min/1.73 m2 compared to those with normal GFR.4) In a population with hypertensionand type 2 diabetes, advanced stages of heart failure (NYHA class III and IV) are more frequent in patients with impaired renal function compared to those with normal GFR

Co wyróżnia kobiety z populacji hospitalizowanych chorych z nadciśnieniem tętniczym — obserwacja jednoośrodkowa

Introduction. Hypertension, considered a civilization disease, is a major risk factor for the development of coronaryartery disease and heart failure.Material and methods. We retrospectively analyzed patients with hypertension hospitalized in a referral cardiac unit in 2009–2010. We analyzed clinical data in relation to gender, taking into account concomitant diseases and selected biochemical and echocardiographic parameters.Results. We analyzed data of 1372 men (54.6%) and 1140 women (45.4%). The mean age was 70.8 years (range 33 to 95 years) among women and 66.2 years (range 25 to 94 years) among men. Compared to men, women were more frequently found to have diabetes mellitus (28.6 vs. 22.6%; p = 0.008), paroxysmal atrial fibrillation (14.8% vs. 10.6%; p = 0.0055), hypothyroidism (5% vs. 1.2%; p &lt; 0.0001), stage 3 chronic kidney disease (68.9 vs. 48.8%; p &lt; 0.0001), and preserved left ventricular systolic function (67.5% vs. 53.5%; p = 0.003). Complications of hypertension such as left ventricular hypertrophy (34.3 vs. 28.8%; p = 0.03), previous myocardial infarction (11.2% vs. 7%; p = 0.0007), severe left ventricular systolic dysfunction (18.2% vs. 10.3%; p &lt; 0.0001), and hyperuricaemia (54.3 vs. 44.3%; p = 0.0022) were more frequently seen in men. Hospitalized hypertensive men remained for a longer time in stages 1 and 2 of chronic kidney disease (stage 1: 4.8% vs. 0.4%, p = 0.047; stage 2: 42.6% vs. 22.6%, p = 0.072).Conclusions. Sex hormones have a protective effect of the cardiovascular system in women. With age and a decline in sex gland function, the rate of hypertension increases in women. Our study showed gender-related differences in the clinical profile of hospitalized hypertensive patients.Wstęp. Nadciśnienie tętnicze, uznane za chorobę cywilizacyjną, jest jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej oraz niewydolności serca.Materiały i metody. Analizą retrospektywną objęto pacjentów z nadciśnieniem tętniczym hospitalizowanych w referencyjnymośrodku kardiologicznym w latach 2009–2010. Analizowano dane kliniczne chorych zależnie od płci z uwzględnieniem chorób współistniejących oraz wybranych parametrów biochemicznych i echokardiograficznych.Wyniki. W badanej grupie kobiety stanowiły 45,4%, a mężczyźni — 54,6%. Średnia wieku w grupie kobiet wynosiła 70,8 roku (zakres 33–95 lat), zaś w grupie mężczyzn — 66,2 roku (zakres 25–94 lat). W grupie kobiet częściej niż w grupie mężczyzn występowały: cukrzyca typu 2 (28,6% v. 22,6%; p = 0,008), napadowe migotanie przedsionków (14,8%v. 10,6%; p = 0,0055), niedoczynność tarczycy (5% v. 1,2%; p &lt; 0,0001), przewlekła choroba nerek w 3. stadium (68,9% v. 48,4%; p &lt; 0,0001), zachowana funkcja skurczowa lewej komory (67,5% v. 53,5%; p = 0,003). U hospitalizowanych mężczyzn częściej współistniały powikłania nadciśnienia tętniczego, takie jak przerost mięśnia lewej komory (34,3% v.28,8%; p = 0,03), przebyty zawał serca (11,2% v. 7%; p = 0,0007), ciężka dysfunkcja skurczowa lewej komory (18,2%v. 10,3%; p &lt; 0,0001), hiperurykemia (54,3% v. 44,3%; p = 0,0022). Funkcja nerek u hospitalizowanych mężczyzn z nadciśnieniem tętniczym dłużej pozostawała w 1. i 2. stadium przewlekłej choroby nerek (4,8% v. 0,4%; p = 0,047 oraz 42,6% v. 22,6%; p = 0,072).Wnioski: Kobiety podlegają wpływowi hormonów płciowych, który działa ochronnie na układ sercowo-naczyniowy. Wraz z wiekiem i utratą czynności gruczołów płciowych częstość występowania między innymi nadciśnienia tętniczego zwiększa się w populacji kobiet. W prezentowanej pracy wykazano różnice w profilu hospitalizowanych chorych z nadciśnieniem tętniczym, zależnie od płci

Blood pressure load in adults with treated hypertension

Wstęp i cel: Celem pracy była ocena ładunku ciśnienia tętniczego w populacji dorosłych chorych z leczonym nadciśnieniem tętniczym (HTN).Metody: Grupa badana składała się ze 137 dorosłych chorych, w tym 75 (54,7%) mężczyzn (M) i 62 (45,3%) kobiet (K), z leczonym HTN. Mediana wieku grupy badanej wyniosła 52 lata, odpowiednio 47 i 56 lat dla mężczyzn i kobiet. Średni wskaźnik masy ciała (BMI) wynosił 27 ± 4 kg/m2, a mediana czasu leczenia — 3 lata. Kryteriami włączenia do badania były: wiek ≥ 18. rż. i HTN w trakcie farmakoterapii hipotensyjnej, rozpoznane za pomocą gabinetowych pomiarów ciśnienia. Kryteriami wykluczenia z badania były: ciąża i czynniki utrudniające pomiar ciśnienia tętniczego metodą oscylometryczną (zaburzenia rytmu i przewodzenia: migotanie przedsionków, bloki przewodzenia przedsionkowo-komorowego, liczne dodatkowe pobudzenia nadkomorowe i komorowe, obwody ramienia uniemożliwiające zastosowanie standardowego mankietu ciśnieniomierza). Chorych podzielono na podgrupy w zależności od płci, wieku, BMI i czasu leczenia. W zakresie wieku wyróżniono trzy grupy: grupa 1 (chorzy do ukończonego 40. rż.; łącznie 29 osób, w tym 23 M i 6 K), grupa 2 (chorzy w wieku 41–65 lat; łącznie 86 osób, rozkład płci 50%/50%) oraz grupa 3 (chorzy &gt; 65. rż.; 22 osoby, w tym 9 M i 13 K). W zakresie BMI wyróżniono trzy grupy: grupa 1 (chorzy z BMI do 24,9 kg/2; łącznie 40 osób, w tym 16 M i 24 K), grupa 2 (chorzyz BMI 25,0–29,9 kg/2; łącznie 70 osób, w tym 45 M i 25 K), grupa 3 (chorzy z BMI ≥ 30,0 kg/m2; łącznie 27 osób, w tym 14 M i 13 K). W zakresie czasu leczenia HTN podzielono chorych na trzy grupy: grupa 1 (HTN leczone nie dłużej niż 12 miesięcy; łącznie 43 chorych, w tym 29 M i 14 K), grupa 2 (chorzy z HTN leczonym nie krócej niż 13 miesięcy, lecz nie dłużejniż 10 lat; łącznie 60 osób, w tym 28 M i 32 K) i grupa 3 (czas leczenia &gt; 10 lat; łącznie 34 chorych, w tym 18 M i 16 K). U wszystkich pacjentów wykonano zapis ciśnienia metodą ambulatoryjnego monitorowania ciśnienia tętniczego. Uzyskano wartości dobowego, dziennego oraz nocnego ładunku skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego. Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu pakietu SPSS 15.0.Wyniki: Mężczyźni byli istotnie młodsi od kobiet (48,2 vs. 55,5 roku, p &lt; 0,02). Średni BMI u mężczyzn był istotnie wyższy niż u kobiet (28 vs. 26 kg/m2, p &lt; 0,044). Nie stwierdzono różnic w średnich wartościach ładunku ciśnienia tętniczego w zależności od płci, BMI i czasu leczenia (p = NS). Wartości dobowego i dziennego ładunku rozkurczowego ciśnienia tętniczego były wyższe u chorych w wieku 41–65 lat niż u chorych &gt; 65. rż. (odpowiednio 32,4 vs. 20,8%, p &lt; 0,04 i 29,6 vs. 17,5%, p &lt; 0,03). Stwierdzono ujemną korelację między średnią wartością dziennego ładunku rozkurczowego ciśnienia tętniczegoa wiekiem (r = –0,19; p &lt; 0,026) oraz dodatnią korelację między średnią wartością nocnego ładunku skurczowego ciśnienia tętniczego a wiekiem (r = 0,24; p &lt; 0,005).Wnioski: Ładunek ciśnienia tętniczego nie jest zależny od płci, BMI i czasu leczenia nadciśnienia tętniczego. Ładunek rozkurczowego ciśnienia tętniczego może być zależny od wieku. Chorzy w wieku średnim charakteryzują się wyższymi wartościami dobowego i dziennego ładunku rozkurczowego ciśnienia tętniczego w stosunku do pacjentów w wieku starszym. Background and aim: To assess blood pressure (BP) load in a population of treated hypertensive patients.Methods: The study group consisted of 137 hypertensive adults, including 75 (54.75%) men and 62 (45.25%) women, with either formerly or newly diagnosed hypertension based on office BP measurements. The median age in the whole study group was 52 years (47 and 56 years among men and women, respectively). The mean body mass index (BMI) was 27 ± 4 kg/m2, and median duration of hypertension was 3 years. We divided the study group into subgroups depending on age, gender, BMI, and duration of hypertension. All patients underwent single 24-h ambulatory BP monitoring. We calculated 24-h, daytime and nighttime BP loads separately for systolic and diastolic BP. Statistical analysis was carried out using the SPSS 15.0 environment.Results: Men were significantly younger than women (48.17 vs. 55.48 years, p &lt; 0.02). Mean BMI was higher in men than women (28 vs. 26 kg/m2, p &lt; 0.044). There were no differences in the mean values of BP load depending on gender, BMI and, duration of hypertension (p = NS). Twenty-four hour and daytime diastolic BP load was higher in patients aged 41–65 yearsthan in patients above 65 years (32.4 vs. 20.8%, p &lt; 0.04; and 29.6 vs. 17.5%, p &lt; 0.03). A negative correlation was found between daytime diastolic BP load and age (r = –0.19, p &lt; 0.026) and a positive correlation was found between night timesystolic BP load and age (r = 0.24, p &lt; 0.005).Conclusions: There was no relationship between BP load and gender, BMI, and duration of hypertension. Diastolic BP load was age-related. Middle-aged patients were characterised by significantly higher values of 24-h and daytime diastolic BP load than the elderly patients.