Patterns of variability of retinol levels in a harbour porpoise population from an unpolluted environment

Organochlorine compounds (OC) are known to induce vitamin A (retinoids) deficiency in mammals, which may be associated with impairment of immunocompetence, reproduction and growth. This makes retinoids a potentially useful biomarker of organochlorine impact on marine mammals. However, use of retinoids as a biomarker requires knowledge about its intrapopulation patterns of variation in natural conditions, information which is not currently available. We investigated these patterns in a cetacean population living in an unpolluted environment. 100 harbour porpoises Phocoena phocoena from West Greenland were sampled during the 1995 hunting season. Sex, age, morphometrics, nutritive condition, and retinol (following saponification) and OC levels in blubber were determined for each individual. OC levels found were extremely low and therefore considered unlikely to affect the population adversely: mean blubber concentrations, expressed on an extractable basis, were 2.04 (SD = 1.1) ppm for PCBs and 2.76 (SD = 1.66) ppm for tDDT. The mean blubber retinol concentration for the overall population was 59.66 (SD = 45.26) mu g g(-1). Taking into account the high contribution of blubber to body mass, blubber constitutes a significant body site for retinoid deposition in harbour porpoises. Retinol concentrations did not differ significantly between geographical regions or sexes, but they did correlate significantly (p <0.001) with age. Body condition, measured by determining the lipid content of the blubber, did not have a significant effect on retinol levels but the individuals examined were considered to be in an overall good nutritive condition. It is concluded that measurement of retinol concentrations in blubber samples is feasible and has a potential for use as a biomarker of organochlorine exposure in cetaceans. However, in order to do so, biological information, particularly age, is critical for the correct assessment of physiological impac

An inventory of the Entrustable Professional Activities to link CanMEDS competencies in the medical practice of urology

No summary availabl

The physician assistant in the Netherlands

No summary availabl

Het climacterium

Geen samenvatting beschikbaa

The Physician Assistant, een nieuwe masteropleiding binnen het medisch domein van de gezondheidszorg in Nederland.

In de gezondheidszorg wint de Physician Assistant terrein. Hiervoor vindt een structurele herverdeling van taken plaats. Het ontstaan van de functie ligt in Amerika. Uitdagingen en dilemma's in dit artikel

The Physician Assistant, een nieuwe masteropleiding binnen het medisch domein van de gezondheidszorg in Nederland.

In de gezondheidszorg wint de Physician Assistant terrein. Hiervoor vindt een structurele herverdeling van taken plaats. Het ontstaan van de functie ligt in Amerika. Uitdagingen en dilemma's in dit artikel

Toepassing van het concept EPA als verbinding tussen professionele activiteiten en CanMEDS competentie gebieden

Inleiding: In dit pilotonderzoek zijn voor het specialisme Urologie de zogenaamde Entrustable Professional Aclivities (EPA's) geïdentificeerd van de Physician Assistant (PA). Ook zijn aan de hand van het CanMEDS (Canadian Medical Education Directions for Specialists, 2005) framework de kerncompetenties geanalyseerd. Methode: Urologen en PA's Urologie zijn met behulp van een semi-gestructureerde vragenlijst geinterviewd. De verzamelde data en uitkomsten van deze interviews zijn uitgewerkt tot een tweedimensonale matrix van EPA's en CanMEDS competenties. Deze matrix is vervolgens door vijf experts geanalyseerd op volledigheid van de EPA's en op toepassing van de competentiegebieden van het CanMEDS framework. De antwoorden op de in de interviews gestelde open vragen over de items supervisie en vertrouwen bij het delegeren van EPA's zijn geanalyseerd volgens de Grounded Theory benadering. Resultaten: In dit pilotonderzoek zijn 47 EPA's urologie gedetermineerd. De tweedimensionale matrix objectiveert de EPA's en de aan het CanMEDS framework gerelateerde kerncompetenties. Het leren uitvoeren van de EPA's door de PA vereist supervisie en vertrouwen van de uroloog. EPA's aanleren gaat volgens de opeenvolgende stappen: kennis uitvragen, demonstreren, uitvoeren onder begeleiding, tot hel uiteindelijk zelfstandig uitvoeren van de activiteiten. Bij het aanleren van een EPA dient de uroloog aanwezig te zijn ter observatie, bijsturing en beoordeling. Het opbouwen van wederzijds vertrouwen tussen uroloog en PA heeft tijd nodig en blijft een subjectief aspect. Naast een optimale communicatie is het aangeven van grenzen belangrijk. Conclusie en beschouwing: Het pilotonderzoek levert een empirisch gefundeerd model voor de samenhang tussen EPA's en CanMEDS competenties. Het resultaat is bruikbaar voor scholing van de PA Urologie; nader onderzoek is noodzakelijk