Filter size not the anticoagulation method is the decisive factor in continuous renal replacement therapy circuit survival

Background/Aim: As continuous renal replacement therapy (CRRT) has emerged as a standard therapy in pediatric intensive care units (PICU), many related issues that may have an impact on circuit survival have gained in importance. Objective of the study was an evaluation of factors associated with circuit survival, including anticoagulation (ACG). Methods: Retrospective study that included 40 patients, who in total received 7636 hours of CRRT during 150 sessions (84 filters, 4260 hours with heparin anticoagulation (Hep-ACG); 66 filters, 3376 hours with regional citrate anticoagulation (RCA)). Results: The Kaplan-Meier analysis of the total circuit survival time depending on the type of ACG did not demonstrate a significant difference between Hep-ACG and RCA. The percentage of clotted filters was significantly higher in case of smaller filters (HF20: 58.8%; ST60: 29.5%; ST100: 15.8%), and their lifetime was significantly lower regardless of ACG (the mean and median lifetime for HF20: 38.7/27.0 h; for ST60: 54.1/72.0 h., for ST100: 62.1/72.0 h, respectively). Conclusions: Irrespectively of filter size, filter clotting occurs within the first 24 hours after the initiation of CRRT. Most commonly, clotting affects small filters, and their lifetime is significantly shorter as compared to larger filters regardless of the type of the ACG

Mild therapeutic hypothermia for patients with acute coronary syndrome and cardiac arrest treated with percutaneous coronary intervention (UNICORN). The design and rationale for the prospective, observational, multicenter study

Introduction. Cardiac arrest constitutes the most frequent reason for sudden death in developed countries. Out-of-hospital cardiac arrest (OHCA) survivors are at high risk of death or neurologic deficits. The existing data regarding effectiveness and safety of mild therapeutic hypothermia (MTH) for treatment of OHCA survivors are inconsistent and ambiguous. Moreover, a uniform protocol of treatment by means of MTH is lacking. Methods. The UNICORN study is a phase IV, prospective, international, multi-centre, observational study designed to assess the effectiveness of MTH in patients after OHCA with shockable rhythm presenting with acute coronary syndrome (ACS). The trial is expected to include up to 500 patients. Depending on the availability of MTH in each study centre, besides the routine treatment of ACS in OHCA survivors, patients will either undergo MTH according to a uniform protocol or will not undergo MTH (250 patients per group). The primary end-point of the study is all cause mortality at 180 days after enrolment. Secondary end-points include: neurological outcome at discharge, stent thrombosis at 30 days, bleeding according to the BARC criteria, infectious complications at 180 days, and rhythm and conduction disorders at 180 days. Ethics and dissemination. The study received approval from the Local Ethics Committee to conduct the study (Komisja Bioetyczna Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu przy Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy; study approval reference number KB 615/2015). The study results will be disseminated through conference presentations and publications in peer-reviewed journals. Trial registration. ClinicalTrials.gov identifier: NCT02611934 (18 November 2015).

Impact of mild therapeutic hypothermia on bioavailability of ticagrelor in patients with acute myocardial infarction after out-of-hospital cardiac arrest

Background: Out-of-hospital cardiac arrest (OHCA) frequently occurs in the early phase of acute myocardial infarction (MI). Survivors require percutaneous coronary intervention (PCI) with concomitantdual antiplatelet therapy. Target temperature management, including mild therapeutic hypothermia (MTH), should be applied in comatose patients after resuscitation. However, an increased risk of stent thrombosis in patients undergoing hypothermia is observed. The aim of this study was to assess the impact of MTH on pharmacokinetics of ticagrelor in cardiac arrest survivors with MI treated with MTH and PCI.Methods: In a prospective, observational, single-center study pharmacokinetics of ticagrelor were evaluated in 41 MI patients, including 11 patients after OHCA undergoing MTH (MTH group) and 30 MI patients without OHCA and MTH (no-MTH group). Blood samples were drawn before administration of a 180 mg ticagrelor loading dose, and 30 min, 1, 2, 4, 6, 12, and 24 h after the loading dose.Results: In patients treated with MTH total exposure to ticagrelor during the first 12 h after the loading dose and maximal plasma concentration of ticagrelor were significantly lower than in the no-MTH group (AUC(0–12): 3403 ± 2879 vs. 8746 ± 5596 ng·h/mL, difference: 61%, p = 0.01; Cmax: 475 ± 353 vs. 1568 ± 784 ng/mL, p = 0.0002). Time to achieve maximal ticagrelor plasma concentration was also delayed in the MTH group (tmax for ticagrelor: 12 [6–24] vs. 4 [2–12] h, p = 0.01).Conclusions: Bioavailability of ticagrelor was substantially decreased and delayed in MI patients treated with MTH after OHCA. Trial registration: ClinicalTrials.gov Identifier: NCT0261193

Oral NAloxone to overcome the moRphine effect in acute COronary syndrome patients treated with TICagrelor — NARCOTIC trial

Background: Numerous worldwide clinical trials have proven the indisputably negative influence of morphine on the pharmacokinetics and pharmacodynamics of P2Y12 receptor inhibitors in patients presenting with acute coronary syndromes. The aim of this trial was to evaluate whether oral co-administration of an anti-opioid agent, naloxone, can be considered a successful approach to overcome ‘the morphine effect’. Methods: Consecutive unstable angina patients receiving ticagrelor and morphine with or without orally administered naloxone underwent assessment of platelet reactivity using Multiplate analyzer as well as evaluation of the pharmacokinetic profile of ticagrelor and its active metabolite, AR-C124910XX, at nine pre-defined time points within the first 6 hours following oral intake of the ticagrelor loading dose. Results: The trial shows no significant differences regarding the pharmacokinetics of ticagrelor between both study arms throughout the study period. AR-C124910XX plasma concentration was significantly higher 120 min after the ticagrelor loading dose administration (p = 0.0417). However, the evaluation of pharmacodynamics did not show any statistically significant differences between the study arms. Conclusions: To conclude, this trial shows that naloxone co-administration in ticagrelor-treated acute coronary syndrome patients on concomitant treatment with morphine shows no definite superiority in terms of ticagrelor pharmacokinetic and pharmacodynamic profile

Does morphine administration affect ticagrelor conversion to its active metabolite in patients with acute myocardial infarction? A sub-analysis of the randomized, double-blind, placebo- -controlled IMPRESSION trial

Background. Therapy with aspirin and one of the platelet P2Y12 receptor inhibitors, preferably ticagrelor or prasugrel, is the mainstay of acute myocardial infarction (AMI) treatment. Morphine is the most commonly used analgesic in AMI patients. The IMPRESSION study was the first randomized trial to confirm that morphine use in this clinical setting leads to a delayed and attenuated exposure to ticagrelor and its active metabolite (AR-C124910XX). The mechanism underlying this drug-drug interaction remains hypothetical. Material and methods. A post hoc sub-analysis of the IMPRESSION study, a phase IV, single center, randomized, double-blind, placebo-controlled trial, was performed to examine whether morphine administration interferes with the proportion of AR-C124910XX produced from ticagrelor in AMI patients. Pharmacokinetic results of all subjects pretreated with placebo (n = 35) and morphine (n = 35) were analyzed. The ratio of total exposure to AR-C124910XX to total exposure to ticagrelor for 12 h was used to illustrate the rate of ticagrelor metabolism. Total exposure to investigated compounds was measured as the area under the plasma concentration-time curve (AUC). Results. The ratios of AUC(0–12) for AR-C124910XX to AUC(0–12) for ticagrelor were comparable between morphine and placebo pretreated patients (20.9 [13.9–34.6] v. 24.7 [18.1–29.6] %; p = 0.58). Importantly, visual inspection of the relationship between AUC(0–12) for AR-C124910XX and AUC(0–12) for ticagrelor revealed that regression lines for the morphine and placebo groups were located closely to each other, with a tendency for superimposing. Additionally, we observed similar values of slope coefficients for both study arms in the linear regression equations illustrating the relationship between AUC(0–12) for AR-C124910XX and AUC(0–12) for ticagrelor (0.19 [± 0.03] v. 0.21 [± 0.04]; p for the statistical significance of both slope coefficients < 0.0001). Conclusions. In the IMPRESSION study, conversion of ticagrelor to AR-C124910XX in AMI patients was not affected by morphine administration

Relationship between neurological and cerebellar soft signs, and implicit motor learning in schizophrenia and bipolar disorder

Background: Schizophrenia (SZ) and bipolar disorder (BD) patients share deficits in motor functions in the form of neurological (NSS) and cerebellar soft signs (CSS), and implicit motor learning disturbances. Here, we use cluster analysis method to assess (1) the relationship between those abnormalities in SZ and BD and (2) the differences between those groups. Methods: 33 SZ patients, 33 BD patients as well as 31 healthy controls (HC) took part in the study. We assessed CSS with the International Cooperative Ataxia Rating Scale (ICARS) and NSS with the Neurological Evaluation Scale (NES). Implicit motor learning was evaluated with the Serial Reaction Time Task (SRTT). Participants were divided into clusters (Ward's method) based on the mean response time and mean error rate in SRTT. The difference in ICARS and NES scores, and SRTT variables between clusters were evaluated. We have measured associations between SRTT parameters and both ICARS and NES total scores and subscores. Results: Cluster analysis based on the SRTT parameters allowed to extract three clusters. Those were characterized by the increasing disruption of motor functioning (psychomotor retardation, the severity of NSS and CSS) regardless of the diagnosis. Cluster 1 covered almost all of HC and was characterized by faster reaction times and small number of errors. BD and SZ patients represented in cluster 1, although fully functional in performing the SRTT, showed higher rates of NSS and CSS. Patients with BD and SZ were set apart in clusters 2 and 3 in a similar proportion. Cluster 2 presented significantly slower reaction times but with the comparable number of errors to cluster 1. Cluster 3 consisted of participants with normal or decreased reaction time and significantly increased number of errors. None of the clusters were predominantly composed of the patients representing one psychiatric diagnosis. Conclusions: To our best knowledge, we are presenting the first data indicating the relationship between implicit motor learning and NSS and CSS in SZ and BD patients' groups. Lack of clusters predominantly represented by patients with the diagnosis of SZ or BD may refer to the model of schizophrenia-bipolar disorder boundary, pointing out the similarities between those two disorders

Ład przestrzenny w województwie kujawsko-pomorskim. Diagnoza z założeniami programu jego kształtowania

Ład przestrzenny jest głównym celem polityki przestrzennej wszystkich szczebli planowania i zarządzania rozwojem. Jest to stan uporządkowania przestrzeni, który uwzględnia uwarunkowania przyrodnicze, społeczne i ekonomiczne zrównoważonego rozwoju. Ponieważ ład jest warunkowany kulturowo, jego kryteria zależą od systemu aksjologicznego i kondycji moralnej społeczeństwa. Ład jest subiektywny i zmienny w czasie, także z powodu dynamiki zmian w środowisku życia człowieka. Jest on przestrzenny jest obrazem sposobu organizacji życia społecznego (ładu społecznego). Celem opracowania jest wskazanie obszarów ładu i nieładu przestrzennego w województwie kujawsko-pomorskim (także przykładów), zaproponowanie zasad jego kształtowania i rekomendacji dla samorządów w zakresie polityki przestrzennej, ukierunkowanych na ład w przestrzeni. Praca ma także wskazać sposoby działań, umożliwiających kształtowanie postaw i świadomości społecznej w kwestii ładu. System kształtowania przestrzeni w Polsce opiera się na przepisach ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym [1] oraz na regulacjach rozproszonych w kilkudziesięciu innych ustawach. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej odbywa się na szczeblu samorządu gminnego, poziomie powiatu, województwa i kraju. Istniejące w Polsce prawo kształtowania przestrzeni jest wadliwe i wymaga pilnej zmiany. Przygotowywany Kodeks urbanistyczno-budowlany ma unormować kwestie formowania przestrzeni i ładu. Metoda badania stopnia uporządkowania przestrzeni zależy od rodzaju układu odniesienia przestrzennego. W skali miejsca bada się ład w aspekcie fizjonomicznym (estetycznym, wizualnym, architektonicznym, np. budynku, gospodarstwa, miejsca, ulicy, osiedla), natomiast w wymiarze lokalnym (okolicy, wsi, obrębu, miasteczka, miasta, zespołu miejskiego, gminy, powiatu) analizuje się aspekt morfologiczny ładu (strukturalny, lokalny, urbanistyczny, krajobrazowy). Na poziomie regionu (województwa, kraju) badaniu podlega ład w ujęciu funkcjonalnym (planistycznym, regionalnym, społeczno-ekonomicznym). Kryteria identyfikacji oraz oceny ładu przestrzennego to zestaw miar, które są pochodnymi subiektywnych metod i narzędzi analizy: dokumentacyjnych (analiza planów, porównanie stanu faktycznego z planami oraz innymi dokumentami), statystycznych (zestawianie danych statystycznych, np. metoda wskaźnikowa), percepcyjnych (obserwacji, porównanie stanu faktycznego ze wzorcami mentalnymi i wyobrażeniami o przestrzeni), lub mieszanych (porównanie stanu faktycznego z dokumentami, statystyką i wyobrażeniami). Generalną zasadą wyznaczania kryteriów ładu/nieładu przestrzennego w skali lokalnej powinno być badanie zgodności położenia, formy i funkcji analizowanego obiektu, zbioru, struktury, obszaru lub innego elementu przestrzeni z warunkami (predyspozycjami) przestrzeni, sąsiedztwem (zagospodarowaniem w otoczeniu) i planem (przypisaną rolą). Omawiając przyczyny dewastacji przestrzeni i nieładu należy poczynić rozróżnienie pomiędzy źródłami ładu/nieładu, a przyczynami, symptomami i skutkami nieładu. Źródłami ładu przestrzennego są: prawo stanowione, polityka przestrzenna oraz inwestycyjna samorządów, świadomość społeczna i postawy mieszkańców, a także praktyki inwestorów. Zaburzenia tych źródeł wywołują nieład. Symptomy nieładu przestrzennego są dostrzegalne i odczuwalne przez użytkowników przestrzeni, natomiast skutki społeczne i ekonomiczne są bardzo poważne i trudniejsze do identyfikacji oraz oszacowania. Przyczyny nieładu przestrzeni mają charakter ogólnopolski – najważniejsze z nich to: ułomne i niespójne prawo, brak rządowej polityki przestrzennej, brak hierarchiczności planowania, odrębność planowania przestrzennego i społeczno-gospodarczego oraz utrwalone przekonanie o równoznaczności prawa własności z prawem do zabudowy. Problemy przestrzenne w województwie kujawsko-pomorskim mają zróżnicowany charakter. Są to problemy estetyczne, strukturalne i funkcjonalne. Występują one łącznie lub samodzielnie na obszarze całego województwa, ze szczególnym natężeniem wokół większych miast i na styku różnych funkcji (sposobów użytkowania przestrzeni). Najpoważniejsze z nich to: rozpraszanie zabudowy, nieład architektoniczno-urbanistyczny, deformowanie przestrzeni przez inwestycje górnicze i energetyczne (kopalnie surowców mineralnych i farmy wiatrowe), lokalizowanie inwestycji uciążliwych (np. przemysłu rolniczego) w pobliżu osad ludzkich, niespójność relacji obszarów posiadających potencjał rozwoju, słabe powiązania między miejscami zamieszkania i pracy, produkcji i konsumpcji, itp. Inwestycje w odnawialne źródła energii przy zachowaniu zasad ładu przestrzennego nie muszą wywoływać negatywnych skutków dla krajobrazu. Przykłady zarówno dobrych i niekorzystnych dla ładu przestrzennego praktyk na ternie województwa można mnożyć. Identyfikacja problemów i konfliktów przestrzennych w województwie kujawsko-pomorskim pozwoliła wskazać na przyczyny prawne jako główne źródło nieładu przestrzennego. Skutkiem złego prawa jest dewastacja przestrzeni w aspekcie urbanistycznym i funkcjonalnym. Obszary ładu przestrzennego nie mają charakteru ciągłego. Tworzą je przede wszystkim tereny objęte ochroną prawną: parki narodowe i krajobrazowe, następnie kompleksy leśne, historyczne centra średniowiecznych miast lokacyjnych oraz tereny zaprojektowane i zrealizowane według przyjętego planu. Współcześnie istnieją już metody i narzędzia kształtowania ładu w przestrzeni. Nowoczesne metody projektowania i realizacji budynków oraz zespołów urbanistycznych pozwalają unikać tworzenia obiektów i obszarów zabudowy niespójnych z otoczeniem. W ramach projektu zrealizowano badanie socjologiczne opinii oraz postaw mieszkańców województwa względem ładu przestrzennego, obejmujące cztery studia przypadków: 1) duże miasto – Toruń (ład przestrzenny z perspektywy obywatelskiej); 2) małe miasto – Golub-Dobrzyń (ład z perspektywy kulturowej); 3) gmina podmiejska – Lubicz (ład przestrzenny z perspektywy instytucjonalnej) i 4) gmina rolnicza – Kęsowo (ład z perspektywy funkcjonalnej). Ponadto przeanalizowano związki ładu przestrzennego z ładem społecznym. Główne wnioski z badania: skuteczna i racjonalna polityka przestrzenna powinna być tworzona przy udziale mieszkańców i z uwzględnieniem interesów inwestorów; podstawowym problemem społecznym w zakresie ładu jest słabo ukształtowana tożsamość lokalna mieszkańców i wynikający z niej brak zainteresowania jakością przestrzeni życia; konieczne są nowe metody uczestnictwa społeczności lokalnej w rozwoju przestrzennym oraz edukacja estetyczna; na obszarze województwa dominują: niska aktywność społeczna, niski poziom zainteresowania sprawami lokalnymi, powszechne niezrozumienie sensu dbania o ład przestrzenny, zwłaszcza w formie rygorów prawnych. Dalszy przebieg procesów kształtowania przestrzeni w województwie kujawsko-pomorskim jest uzależniony od zmian prawa, przede wszystkim od wprowadzenia Kodeksu urbanistyczno-budowlanego. W wyniku reformy prawa negatywne procesy przestrzenne mogą zostać wyhamowane, a niekorzystne zjawiska ograniczone. Brak reakcji ustawodawcy spowoduje pogłębianie się procesów chaotycznej suburbanizacji i niekontrolowanego rozpraszania zabudowy, niszczenia krajobrazu i dewastacji środowiska przyrodniczego. Założenia polityki kształtowania ładu przestrzennego muszą uwzględniać zarówno istniejące uwarunkowania przyrodnicze, społeczne i gospodarcze, jak i możliwości działania samorządu województwa. Wymogi ochrony przestrzeni to zestaw warunków, które muszą być spełniane przez politykę przestrzenną. Obejmują wskazania planistyczne, społeczne i ekonomiczne. Wśród wymogów ochrony przestrzeni do uwzględnienia w planie zagospodarowania przestrzennego województwa znajdują się: postulat wprowadzenia kryteriów ekonomicznych do planowania przestrzennego i monitorowanie procesów przestrzennych. Kujawsko-pomorski program kształtowania ładu przestrzennego powinien stanowić dla samorządu wojewódzkiego i władz lokalnych punkt odniesienia dla polityki przestrzennej i działań kształtujących przestrzeń. Jego konkretyzacją powinien być plan działań w zakresie kształtowania ładu przestrzennego w województwie. Obydwa dokumenty powinny być skoordynowane ze strategią rozwoju i planem zagospodarowania województwa. Regionalne zasady i standardy kształtowania ładu przestrzennego obejmują wskazania, które powinny być uwzględniane w działaniach planistycznych, projektowych oraz inwestycyjnych w województwie, realizowanych na zlecenie lub współfinansowane przez Województwo. Zasady te nie odbiegają znacząco od ogólnie przyjętych reguł planowania i zagospodarowania przestrzennego. Między innymi powinny one uwzględniać podstawy rozwoju zrównoważonego. Rekomendacje w zakresie kształtowania ładu przestrzennego zostały sformułowane dla jednostek samorządu terytorialnego, administracji budowlanej, ustawodawcy, instytucji i organizacji zajmujących się problematyką mającą wpływ na kształtowanie ładu przestrzennego, oraz dla uczestników konkursów architektoniczno-urbanistycznych. Wśród propozycji przedsięwzięć oddziałujących na postawy i zachowania społeczeństwa znalazła się koncepcja miejsca „Przestrzenie kultury” jako przykład możliwych rozwiązań edukacyjno-kulturowych ukierunkowanych na kształtowanie świadomości społecznej. Inną propozycją jest warstwa „Ład przestrzenny” w geoportalu województwa, zarządzanym przez Infostradę Kujaw i Pomorza, jako narzędzie partycypacji społecznej, wspomagające kształtowanie ładu przestrzennego. Ponadto województwo powinno podjąć działania edukacyjne i kulturotwórcze w celu kształtowania świadomości mieszkańców i urzędników, działając regionalnie i włączając się w projekty ogólnopolskie. W dalszej części opracowania przedstawiono propozycje zmian regulacji prawnych kształtujących ład przestrzenny, z których duża część jest zbieżna z dezyderatami zawartymi w projekcie Kodeksu urbanistyczno-budowlanego. W pracy odnotowano najważniejsze założenia projektowanego systemu kształtowania przestrzeni, jakim jest Kodeks urbanistyczny. Określono także kryteria oceny planowania i realizacji inwestycji, mających wpływ na stan przestrzeni, wspieranych środkami Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego 2014-2020. W części końcowej pracy sformułowano – na podstawie doświadczeń zebranych w rezultacie przeprowadzonych analiz – propozycje monitoringu ładu przestrzennego. Monitoring zagospodarowania i ładu przestrzennego powinien być prowadzony na wszystkich szczeblach planowania. W skali województwa powinien opierać się na dostępnych bazach danych, przede wszystkim na: BDOT10k, BDL GUS, mapie sozologicznej, danych gminnych oraz PZPW i SRW. Analizy przestrzenne powinny mieć charakter topologiczny (rzeczywisty kształt i zasięg występowania zjawisk) i statystyczny (w układzie gmin i obrębów ewidencyjnych). Propozycje wykonania dodatkowych analiz i ekspertyz zawierają wykaz opracowań, które są ważne dla kwestii ładu. Wśród nich są: ocena kosztów społecznych i ekonomicznych nieładu w woj. kujawsko-pomorskim, szczegółowa prognoza demograficzna województwa, audyt krajobrazowy (do którego zobowiązane są samorządy gminne). Wśród wielu wniosków zawartych w pracy należy zwrócić uwagę na te dotyczące systemu funkcjonowania planowania i zagospodarowania przestrzennego. Mówią one, że w obowiązujących w Polsce regulacjach prawnych problemem jest zakres władztwa planistycznego w zarządzaniu przestrzenią i ładem przestrzennym. Państwo praktycznie zaniechało zarządzania tą sferą i czas najwyższy, aby struktury państwa zaczęły realizować jeden ze swoich podstawowych obowiązków, jakim jest sprawne planowanie, w sposób istotny współdecydujące o warunkach życia w Polsce. Fetysz ochrony prywatnej własności ponad dobro wspólne (publiczne) i jego kosztem, wylansowany przez liberalne prawo i ugruntowywany przez sądy administracyjne, musi zostać zarzucony. Interes społeczny związany z ochroną przestrzeni wspólnej nie może być zdominowany doraźnym zyskiem. Rynek nieruchomości to element gry o przestrzeń, w tym głównie przestrzeń wspólną, i nie może na nim przeważać gospodarka wolnorynkowa. Aktualnie miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego powstają praktycznie tylko na zamówienie właścicieli terenów lub ich pełnomocników, w granicach własności, a nie w granicach optymalnych, uzasadnionych urbanistycznie. Organom sporządzającym plany miejscowe trudno jest bronić racjonalnych i uzasadnionych dobrem wspólnym celów, przy wadliwym prawie. Gminom będzie łatwiej zarządzać przestrzenią, gdy będzie miała czytelne wsparcie w dobrej regulacji prawnej. _____________________________________________________________________ [1] Dz. U. z 2016 r. poz. 778 ze zm. Dalej: „ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”

The Use of Total Thrombus Formation Analysis System as a Tool to Assess Platelet Function in Bleeding and Thrombosis Risk—A Systematic Review

Background. Today there are many devices that can be used to study blood clotting disorders by identifying abnormalities in blood platelets. The Total Thrombus Formation Analysis System is an automated microchip flow chamber system that is used for the quantitative analysis of clot formation under blood flow conditions. For several years, researchers have been using a tool to analyse various clinical situations of patients to identify the properties and biochemical processes occurring within platelets and their microenvironment. Methods. An investigation of recent published literature was conducted based on PRISMA. This review includes 52 science papers directly related to the use of the Total Clot Formation Analysis System in relation to bleeding, surgery, platelet function assessment, anticoagulation monitoring, von Willebrand factor and others. Conclusion. Most available studies indicate that The Total Thrombus Formation Analysis System may be useful in diagnostic issues, with devices used to monitor therapy or as a significant tool for predicting bleeding events. However, T-TAS not that has the potential for diagnostic indications, but allows the direct observation of the flow and the interactions between blood cells, including the intensity and dynamics of clot formation. The device is expected to be of significant value for basic research to observe the interactions and changes within platelets and their microenvironment

The Importance of Platelets Response during Antiplatelet Treatment after Ischemic Stroke—Between Benefit and Risk: A Systematic Review

Ischemic stroke is a disease related to abnormal blood flow that leads to brain dysfunction. The early and late phases of the disease are distinguished. A distinction is made between the early and late stages of the disease, and the best effect in treating an ischemic stroke is usually achieved within the first hours after the onset of symptoms. This review looked at studies platelet activity monitoring studies to determine the risks and benefits of various approaches including antiplatelet therapy. A study was conducted on recently published literature based on PRISMA. This review includes 32 research articles directly addressing the importance of monitoring platelet function during antiplatelet therapy (dual or monotherapy) after ischemic stroke. In patients with transient ischemic attack or ischemic stroke, antiplatelet therapy can reduce the risk of stroke by 11–15%, assuming that patients respond well. Secondary prevention results are dependent on platelet reactivity, meaning that patients do not respond equally to antiplatelet therapy. It is very important that aspirin-resistant patients can benefit from the use of dual antiplatelet therapy. The individualized approach to secondary stroke prevention is to administer the most appropriate drug at the correct dose and apply the optimal therapeutic procedure to the individual patient