Radiative proton-antiproton annihilation to a lepton pair

The annihilation of proton and antiproton to electron-positron pair, including radiative corrections due to the emission of virtual and real photons is considered. The results are generalized to leading and next-to leading approximations. The relevant distributions are derived and numerical applications are given in the kinematical range accessible to the PANDA experiment at the FAIR facility.Comment: 2 figure

The effect of light intensity on the production of oat (Avena sativa L.) doubled haploids through oat × maize crosses

Oat haploid embryos were obtained by wide crossing with maize. The effect of light intensity during the growing period of donor plants (450 and 800 µmol m−2 s−1) and in vitro cultures (20, 40, 70 and 110 µmol m−2 s−1) was examined for the induction and development of oat DH lines. Oat florets (26008) from 32 genotypes were pollinated with maize and treated with 2,4-dichlorophenoxyacetic acid. All the tested genotypes formed more haploid embryos when donor plants were grown in a greenhouse (9.4%) compared to a growth chamber (6.1%). The light intensity of 110 µmol m−2 s−1 during in vitro culture resulted in the highest percentage of embryo germination (38.9%), conversion into plants (36.4%) and DH line production (9.2%) when compared with lower light intensities (20, 40 and 70 µmol m−2 s−1). The results show that the growth conditions of the donor plant and light intensity during in vitro culture can affect the development of haploid embryos. This fact may have an impact on oat breeding programs using oat × maize crosses

Radiative Correction to the Transferred Polarization in Elastic Electron-Proton Scattering

Model independent radiative correction to the recoil proton polarization for the elastic electron-proton scattering is calculated within method of electron structure functions. The explicit expressions for the recoil proton polarization are represented as a contraction of the electron structure and the hard part of the polarization dependent contribution into cross-section. The calculation of the hard part with first order radiative correction is performed. The obtained representation includes the leading radiative corrections in all orders of perturbation theory and the main part of the second order next-to-leading ones. Numerical calculations illustrate our analytical results.Comment: 14 pages, 4 figure

Obtaining of winter rye (Secale cereale L. ssp. cereale) haploid embryos through hybridization with maize (Zea Mays L.)

The aim of this study was to determine the effect of selected factors on rye (Secale cereale L.) haploid embryo production by the wide crossing method. The study was performed on fifteen winter rye genotypes. This is the first time for rye when besides the genotype, on the enlargement of ovaries and haploid embryo production, such factors as: type of auxin analogues 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D), 3,6-dichloro-2-methoxybenzoic acid (dicamba) and 4-amino-3,5,6-trichloropyridine-2-carboxylic acid (picloram), and the time between florets emasculation and pollination were investigated. All factors had a significant impact on rye ovary enlargement, however the haploid embryo formation depended only on rye genotype, not on kind of auxin and days between emasculation to pollination. In total, twenty one haploid embryos were formed by six genotypes of fifteen tested. On average, 13.86% (after 2,4-D treatment) to 20.05% (after dicamba treatment) enlarged ovaries per emasculated florets were obtained. Most of the ovaries enlarged when florets were pollinated 4 and 6 days after emasculation. Most of the haploid embryos formed when florets were pollinated 6 days after emasculation. The obtained haploid embryos did not germinate

Sneutrino Mass Measurements at e+e- Linear Colliders

It is generally accepted that experiments at an e+e- linear colliders will be able to extract the masses of the selectron as well as the associated sneutrinos with a precision of ~ 1% by determining the kinematic end points of the energy spectrum of daughter electrons produced in their two body decays to a lighter neutralino or chargino. Recently, it has been suggested that by studying the energy dependence of the cross section near the production threshold, this precision can be improved by an order of magnitude, assuming an integrated luminosity of 100 fb^-1. It is further suggested that these threshold scans also allow the masses of even the heavier second and third generation sleptons and sneutrinos to be determined to better than 0.5%. We re-examine the prospects for determining sneutrino masses. We find that the cross sections for the second and third generation sneutrinos are too small for a threshold scan to be useful. An additional complication arises because the cross section for sneutrino pair to decay into any visible final state(s) necessarily depends on an unknown branching fraction, so that the overall normalization in unknown. This reduces the precision with which the sneutrino mass can be extracted. We propose a different strategy to optimize the extraction of m(\tilde{\nu}_\mu) and m(\tilde{\nu}_\tau) via the energy dependence of the cross section. We find that even with an integrated luminosity of 500 fb^-1, these can be determined with a precision no better than several percent at the 90% CL. We also examine the measurement of m(\tilde{\nu}_e) and show that it can be extracted with a precision of about 0.5% (0.2%) with an integrated luminosity of 120 fb^-1 (500 fb^-1).Comment: RevTex, 46 pages, 15 eps figure

Czynniki warunkujące zmienność rytmu serca u chorych z przewlekłym migotaniem przedsionków

Wstęp: Przyjmuje się, że zmienność rytmu serca (HRV) należy oceniać wyłącznie u chorych z rytmem zatokowym. W tych warunkach czynniki determinujące HRV są dobrze poznane. Autorzy wprowadzili wskaźnik - frakcję HRV - oparty na numerycznym przetworzeniu mapy powrotu, który z powodzeniem można stosować do oceny HRV w migotaniu przedsionków (AF). Celem badania była ocena uwarunkowań HRV w przewlekłym AF. Materiał i metody: Przebadano 155 chorych z przewlekłym AF, w tym 93 mężczyzn i 62 kobiety w wieku 25-84 lat (śr. 64 &plusmn; 11 lat). U każdego badanego wykonano 24-godzinną rejestrację EKG. Analizie poddano standardowe czasowe parametry HRV oraz frakcję HRV (HRVF). W zależności od wartości tego wskaźnika grupę badanych podzielono na chorych z prawidłową (&#8805; 35%, n = 114) i obniżoną HRVF (< 35%, n = 38). W celu oceny uwarunkowań HRV w AF przeprowadzono analizę wieloczynnikową. Pod uwagę wzięto następujące parametry jakościowe: wiek (< 65, &#8805; 65), płeć (M, K), rozpoznanie (DCM, CAD, NCAD, przebyty zawał serca), cukrzycę (tak, nie), stosowanie &#946;-adrenolityków (tak, nie), klasę NYHA (I&#8211;II, III&#8211;IV), wartość frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF < 30, 30&#8211;49, &#8805; 50), wymiar końcoworozkurczowy lewej komory (LVEDD > 60, &#8804; 60) oraz częstość rytmu serca (< 70, 70&#8211;89, &#8805; 90 bpm). Wyniki: Wiek i płeć nie wpływały istotnie na HRV u chorych z AF. Niemniej niską HRV obserwowano częściej u osób w wieku 65 lat i więcej. Przebyty zawał serca był istotną determinantą HRV, występował 2 razy częściej u chorych z niską HRV. Odwrotnie, inna niż niedokrwienna etiologia AF łączyła się z wyższą HRV. Zredukowana HRV była częstsza u chorych z III&#8211;IV klasą NYHA. Obecność cukrzycy silnie wiązała się z niską HRV. Nie obserwowano zależności między HRV a stosowaniem b-adrenolityków. Najsilniejszym czynnikiem warunkującym HRV była LVEF. Niska HRV występowała 2-krotnie częściej u chorych z LVEF < 30%, podczas gdy prawidłowa HRV wiązała się z LVEF > 50%. Prawie połowa chorych z kardiomegalią (> 60 mm) charakteryzowała się obniżoną HRV w porównaniu z 80% pacjentów z prawidłową HRV i LVEDD. Częstość rytmu serca była drugą niezależną determinantą HRV w AF. Obniżoną HRV obserwowano prawie u połowy chorych z częstością rytmu serca > 90 bpm w porównaniu z 80% osób z prawidłową HRV, przy częstości rytmu serca < 90 bpm. Wnioski: Dysfunkcja skurczowa lewej komory i przyspieszona częstość rytmu serca są jedynymi niezależnymi czynnikami warunkującymi wartość HRV u chorych z AF. Mniejsze znaczenie mają etiologia niedokrwienna, obecność cukrzycy i zaawansowany wiek. Wydaje się zatem, że uwarunkowania HRV w AF są właściwie podobne jak przy zachowanym rytmie zatokowym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 625&#8211;631

Czynniki warunkujące zmienność rytmu serca u chorych z przewlekłym migotaniem przedsionków

Wstęp: Przyjmuje się, że zmienność rytmu serca (HRV) należy oceniać wyłącznie u chorych z rytmem zatokowym. W tych warunkach czynniki determinujące HRV są dobrze poznane. Autorzy wprowadzili wskaźnik - frakcję HRV - oparty na numerycznym przetworzeniu mapy powrotu, który z powodzeniem można stosować do oceny HRV w migotaniu przedsionków (AF). Celem badania była ocena uwarunkowań HRV w przewlekłym AF. Materiał i metody: Przebadano 155 chorych z przewlekłym AF, w tym 93 mężczyzn i 62 kobiety w wieku 25-84 lat (śr. 64 &plusmn; 11 lat). U każdego badanego wykonano 24-godzinną rejestrację EKG. Analizie poddano standardowe czasowe parametry HRV oraz frakcję HRV (HRVF). W zależności od wartości tego wskaźnika grupę badanych podzielono na chorych z prawidłową (&#8805; 35%, n = 114) i obniżoną HRVF (< 35%, n = 38). W celu oceny uwarunkowań HRV w AF przeprowadzono analizę wieloczynnikową. Pod uwagę wzięto następujące parametry jakościowe: wiek (< 65, &#8805; 65), płeć (M, K), rozpoznanie (DCM, CAD, NCAD, przebyty zawał serca), cukrzycę (tak, nie), stosowanie &#946;-adrenolityków (tak, nie), klasę NYHA (I&#8211;II, III&#8211;IV), wartość frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF < 30, 30&#8211;49, &#8805; 50), wymiar końcoworozkurczowy lewej komory (LVEDD > 60, &#8804; 60) oraz częstość rytmu serca (< 70, 70&#8211;89, &#8805; 90 bpm). Wyniki: Wiek i płeć nie wpływały istotnie na HRV u chorych z AF. Niemniej niską HRV obserwowano częściej u osób w wieku 65 lat i więcej. Przebyty zawał serca był istotną determinantą HRV, występował 2 razy częściej u chorych z niską HRV. Odwrotnie, inna niż niedokrwienna etiologia AF łączyła się z wyższą HRV. Zredukowana HRV była częstsza u chorych z III&#8211;IV klasą NYHA. Obecność cukrzycy silnie wiązała się z niską HRV. Nie obserwowano zależności między HRV a stosowaniem b-adrenolityków. Najsilniejszym czynnikiem warunkującym HRV była LVEF. Niska HRV występowała 2-krotnie częściej u chorych z LVEF < 30%, podczas gdy prawidłowa HRV wiązała się z LVEF > 50%. Prawie połowa chorych z kardiomegalią (> 60 mm) charakteryzowała się obniżoną HRV w porównaniu z 80% pacjentów z prawidłową HRV i LVEDD. Częstość rytmu serca była drugą niezależną determinantą HRV w AF. Obniżoną HRV obserwowano prawie u połowy chorych z częstością rytmu serca > 90 bpm w porównaniu z 80% osób z prawidłową HRV, przy częstości rytmu serca < 90 bpm. Wnioski: Dysfunkcja skurczowa lewej komory i przyspieszona częstość rytmu serca są jedynymi niezależnymi czynnikami warunkującymi wartość HRV u chorych z AF. Mniejsze znaczenie mają etiologia niedokrwienna, obecność cukrzycy i zaawansowany wiek. Wydaje się zatem, że uwarunkowania HRV w AF są właściwie podobne jak przy zachowanym rytmie zatokowym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 625&#8211;631

Chlorophyll a fluorescence parameters in the evaluation of oat DH lines yield components

Chlorophyll a fluorescence can provide insight into the ability of plants to tolerate environmental conditions that can damage photosynthetic apparatus and decrease yield. The aim of the study was to determine the relationship between chlorophyll a fluorescence parameters and yield components of oat DH lines. All DH lines significantly differed in chlorophyll a fluorescence parameters and yield components. The overall performance index of PSII photochemistry (PI), showed the highest variation between DH lines, whereas the lowest had the ratio of variable to maximum fluorescence (Fv/Fm). The highest differences were observed in the number of grains per plant (21.3 to 600). Thousand-grain weight varied from 17.82 g to 41.01 g and the biomass from 8.01 g to 29.31 g. The highest negative correlations were found between Fv/Fm, Area (pool size of electron acceptors from PSII), PI and grain number per plant and biomass. Positive correlations were observed between light energy absorption (ABS/CS), grain number per plant and biomass, as well as the amount of excitation energy trapped in PSII reaction centers (TRo/CS) and biomass. Principal component analysis of chlorophyll a fluorescence parameters, together with yield components, discriminated two oat DH lines groups according to their photosynthetic efficiency and yield

Prognostyczne znaczenie elektrokardiograficznej oceny masy lewej komory w identyfikacji pacjentów z ostrym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST, leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową, z dużym ryzykiem niekorzystnego rokowania

Wstęp: Pod względem rokowniczym wydaje się, że analiza elektrokardiogramu (EKG) w ostrym zawale serca (AMI) ustępuje echokardiograficznej ocenie przebudowy lewej komory oraz oznaczaniu aktywności enzymów sercowych i stężenia niektórych hormonów. Postanowiono zbadać hipotezę, że w erze interwencyjnego leczenia AMI niektóre parametry EKG wciąż odgrywają rolę w stratyfikacji ryzyka. Metody: Łącznie 66 kolejnych pacjentów z AMI (43 mężczyzn i 23 kobiety, średni wiek 61 &#177; 11 lat) poddano pierwotnej przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI). U każdego pacjenta w ciągu 5-7 dni od przyjęcia wykonano EKG i badanie echokardiograficzne w celu wykrycia przerostu lewej komory (LVH). W dalszej analizie uwzględniono następujące elektrokardiograficzne parametry LVH: iloczyn wskaźnika Sokołowa-Lyona i czasu trwania zespołu QRS (SLVd), iloczyn wskaźnika Cornella i czasu trwania zespołu QRS (CVd), średnią sumę amplitud załamków zespołu QRS w 12 odprowadzeniach EKG, iloczyn tego parametru i czasu trwania zespołu QRS (12QRSVd) oraz elektrokardiograficzny wskaźnik masy lewej komory (LVMIECG). Pacjentów obserwowano przez 6 miesięcy. Złożony punkt końcowy obejmował zgony, zawały serca, konieczność niezwłocznej interwencji wieńcowej, hospitalizacje z powodu niewydolności serca oraz incydenty mózgowo-naczyniowe. Wyniki: Złożony punkt końcowy stwierdzono u 16 pacjentów (24,2%). Analiza przeżywalności wykazała, że najważniejsze czynniki rokownicze wiązały się z wydłużeniem zespołu QRS. Zwiększenie SLVd stwierdzono u 43% pacjentów z incydentami w porównaniu z 14% badanych bez incydentu (p < 0,01), zwiększenie CVd - odpowiednio u 43% i 12% pacjentów (p < 0,05), wzrost 12QRSVd - u 81% i 44% chorych (p < 0,005), a zwiększenie LVMIECG - u 75% i 26% badanych (p < 0,001). Wartość wskaźnika Cornella nie różniła się między grupami z incydentami i bez incydentów. W analizie jednozmiennej regresji logistycznej wykazano 4-8-krotnie zwiększone ryzyko w związku z nieprawidłowymi wartościami wskaźnika Sokołowa-Lyona, SLVd i LVMIECG. Wielozmienna analiza Coxa wykazała, że obecność cech LVH w EKG, zdefiniowana jako zwiększenie SLVd lub LVMIECG, była niezależnym wskaźnikiem predykcyjnym występowania incydentów sercowo-naczyniowych po AMI. Wnioski: W erze interwencyjnego leczenia AMI elektrokardiograficzne cechy LVH mają niezależną, istotną wartość rokowniczą. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 581-589)