The effect of physical training in chronic heart failure

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenOBJECTIVE: Supervised cardiac rehabilitation programs have been offered to patients following myocardial infarct (MI), coronary artery bypass graft surgery (CABG) and percutaneous coronary intervention (PCI) for many years. However, limited information is available on the usefulness of rehabilitation programs in chronic heart failure (CHF). The aim of our study was to evaluate the outcome of supervised physical training on CHF patients by measuring both central and peripheral factors. MATERIAL AND METHODS: This was a prospective randomized study, including 43 patients with CHF, New York Heart Association (NYHA) class II or III, mean age 68 years. After initial measurements of V02peak, 6 minute walk distance, muscle strength, plasma levels of atrial natriuretic peptide (ANP) and brain natriuretic peptide (BNP), echocardiogram, measurements of pulmonary function and quality of life questionnaire, patients were randomized to either a training group (n=21) or a control group (n=22). The training group had supervised aerobic and resistance training program twice a week for five months. After the training program was completed, all measurements were repeated in both groups. RESULTS: No training related adverse events were reported. Significant improvement was found between groups in the six minute walk test (+37.1 m vs. +5.3 m, p=0.01), work load on the bicycle exercise test (+6.1W vs. +2.1 W, p=0.03), time on the bicycle exercise test (+41 s vs +0 s, p=0.02) and quadriceps muscle strength test (+2.8 kg vs +0.2 kg, 0.003). Quality of life factors that reflect exercise tolerance and general health, improved significantly in the training group compared to the control group. No other significant changes were found between the two groups. CONCLUSION: Supervised physical training as used in this study appears safe for CHF patients in NYHA class II or III. The improvement in functional capacity observed in the training group seems to be related more to increased muscle performance rather than central cardiovascular conditioning.Tilgangur: Hjartaendurhæfing hefur um langt skeið verið boðin sjúklingum eftir kransæðastíflu, kransæðahjáveituaðgerð og kransæðavíkkun. Hins vegar er minna vitað um gagnsemi endurhæfingar hjá hjartabiluðum sjúklingum enda var þeim um tíma ráðið frá líkamlegri áreynslu. Tilgangur þessarar rannsóknar var að meta áhrif hjartaendurhæfingar hjá sjúklingum með hjartabilun. Efniviður og aðferðir: Fjörutíu og þrír sjúklingar með hjartabilun af flokki II eða III samkvæmt New York Heart Association (NYHA) voru rannsakaðir. Upphafsmælingar voru þrekpróf með hámarkssúrefnisupptöku, sex mínútna göngupróf, vöðvastyrksmælingar, blóðmælingar á atrial natriuretic peptide (ANP) og brain natriuretic peptide (BNP), útfallsbrot mælt með hjartaómskoðun, öndunarpróf (spirometria) og spurninga-listi um heilsutengd lífsgæði. Hópnum var síðan slembiraðað í tvo hópa, þjálfunarhóp (n=21) og viðmiðunarhóp (n=22). Þjálfunarhópurinn fékk hjartaendurhæfingu undir umsjá sjúkraþjálfara tvisvar í viku í 5 mánuði. Eftir að þjálfunartímabilinu lauk voru allar mælingar endurteknar í báðum hópunum. Niðurstöður: Engir fylgikvillar tengdir þjálfuninni komu fram. Þjálfunarhópurinn bætti sig meira í 6 mínútna gönguprófi (+37,1 m vs +5,3 m, p=0,01), hámarksálagi á þrekhjóli (+6,1 W vs +2,1 W, p=0,03), tímalengd á þrekhjóli (+41 s vs +0 s, p=0,02) og vöðvastyrk í quadriceps vöðva (+2,8 kg vs 0,2 kg, p=0,003) en viðmiðunarhópurinn. Þeir þættir heilsutengdra lífsgæða sem mældu áreynsluþol og almennt heilsufar bötnuðu marktækt meira í þjálfunarhópnum en viðmiðunarhópnum. Að öðru leyti var ekki munur á milli hópanna í mældum gildum. Ályktun: Hjartaendurhæfingin sem notuð var í þessari rannsókn virðist þolast vel hjá hjartabiluðum sjúklingum í NYHA flokki II og III. Ávinningurinn í áreynsluþoli sem mældist í þjálfunarhópnum virðist skýrast af auknum vöðvastyrk fremur en bættri starfsgetu hjarta og lungna

Self-rated health and socio-economic status among older adults in Northern Iceland

Publisher's version (útgefin grein)Little is known about self-rated health (SRH) of older people living in more remote and Arctic areas. Iceland is a high-income country with one of the lowest rates of income inequality in the world, which may influence SRH. The research aim was to study factors affecting SRH, in such a population living in Northern Iceland. Stratified random sample according to the place of residency, age and gender was used and data collected via face-to-face interviews. Inclusion criteria included community-dwelling adults ≥65 years of age. Response rate was 57.9% (N = 175), average age 74.2 (sd 6.3) years, range 65–92 years and 57% were men. The average number of diagnosed diseases was 1.5 (sd 1.3) and prescribed medications 3.0 (sd 1.7). SRH ranged from 5 (excellent) to 1 (bad), with an average of 3.26 (sd 1.0) and no difference between the place of residency. Lower SRH was independently explained by depressed mood (OR = 0.88, 95% CI = 0.80–0.96), higher body mass index (OR = 0.93, 95% CI = 0.87–0.99), number of prescribed medications (OR = 0.88, 95% CI = 0.78–1.00) and perception of inadequate income (OR = 0.45, 95% CI = 0.21–0.98). The results highlight the importance of physical and mental health promotion for general health and for ageing in place and significance of economic factors as predictors of SRH.This work was supported by the Háskólinn á Akureyri [R-1803]; Icelandic Regional Development Institute (Byggðastofnun) [102022].Peer Reviewe

Opening words by Stefán B. Sigurðsson at the 6th NRF Open Assembly.

Opening words from rector of University of Akureyri, Stefán B. Sigurðsson. UNAK hosted the 6th NRF Open Assembly in Hveragerði Iceland, 4. - 6. September 2011. Please click on the URL below to see the video. Recorded by Arctic Portal

Stefán B. Sigurðsson, Rector of University of Akureyri. Opening statement.

Stefán B. Sigurðsson, Rector of University of Akureyri. Opening statement at the NRF 6th open Assembly in Hveragerði, Iceland. September 2011

Opening statement by the rector of the University of Akureyri

Introductory noteEnginn útdráttu

Illkynja háhiti á Íslandi, skimun og skráning [fræðileg ábending]

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenIllkynja háhiti (malignant hyperthermy, MH) er erfðasjúkdómur sem fyrst var lýst af áströlskum læknum árið 1960 (1) og stafar af galla í kalkbúskap vöðvafrumna (2). Þeir sem hafa þennan erfðagalla eru heilbrigðir í sínu daglega lífi og heyrir til undantekningar ef viðkomandi vita um gallann eða verða varir við hann. Einhver einkenni geta þó komið fram við mjög mikið líkamlegt álag í miklum hita. Skráning og leit hér á landi að einstaklingum jákvæðum fyrir illkynja háhita hófst fyrir 12 árum (3,4) og hefur verið ákveðið að senda út skrá yfir alla þá sem reynst hafa jákvæðir við rannsókn á vöðvasýnum. Sjúkdómurinn hefur verið kallaður martröð svæfingalæknisins. Ástæðan er sú að þessir einstaklingar þola ekki að vera meðhöndlaðir með svokölluðum kveikiefnum (succinylcholine) við barkaþræðingu og/eða svæfðir með halógeneruðum svæfingalyfjum svo sem halótan, enflúran og svo framvegis. Þegar það er gert fara þessi efni inn í vöðvafrumurnar og vegna galla í frymisneti þeirra geta efnin valdið losun kalsíumjóna (Ca++) sem leiðir til stöðugs samdráttar (stífleika) í vöðvunum. Þetta krefst mjög mikillar orkulosunar í líkamanum og leiðir það til aukins efnaskiptahraða, hitamyndimar (2-6° á klukkustund), hraðari hjartsláttar, aukningar á hlutaþrýstingi koltvíildis (pC02) sem leiðir til mikillar súrnunar, aukningar á kalíumstyrk í blóði ásamt stóraukins magns af vöðvahvötum kreatínkínasa (creatine kinase CK). Þessi viðbrögð koma fram skyndilega, ná fljótt hámarki (á nokkrum mínútum) og leiða yfirleitt til dauða sjúklingsins ef ekki er brugðist rétt við. Það sem flækir málið meira er að jafnvel þótt sjúkdómurinn sé til staðar getur það verið tilviljun háð hvort einkenni hans koma fram við svæfinguna. Dæmi er um að sjúklingur hafi verið svæfður oftar en 10 sinnum áður en einkenni illkynja háhita komu í ljós. Ástæðan er óþekkt

Illkynja háhiti á Íslandi, skimun og skráning [fræðileg ábending]

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenIllkynja háhiti (malignant hyperthermy, MH) er erfðasjúkdómur sem fyrst var lýst af áströlskum læknum árið 1960 (1) og stafar af galla í kalkbúskap vöðvafrumna (2). Þeir sem hafa þennan erfðagalla eru heilbrigðir í sínu daglega lífi og heyrir til undantekningar ef viðkomandi vita um gallann eða verða varir við hann. Einhver einkenni geta þó komið fram við mjög mikið líkamlegt álag í miklum hita. Skráning og leit hér á landi að einstaklingum jákvæðum fyrir illkynja háhita hófst fyrir 12 árum (3,4) og hefur verið ákveðið að senda út skrá yfir alla þá sem reynst hafa jákvæðir við rannsókn á vöðvasýnum. Sjúkdómurinn hefur verið kallaður martröð svæfingalæknisins. Ástæðan er sú að þessir einstaklingar þola ekki að vera meðhöndlaðir með svokölluðum kveikiefnum (succinylcholine) við barkaþræðingu og/eða svæfðir með halógeneruðum svæfingalyfjum svo sem halótan, enflúran og svo framvegis. Þegar það er gert fara þessi efni inn í vöðvafrumurnar og vegna galla í frymisneti þeirra geta efnin valdið losun kalsíumjóna (Ca++) sem leiðir til stöðugs samdráttar (stífleika) í vöðvunum. Þetta krefst mjög mikillar orkulosunar í líkamanum og leiðir það til aukins efnaskiptahraða, hitamyndimar (2-6° á klukkustund), hraðari hjartsláttar, aukningar á hlutaþrýstingi koltvíildis (pC02) sem leiðir til mikillar súrnunar, aukningar á kalíumstyrk í blóði ásamt stóraukins magns af vöðvahvötum kreatínkínasa (creatine kinase CK). Þessi viðbrögð koma fram skyndilega, ná fljótt hámarki (á nokkrum mínútum) og leiða yfirleitt til dauða sjúklingsins ef ekki er brugðist rétt við. Það sem flækir málið meira er að jafnvel þótt sjúkdómurinn sé til staðar getur það verið tilviljun háð hvort einkenni hans koma fram við svæfinguna. Dæmi er um að sjúklingur hafi verið svæfður oftar en 10 sinnum áður en einkenni illkynja háhita komu í ljós. Ástæðan er óþekkt