Samotność, lęk i depresja wśród pacjentów z padaczką

Introduction. Epilepsy is one of the most common neurological disorders. The unpredictability of epileptic seizures can lead to feelings of loneliness, social isolation and stigmatisation. Due to the nature of this syndrome, patients may also show symptoms of depression. Aim. The aim of the study was to determine the prevalence of anxiety, depression and loneliness, and the relationship between loneliness and depression among adult patients with epilepsy. Material and Methods. This was a cross-sectional, observational study. A total of 206 patients with epilepsy participated in the study. The study was conducted using a website dedicated for persons with epilepsy. Data was collected from November 2021 to March 2022. Two research tools were used in the study: DeJong Gierveld Loneliness Scale (DJGLS) and the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS-M) and an author-developed demographic questionnaire to characterise the study group. Results. The prevalence of depressive symptoms and borderline abnormalities was 51.5%, 22.8%, respectively. In the depression subscale, 48.1% of the respondents had depressive symptoms and 22.1% had borderline abnormalities. The anxiety and irritability subscales showed disorders in 34.5% and 69.4% of the respondents, respectively. A very high and high level of loneliness was found in 17% and 26% of respondents, respectively. A moderate level of loneliness was reported by 40% of respondents. In terms of emotional loneliness, severe and moderate loneliness affected 52% and 21% of respondents, while severe and moderate social loneliness was reported by 41% and 28% of respondents. Conclusions. The study showed relatively high levels of loneliness and depressive symptoms. A significant correlation was found between the level of loneliness and the intensity of depressive symptoms. (JNNN 2023;12(1):34–43)Wstęp. Padaczka jest jednym z najczęstszych schorzeń neurologicznych. Nieprzewidywalność napadów epilepsji może doprowadzić do poczucia samotności, izolacji społecznej oraz stygmatyzacji. Ze względu na charakter tego zespołu chorobowego pacjenci mogą manifestować objawy depresji. Cel. Celem badania było określenie częstości występowania lęku, objawów depresji i poczucia samotności oraz zależności pomiędzy samotnością a depresją wśród dorosłych pacjentów z padaczką. Materiał i metody. Było to przekrojowe badanie obserwacyjne. W badaniu wzięło udział 206 osób cierpiących z powodu padaczki. Badanie było zrealizowane przy użyciu strony internetowej, w grupie zrzeszającej pacjentów z padaczką. Dane zbierano od listopada 2021 r. do marca 2022 r. Do przeprowadzenia badania wykorzystano dwa standaryzowane narzędzia badawcze: skalę pomiaru poczucia samotności autorstwa de Jong Gierveld (DJGLS) oraz Szpitalną Skala Lęku i Depresji (HADS-M) — Hospital Anxiety and Depression Scale i metryczkę własnego autorstwa charakteryzującą badaną grupę. Wyniki. Częstość występowania objawów depresji wśród badanych wynosiła 51,5%, u 22,8% stwierdzono stany graniczne. W podskali depresji u 48,1% badanych występowały objawy depresji, u 22,1% stany graniczne. W podskali lęku występowanie zaburzeń zanotowano u 34,5% badanych, natomiast w podskali rozdrażnienia u 69,4% osób. Bardzo poważny i poważny poziom samotności odczuwało (17%, 26%) badanych. U 40% zaobserwowano umiarkowany poziom samotności. W zakresie samotności emocjonalnej z powodu poważnej i umiarkowanej samotności cierpiało (52%, 21%) badanych, natomiast z powodu poważnej i umiarkowanej samotności społecznej (41%, 28%) osób. Wnioski. W badaniu uzyskano dość wysokie wyniki w zakresie poziomu samotności i częstości występowania objawów depresji. Stwierdzono istotną zależność pomiędzy poziomem samotności a natężeniem objawów depresji. (PNN 2023;12(1):34–43

Ocena ryzyka demencji wśród osób starszych w praktyce pielęgniarskiej

Introduction. Among the elderly, a high number of patients suffer from diseases related to their age increase. Currently extended life expectancy allows us to predict that dementia will intensify due to the increase in the number of elderly people.Aim. The aim of the study was to determine the risk of dementia in a group of seniors residing in the home environment.Material and Methods. The research was conducted amongsts 518 elderly people covered by long-term home care in the Lubelskie and Mazowieckie voivodships. The research employed the Nurses’ Observation Scale for Geriatric Patients.Results. When assessing the respondents using the NOSGER scale, their overall evaluation amounted to 80.64 ± 22.39 points. The respondents functioned best in the field of disturbing behavior (8.67 ± 3.04 points), whereas the IADL was rated the lowest (17.41 ± 4.75 points).Conclusions. The examined respondents presented reduced functional efficiency. Simultaneously, they were characterized by a low risk of dementia. Moreover, education significantly differentiated the functional efficiency of examined seniors. (JNNN 2022;11(1):27–30)Wstęp. Wśród osób starszych wzrasta liczba pacjentów chorujących na schorzenia których ryzyko wzrasta wraz z wiekiem. Aktualnie zachodzące procesy demograficzne pozwalają przewidywać, że częstość występowania otępienia będzie wzrastać wraz ze wzrostem liczby osób starszych.Cel. Celem badań było określenie ryzyka demencji w grupie seniorów przebywających w środowisku domowym.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 518 osób w podeszłym wieku, objętych domową opieką długoterminową, na terenie województwa lubelskiego i mazowieckiego. Badania przeprowadzono za pomocą skali NOSGER.Wyniki. Dokonując oceny badanych skalą NOSGER stwierdzono, że wynik oceny kształtował się na poziomie średniej 80,64 ± 22,39 pkt. Badani najlepiej funkcjonowali w zakresie zachowań zakłócających (8,67 ± 3,04 pkt.), a najgorzej oceniono IADL (17,41 ± 4,75 pkt.).Wnioski. Badana grupa osób w podeszłym wieku wykazywała obniżoną sprawność funkcjonalną. Jednocześnie występowało u nich niewielkie ryzyko zaburzeń o charakterze demencyjnym. Wykształcenie istotnie różnicowało sprawność funkcjonalną seniorów. (PNN 2022;11(1):27–30

Trait-anxiety, depressive symptoms, family support and life satisfaction as determinants conditioning the degree of adherence of people in pre-older adults and older adults

The objective of the study was to determine the degree of adherence to pharmacological treatment in people in pre-older adults and older adults age groups and to analyse the correlation between selected sociodemographic parameters, severity of anxiety as a trait, symptoms of depression, a sense of family support and satisfaction with life, and adherence in people over 55 years of age. The study was conducted in a group of 2,040 people (1,406 women, 634 men) aged 55 to 100 (the average age was 65.4). The following sociodemographic variables were analysed: age, gender, education. The following scales were used: State–Trait Anxiety Inventory (STAI), Beck Depression Inventory (BDI), Satisfaction With Life Scale (SWLS) and the Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS). The Adherence in Chronic Diseases Scale (ACDS) was used to test adherence, understood as the implementation of the therapeutic plan. The results obtained in the ACDS ranged from 6 to 28 points; the median was 24 points (21–28). The multiple coefficients of determination (multiple R2 = 0.11; p < 0.001) indicated an explanation of approximately 11% of the value of the ACDS dependent variable. The total correlation of all variables (multiple R) with the ACDS general variable in the mean correlation was 0.33. Independent factors affecting adherence assessed in the ACDS were: severity of anxiety as a trait (p = −0.21 ± 0.03; p < 0.001), family support (p = 0.10 ± 0.04; p = 0.029), severity of depression symptoms (p = −0.08 ± 0.03; p = 0.005), age of respondents (p = 0.07 ± 0.02; p = 0.003) and satisfaction with life (p = 0.06 ± 0 0.03; p = 0.027). Severity of anxiety as a trait, age, severity of depressive symptoms, a sense of satisfaction with life and family support are important factors affecting adherence

Wybrane aspekty jakości życia pielęgniarek pracujących w oddziałach neurologicznych

Introduction. The term “quality of life” (QL) initially defined “good life” determined by the resource of owned material goods. Later, it was extended to the term “to be” instead of just “to have”. Nurses perform a responsible job, often requiring sacrifices. They work with seriously ill patients at the neurology ward. Working with an ill patient is very difficult. A nurse carrying out her professional tasks is subject to numerous challenges, both mental and physical, which may affect the quality of life of this professional group.Aim. The aim of the study was to assess the quality of life of nurses working at neurological departments.Material and Methods. The study was conducted in a group of 109 nurses working at the neurological departments of hospitals in Lublin and Chelm. The study used a standardized research tool: WHOQOL-Bref scale.Results. The surveyed nurses evaluated the overall quality of life and health status on the same level, respectively: 3.70±0.70 and 3.60±0.80. The field of social relations was the highest rated (71.70±16.10), while the lowest assessed field of psychological (61.00±13.30).Conclusions. The quality of life of nurses working at neurological wards was at the average level. The surveyed nurses assessed highest the quality of life as the highest in terms of social relations. The level of professional education significantly differentiated the quality of life of the surveyed nurses. The higher the education, the better the quality of life. (JNNN 2016;5(4):151–155)Wstęp. Termin „jakość życia” (QL — quality of life) określał początkowo „dobre życie” determinowane przez zasób posiadanych dóbr materialnych. Następnie poszerzono je na obszar „być” zamiast tylko „mieć”. Pielęgniarki wykonują odpowiedzialną pracę, często wymagającą poświęceń. Na oddziale neurologicznym pracują z osobami ciężko chorymi. Praca z człowiekiem chorym jest bardzo trudna. Pielęgniarka realizując swoje zadania zawodowe podlega licznym obciążeniom zarówno psychicznym jak i fizycznym, co może mieć wpływ na poziom jakości życia tej grupy zawodowej.Cel. Celem badań było dokonanie oceny jakości życia pielęgniarek pracujących na oddziałach neurologicznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 109 pielęgniarek pracujących na oddziałach neurologicznych szpitali w Lublinie i w Chełmie. W pracy wykorzystano wystandaryzowane narzędzie badawcze: skalę WHOQOL-Bref.Wyniki. Badane pielęgniarki ogólną jakość życia oraz stan zdrowia oceniły na podobnym poziomie, odpowiednio: 3,70±0,70 oraz 3,60±0,80. Dziedzina relacji społecznych była najwyżej oceniona (71,70±16,10), natomiast najniżej respondenci ocenili dziedzinę psychologiczną (61,00±13,30).Wnioski. Jakość życia pielęgniarek pracujących na oddziałach neurologicznym kształtowała się na przeciętnym poziomie. Badane pielęgniarki najwyżej oceniły jakość życia w zakresie relacji społecznych. Poziom wykształcenia zawodowego istotnie różnicował jakość życia badanych pielęgniarek. Im wyższe wykształcenie, tym lepsza ocena jakości życia. (PNN 2016;5(4):151–155

Self-assessment concerning the quality of life among family nurses

Zuń Katarzyna, Fidecki Wiesław, Wysokiński Mariusz, Sienkiewicz Zofia, Kulina Dorota, Zych Magdalena, Jędrzejewska Aneta, Kijowska Agnieszka. Self-assessment concerning the quality of life among family nurses. Journal of Education, Health and Sport. 2018;8(12):317-316. eISNN 2391-8306. DOI http://dx.doi.org/10.5281/zenodo.2277626 http://ojs.ukw.edu.pl/index.phpohs/article/view/6376 The journal has had 7 points in Ministry of Science and Higher Education parametric evaluation. Part b item 1223 (26/01/2017). 1223 Journal of Education, Health and Sport eissn 2391-8306 7 © The Authors 2018; This article is published with open access at Licensee Open Journal Systems of Kazimierz Wielki University in Bydgoszcz, Poland Open Access. This article is distributed under the terms of the Creative Commons Attribution Noncommercial License which permits any noncommercial use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original author (s) and source are credited. This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non commercial license Share alike. (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/) which permits unrestricted, non commercial use, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited. The authors declare that there is no conflict of interests regarding the publication of this paper. Received: 10.11.2018. Revised: 20.11.2018. Accepted: 14.12.2018. Self-assessment concerning the quality of life among family nurses Katarzyna Zuń1, Wiesław Fidecki1, Mariusz Wysokiński1, Zofia Sienkiewicz2, Dorota Kulina1, Magdalena Zych1, Aneta Jędrzejewska1, Agnieszka Kijowska1 1Chair of Development in Nursing, Medical University of Lublin 2Depatrment of Social Nursing, Medical University of Warsaw Corresponding author: Wiesław Fidecki Chair of Development in Nursing Medical University of Lublin Staszica Str.4-6 20-059 Lublin tel. +48 81 448 68 04 e-mail: [email protected] Abstract Introduction. Due to the numerous responsibilities, perceived accountability and significant psychophysical workload, there is a decrease in self-assessment concerning the quality of life among nurses of various specializations. The level of quality of life depends on various factors, which impact is individually dependent according to one’s subjective perception. Aim. The aim of the research was to determine the self-assessment concerning the quality of life among family nurses. Materials and method. The group of respondents consisted of 152 professionally active family nurses. The quality of life was examined with a standardized tool: the WHOQOL-Bref scale. Results. The examined family nurses rated their quality of life at an average of 3.79±0.78, while the self-assessment regarding their health amounted to the average of 3.69±0.84. The highest marks were received by the social field (72.25±18.44) among respondents. They slightly lower rated the physical domain (69.59 ±14.46) as well as the environmental domain (66.46±13.08). Whereas, the lowest rating was assigned to the psychological domain (59.96±12.13). Conclusion. The self-assessment concerning the quality of life among family nurses is characterized as on an average level. The age of the respondents significantly differentiates the quality of life of the researched occupational group. Moreover, along with an increase in vocational education, the quality of life perception of the nurses’ increases. Key words: quality of life, family nurse

Ocena pacjentów neurogeriatrycznych za pomocą skali NOSGER

Introduction. One of the fundamental objectives of care of elderly patients is the detection of risk factors that impair their abilities to continue their independent lives. Thus, preventive and therapeutic measures are of considerable significance as they could prevent an increase in disabilities and seniors’ dependence on others.Aim. The aim of the study was to assess patients in neurological wards by means of the Nurses’ Observation Scale for Geriatric Patients (NOSGER).Material and Methods. The study sample comprised 113 elderly patients treated in neurological wards in hospitals in Lublin. The research material was collected applying the NOSGER.Results. Having assessed the patients with the NOSGER, the results for the entire group averaged out at 54.43±18.96 points. The surveyed patients functioned best in the domain of disturbing behaviour (8.12±2.92 points). They were assessed slightly worse in terms of memory (8.38±4.39 points), activities of daily living (ADL) (8.55±3.56 points) and mood (8.80±3.21 points). The greatest deficits were reported in social behaviour (10.17±4.54 points) as well as instrumental activities of daily living (IADL) (10.42±4.61 points).Conclusions. The researched group of elderly inpatients treated at neurology wards was characterised by a relatively good level of performance. The elderly presented the greatest deficits in the domain of instrumental activities of daily living (IADL) as well as social behaviour. Their age and marital status significantly affected biopsychosocial activity of the surveyed group of patients. (JNNN 2017;6(1):20–25)Wstęp. Jednym z podstawowych zadań opieki nad pacjentem w wieku podeszłym jest wykrywanie czynników ryzyka wpływających na upośledzenie zdolności do samodzielnego życia oraz taki kierunek działań profilaktycznych i leczniczych, który za pobiegałby narastaniu niesprawności i uzależnieniu osób starszych od innych.Cel. Celem badań było dokonanie oceny skalą NOSGER pacjentów przebywających w oddziałach neurologicznych.Materiał i metody. Badaną grupę stanowiło 113 pacjentów w podeszłym wieku hospitalizowanych w oddziałach neurologicznych lubelskich szpitali. Materiał badawczy zebrano za pomocą skali NOSGER (Nurses’ Observation Scale for Geriatric Patients).Wyniki. Dokonując oceny pacjentów skalą NOSGER uzyskano wynik dla całej grupy na poziomie średniej 54,43±18,96 pkt. Najlepiej badane osoby funkcjonowały w zakresie zachowań zakłócających (8,12±2,92 pkt.). Nieco gorzej oceniono ich w zakresie pamięci (8,38±4,39 pkt.), aktywności codziennego życia (8,55±3,56 pkt.) oraz w zakresie emocji (8,80±3,21 pkt.). Największe deficyty stwierdzono u badanych w zakresie zachowań społecznych (10,17±4,54 pkt.) oraz instrumentalnych aktywności codziennego życia (10,42±4,61 pkt.).Wnioski. Badana grupa pacjentów w podeszłym wieku, przebywających na oddziałach neurologicznych cechowała się dość dobrym poziomem sprawności. Osoby starsze największe deficyty wykazywały w zakresie instrumentalnych czynności codziennego życia oraz relacji społecznych. Wiek i stan cywilny istotnie różnicowały sprawność biopsychospołeczną badanej grupy pacjentów. (PNN 2017;6(1):20–25

Ocena ryzyka występowania depresji u pacjentów neurogeriatrycznych

Introduction. Specific factors predisposing to depression in the elderly are: widowhood, loss of employment, deterioration of the financial situation, loss of physical fitness, dependence on others, the use of institutional care. Early detection and treatment of depressive disorders is a determinant of modern geriatric care.Aim. The aim of the study was to evaluate the risk of depression among elderly patients hospitalized in the neurological departments.Material and Methods. The study was conducted in a group of 113 patients aged over 65 years of age, residing in neurological departments of hospitals in Lublin. Assessing patients was made using the Geriatric Depression Scale in the abbreviated version (Geriatric Depression Scale-Short Form — GDS-SF).Results. Assessing the patients with the Geriatric Depression Scale no risk of depression in 75.22% of patients, and 24.88% showed depressive symptoms. In assessing the patients with the scale of depression, it was stated that the mean for the entire group was at the level of 4.15±3.57 points.Conclusions. In the group of elderly patients hospitalized in the neurological departments we found a fairly low risk of depression. More than 3/4 of respondents did not show symptoms of depression. The age of respondents had a significant effect on their risk of depression. (JNNN 2016;5(3):104–108)Wstęp. Specyficznymi czynnikami predysponującymi do depresji w wieku podeszłym są: wdowieństwo, utrata zatrudnienia, pogorszenie sytuacji materialnej, utrata sprawności fizycznej, uzależnienie od innych, korzystanie z opieki instytucjonalnej. Wczesne wykrywanie i leczenie zaburzeń depresyjnych stanowi wyznacznik współczesnej opieki geriatrycznej.Cel. Celem badań była ocena ryzyka występowania depresji wśród pacjentów w podeszłym wieku hospitalizowanych w oddziałach neurologicznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 113 pacjentów w wieku powyżej 65 roku życia, przebywających na oddziałach neurologicznych lubelskich szpitali. Oceny stanu pacjentów dokonano za pomocą Geriatrycznej Skali Depresji w wersji skróconej (Geriatric Depression Scale-Short Form — GDS-SF).Wyniki. Oceniając badanych Geriatryczną Skalą Depresji stwierdzono brak ryzyka wystąpienia depresji u 75,22% pacjentów, a 24,88% wykazywało objawy depresyjne. Oceniając pacjentów skalą depresji stwierdzono, że średnia dla całej badanej grupy kształtowała się na poziomie 4,15±3,57 pkt.Wnioski. W badanej grupie pacjentów w podeszłym wieku hospitalizowanych w oddziałach neurologicznych stwierdzono dość niskie ryzyko wystąpienia depresji. Ponad 3/4 badanych osób nie wykazywało objawów depresji. Wiek badanych istotnie wpływał na ryzyko wystąpienia u nich depresji. (PNN 2016;5(3):104–108

Sprawność funkcjonalna pacjentów w podeszłym wieku hospitalizowanych w oddziałach neurologicznych

Wstęp. Sprawność funkcjonalna osób starszych może być określana jako zdolność do wykonywania normalnych codziennych życiowych zadań bezpiecznie i samodzielnie.Cel. Celem pracy było określenie sprawności funkcjonalnej pacjentów w podeszłym wieku hospitalizowanych w oddziałach neurologicznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 113 pacjentów w podeszłym wieku przebywających w oddziałach neurologicznych szpitali na terenie miasta Lublina. Materiał badawczy zebrano za pomocą dwóch standaryzowanych narzędzi: skali Barthel i skali Katza (ADL).Wyniki. Dokonując oceny pacjentów skalą Barthel stwierdzono, że 38,00% to pacjenci w I kategorii, 52,20% znalazło się w kategorii II a 9,80% zakwalifikowano do kategorii III. W ocenie skalą ADL 68,10% badanych były to osoby sprawne, 12,40% osoby umiarkowanie sprawne i 19,50% były to osoby niesprawne.Wnioski. Badana grupa pacjentów starszych w oddziałach neurologicznych wykazywała umiarkowaną niesprawność funkcjonalną. Wiek istotnie różnicował sprawność funkcjonalną badanych pacjentów. Wykształcenie wpływało na stopień samodzielności pacjentów neurologicznych. (PNN 2017;6(3):102–106)Introduction. Functional efficiency of the elderly can be defined as the ability to perform ordinary daily life tasks safely and independently.Aim. The research aims at determining the functional efficiency of elderly patients hospitalized in neurological departments.Material and Methods. The study was performed in 113 elderly patients hospitalized in neurological departments of hospitals in the city of Lublin. The research material was collected using two standardized tools: the Barthel index and the Katz index (ADL).Results. When evaluating patients with the Barthel index, 38.00% of patients were assigned to category I; 52.20% to category II and 9.80% to category III. In the ADL scale, 68.10% of the respondents were fully functioning, 12.40% were moderately functioning, and 19.50% were disabled.Conclusions. The study group of elderly patients in neurological departments exhibited moderate functional impairment. Age significantly differentiated the functional abilities of the research group. Education influenced the degree of independence in neurological patients. (JNNN 2017;6(3):102–106