Using antipatterns to improve the quality of FLOSS development

Antipatterns have been mostly reported in closed source software environments. With the advent of Free/Libre Open Source Software (FLOSS), researchers have started analysing popular FLOSS projects, seeking vitality indicators and success patterns.  However, an impressively high percentage of FLOSS projects are unsuccessful.  Moreover, even in the successful cases of FLOSS there can be found tracks of failed attempts, dead-ends, forks, abandonments etc.  FLOSS antipatterns can help developers to improve their code and improve the communication and collaboration within the FLOSS community.  In this paper, we present some example of FLOSS antipatterns and discuss the benefits that they bring to various FLOSS user roles.  Furthermore, we present ontology-based technology and software tools that can be used to assist FLOSS developers and community users to identify, document, share antipatterns and use these mechanisms to assist FLOSS projects conform to specified requirements.  Finally, we propose a framework for the quantitative identification of the antipatterns to use as quality indicators in the certification of FLOSS products

Διαχείριση γνώσης αντιπροτύπων διοίκησης έργων λογισμικού

The aim of the present thesis was the study of software project management antipatterns. The thesis describes a computer-based model of project management antipatterns that can be used as a common dictionary of terms between project managers and software tools. A three-level research paradigm is used in order to apply formalisms to accurately describe antipatterns, use methods in order to further study antipatterns with software tools and finally implement an intelligent system to test the applicability of the proposed theory and methods. The formalism of ontology was chosen as it can incorporate Bayesian Network models of antipatterns and also allow the formulation of an extensible knowledge base for an intelligent system. The proposed intelligent system can detect the project management antipatterns that exist in a software project and can be used in order to host the antipattern community. Dependency Structure Matrix methodology can be used to propose an effective order in which the detected antipatterns can be resolved during a software projectΣκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη των αντιπροτύπων διοίκησης έργων λογισμικού. Η διατριβή εφαρμόζει ένα ερευνητικό παράδειγμα αποτελούμενο απο την εφαρμογή φορμαλισμών για την μοντελοποίηση των αντιπροτύπων, την περαιτέρω μελέτη αυτού του θεωρητικού υπόβαθρου με μεθόδους οι οποίες επιλύουν επιπλέον ζητήματα με τα αντιπρότυπα και τέλος απο την υλοποίηση ενός ευφυούς συστήματος το οποίο εφαρμόζει και δοκιμάζει το ερευνητικό παράδειγμα. Σε επίπεδο φορμαλισμών η διατριβή προτείνει δύο μηχανισμούς αναπαράστασης γνώσης αντιπροτύπων. Συγκεκριμένα εφαρμόστηκαν τα δίκτυα Bayes για την δημιουργία ενός μαθηματικού μοντέλου που μελετάει, απαριθμεί και απεικονίζει την αβεβαιότητα πρίν και μετά την εφαρμογή της αναδιαμορφωμένης λύσης ενός αντιπροτύπου. Επίσης προτάθηκε ο φορμαλισμός της οντολογίας για την δημιουργία ενός επίσημου λεξικού όρων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανάμεσα σε διοικητές έργων και εργαλείων λογισμικού. Σε επίπεδο μεθόδων η παραπάνω θεωρία δοκιμάστηκε αλλα και αναλύθηκε περαιτέρω με την εφαρμογή σημασιολογικών κοινωνικών δικτύων για τον εντοπισμό ομοιοτήτων μεταξύ οντολογιών και την χρήση τεχνικών κοινωνικών δικτύων στην κοινότητα χρηστών αντιπροτύπων και τέλος την εφαρμογή δικτύων Bayes για την μελέτη της αβεβαιότητας στο προτεινόμενο κοινωνικό δίκτυο. Επίσης προτάθηκε η μεθοδολογία του Πίνακα Σχεδίασης Δομής (Dependency Structure Matrix-DSM) σαν κατάλληλη μέθοδος για την μελέτη των συσχετίσεων μεταξύ αντιπροτύπων λογισμικού. Σε επίδεδο εργαλείων λογισμικού τα οποία εφαρμόζουν την θεωρία αλλα και τις παραπάνω μεθόδους, αναπτύχθηκε το ευφυές σύστημα SPARSE (Symptom Based Antipattern Retrieval knowledge-based System). Το σύστημα χρησιμοποιεί το σύστημα CLIPSOWL συνδυάζοντας το αντικειμενοστραφές σύστημα κανόνων CLIPS με το σύστημα συλλογιστικής DL Pellet για την δημιουργία μίας εφαρμογής εύρεσης αντιπροτύπων λογισμικού, με βάση τα συμπτώματα που εντοπίζονται στην διαδικασία ανάπτυξης ενός λογισμικο

Comparative effectiveness and survival of infliximab, adalimumab, and etanercept for rheumatoid arthritis patients in the Hellenic Registry of Biologics: Low rates of remission and 5-year drug survival

Objective: To compare effectiveness, drug survival, and safety between infliximab, adalimumab, and etanercept, in a nationwide cohort of rheumatoid arthritis (RA) patients. Methods: This study is a prospective cohort study of 1208 active RA patients. Effectiveness, drug survival, and serious adverse events during entire follow-up (median 2.9 years) were monitored. Results: EULAR and CDAI responses were comparable between the three agents (EULAR good/moderate responses at 12 months ranged 76-79%). At 12 months, 15-23% achieved remission. For adalimumab and etanercept, adjusted hazard rate (HR) for EULAR/ACR remission (reference: infliximab) was 2.7 and 2.1 (95% confidence interval was 1.7-4.1 and 1.3-3.4, respectively); males (HR 1.6; 1.1-2.4), use of glucocorticoids (HR 2.0; 13-3.0), and swollen joint count > 7 (HR 0.36; 0.24-0.55) were independent predictors. Five-year drug survival was 31%, 43%, and 49% for infliximab, adalimumab, and etanercept, respectively (p = 0.010). Infliximab was associated with significantly more withdrawals due to adverse events. Disease activity, CRP, and use of glucocorticoids predicted efficacy-related drug survival; age, use of methotrexate, and prior DMARDs failures predicted safety-related survival. Risk for serious infections was lower with adalimumab (odds ratio [OR] 0.62; 0.38-1.00) or etanercept (OR 0.39; 0.21-0.72) than infliximab, independent of the effects of age (OR 1.65; 1.37-2.00 per 10 years), tender joint count > 10 (OR 1.86; 1.21-2.86), and glucocorticoids >35 mg/week (OR 1.83; 1.12-2.99). Conclusions: Response rates were comparable among anti-TNF agents. Overall, 5-year drug survival was below 50%, with infliximab demonstrating increased safety-related discontinuations. Remission rates are low in clinical practice. Strategies to increase effectiveness and long-term survival of anti-TNF agents in RA are needed. (C) 2014 Elsevier Inc. All rights reserved