Multiphase deployment models for fast self healing in wireless sensor networks

The majority of studies on security in resource limited wireless sensor networks (WSN) focus on finding an efficient balance among energy consumption, computational speed and memory usage. Besides these resources, time is a relatively immature aspect that can be considered in system design and performance evaluations. In a recent study(Castelluccia and Spognardi, 2007), the time dimension is used to lower the ratio of compromised links, thus, improving resiliency in key distribution in WSNs. This is achieved by making the old and possibly compromised keys useful only for a limited amount of time. In this way, the effect of compromised keys diminish in time, so the WSN selfheals. In this study we further manipulate the time dimension and propose a deployment model that speeds up the resilience improvement process with a tradeoff between connectivity and resiliency. In our method, self healing speeds up by introducing nodes that belong to future generations in the time scale. In this way, the duration that the adversary can make use of compromised keys become smaller

Achieving fast self healing in wireless sensor networks using multi-generation deployment schemes

The majority of studies on security in resource limited wireless sensor networks (WSN) focus on finding an efficient balance among energy consumption, computational speed and memory usage. Besides these resources, time is a relatively immature aspect that can be considered in system design and performance evaluations. In a recent study by Castelluccia and Spognardi[5], the time dimension is used to lower the ratio of compromised links, thus, improving resiliency in key distribution in WSNs. This is achieved by making the old and possibly compromised keys useful only for a limited amount of time. In this way, the effect of compromised keys diminish in time, so the WSN selfheals. In this study we further manipulate the time dimension and propose a deployment model that speeds up the resilience improvement process with a tradeoff between connectivity and resiliency. In our method, self healing speeds up by introducing nodes that belong to future generations in the time scale. In this way, the duration that the adversary can make use of compromised keys become smaller

EVALUATION OF HOPE, SYMPTOM CONTROL, AND MEDICATION COMPLIANCE/ADHERENCE IN HEMODIALYSIS PATIENTS

Amaç: Hemodiyaliz tedavisi alan hastalar, hastalığın ilerleyici ve tedavi yöntemlerinin kısıtlayıcı olması nedeniyle umutsuzluk yaşayabilir. Bu durum, hastaların semptom kontrolünü ve tedaviye uyumunu güçleştirebilmektedir. Araştırma hemodiyaliz tedavisi alan hastaların umut düzeylerini, semptom kontrolünü ve tedaviye uyumlarını belirlemek, umut düzeyi ile semptom kontrolü ve tedaviye uyum arasında ilişkiyi saptamak amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı tasarımda gerçekleştirilen araştırmanın örneklemine 73 hasta dâhil edilmiştir. Veriler, hasta tanılama formu, Hert Umut Ölçeği veKronik Hemodiyaliz Hastalarında Diyaliz Semptom İndeksi ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirmesinde yüzdelik, ortalama, Pearson korelasyon analizi, Mann-Whitney U testi ve Kruskal-Wallis testi kullanılmıştır. Bulgular: Hastaların Hert Umut Ölçeği puan ortalamasının ortalama değerin üzerinde ve semptomlara bağlı sıkıntı düzeylerinin düşük olduğu saptanmıştır. Hastaların %83,6’sının doktorun önerdiği tarihte düzenli olarak sağlık kontrollerine gittiği, %94,5’inin ilaçlarını düzenli kullandığı, %56,2’sinin hastalığının yönetimi konusunda diyetini düzenli uyguladığı, %78,1’inin sıvı kısıtlaması ya da sıvı alımına dikkat ettiği belirlenmiştir. Hert Umut Ölçeği puan ortalaması ile Kronik Hemodiyaliz Hastalarında Diyaliz Semptom İndeksi puan ortalaması arasında negatif yönde ilişki saptanmıştır. Umut düzeyi yüksek olan hastaların doktorun önerdiği tarihte düzenli olarak sağlık kontrollerine gitme, kan tahlili, kan basıncı ölçümü gibi rutin kontrolleri eksiksiz yaptırma, hastalığının yönetimi konusunda diyetini düzenli uygulama ve sıvı kısıtlaması ya da sıvı alımına dikkat etme gibi tedaviye uyum oranlarının daha iyi olduğu bulunmuştur. Sonuç: Hemodiyaliz tedavisi alan hastaların umut düzeyi arttıkça, semptomlarla ilişkili sıkıntı düzeylerinin azaldığı ve tedaviye uyumlarının yükseldiği belirlenmiştir.Objectives: Hemodialysis patients may experience hopelessness since their disease is progressive, and requires restrictive treatment methods. This situation may make it difficult to control symptoms and medication compliance. The current study aimed to determine hope, symptom control and medication compliance in hemodialysis patients, and to investigate the associations between the level of hope, symptom control, and medication compliance. Methods: The sample of this descriptive and correlational study consisted of 73 patients. Data were collected using the patient identification form, the Herth Hope Index, and the Dialysis Symptom Index in Chronic Hemodialysis Patients. Data were analyzed using percentiles, means, Pearson correlation, Mann-Whitney U test, and Kruskal-Wallis test. Results: Mean Herth Hope Index score was above the average value, and the level of symptom-related distress was low. Among the patients, 83.6% attended routine follow-up visits on dates recommended by their doctors, 94.5% regularly used their medicine, 56.2% adhered to their diet for disease management, and 78.1% adhered to fluid restriction or monitored liquid intake. There was a negative correlation between the mean Herth Hope Index score and the mean Dialysis Symptom Index in Chronic Hemodialysis Patients score. It was found that patients who had high levels of hope had attended routine follow-up visits on the dates that were recommended by their doctors; ensured that caregivers performed routine controls such as blood analysis, blood pressure, etc.; and exhibited medication compliance (adherence to diet and liquid restriction for disease management) at better rates. Conclusion: It was determined that symptom-related distress reduced, and medication compliance increased as the level of hope increased in hemodialysis patients

ALTINKAYA BARAJ GÖLÜ (SAMSUN)'NDEKİ Silurus glanis L., 1758 POPULASYONUNDA YAŞ-BOY, YAŞ-AĞIRLIK VE BOY-AĞIRLIK İLİŞKİLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Özet: Bu çalışmada, Altınkaya Baraj Gölü'nden Temmuz 2003 ile Eylül 2005 tarihleri arasında yakalanan toplam 128 adet (78 dişi, 34 erkek, 16 belirsiz) Silurus glanis L., 1758 balığının yaş ve eşey kompozisyonu, yaş-boy, yaş-ağırlık, boy-ağırlık, kondüsyon faktörü, salt boy ve ağırlık artışları ile oransal boy ve ağırlık artışları tespit edilmiştir. Populasyondaki bireylerin 2–9 yaşlar arasında dağılım gösterdiği ve 2. yaş grubunun baskın olduğu belirlenmiştir. Yaş gruplarına göre ortalama total boy ve ağırlığın 34.89±0.36 cm (2. yaş ) ile 101.50±1.50 cm (9. yaş ) ve 276.7±8.47 g (2. yaş ) ile 7363.0±237.0 g (9. yaş ) arasında değiştiği saptanmıştır. Populasyonun boy-ağırlık ilişkisi W= 0.0065 TL2.9916 ve kondüsyon faktörü 0.6290 olarak bulunmuştur. Anahtar kelimeler: Silurus glanis, yaş-boy-ağırlık ilişkileri, Altınkaya Baraj Gölü A RESEARCH ON AGE-LENGTH, AGE-WEIGHT AND LENGTH-WEIGHT RELATIONSHIPS OF Silurus glanis L., 1758 POPULATION IN ALTINKAYA DAM LAKE (SAMSUN) Abstract: In this study, age and sex composition, age-length, age-weight and length-weight relationships, condition factor, absolute and relative growth of 128 Silurus glanis L., 1758 samples (78 female, 34 male, 16 undetermined), catched between July 2003 and September 2005 in Altınkaya Dam Lake, were determined. The ages of fish in this population were ranged between 2–9 year old and 2-age group was dominant. The mean total length (±SE) varied from 34.89±0.36 cm (2-age group) to 101.50±1.50 cm (9-age group) and the mean weight (±SE) varied from 276.7±8.47 g (2-age group) to 7363.0±237.0 g (9-age group) according to age. Length-weight relationship and condition factor were estimated as W=0.0065 TL2.9916 and 0.6290, respectively. Key words: Silurus glanis, age-length-weight relationships, Altınkaya Dam Lak

Analysis and Evaluation of Individual Pension System In Terms of Taxation

Bireysel emeklilik sistemi çağımızda sosyal güvenlik sistemlerinin en önemli basamaklarından birini oluşturmakta olup, başta Avrupa Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri olmak üzere dünyanın pek çok ülkesinde sosyal güvenlik ve finans sistemlerinin en önemli aktörlerinden biri haline gelmiştir. Gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler, sistemin istihdama ve yatırımlara olumlu etkileri gibi sosyal ve ekonomik yaşama katkısını tespit ederek bu olumlu katkıyı çeşitli vergisel teşviklerle artırmak istemişlerdir. Ülkemizde uygulamasına 2001 yılında yürürlüğe giren 4632 sayılı kanunla resmen geçilmiş olan Bireysel Emeklilik Sisteminin işleyişi; tarafları ve gözetim işlevi üstlenen kurumlarıyla hızlı bir gelişme sergilemiştir. Zamanla önemli bir sektör haline gelmiş bu sistem ileride de devletin üzerinde ciddi bir yük olan sosyal güvenlik sistemine önemli bir açılım sağlayacağının işaretlerini vermiştir. Sistemin içerdiği bu potansiyeller ülkemizde de, katılımcıları, işverenleri, ücretlileri ve sigorta şirketlerini kapsayan bir takım teşvikleri beraberinde getirmiştir. 4697 sayılı bazı kanunlarda değişiklik yapılmasına dair kanunla prim ve katkı payı ödeyen ücretlilere, işverenlere ve yıllık beyanname veren mükellefler ile sistemden emeklilik hakkı kazananlara yapılacak aylık ve toplu ödemelere yönelik vergisel teşvikler getirilmiştir. Sistemin daha çok gelişmesi ve gelişmiş ülke uygulamalarındaki gibi yaygınlaşması vergisel teşviklerin kapsamın tekrar düzenlenmesi ve bazı kavramların tekrar tanımlanması ile mümkün olabilecektir. Sistemin sosyoekonomik faydalarının geniş olması gerek bireysel katılımcıların gerekse de şirketlerin teşvik edilmesi gerekliliğinin göz önünde bulundurulmasını gerektirmektedir.In our era, Individual Retirement System constitutes one of the most significant steps of the social security systems and has become an effective actor of social security and financial systems mainly in the United States, European Union, and in most of the countries of the world. By recognizing the positive donations of the system to the social and economical life such as its positive effects on deployment and investment, developed and developing countries have sought after to increase these contributions via various tax encouragements. The process of the Individual Retirement System that has started to be implemented formally in Turkey since 2001 via the code no 4632, has executed a rapid development with its contractors and foundations undertaking the function of supervision. The system that has become to be a noteworthy sector has given the signals of providing the social security system with essential evolutions. In Turkey, the potentials included by this system have brought some encouragements comprising the employers, employees, and insurance companies. Via the code no 4697 that is regarding to make changes in some codes, tax encouragements have been brought heading for mensal and lump sums that will be paid to the employees and employers paying premium and subscription, taxpayers giving the annual tax returns, and the ones attained the retirement warrant. The improvement of the system and its being widespread to a greater extent as it is in the applications of the developed countries will be able to be possible by reorganizing the scope of tax encouragements and redefinition of some concepts. Since the socio-economic benefits of the system are great, they require considering the essentiality of encouraging both individual donors and companies

Cyprinus carpio L., 1758 (SAZAN)'NUN YAŞ TAYİNİ İÇİN FARKLI KEMİKSİ YAPILARIN DEĞERLENDİRİLMESİ

Özet: Bu çalışmada, Samsun İl sınırları içerisinde yer alan Altınkaya ve Derbent baraj gölleri ile Bafra Balık Gölleri'nde yaşayan Cyprinus carpio L., 1758 populasyonlarına ait toplam 394 bireyde pul, omur, utrikular (lapillus) ve lagenar (asteriskus) otolitler, dorsal ve anal yüzgeç ışını kesitleri, operkül ve suboperkül olmak üzere sekiz kemiksi yapı yaş belirleme amacıyla değerlendirilmiştir. Ön incelemelerden sonra lapillus ve suboperkülün yaş tayinine uygun olmadığı tespit edilmiş ve analizlerden çıkarılmıştır. Diğer kemiksi yapılar bir okuyucu tarafından 3 kez okunmuştur. Kemiksi yapıların güvenilirliğinin karşılaştırılmasında ortalama yaş, yüzde uyum, ortalama yüzde hata ve değişim katsayısı kullanılmıştır. Sonuç olarak, Cyprinus carpio'nun üç populasyonunda yaş tayini için en ideal kemiksi yapının omur olduğu belirlenmiştir. Anahtar kelimeler: Cyprinus carpio, yaş tayini, kemiksi yapı, omur EVALUATION OF DIFFERENT BONY STRUCTURES FOR AGE DETERMINATION OF COMMON CARP, Cyprinus carpio L., 1758 Abstract: In this study, eight bony structures such as scale, vertebra, utricular (lapillus) and lagenar (asteriscus) otoliths, dorsal and anal fin rays, opercle and subopercle of total 394 individuals belonging Cyprinus carpio L., 1758 populations inhabiting Altınkaya and Derbent dam lakes, and Bafra Fish Lakes were evaluated for age determination. After preliminary examination, it was determined that lapillus and subopercle were not available for age estimation. Therefore, these bony structures were excluded from age analysis. Other bony structures were interpreted three times by one reader. Mean age, percent agreement (%), average percent error (%) and coefficient of variation (%) were used to compare the reliability of bony structures. Consequently, vertebra was determined as the most reliable bony structure for age estimation in three populations of Cyprinus carpio L., 1758. Key words: Cyprinus carpio, age determination, bony structure, vertebr