On the frozen edge:Environmental and physiological constraints in the life history of a northerly-wintering shorebird

De populatie Calidris p. ptilocnemis (hierna: ptilocnemis), een ondersoort van de Beringstrandlopers, telt ongeveer 20.000 individuen. Deze ondersoort overwintert in het noorden van Cook Inlet, Alaska (61°N, 151°W). Dit is voor zover bekend het meest noordelijk gelegen overwinteringsgebied voor steltlopers in de gehele Stille Oceaan en het is bovendien het koudste gebied dat regelmatig overwinterende wadvogels herbergt. De extreme condities in het noorden van Cook Inlet zorgen voor hoge verblijfskosten en de jaarlijkse aangroei van zee- en landijs veroorzaken onvoorspelbare en moeilijke foerageer-omstandigheden voor de strandlopers. Op een experimentele manier, door de strandlopers van Alaska naar Texel te brengen, hebben we de energiehuishouding en het foerageergedrag van ptilocnemis vergeleken met een andere ondersoort van de Beringstrandlopers C.p. tschuktschorum (hierna: tschuktschorum). Deze ondersoort heeft een meer zuidelijk gelegen overwinteringsgebied rond de Stille Oceaan, langs de noordwest kust van Noord Amerika, waar de omstandigheden aanzienlijk milder zijn. De twee ondersoorten vertoonde vergelijkbare toenames in energieverbruik met temperatuurverlagingen, maar in vergelijking met tschuktschorum vertoonde ptilocnemis belangrijke verschillen in foerageer-ecofysiologie die voor een hogere energie-opname en doorstroom van de in de maag gekraakte schelpresten zorgde. Dit is waarschijnlijk het resultaat van fysiologische verschillen tussen de twee ondersoorten in verteringstelsel en niet van verschillen in foeragee gedrag of de begaafdheid in het vinden van prooien. In het wild vergroot ptilocnemis de maag en lever om de stofwisseling sneller en efficiënter te laten verlopen. Tegelijkertijd worden vetreserves opgeslagen die gebruikt worden om perioden van kou en voedselschaarste te kunnen overbruggen. Daarbij maakt de aanwezigheid van buitengewoon hoogwaardig voedsel in de vorm van Nonnetjes Macoma balthica het de steltlopers mogelijk hun winter door brengen in het hoge noorden van Alaska. Samengevat zorgen de aanwezigheid van deze hoogwaardige voedselbron in combinatie met de bovengenoemde fysiologische- en gedragsaanpassingen er voor dat ptilocnemis ondanks de ogenschijnlijke erbarmelijke omstandigheden in staat is te overwinteren in het koude Alaska

Comment on “Global pattern of nest predation is disrupted by climate change in shorebirds”

International audienceKubelka et al. (Reports, 9 November 2018, p. 680) claim that climate change has disrupted patterns of nest predation in shorebirds. They report that predation rates have increased since the 1950s, especially in the Arctic. We describe methodological problems with their analyses and argue that there is no solid statistical support for their claims