In vivo bioluminescence imaging of locally disseminated colon carcinoma in rats

Animal tumour models using orthotopic tumours for the evaluation of cancer therapies are of greater clinical relevance than subcutaneous models, but they also pose greater difficulties for measuring tumour size and quantifying response to treatment. In this study, we used noninvasive bioluminescence imaging to monitor the intraperitoneal growth of luciferase-transfected CC531 colorectal cells in adult WAG/RIJ rats. The bioluminescence signal correlated well with post-mortem assessment of tumour load by visual inspection of the peritoneal cavity at specific follow-up times. Using bioluminescence imaging, we were able to monitor peritoneal tumour growth sequentially in time and to calculate a tumour growth rate for each animal; this is not possible with invasive methods of evaluating tumour load. Bioluminescence imaging of rats treated with a single dose of cisplatin (4 mg x kg(-1), i.p.) demonstrated a significant delay in peritoneal tumour growth relative to saline controls (mean 45.0+/-s.d. 13.0 vs 28.2+/-10.3 days; P=0.04). Similar protocols evaluated by visual scoring of tumour load at 40 days after inoculation supported these findings, although no quantitative assessment of treatment-induced growth delay could be made by this method. This study shows that in vivo imaging of luciferase-transfected tumour cells is a useful tool to investigate the dynamics of disseminated tumour growth and efficacy of anticancer treatment in orthotopic models of peritoneal cancer in rats. It offers an attractive alternative to invasive methods, and requires fewer animals for measuring tumour response to therapy

Social interactions among nonparental adults and parents in the neighbourhood: a mixed-method vignette study

Supportive social interactions between nonparental adults (i.e. social work professionals, volunteers, and other parents that have contact with children but are not the primary caregiver), parents, and children are important for children’s well-being and development. Parenting styles, types of child behaviour, and location in the neighbourhood may influence these interactions. The aim of the present study was to identify when and how nonparental adults respond in interactions with other adults and children in the neighbourhood. A mixed-method study with vignettes and interviews (N = 114) was conducted to gain insight into which factors (parenting style, child behaviour, location in the neighbourhood) influence the nonparental adults’ intention to respond to children and/or parents. Nonparental adults indicated they were most likely to respond in the context of a permissive parenting style or a child’s externalising behaviour. Professionals more often felt responsible than parents and volunteers, although they did not respond more often. All three factors were related to the participants’ willingness to respond and promote a supportive social structure in the neighbourhood. Social work professionals and their organisations can use this study to identify social support interactions and to discuss their responsibilities. -- Sociaal ondersteunende interacties tussen mede-opvoeders (zoals sociaal werk-professionals, vrijwilligers en andere ouders die contact met kinderen hebben, maar niet primair verantwoordelijk zijn) zijn belangrijk voor het welzijn en een positieve ontwikkeling van kinderen. Het doel van deze studie was inzicht geven in hoe mede-opvoeders reageren in interacties met andere opvoeders en kinderen in de buurt. Een mixed-method design met vignetten en interviews is toegepast om inzicht te krijgen in welke factoren (opvoedstijl, gedrag van een kind en locatie in de buurt) de reactie van mede-opvoeders beïnvloeden. Mede-opvoeders gaven aan dat ze het meest reageren in situaties waar sprake is van een permissieve opvoedingsstijl of externaliserend gedrag van een kind. Professionals voelen zich meer verantwoordelijk dan ouders en vrijwilligers, maar reageren niet vaker. Opvoedstijl, gedrag van het kind en locatie in de buurt hangen samen met de mate waarin respondenten reageren en om een ondersteunende sociale structuur in de buurt te bevorderen. Sociaal werkers en hun organisaties kunnen deze studie gebruiken om sociaal ondersteunende interacties te identificeren and over hun verantwoordelijkheid te discussiëren

Collaboration of Youth Social Work Professionals with Volunteers, Parents and Other Professionals

There is an increasing attention for youth social work professionals to collaborate with volunteers, parents, and other professionals. Collaboration can contribute to positive outcomes for youth. The present study contributes to understanding differences in the extent to which youth social work professionals collaborate with volunteers, parents, and other professionals. The survey was conducted with Dutch professionals working in youth care (n = 112), education (n = 67), and youth work (n = 89). Index for Interdisciplinary Collaboration was used to assess interdependence in and reflection on the collaboration process. Significant differences were found in the extent to which professionals working in different fields experience interdependence and reflection on the collaboration process with different partners. Future researchers should be aware that the degree to which professionals collaborate with others might depend on the context, work field, and the collaboration partner. Youth social work professionals and local governments can use this study to identify strong and weak collaborative partnerships in order to better organize collaboration between different partners with the final aim of improving support of young people

EARTH Integrated Archaeology Rapporten 178

In opdracht van de gemeente Almere heeft EARTH Integrated Archaeology in mei 2021 een archeologisch bureauonderzoek uitgevoerd voor plangebied Pampushout-Zuid, gemeente Almere. Hier zijn in de toekomst grondverstorende werkzaamheden ten behoeve van onder andere woningbouw voorzien. Het doel van het bureauonderzoek is het vaststellen en bepalen van bekende en te verwachten archeologische waarden binnen het plangebied aan de hand van bestaande bronnen. Op basis van de opgestelde gespecificeerde verwachting voor het plangebied is gebleken dat er in principe een hoge archeologische verwachting geldt voor het Paleolithicum tot het Neolithicum voor het dekzand. Op het eerste gezicht lijkt het hoogste risico zich in de zuidwesthoek van het plangebied te bevinden. Daarbij dient echter te worden opgemerkt dat het bestaande model van de diepteligging van de top van het dekzand verfijnd en verbeterd dient te worden en dat er op basis van de huidige gegevens onvoldoende inzicht is in de diepteligging en mate van intactheid van het dekzand voor het gehele plangebied

Mechanism of cell killing after ionizing radiation by a dominant negative DNA polymerase beta.

Several types of DNA lesion are induced after ionizing irradiation (IR) of which double strand breaks (DSBs) are expected to be the most lethal, although single strand breaks (SSBs) and DNA base damages are quantitatively in the majority. Proteins of the base excision repair (BER) pathway repair these numerous lesions. DNA polymerase beta has been identified as a crucial enzyme in BER and SSB repair (SSBR). We showed previously that inhibition of BER/SSBR by expressing a dominant negative DNA polymerase beta (polbetaDN) resulted in radiosensitization. We hypothesized increased kill to result from DSBs arising from unrepaired SSBs and BER intermediates. We find here higher numbers of IR-induced chromosome aberrations in polbetaDN expressing cells, confirming increased DSB formation. These aberrations did not result from changes in DSB induction or repair of the majority of lesions. SSB conversion to DSBs has been shown to occur during replication. We observed an increased induction of chromatid aberrations in polbetaDN expressing cells after IR, suggesting such a replication-dependence of secondary DSB formation. We also observed a pronounced increase of chromosomal deletions, the most likely cause of the increased kill. After H(2)O(2) treatment, polbetaDN expression only resulted in increased chromatid (not chromosome) aberrations. Together with the lack of sensitization to H(2)O(2), these data further suggest that the additional secondarily induced lethal DSBs resulted from repair attempts at complex clustered damage sites, unique to IR. Surprisingly, the polbetaDN induced increase in residual gammaH2AX foci number was unexpectedly low compared with the radiosensitization or induction of aberrations. Our data thus demonstrate the formation of secondary DSBs that are reflected by increased kill but not by residual gammaH2AX foci, indicating an escape from gammaH2AX-mediated DSB repair. In addition, we show that in the polbetaDN expressing cells secondary DSBs arise in a radiation-specific and partly replication-dependent manner

Een archeologisch en cultuurhistorisch bureauonderzoek (BO)

In juni-november 2021 heeft EARTH Integrated Archaeology een archeologisch en cultuurhistorisch bureauonderzoek uitgevoerd voor drieplangebieden in de gemeenten Kaag en Braassem en Alphen aan den Rijn. De provincie Zuid-Holland gaat de damwandconstructies en/of de bovenbouw langs de oevers van de Oude Wetering en de Woudwetering (gemeente Kaag en Braassem) en de Heimanswetering (gemeenten Kaag en Braassem en Alphen aan den Rijn) vervangen. Hierbij zijn grondverstorende werkzaamheden voorzien. Binnen de drie plangebieden is sprake van een archeologisch risico voor verschillende perioden, waarbij resten uit de Late Middeleeuwen/Nieuwe Tijd het meest direct worden bedreigd door de toekomstige ingrepen die tot ca. 1 m – maaiveld reiken. Resten uit oudere perioden worden veelal pas vanaf enkele meters onder maaiveld verwacht, waarbij ze mogelijk zijn afgedekt door dikke ophogingspakketten. Uitsluitend resten uit In het zuidelijke deel van plangebied Heimanswetering zouden eventueel nog resten uit de Romeinse Tijd – vroege Middeleeuwen aanwezig kunnen zijn. Dergelijke resten zullen echter binnen de smalle ingrepen nauwelijks zichtbaar worden. Hoewel er de nodige cultuurhistorische resten zoals oude woningen en molens binnen het onderzoeksgebied aanwezig zijn, vallen deze buiten het bereik van de toekomstige ingrepen. Cultuurhistorische waarden die nu nog zichtbaar in het landschap aanwezig zijn zullen niet worden aangetast door de geplande ingrepen. Een groot deel van de kades betreft echter ook historische relicten. Bij werkzaamheden hieraan is de kans groot dat resten van oudere voorgangers kunnen worden aangetroffen. Aangezien deze nu niet in het zicht zijn, betreft het archeologische resten. Op basis van de cultuurhistorische analyse zijn per deelgebied een aantal ingrepen aangewezen waarvoor een hoog risico geldt op het aantreffen van cultuurhistorische relicten. Deze relicten dienen als archeologische resten te worden onderzocht. Onderzoek naar deze resten biedt ons inzicht in de ontwikkeling van de kades door de eeuwen heen