94/Międzybłoniak opłucnej – diagnostyka i leczenie w materiale Centrum

Celem pracyjest prezentacja wyników leczenia chorych na międzybłoniaka opłucnej [MO] leczonych w latach 1965–2001 oraz ocena roli radioterapii w zapobieganiu niepowodzeniom miejscowym.Materiał i metodyW latach 1965–2001 w Centrum Onkologii w Krakowie leczono 75 chorych z powodu [MO]. Analizą objęto grupę 34 chorych leczonych od 1991 roku, u których postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne było jednolite. U wszystkich chorych zastosowano leczenie operacyjne, które u 7 chorych miało charakter radykalny (pleuro-pericardio-diaphra-gmo-pneumonectomia). Pooperacyjna radioterapia zastosowana była u 23 chorych, z czego 14 chorych (61%) napromienianych było wiązką mieszaną fotonowo-elektronową. Zakres dawki podanej na teren jamy opłucnej wynosił od 45 do 55 Gy. W oszacowaniu odsetków przeżyć 1, 2 i 3-letnich zastosowano metodę Kaplana-Meiera. Wyniki uzyskane w grupie leczonej od 1991 roku porównano z wynikami leczenia grupy chorych leczonych w latach 1965–1990.Wyniki i wnioskiW analizowej grupie uzyskano nastęujące odsetki przeżyć: 1-rocznych 52.9%, 2-letnich 26.5%, 3-letnich 6.6%. Tolerancja leczenia była dobra. Stwierdzono, że wyniki te są lepsze w stosunku do grupy chorych leczonych do 1991 r. Różnice te dotyczą okresu 2 lat po zakończeniu leczenia. Zastosowanie u chorych na [MO] mieszanej wiązki fotonowoelektronowej pozwala na uzyskanie stosunkowo dobrych wyników leczenia przy dobrej tolerancji leczenia przez tych chorych

22 Weryfikacja rekonstrukcji geometrycznej oraz weryfikacja poprawności obliczeń rozkładów dawek w systemie planowania leczenia plato

CelCelem pracy byto sprawdzenie poprawności odtwarzania geometrycznego oraz weryfikacja obliczen rozkładu dawki w systemie planowania leczenia PLATO BPS v.13.7 wykorzystywanym w Klinice Ginekologii Onkologicznej Centrum Onkologii w Krakowie (COOK).Metoda: Wykorzystano wykonany w COOK fantom stały zawierający znaczniki kontrolne rozmieszczone w taki sposób, aby obejmowały obszar typowej aplikacji ginekologicznej. Położenia znaczników zmierzono mechanicznie z dokładnością do 0,1 mm. Na podstawie zdjęć lokalizacyjnych fantomu, przy pomocy modułu lokalizacyjnego systemu PLATO określono przestrzenne położenie znaczników. Następnie porównano współrzędne obliczone przez system ze współrzędnymi zmierzonymi.Aby sprawdzić poprawność modułu obliczania dawek w systemie PLATO, utworzono układ składający się z pojedynczego źródła Cs-137 i trzech „punktów zainteresowania”. W punktach tych odczytano wartości dawki obliczone przez system i porównano z odpowiednimi wartosciami obliczonymi „ręcznie”. Odczytano równiez wartości dawek w punktach zainteresowania dla ustalonej konfiguracji żródet Cs-137, opublikowanych przez Meertensa1. Współrzędne źródet i punktów zainteresowania wprowadzono do systemu PLATO za pomocą odpowiednio przygotowanego „pliku geometrii aplikatora”. Obliczone przez system PLATO wartości dawki porównano z wartościami opublikowanymi.Wyniki i wnioskiW wyniku porównania znanych wartości współrzędnych znaczników kontrolnych z wartościami współrzędnych zrekonstruowanych przez system PLATO stwierdzono, że średnia róznica między odpowiednimi wartościami wśpółrzędnych nie przekroczyta 0,1 mm – przyjętego zakresu tolerancji. Zródłem odchyleń może być ograniczona precyzja wskazywania wybranych punktów na zdjęciach lokalizacyjnych.W wyniku porównania wartości dawki obliczonych przez system PLATO z wartościami obliczonymi „ręcznie”, stwierdzono, że maksymalna względna różnica pomiędzy tymi wartościami nie przekroczyta 0,3% – przyjętego zakresu tolerancji. Poprawność obliczania rozkładu dawki przez system PLATO potwierdza także porównanie z danymi opublikowanymi przez Meertensa.Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że:1.Moduł rekonstrukcji geometrycznej w systemie planowania PLATO v.13.7 działa poprawnie.2.Algorytm obliczania rozkładu dawki w tym systemie funkcjonuje prawidłowo

23 Weryfikacja procedur pomiarowych i wdrożenie w cook projektu opracowanych zaleceń krajowego systemu kontroli dla aparatu selectron LDR/MDR

Cel pracyBezpieczne i dokładne aplikowanie dawek za pomocą aparatów Selectron LDR/MDR poprzez wdrożenie do praktyki klinicznej projektu opracowanych w COOK zaleceń systemu kontroli tych aparatów.MetodaOpracowany przez zespół COOK dokument Krajowe zalecenia dotyczące kontroli aparatów stosowanych w brachyterapii: aparat Selectron LDR/MDR1)1)W ramach projektu badawczego KBN nr 8T11 E 029 08. zawiera opis procedur kontrolnych i wykaz wyposażenia niezbędnego do ich wykonania. W tekscie Zaleceń zamieszczono również propozycje co do zakresu czynności i odpowiedzialności personelu przeprowadzającego kontrolę jakości aparatu. Realizując na terenie Kliniki Ginekologii Onkologicznej COOK poszczegó1ne procedury kontroli jakości oceniano przejrzystość opisu i stopień trudności technicznego wykonania każdej z nich oraz czytelność dokumentowania wyników na zaproponowanych wzorach arkuszy kontrolnych.Wyniki i wnioskiWykonując testy kontroli jakości aparatu Selectron LDR/MDR określone w Zaleceniach stwierdzono, że:a)opisy procedur są jednoznaczne i klarowne;b)system kontroli jest spójny i obejmuje zagadnienia, które mają wpływ na bezpieczne i dokładne przeprowadzenie aplikacji źródeł promieniotwórczych;c)wyznaczony za pomocą wykalibrowanych w USA: komory studzienkowej Model 44D i elektrometru Model 44E firmy Sun Nuclear rozkład względnych mocy zródeł pokrywał się z danymi zawartymi w ateście żródeł, natomiast zmierzone aktywności były o 3,2% wyższe od wartości określonych w certyfikacie.d)już na etapie wdrażania system pozwolił usunąć nieprawidłowości, które powodowały rozbieżności między dawkami obliczonymi i aplikowanymi,e)zaproponowane arkusze kontrolne są przydatne, a informacje w nich zawarte dają pełny obraz sprawności aparatu

24. Validation of conformal radiotherapy treatment planning systems using an antro-pomorphic phantom and thermoluminescence dosimetry

Within the requirements of a Quality Assurance programme in a radiotherapy department, the ability of a treatment planning system (TPS) to accurately calculate dose distributions under realistic conditions encountered in radiotherapy (RT) should be validated. This may be accomplished by thermoluminescence (TL) dosimetry in simulated treatment of antropomorphic phantoms. In our radiotherapy department, several planning systems are used concurrently in 3D conformal treatment of larger volumes (with irregular fields obtained via individual shielding or multileaf collimation) and of very small volumes (stereotactic technique), by external megavoltage photon beams. Realistic 3D treatment plans were prepared using CadPlan, Theraplan and BrainLab TPS for treating volumes in an Alderson phantom, which was prepared for topometry (CT-scanned) and irradiated in fully simulated conditions of patient RT. Suitably selected TL detectors (some custom-produced for these measurements), were placed inside and around the treated volumes in the phantom. For every photon beam applied (Co-60, 6 MV or 9 MV) the TL detectors, individually corrected, were calibrated in a standard solid phantom against ionisation chamber dosimetry. For irradiation of larger volumes, standard MTS-N (LiF:Mg,Ti) detectors were used. For stereotactic irradiation of small volumes in the head (6 MV) special miniature thermoluminescent LiF:Mg,Ti and LiF:Mg,Cu,P were developed. The technique of detector calibration, preparation of Alderson phantom for simulated RT, detector readout and interpretation of the measured versus calculated values of dose at measurement points inside the phantom, will be described