Source parameters of the M 6.5 Skyros Island (North Aegean Sea) earthquake of July 26, 2001

Teleseismic body wave modelling, time domain moment tensor inversion of regional waveforms and spectral analysis of the far-field P-wave pulses are used to derive the source parameters of the July 26, 2001 Skyros earthquake (M 6.5). Its epicentre is located south of the Sporades Islands in the North Aegean Sea (Greece). Previous focal mechanism solutions indicate motion on strike-slip faults. The time domain moment tensor inversion is applied for the first time to the regional waveforms of the recently established broadband network in Greece. Its application gave results which are highly consistent with teleseismic waveform modelling. The results of this study, in combination with the distribution of aftershocks, indicate left-lateral strike slip motion on a NW-SE striking fault with parameters: fault plane (strike = 151°, dip = 83°, rake = 7°) and auxiliary plane (strike = 60°, dip = 84°, rake = 173°), depth 12 km and M 0 = 5.98e18 N m. Moreover, the time domain moment tensor inversion technique yielded a pure double couple source with negligible CLVD. The spectral analysis of the far-field P-wave pulses resulted in a fault length L ~ 32 km, stress drop ~ 9 bars and average displacement u ~ 30 cm.These values are in very good agreement with those estimated from empirical scaling relations applicable to the Aegean area

Toward a joint catalogue of recent seismicity in western Greece: preliminary results

Οι κατάλογοι με δεδομένα πρώτων αφίξεων των σεισμικών κυμάτων που συντάσσονται από τα τρία μόνιμα σεισμολογικά δίκτυα της Ελλάδας ενοποιήθηκαν και υπέστησαν κοινή επεξεργασία προκειμένου να επαναπροσδιοριστούν οι θέσεις των σεισμικών επικέντρου στη Δυτική Ελλάδα. Τα αποτελέσματα της κοινής επεξεργασίας, που παρουσιάζονται στην παρούσα εργασία, αφορούν στην εξαετία 2000 - 2005 και τη γεωγραφική περιοχή μεταξύ 35-42°Β και 19-22°Α. Μετά τη διαδικασία της ενοποίησης των φάσεων των διάφορων κέντρων, ο αριθμός των σεισμικών γεγονότων στον κατάλογο που προέκυψε αυξήθηκε κατά 3000 περίπου σε σχέση με τους προϋπάρχοντες, επιμέρους καταλόγους. Τα επίκεντρα των σεισμών του ενιαίου καταλόγου επαναπροσδιορίστηκαν με τη χρήση του αλγόριθμου Hypoinverse και διάφορους συνδυασμούς μονοδιάστατων μοντέλων ταχυτήτων που έχουν προταθεί για τον ελλαδικό χώρο και συντελεστές βαρύτητας για τα δεδομένα των φάσεων. Από τους διάφορους συνδυασμούς που δοκιμάστηκαν προέκυψε ότι η βαρύτητα που δίνεται στις φάσεις των S κυμάτων επηρεάζει δραστικότερα τα αποτελέσματα του επανα-προσδιορισμού των επικέντρων. Οι μικρότερες τιμές σφαλμάτων στους χρόνους γένεσης των σεισμών και τη χωροθέτηση των επικέντρων τους κατά την οριζόντια και την κατακόρυφη διεύθυνση προκύπτουν όταν οι φάσεις των S κυμάτων δε χρησιμοποιηθούν. Τα επανα προσδιορισμένα επίκεντρα εμφανίζουν περισσότερο διακριτές συγκεντρώσεις και διαγράφουν με μεγαλύτερη σαφήνεια τις τεκτονικές δομές της περιοχής μελέτης.Routine catalogue phase data of three Greek permanent seismic networks are merged and jointly used to relocate earthquakes in western Greece. Processed data refer to the time period from 2000 to 2005 and to the geographical area between 35- 42°N and 19-22Έ. After the merging procedure, the number of events in the joint catalogue is increased by more than 3000 compared to the individual pre-existing catalogues. Earthquakes are relocated using the Hypoinverse algorithm and several different combinations of ID velocity models and phase weighting schemes. Among these two tested factors, S-phase weights are found to affect the relocation results more drastically. In fact, minimum mean rms, erh and erz values (0.28 sees, 3.6 km and 5.8 km, respectively) are found when S-phases are neglected. Relocated epicenters appear more clustered and illuminate well-known, as well as obscure, seismotectonic structures of the are

Prediction and evaluation of nonlinear site response with potentially liquefiable layers in the area of Nafplion (Peloponnesus, Greece) for a repeat of historical earthquakes

We examine the possible non-linear behaviour of potentially liquefiable layers at selected sites located within the expansion area of the town of Nafplion, East Peloponnese, Greece. Input motion is computed for three scenario earthquakes, selected on the basis of historical seismicity data, using a stochastic strong ground motion simulation technique, which takes into account the finite dimensions of the earthquake sources. Site-specific ground acceleration synthetics and soil profiles are then used to evaluate the liquefaction potential at the sites of interest. The activation scenario of the Iria fault, which is the closest one to Nafplion (<i>M</i>=6.4), is found to be the most hazardous in terms of liquefaction initiation. In this scenario almost all the examined sites exhibit liquefaction features at depths of 6–12 m. For scenario earthquakes at two more distant seismic sources (Epidaurus fault – <i>M</i>6.3; Xylokastro fault – <i>M</i>6.7) strong ground motion amplification phenomena by the shallow soft soil layer are expected to be observed