Neurosarkoidoza — patomechanizm, objawy kliniczne, diagnostyka i leczenie

Neurosarkoidoza jest odmianą sarkoidozy — uogólnionej, przewlekłej choroby układu odpornościowego — przebiegającą z objawami ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Jej etiologia nie jest dokładnie poznana. Najczęściej wymienia się przyczyny autoimmunologiczne, genetyczne, wirusowe i/lub bakteryjne oraz działanie związków nieorganicznych. Uwzględniając możliwą patogenezę choroby, stworzono dwa eksperymentalne modele zwierzęce — Mycobacterium tuberculosis i Propionibacterium acne. Sarkoidoza występuje zwykle między 20. a 40. rokiem życia. Podstawą rozpoznania jest stwierdzenie w badaniach obrazowych charakterystycznych ziarniniaków nieserowaciejących, które mogą występować w większości narządów wewnętrznych, najczęściej w płucach i węzłach chłonnych. W diagnostyce różnicowej pomocne są badania czynnościowe płuc oraz badanie odczynu tuberkulinowego. Istotną rolę w weryfikacji rozpoznania klinicznego odgrywa badanie histopatologiczne. Trudności diagnostyczne może sprawiać fakt, że w około 20% ziarniniaki ulegają serowaceniu, a kliniczne objawy choroby są często nieswoiste lub jej przebieg jest bezobjawowy. U niektórych chorych zmiany ustępują samoistnie, a w cięższych przypadkach podstawowe zastosowanie ma leczenie immunosupresyjne. Autorzy przedstawiają aktualne poglądy na temat patogenezy, diagnostyki oraz leczenia sarkoidozy, a zwłaszcza postaci choroby przebiegającej z zajęciem układu nerwowego (neurosarkoidoza)

External quality monitoring facilitates improvement in already well-performing stroke units: insights from RES-Q Poland

Introduction. The Registry of Stroke Care Quality (RES-Q) is used in Poland for quality monitoring by numerous hospitals participating in the Angels Initiative. Our aim was to assess the degree of improvement in highly stroke-oriented centres that report cases to the RES-Q each year. Material and methods. This retrospective analysis included Polish stroke units that from January 2017 to December 2020 contributed to the RES-Q at least 25 patients annually. Results. Seventeen out of 180 Polish stroke units reported patients each year (2017, n = 1,691; 2018, n = 2,986; 2019, n = 3,750; 2020, n = 3,975). The percentage of ischaemic stroke patients treated with alteplase remained stable (26%, 29%, 30% and 28%, respectively). The door-to-needle time progressively decreased, from a median 49 minutes to 32 minutes. The percentage of patients treated ≤ 60 minutes and ≤ 45 minutes significantly increased (from 68% to 86% and from 43% to 70%, respectively), with no change observed between 2019 and 2020. Despite a general improvement in dysphagia screening (81%, 91%, 98% and 99%), screening performed within the first 24h from admission became less frequent (78%, 76%, 69% and 65%). In-hospital mortality significantly increased (11%, 11%, 13% and 15%), while the proportion of patients discharged home remained stable. Conclusions. Quality-oriented projects facilitate the improvement of stroke care, even in centres demonstrating good baseline performance. Polish stroke units that consistently reported cases to the RES-Q demonstrated improvement in terms of door-to- -needle time and dysphagia screening. However, there is still a need to shorten the time to dysphagia screening, and carefully monitor stroke unit mortality following the COVID-19 pandemic

Traumatic damage of cervical arteries with a particular consideration of vertebral arteries: characteristics of diagnostic therapeutic process

Vertebral artery dissection is a disease that occurs rarely, but binding, however, with serious consequences. It is estimated that this is one of the most common causes of ischemic stroke in people under 45 years of age. The diagnosis of vertebral artery damage is easier when the patient shows signs of the occurrence of neck injury (e.g. cut injuries). However, the dissection of the vessel may also be a result of the so-called blunt trauma to the mechanism of “whip” for example, during an accident or during application of the abdominal pressure. Initially there is a rupture of the arterial intima, followed by the detachment and the formation of thrombus. This leads to the formation of thrombus or narrowing the lumen closure resulting in a clinical cerebral ischemia and neurological symptoms. Thrombus formation in the so-called misrepresent the artery can also be a source of embolic material. In case of suspicion of vertebral artery dissection are important: monitoring the neurological status of the patient and careful diagnosis of vascular. The aim of this study was to present the current state of knowledge about the causes of damage to the vertebral arteries, characteristic of the symptoms, diagnostic options and treatments and negotiations. It is believed that early diagnosis of arterial dissection and application of treatment increases the chance of survival and the patient avoid permanent neurological complications.Rozwarstwienie tętnic kręgowych jest chorobą występującą rzadko, niemniej wiążącą się z poważnymi konsekwencjami. Szacuje się, że jest to jedna z najczęstszych przyczyn udaru niedokrwiennego mózgu u osób przed 45. rokiem życia. Rozpoznanie uszkodzenia tętnic kręgowych jest łatwiejsze, gdy u chorego widoczne są ślady po doznanym urazie szyi (np. rana cięta). Rozwarstwienie naczynia może być również wynikiem tzw. urazów tępych w mechanizmie „bicza”, powstałych np. podczas kolizji drogowej lub w czasie działania tłoczni brzusznej. Początkowo dochodzi do pęknięcia błony wewnętrznej tętnicy, a następnie jej odwarstwienia i tworzenia skrzepliny – zwężającej lub zamykającej światło naczynia, czego następstwami są niedokrwienie mózgu i kliniczne objawy neurologiczne. Tworzenie skrzepliny w tzw. fałszywym świetle tętnicy może być także źródłem materiału zatorowego. W przypadku podejrzenia rozwarstwienia tętnicy kręgowej ważne są monitorowanie stanu neurologicznego pacjenta i wnikliwa diagnostyka naczyniowa. Celem pracy było przedstawienie aktualnego stanu wiedzy dotyczącej przyczyn uszkodzenia tętnic kręgowych, charakterystycznych dla jednostki objawów, możliwości diagnostycznych i sposobów leczenia oraz rokowań. Uważa się, że wczesne zdiagnozowanie rozwarstwienia tętnicy i zastosowanie leczenia zwiększa szansę na przeżycie, a chory unika trwałych powikłań neurologicznych

Global Impact of COVID-19 on Stroke Care and IV Thrombolysis

Objective To measure the global impact of COVID-19 pandemic on volumes of IV thrombolysis (IVT), IVT transfers, and stroke hospitalizations over 4 months at the height of the pandemic (March 1 to June 30, 2020) compared with 2 control 4-month periods. Methods. We conducted a cross-sectional, observational, retrospective study across 6 continents, 70 countries, and 457 stroke centers. Diagnoses were identified by their ICD-10 codes or classifications in stroke databases. Results. There were 91,373 stroke admissions in the 4 months immediately before compared to 80,894 admissions during the pandemic months, representing an 11.5% (95% confidence interval [CI] −11.7 to −11.3, p \u3c 0.0001) decline. There were 13,334 IVT therapies in the 4 months preceding compared to 11,570 procedures during the pandemic, representing a 13.2% (95% CI −13.8 to −12.7, p \u3c 0.0001) drop. Interfacility IVT transfers decreased from 1,337 to 1,178, or an 11.9% decrease (95% CI −13.7 to −10.3, p = 0.001). Recovery of stroke hospitalization volume (9.5%, 95% CI 9.2–9.8, p \u3c 0.0001) was noted over the 2 later (May, June) vs the 2 earlier (March, April) pandemic months. There was a 1.48% stroke rate across 119,967 COVID-19 hospitalizations. Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) infection was noted in 3.3% (1,722/52,026) of all stroke admissions. Conclusions. The COVID-19 pandemic was associated with a global decline in the volume of stroke hospitalizations, IVT, and interfacility IVT transfers. Primary stroke centers and centers with higher COVID-19 inpatient volumes experienced steeper declines. Recovery of stroke hospitalization was noted in the later pandemic months