Opieka pooperacyjna po zabiegach kardiochirurgicznych

W ciągu ostatnich kilkunastu lat osiągnięto olbrzymi postęp w kardiochirurgii, który umożliwił operowanie coraz starszych i bardziej obciążonych chorych przy jednoczesnej redukcji śmiertelności okołooperacyjnej i liczby powikłań pozabiegowych. Postęp ten dotyczy nie tylko samej techniki operacyjnej czy oprzyrządowania zabiegowego. Jest również widoczny na oddziałach pooperacyjnych pełnych nowoczesnej aparatury monitorującej i różnego rodzaju urządzeń wspomagających. Prowadzenie pooperacyjne chorego po zabiegu kardiochirurgicznym stanowi istotny element leczenia. To właśnie w tym wczesnym okresie pacjent jest najbardziej narażony na różnego rodzaju powikłania zagrażające życiu. Opieka pooperacyjna wymaga od całego zespołu pilnej uwagi, czujności, starannego analizowania badań i parametrów monitorowania hemodynamicznego. Właściwe postępowanie pooperacyjne z pewnością przyczynia się do poprawy wyników leczenia chorych po operacjach kardiochirurgicznych. (Folia Cardiologica Excerpta 2006; 1: 457-464

Wpływ niedokrwienia kończyn dolnych na wyniki chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego

Wstęp: Współistnienie choroby niedokrwiennej kończyn dolnych u pacjentów operowanych z powodu choroby wieńcowej jest ważnym, niezależnym czynnikiem zwiększającym ryzyko zabiegu. Nawet subkliniczna niedrożność naczyń kończyn dolnych daje ten sam niekorzystny skutek co pełnoobjawowe niedokrwienie kończyn dolnych. Celem pracy była ocena częstości występowania niedokrwienia kończyn u pacjentów operowanych z powodu choroby niedokrwiennej serca oraz ocena wpływu współistnienia niedokrwienia kończyn dolnych na wyniki wczesne pomostowania tętnic wieńcowych. Materiał i metody: W grupie 125 pacjentów, zakwalifikowanych do chirurgicznej rewaskularyzacji serca, wyliczono wskaźnik kostkowo-ramienny (ABI). Wśród nich było 95 mężczyzn (76%) i 30 kobiet (24%). Pacjentów ze wskaźnikiem równym lub mniejszym od 0,9 zakwalifikowano do grupy I, a pozostałych do grupy II. Wyniki: Wśród 125 chorych objawowe niedokrwienie kończyn stwierdzono u 7 (5,6%) osób. Wartość ABI mniejszą lub równą 0,9 zanotowano u 32 pacjentów, co stanowiło 25,6%. U 25 (78,2%) chorych z tej grupy nie wystąpiły objawy niedokrwienia kończyn dolnych. W grupie I statystycznie częściej zaobserwowano: zawał okołooperacyjny (p = 0,04), zespół niskiego rzutu (p = 0,02), migotanie przedsionków (p = 0,01), infekcję rany mostka (p = 0,03). Wnioski: Niedokrwienie kończyn dolnych u osób operowanych z powodu choroby wieńcowej stwierdzono u 25,6%, z czego u 78,2% pacjentów nie występowały objawy. Niedokrwienie kończyn dolnych w sposób istotny wpływa na zwiększenie liczby powikłań po pomostowaniu aortalno-wieńcowym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 293–298

Mechaniczne wspomaganie krążenia w leczeniu ostrego zapalenia mięśnia sercowego powikłanego wstrząsem kardiogennym

Przedstawiono przypadek 27-letniego chorego z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym. Wdrożono leczenie mechanicznym wspomaganiem krążenia z zastosowaniem wszczepialnego dwukomorowego, zewnętrznego układu wspomagania pracy serca - systemu POLCAS. Ponadto pacjent otrzymywał leki steroidowe, immunoglobuliny i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po uzyskaniu regeneracji uszkodzonego mięśnia sercowego, potwierdzonej badaniem histopatologicznym, system wspomagający odłączono po 31 dobach pracy. Chorego wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym po 42 dniach leczenia. Podczas 2-letniej obserwacji stwierdzono pełną poprawę funkcji mięśnia sercowego oraz wydolności krążenia (I grupa wg klasyfikacji NYHA). (Folia Cardiol. 2004; 11: 677-680

Chirurgiczne zaopatrzenie tętniaka gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej z jednoczesnym pomostowaniem tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 79-letniego mężczyzny z rozpoznanym w koronarografii tętniakiem tętnicy wieńcowej i trójnaczyniową chorobą wieńcową. U chorego wykonano operacje wykluczenia tętniaka i pomostowania tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego. Wydaje się, że takie postępowanie było bezpieczne i mało inwazyjne u pacjenta obciążonego znacznym ryzykiem. (Folia Cardiol. 2004; 11: 535–538

Mechaniczne wspomaganie krążenia w leczeniu ostrego zapalenia mięśnia sercowego powikłanego wstrząsem kardiogennym

Przedstawiono przypadek 27-letniego chorego z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym. Wdrożono leczenie mechanicznym wspomaganiem krążenia z zastosowaniem wszczepialnego dwukomorowego, zewnętrznego układu wspomagania pracy serca - systemu POLCAS. Ponadto pacjent otrzymywał leki steroidowe, immunoglobuliny i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po uzyskaniu regeneracji uszkodzonego mięśnia sercowego, potwierdzonej badaniem histopatologicznym, system wspomagający odłączono po 31 dobach pracy. Chorego wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym po 42 dniach leczenia. Podczas 2-letniej obserwacji stwierdzono pełną poprawę funkcji mięśnia sercowego oraz wydolności krążenia (I grupa wg klasyfikacji NYHA). (Folia Cardiol. 2004; 11: 677-680

Chirurgiczne zaopatrzenie tętniaka gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej z jednoczesnym pomostowaniem tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 79-letniego mężczyzny z rozpoznanym w koronarografii tętniakiem tętnicy wieńcowej i trójnaczyniową chorobą wieńcową. U chorego wykonano operacje wykluczenia tętniaka i pomostowania tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego. Wydaje się, że takie postępowanie było bezpieczne i mało inwazyjne u pacjenta obciążonego znacznym ryzykiem. (Folia Cardiol. 2004; 11: 535–538

Zespół podkradania wieńcowo-podobojczykowego jako rzadka przyczyna niestabilnej dławicy po operacyjnej rewaskularyzacji tętnic wieńcowych

Po roku od zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego z wykorzystaniem lewej tętnicy piersiowej wewnętrznej u 68-letniej pacjentki wystąpiły bóle stenokardialne wywołane obciążeniem wysiłkowym lewej ręki oraz stwierdzono brak tętna na tętnicach tej kończyny. Rozpoznano zespół podkradania podobojczykowo-wieńcowego, będący następstwem zamknięcia ostialnego segmentu lewej tętnicy podobojczykowej. Pacjentce wszyto protezę dakronową między lewą i prawą tętnicą podobojczykową. W 40-miesięcznej obserwacji po zabiegu nie występowały bóle stenokardialne. Wyniki ultrasonograficznych badań doplerowskich oraz obecność jednakowych ciśnień tętniczych na obu kończynach górnych potwierdzają drożność wszczepionego pomostu

Zespół podkradania wieńcowo-podobojczykowego jako rzadka przyczyna niestabilnej dławicy po operacyjnej rewaskularyzacji tętnic wieńcowych

Po roku od zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego z wykorzystaniem lewej tętnicy piersiowej wewnętrznej u 68-letniej pacjentki wystąpiły bóle stenokardialne wywołane obciążeniem wysiłkowym lewej ręki oraz stwierdzono brak tętna na tętnicach tej kończyny. Rozpoznano zespół podkradania podobojczykowo-wieńcowego, będący następstwem zamknięcia ostialnego segmentu lewej tętnicy podobojczykowej. Pacjentce wszyto protezę dakronową między lewą i prawą tętnicą podobojczykową. W 40-miesięcznej obserwacji po zabiegu nie występowały bóle stenokardialne. Wyniki ultrasonograficznych badań doplerowskich oraz obecność jednakowych ciśnień tętniczych na obu kończynach górnych potwierdzają drożność wszczepionego pomostu

Neoliberalism, managerialism and the reconfiguring of social work in Sweden and the United Kingdom

This is the author's manuscript of an article published in Archaeological Dialogues. http://dx.doi.org/10.1177/1350508412448222This paper considers some of the ways in which neoliberalism, through the processes of managerialism, has impacted on the occupation of social work in Sweden and the UK. It is argued that there are similar implications in both countries, through the managerial drive for increased performance in economy, efficiency and effectiveness, but also in the development of evidence based practice. Whilst the key focus of the paper is on similarities between these two countries, differences are also noted. There is also recognition of the way in which resistance to the reconfiguration of social work is taking shape