Czy, co i kiedy badać w bólach głowy?

Badania diagnostyczne w bólach głowy, którym towarzyszą odchylenia od normy w przedmiotowym badaniu neurologicznym, nie są zagadnieniem kontrowersyjnym i zasady postępowania są ogólnie znane - wynikają bardziej z istoty objawów w tym badaniu niż z samych bólów głowy. Dyskusyjne jest natomiast prowadzenie diagnostyki za pomocą badań dodatkowych u pacjentów z bólami głowy bez odchyleń w przedmiotowym badaniu neurologicznym, najczęściej z bólami głowy o charakterze migreny, napięciowego bólu głowy, trójdzielno- autonomicznych bólów głowy lub innych, rzadziej spotykanych, podobnych dolegliwości bólowych. Celem niniejszego artykułu jest uporządkowanie wiedzy na ten temat i podanie wskazówek, które mogą być przydatne w codziennej pracy neurologa. Omówiono różne badania dodatkowe, które mogą być pomocne w diagnostyce bólów głowy, kładąc nacisk na techniki neuroobrazowe oraz na uwarunkowania, którymi lekarz powinien się kierować przy ich zalecaniu. Poruszono również zagadnienie innych technik przydatnych do tego celu, ale także badań, które były i nadal są zlecane "zwyczajowo", a których przeprowadzanie nie ma żadnego uzasadnienia

Treatment and management of migraine in neurological ambulatory practice in Poland by indicating therapy with monoclonal anti-CGRP antibodies

Aim of study. To analyse Polish neurologists’ familiarity with the diagnostic criteria for migraine, and how their methods of management of migraine work in daily practice.Clinical rationale for study. Migraine is a common primary headache disease that causes substantial disability and reduces quality of life. Many migraine patients remain undiagnosed and deprived of treatment. Migraine treatment is problematic, and many patients discontinue preventive treatment, mainly because of a lack of efficacy or adverse effects. Antibodies targeting calcitonin gene-related peptide and its receptor seem to be effective and well-tolerated agents in migraine prevention.Material and methods. This study was conducted using a computer-assisted web interview conducted with 51 neurologists in Poland, who agreed to participate in the study during a phone call. The questionnaire mainly assessed methods of treatment of migraine patients and diagnostic criteria used in neurological practice.Results. Only one neurologist listed all of the diagnostic criteria for migraine, and 80% of physicians in their practice used only a part of the migraine diagnostic criteria, usually the migraine without aura criteria. On average, each neurologist had 55 patients under continuous care, seeing roughly 18 patients per month. On average, neurologists estimated that 77% of all patients with migraine had episodic migraine, whereas the rest had the chronic form. Importantly, 40% of patients with chronic migraine received all available preventive treatments without a satisfactory effect. Neurologists could offer monoclonal antibodies that target the CGRP-pathway (i.e. anti-CGRP and anti-CGRP receptor monoclonal antibodies) for the prevention of chronic migraine to about one in three patients with a chronic form of the disease.Conclusions and clinical implications. Migraine is underdiagnosed and undertreated in Poland. Understanding of the diagnostic criteria for migraine among neurologists is insufficient. Most neurologists in Poland see patients in whom anti-CGRP/R-targeting treatment is indicated

Leczenie migreny przewlekłej — zalecenia opracowane przez Grupę Ekspertów Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy i Sekcji Badania Bólu Polskiego Towarzystwa Neurologicznego na podstawie międzynarodowych zaleceń i najnowszej literatury

Migrena przewlekła jest chorobą, w której ból głowy występuje przez co najmniej 15 dni w miesiącu, z których co najmniej 8 jest dniami, kiedy ból głowy spełnia kryteria rozpoznania migreny i występuje co najmniej przez kolejne 3 miesiące. W praktyce chorzy cierpią na migrenę przewlekłą wiele miesięcy i lat, a częstość tej choroby wynosi około 3% populacji ogólnej. Wiąże się z tym znaczący wzrost absencji w pracy i szkole, a w przypadku wykonywania pracy lub uczestniczenia w zajęciach dydaktycznych — słaba wydajność w tych czynnościach. Jakość życia znacząco spada. Konsekwencje długofalowe mają implikacje ekonomiczne i socjalne. Pacjenci cierpiący na migrenę przewlekłą także znacznie częściej niż cierpiący na migrenę epizodyczną poszukują pomocy lekarskiej i konsultacji specjalistów. Ponadto liczba przyjmowanych, a więc także i kupowanych leków przeciwmigrenowych i ogólnie przeciwbólowych, zarówno doraźnych jak i profilaktycznych, jest wyraźnie ponadprzeciętna. Migrena przewlekła stanowi więc znaczne obciążenie w rozumieniu zarówno medycznym, jak i ekonomicznym, zarówno dla chorych, jak i dla społeczeństwa, a równocześnie nie jest prawidłowo leczona. W niniejszym opracowaniu przedstawiono stanowisko i zalecenia ekspertów Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy w sprawie postępowania w migrenie przewlekłej oparte na międzynarodowych rekomendacjach

Leczenie migreny przewlekłej — zalecenia opracowane przez Grupę Ekspertów Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy i Sekcji Badania Bólu Polskiego Towarzystwa Neurologicznego na podstawie międzynarodowych zaleceń i najnowszej literatury

Migrena przewlekła jest chorobą, w której ból głowy występuje przez co najmniej 15 dni w miesiącu, z których co najmniej 8 jest dniami, kiedy ból głowy spełnia kryteria rozpoznania migreny i występuje co najmniej przez kolejne 3 miesiące. W praktyce chorzy cierpią na migrenę przewlekłą wiele miesięcy i lat, a czę­stość tej choroby wynosi około 3% populacji ogólnej. Wiąże się z tym znaczący wzrost absencji w pracy i szkole, a w przypadku wykonywania pracy lub uczestniczenia w zajęciach dydaktycznych — słaba wydajność w tych czynnościach. Jakość życia znacząco spada. Konsekwencje długofalowe mają implikacje ekonomiczne i socjalne. Pacjenci cierpiący na migrenę przewlekłą także znacznie częściej niż cierpiący na migrenę epizodyczną poszukują pomocy lekarskiej i konsultacji specjalistów. Ponadto liczba przyjmowa­nych, a więc także i kupowanych leków przeciwmigrenowych i ogólnie przeciwbólowych, zarówno doraźnych jak i profilaktycz­nych, jest wyraźnie ponadprzeciętna. Migrena przewlekła stanowi więc znaczne obciążenie w rozumieniu zarówno medycznym, jak i ekonomicznym, zarówno dla chorych, jak i dla społeczeństwa, a równocześnie nie jest prawidłowo leczona. W niniejszym opraco­waniu przedstawiono stanowisko i zalecenia ekspertów Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy w sprawie postępowania w migrenie przewlekłej oparte na międzynarodowych rekomendacjach

Leczenie przyczynowe (reperfuzyjne) wostrej fazie niedokrwiennego udaru mózgu – od pierwszych prób do dziś

W artykule przedstawiono, jak w ostatnich 20 latach rozwijały się metody przyczynowego – a więc rekanalizującego – leczenia w ostrej fazie niedokrwiennego udaru mózgu. Najwcześniejsze sposoby reperfuzji mózgu, wciąż stosowane, opierają się na dożylnym podaniu środka trombolitycznego; dzięki dopracowaniu protokołów leczenia udało  się poszerzyć okno terapeutyczne dla tej metody z 3 godzin do 4,5 godziny (standardowo), a w niektórych przypadkach – nawet do 6 godzin. Kolejnym etapem rozwoju metod reperfuzji mózgu było lokalne, dotętnicze podawanie leku trombolitycznego. Wreszcie pojawiły się mechaniczne procedury wewnątrznaczyniowe, pozwalające poszerzyć okno terapeutyczne do 8 godzin. Najbardziej zaawansowane podejścia, łączące dwie lub trzy metody, umożliwiają bezpieczne i skuteczne leczenie chorych nawet w ciągu 12 godzin od wystąpienia objawów udaru mózgu. Stwarza to nowe perspektywy rozwoju neurologii naczyniowej i radiologii neurointerwencyjnej. W przyszłości pacjenci doznający niedokrwiennego udaru mózgu będą zatem mieć znacznie większe szanse na przeżycie i sprawne funkcjonowanie niż jeszcze bardzo niedawno

Selected Problems of Meidical Ethics in the Opinion of Meidical Students

The aim of the study was evaluation of the opinion of medical students on selected controversial medical ethics problems like abortion, contraceptives usage, euthanasia, cloning, tissue and organ transplantations, prenatal testing as well as gen engineering. One hundred seventy students (61 men and 109 women) of the 5th year of the Medical Faculty of the Medical University in Łódź took part in the study. Besides answering questions on the above mentioned issues, the students could indicate on specific restrictions or conditions under which the discussed problems might be morally and legally acceptable. Abortion without any restrictions was allowed in the opinion of 22% of the students who answered this question, while abortion under some conditions like threatening of mother’s life or health, serious genetic defects or malformations of a fetus, pregnancy in a raped woman, incestuous pregnancy, and difficult social or financial situation of a woman/family were accepted in total by 57.1% of the group. Contraceptives usage was accepted by 98.2% of the investigated medical students, of which 94.6% do not restrict this issue, while 3.6% of the group exclude “early abortion” contraceptives. Among medical students, 98.8% have no objections for prenatal testing. Euthanasia is acceptable by 47.9% of the investigated group. Cloning without any restrictions would be permitted by 7.5% of the medical students, although 52.5% would allow cloning of cells, tissue and organs, pointing out on cloning of a whole human being as unacceptable. In the investigated group, 91.7% do not see problems with gen engineering applied for medical purposes. Organ transplantations from the persons who suddenly died, usually in an accident, is acceptable by 97.6% of the students, while tissue or organ transplants from spontaneously aborted fetuses would be allowed only by 43.5% of the group- The selected problems mentioned above are discussed, and the data are compared with some other similar studies performed both in Poland and all over the world on medical students, medical residents and staff as well as on professionals and students of other faculties.Zadanie pt. „Digitalizacja i udostępnienie w Cyfrowym Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego kolekcji czasopism naukowych wydawanych przez Uniwersytet Łódzki” nr 885/P-DUN/2014 dofinansowane zostało ze środków MNiSW w ramach działalności upowszechniającej naukę

Causative (reperfusion) treatment in acute ischaemic stroke – from the first attempts until today

The review presents the development of causative treatment in the acute phase of ischaemic stroke over the past 20 years. The earliest methods of brain reperfusion, still in use today, are based on intravenous administration of a thrombolytic agent, but as the protocols improved, it was possible to extend the therapeutic time window for this method from initial 3 hours up to 4.5 hours (as standard), and even up to 6 hours in selected patients. The next step of brain reperfusion evolution was local, intra-arterial administration of a thrombolytic drug, and finally mechanical intravascular procedures were developed, which allowed the therapeutic window to be extended to 8 hours. The most advanced approaches, which combine 2 or 3 methods, enable safe and efficacious treatment of the acute phase of ischaemic stroke even up to 12 hours from its onset. This creates new perspectives for a development of vascular neurology and neurointerventional radiology, which in the future will give patients suffering from acute ischaemic stroke much more chances for survival and functional recovery than it has been very recently.W artykule przedstawiono, jak w ostatnich 20 latach rozwijały się metody przyczynowego – a więc rekanalizującego – leczenia w ostrej fazie niedokrwiennego udaru mózgu. Najwcześniejsze sposoby reperfuzji mózgu, wciąż stosowane, opierają się na dożylnym podaniu środka trombolitycznego; dzięki dopracowaniu protokołów leczenia udało się poszerzyć okno terapeutyczne dla tej metody z 3 godzin do 4,5 godziny (standardowo), a w niektórych przypadkach – nawet do 6 godzin. Kolejnym etapem rozwoju metod reperfuzji mózgu było lokalne, dotętnicze podawanie leku trombolitycznego. Wreszcie pojawiły się mechaniczne procedury wewnątrznaczyniowe, pozwalające poszerzyć okno terapeutyczne do 8 godzin. Najbardziej zaawansowane podejścia, łączące dwie lub trzy metody, umożliwiają bezpieczne i skuteczne leczenie chorych nawet w ciągu 12 godzin od wystąpienia objawów udaru mózgu. Stwarza to nowe perspektywy rozwoju neurologii naczyniowej i radiologii neurointerwencyjnej. W przyszłości pacjenci doznający niedokrwiennego udaru mózgu będą zatem mieć znacznie większe szanse na przeżycie i sprawne funkcjonowanie niż jeszcze bardzo niedawno