Turkish neoimperial activities on the example of Syria and Syrian civil war

Celem niniejszej pracy jest sprawdzenie jaki wpływ na region bliskowschodni i samą Republikę Turcji wywarły deklaracje i zachowania postislamskiej „Partii Sprawiedliwości i Rozwoju” (AKP) pod kierownictwem Recepa Tayyipa Erdoğana, która sprawuje w Turcji niepodzielną władzę od 2002 roku aż po dziś dzień. Dokonane zostanie to metodą porównawczą, poprzez zestawienie działań AKP z poprzedzającymi jej istnienie, rządami biurokratyczno-militarnej elity kemalistów, których nieformalny patronat nad państwem tureckim trwał od początku istnienia Republiki Turcji. Porównanie to obejmować będzie również strategie społeczno-polityczne, jakie AKP stosowała przed i po Arabskiej Wiośnie, która zmieniła na zawsze region bliskowschodni. Szczególny nacisk tychże działań będzie kładziony na relacje turecko-syryjskie, jako że Syryjska Republika Arabska stanowiła przedmiot szczególnego zainteresowania Ankary zarówno przed i po dojściu Erdoğana do władzy. W pracy mojej uwzględnione zostaną również działania stronników Erdoğana wobec napływających do Turcji fal syryjskich uchodźców oraz stosunek Ankary wobec kurdyjskich społeczności, głównie Kurdów Syryjskich, a także relacje AKP z walczącymi zarówno z Kurdami jak i reżimem Baszara al-Asada terrorystami z tzw. „Państwa Islamskiego w Syrii i Lewancie” (ISIS). Te trzy przedsięwzięcia na tle społeczno-międzynarodowym najmocniej bowiem symbolizują wykorzystywanie przez Ankarę czynnika syryjskiego do realizacji geopolitycznych ambicji tureckiego przywódcy Recepa Erdoğana.The purpose of present article is checking what impact on Middle East region and the Republic of Türkiye itself, was exerted by declarations and behaviour of postislamic party called Justice and Development Party (AKP), which leader Recep Tayyip Erdoğan has ruled Türkiye indivisibly since 2002 until today. It will be done using comparative method, by comparing AKP’s activities with anticipatory reigns of bureaucratically-military elite of Kemalists whose unofficial patronage on Turkish state lasted since the beginning of Republic of Turkey. That comparison involves also socio-political strategies, which were used by AKP before and after Arab Spring, which changed Middle East region forever. Particular emphasis of those activities will be involved in Turkish-Syrian relationship because Syrian Arab Republic was a subject of particular Ankara’s attention both before and after Erdoğan gained power. Moreover, in my work it will be described how Erdoğan’s supporters were reacting to the waves of Syrian refugees who are flowing to Türkiye and Ankara’s attitude to Kurds societies, especially Syrian Kurds and relationship between AKP and terrorists from Islamic State of Iraq and the Levant (ISIS) who are fighting both with Kurds and Bashar al.-Asad regime. It is because those three socio-international operations are the best example of using Syrian factor by Ankara to realise geopolitical ambitions of Turkish leader Recep Erdoğan.

Skuteczność adenozyny w przerywaniu napadowych częstoskurczów nadkomorowych

Cel: Celem pracy była ocena skuteczności trójfosforanu adenozyny (ATP) w przerywaniu napadowych częstoskurczów nadkomorowych (pSVT). Materiały i metody: Badana grupa składała się z 20 chorych (14 kobiet i 6 mężczyzn), średnia wieku 49 ± 14 lat. U 11 z nich (55%) nie stwierdzono organicznej choroby serca, u 4 (20%) rozpoznano chorobę niedokrwienną serca, a u 5 (25%) zespół wypadania płatka zastawki mitralnej. Przeciętny czas trwania pSVT wywołanego stymulacją przezprzełykową wynosił od 30 s do 5 min (średnio 2,4 min). U 22 osób (60%) rozpoznano częstoskurcze nawrotne z obecnością dodatkowej drogi przewodzenia (zespół WPW), u pozostałych 8 (40%) - częstoskurcze nawrotne przedsionkowo-węzłowe. ATP podawano dożylnie w trakcie częstoskurczu, co minutę zwiększając dawkę (3, 6, 9, 12 mg). W wypadku gdy podanie 12 mg ATP i. v. okazywało się nieskuteczne, pSVT przerywano szybką lub programowaną stymulacją lewego przedsionka. Wyniki: Dzięki podawaniu ATP przerwanie częstoskurczu osiągnięto u 18 chorych (90%). Dawka 6 mg ATP i. v. okazała się wystarczająca u 3 chorych (16,6%), 9 mg - u 12 chorych (66,6%), a 12 mg - u 3 chorych (16,6%). U 2 osób (10%) po podaniu ATP obserwowano przejście pSVT w trzepotanie i migotanie przedsionków (ustępujące samoistnie). U 3 pacjentów (15%) wystąpił przemijający blok przedsionkowo-komorowy II stopnia i III stopnia. U kolejnych 3 chorych po dożylnym podaniu ATP zauważono skurcze dodatkowe pochodzenia przedsionkowego, a u 6 - komorowego. W trakcie podawania ATP stwierdzono następujące objawy uboczne: ucisk w klatce piersiowej u 5 chorych, duszność u 7 i uczucie gorąca u 9. Były one krótkotrwałe i przemijające. Wnioski: ATP jest skutecznym i bezpiecznym lekiem w doraźnym przerywaniu napadów pSVT Najmniejsza efektywna dawka leku wynosi 6 mg ATP i.v

Skuteczność adenozyny w przerywaniu napadowych częstoskurczów nadkomorowych

Cel: Celem pracy była ocena skuteczności trójfosforanu adenozyny (ATP) w przerywaniu napadowych częstoskurczów nadkomorowych (pSVT). Materiały i metody: Badana grupa składała się z 20 chorych (14 kobiet i 6 mężczyzn), średnia wieku 49 ± 14 lat. U 11 z nich (55%) nie stwierdzono organicznej choroby serca, u 4 (20%) rozpoznano chorobę niedokrwienną serca, a u 5 (25%) zespół wypadania płatka zastawki mitralnej. Przeciętny czas trwania pSVT wywołanego stymulacją przezprzełykową wynosił od 30 s do 5 min (średnio 2,4 min). U 22 osób (60%) rozpoznano częstoskurcze nawrotne z obecnością dodatkowej drogi przewodzenia (zespół WPW), u pozostałych 8 (40%) - częstoskurcze nawrotne przedsionkowo-węzłowe. ATP podawano dożylnie w trakcie częstoskurczu, co minutę zwiększając dawkę (3, 6, 9, 12 mg). W wypadku gdy podanie 12 mg ATP i. v. okazywało się nieskuteczne, pSVT przerywano szybką lub programowaną stymulacją lewego przedsionka. Wyniki: Dzięki podawaniu ATP przerwanie częstoskurczu osiągnięto u 18 chorych (90%). Dawka 6 mg ATP i. v. okazała się wystarczająca u 3 chorych (16,6%), 9 mg - u 12 chorych (66,6%), a 12 mg - u 3 chorych (16,6%). U 2 osób (10%) po podaniu ATP obserwowano przejście pSVT w trzepotanie i migotanie przedsionków (ustępujące samoistnie). U 3 pacjentów (15%) wystąpił przemijający blok przedsionkowo-komorowy II stopnia i III stopnia. U kolejnych 3 chorych po dożylnym podaniu ATP zauważono skurcze dodatkowe pochodzenia przedsionkowego, a u 6 - komorowego. W trakcie podawania ATP stwierdzono następujące objawy uboczne: ucisk w klatce piersiowej u 5 chorych, duszność u 7 i uczucie gorąca u 9. Były one krótkotrwałe i przemijające. Wnioski: ATP jest skutecznym i bezpiecznym lekiem w doraźnym przerywaniu napadów pSVT Najmniejsza efektywna dawka leku wynosi 6 mg ATP i.v

ARTYKUŁ ORYGINALNYOsoby starsze oraz pacjenci z zespołem chorej zatoki mają mniejsze szanse na tryb stymulacji zgodny ze standardami Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego – jednoośrodkowa analiza retrospektywna

Background: The Polish Cardiac Society recommendations for permanent heart pacing have been valid since 1999. The clinical use of these guidelines is, however, still limited. Aim: To analyse whether the chosen pacing strategy is consistent with the Polish Cardiac Society recommendations and to estimate the effects of analysed factors on selecting optimal or suboptimal pacing modes. Method: Retrospective analysis of medical records and procedure protocols of 1052 patients who underwent pacemaker implantation between 1 January 2000 and 31 December 2004 was performed. In each case, the applied pacing mode was compared against the optimal one defined according to the guidelines of the Polish Cardiac Society. A number of demographic and clinical factors associated with the procedure were analysed and correlated with the optimal pacing mode selection. Results: During the analysed period, 59.3% of patients received optimal pacing. The percentage of patients with optimal pacing increased in the consecutive years from 40.2% in 2000 to 68.5% in 2005. In a univariate regression analysis, patients above the age of 70 years, with sick sinus syndrome as an indication for pacing, as well as cardiac heart failure and obesity, received optimal pacing significantly less frequently. In a multivariate analysis, advanced age and sick sinus syndrome were found to be independent predictors of suboptimal pacing. Conclusions: About 60% of patients had their pacemakers implanted with the optimal pacing mode selection according to the valid recommendations. Patients over the age of 70 years, as well as patients with sick sinus syndrome, had significantly lower chances of receiving optimal pacing.Wstęp: Od 1999 r. obowiązują standardy Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące stałej stymulacji serca. Niewiele wiadomo na temat zastosowania tych wytycznych w praktyce. Cel: Ocena zgodności trybu stymulacji wybieranego podczas zabiegu implantacji rozrusznika ze standardami Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Określenie wpływu niektórych czynników na wybór optymalnego lub nieoptymalnego trybu stymulacji. Metodyka: Retrospektywnie przeanalizowano historie chorób i protokoły operacyjne wszystkich 1052 chorych poddanych zabiegowi wszczepienia rozrusznika serca w latach 2000–2004. W każdym przypadku porównano implantowany tryb stymulacji z trybem zalecanym w standardach Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Szereg czynników demograficznych, klinicznych i związanych z zabiegiem poddano analizie pod kątem korelacji z wyborem optymalnego trybu stymulacji. Wyniki: W analizowanym okresie 59,3% chorych otrzymało rozrusznik o optymalnym trybie stymulacji. Odsetek ten rósł w kolejnych latach: od 40,2% w 2000 r. do 68,5% w 2004 r. W dwuczynnikowej analizie regresji logistycznej mniejszą szansę na optymalny tryb mieli chorzy powyżej 70. r.ż., pacjenci z zespołem chorego węzła zatokowego, z niewydolnością krążenia lub z otyłością. W analizie wieloczynnikowej niezależnymi czynnikami powiązanymi z punktem końcowym były: wiek oraz zespół chorego węzła zatokowego. Wnioski: Niespełna 60% chorych ma implantowany rozrusznik o trybie stymulacji zgodnym ze standardami. Mniejszą szansę na to mają chorzy starsi oraz pacjenci z zespołem chorego węzła zatokowego

Przetrwała żyła główna górna lewa

Persistent left superior vena cava - a case report: A case of a 72-year-old female admitted for pacemaker implantation is presented. During the procedure, persistent left superior vena cava was found. Pacemaker was inserted via right subclavicular vein