EU-Iran Relations after the Nuclear Deal.

The signing of the Joint Comprehensive Plan of Action between Iran and global powers in July 2015 was a major turning point in the emerging strategic landscape of the Middle East. The ‘nuclear deal’ led to the lifting by the EU and the US of nuclear-related sanctions, and is now operational. Other sanctions remain in place, however. Nevertheless, unhindered by US competition, European trade delegations have entered into a latter-day gold rush, led by the promise of the biggest untapped market in the world. As such, the EU has both an opportunity and a responsibility to help Iran reintegrate properly into the international system. But, in the face of an opaque clerical regime that relies on internal repression and military business conglomerates, Europe stands to lose if it continues to pursue its uncalculated and uncoordinated approach towards the Islamic Republic. This report offers recommendations to guide the EU towards a comprehensive EU strategy for relations with Iran. It maintains that there is no other option but to keep universal values and the rule of law at the core of the emerging bilateral relationship. In fact, the protection of the economic rights of European traders and investors allows the EU to push for wider reforms and the normalisation of relations

żniwa nieufności: Wiek rosyjskiej dezinformacji

„Dezinformacja”, termin z czasów zimnej wojny, powszechnie używany w kręgach akademickich, wojskowych i bezpieczeństwa, staje się obecnie częścią codziennej debaty politycznej. Demokracje zachodnie zostały zmuszone do tworzenia licznych organizacji antydezinformacyjnych zarówno na poziomie krajowym, jak i kolektywnie. COE NATO na Łotwie zostało utworzone w celu wykrywania i przeciwdziałania dezinformacji, a przywódcy UE decydują się na powołanie Grupy Zadaniowej ESDZ ds. Wschodniego Stratcomu, aby stawić czoła rosyjskiej dezinformacji. W państwach członkowskich UE, które uzyskują niepodległość po upadku komunizmu, a zwłaszcza trzy kraje bałtyckie i Polska, czują się bardziej zagrożone wzrostem napięć z Rosją od czasu Okupacji Krymu w 2014 r. i wojny na wschodniej Ukrainie. Celem niniejszej pracy jest próba zbadania zagadnienia rozwoju rosyjskiej dezinformacji w ostatnim stuleciu. Od powstania grupy marksistowskich rewolucjonistów do jednego z dwóch supermocarstw świata i od upadku Związku Radzieckiego na początku lat 90. XX wieku, po tak zwaną nową zimną wojnę, dezinformacja zawsze była istotną częścią arsenału Moskwy przeciwko tym, których uważała za swoich wrogów. Spróbuję odpowiedzieć w niej na dwa następujące pytania: (1) Jakie wspólne cechy charakteryzują rosyjską dezinformację, niezależną od czasu i przeciwnika, innymi słowy, jakie aspekty dzisiejszej rosyjskiej dezinformacji można prześledzić od początku ruchu bolszewickiego z początku XX wieku i zimnej wojny? (2) Jak proces dezinformacji został zmodyfikowany, aby dostosować go do różnych czasów i sytuacji, takich jak krajobraz mediów na świecie, rewolucja informacyjna lub powstanie trzeciego sektora. W niniejszej pracy stawiam następujące hipotezy (1) Wykorzystywanie słabych punktów przeciwników w celu zdobywania strategicznych postępów jest rdzeniem rosyjskich działań dezinformacyjnych od samego początku. (2) Wiele cech dzisiejszej rosyjskiej dezinformacji było stale używanych przez ostatni wiek. (3) W odróżnieniu do czasów zimnej wojny, obecne rosyjskie działania dezinformacyjne opierają się na wykorzystaniu najnowocześniejszych technologii. (4) Wykorzystanie dezinformacji jest tylko częścią wielowarstwowych i wyrafinowanych opcji politycznych kierowanych przez najwyższy poziom rosyjskiej władzy politycznej i w ścisłej koordynacji z wojskiem, polityką zagraniczną, finansami i maszyną komunikacji państwa.“Disinformation” a cold war era term, commonly used within academic, military and security circles, is now becoming part of daily political debate. Western democracies have been forced to create numerous anti-disinformation organisations both at the national level or collectively. NATO’s COE in Latvia has been established to detect and counter Disinformation and EU leaders deciding to establish EEAS's East Stratcom Task Force to confront Russian Disinformation. Within EU member states, those that gain independence after the fall of communism and especially three Baltic states and Poland are feeling more threatened by the increase of tensions with Russia since 2014 occupation of Crimea and war in East Ukraine. This thesis tries to explore how Russian Disinformation has been evolved in the last century. From the rise of a group of Marxist revolutionaries to one of World's two superpowers and from the fall of the Soviet Union in the early 1990s to what has been called the new Cold War, Disinformation has always been an essential part of Moscow's arsenal against those considered to be its enemies. We will try to answer the following two questions (1) What common features constitute the Russian Disinformation, independent from time or adversary, in other words, what aspects of Russia's today Disinformation can be traced to early 20th century Bolshevik movement and the Cold War? (2) How It has been modified to adapt different time and situations like World's media landscape, information revolution or the rise of the third sector. We hypothesise (1) Exploiting adversaries vulnerabilities to gain strategic advances is the core of Russian Disinformation efforts from its early days. (2) Many features of today's Russian Disinformation have been constantly used throughout the last century. (3) Less like the Cold War era, current Russian Disinformation efforts are built on the use of cutting edge technology. (4) The use of Disinformation is only part of multi-layered and sophisticated policy options directed by the highest level of Russia's political power and in close coordination with the military, foreign policy, finance and state's communication machinery