Elecroantennogram Responses of the Cherry Fruit Fly Rhαgoletis cerαsi (Diptera: Tephritidae) to Naturally Occurring Volatiles

Πραγματοποιήθηκαν ηλεκτροφυσιολογικές παρατηρήσεις της μΰγας των κερασιών Rhagoletis cerasi (Linne) (Diptera: Tephritidae) για εβδομήντα-οκτώ ουσίες από τρεις κυρίες κλάσεις οργανικών ενώσεων (αλδεΰδες, κετόνες και μονοτερπε'νια) σε ηλεκτροαντενογράφο (ΗΑΓ). Δεν παρατηρήθηκε καμία διαορορά μεταξύ αρσενικώνκαι θηλυκών εντόμων στον βαθμό απόκρισης για τις ουσίες που δοκιμάστηκαν. Πιστοποιήθηκε ότι το με'γεθος απόκρισης των εντόμων στιςδιάφορες ουσίες εξαρτάται από το μέγεθος της αλυσίδας των μορίων, την ύπαρξη διπλών δεσμών και την ύπαρξη και θέση χαρακτηριστικών ομάδων.EAG responses of the cherry fruit fly, Rhagoletis cerasi (Linne) (Diptera: Tephritidae) were recorded in response to seventy-eight generally occurring plant volatiles and male cherry fruit fly volatiles. The test compounds are representatives of three major classes of organic compounds, aldehydes, ketones, and monoterpenes. No differences were observed in the degree of response between males and females, Carbon-chain length, unsaturation, and position of functional groups all have significant effect on the magnitude of EAG response

The effect of aminophylline on trans-diaphragmatic pressure in isoflurane anaesthetised dogs undergoing castration

Η δια-διαφραγματική πίεση (Pdi) είναι ο κύριος δείκτης της συσπαστικότητας του διαφράγματος και η επίδραση αρκετών διαφορετικών φαρμάκων σε αυτήν έχει μελετηθεί. Ο κύριος στόχος αυτής της μελέτης είναι να μελετηθεί η επίδραση της αμινοφυλλίνης στη Pdi σε σκύλους υπό αναισθησία. Σε αυτή την μελέτη συμπεριλήφθηκαν δεκαοχτώ, υγιείς, ιδιόκτητοι, αρσενικοί σκύλοι οι οποίοι υποβλήθηκαν σε ορχεκτομή. Η προαναισθητική αγωγή σε όλα τα ζώα ήταν η δεξμεδετομιδίνη και η μορφίνη. Η εγκατάσταση της αναισθησίας έγινε με προποφόλη και η διατήρηση με ισοφλουράνιο σε οξυγόνο. Τα ζώα κατανεμήθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες. Στην ομάδα της αμινοφυλλίνης (ομάδα Α), η χορήγηση της αμινοφυλλίνης γινόταν ενδοφλέβια ως μια δόση στα 4 mg/kg αμέσως μετά την εγκατάσταση της αναισθησίας, ενώ στην ομάδα control (ομάδα C) δεν χορηγούνταν αμινοφυλλίνη. Όταν η χειρουργική αναισθησία επιτυγχανόταν, εισάγονταν δύο καθετήρες με μπαλόνι, ο ένας στο στόμαχο και ο άλλος στο μέσο τρίτο του οισοφάγου, για τη μέτρηση της Pdi. Οι δύο ομάδες δε διέφεραν στατιστικά σημαντικά όσον αφορά τη Pdi (p=0,182). Τα αποτελέσματα της μελέτης θα μπορούσαν να αποτελούν μια ένδειξη ότι η αμινοφυλλίνη ίσως αυξάνει την συσπαστικότητα του διαφράγματος εάν αποδειχθεί σε μεγαλύτερο πληθυσμό ζώων.The trans-diaphragmatic pressure (Pdi)is the main indicator of diaphragmatic contractility and the influence of many different drugs on Pdi has already been studied. The main aim of this study was to investigate the effect of aminophylline on Pdi in anaesthetised dogs. Eighteen, healthy, client-owned, male dogs undergoing castration were recruited in the study. All the animals were premedicated with dexmedetomidine and morphine. Anesthesia was induced with propofol to effect and maintained with isoflurane in oxygen. Animals were randomly allocated into two groups. In the animals of the aminophylline group (group A), aminophylline was administered as an intravenous bolus at 4mg/kg after induction, whereas in the animals of the control group (group C), no aminophylline was given. When the surgical plane of anesthesia was achieved, two balloon catheters, one in the stomach and one in the mid-third of the oesophagus were inserted for Pdi measurement. The two groups differed non-significantly with regards to Pdi (p=0.182). The results of the study could be viewed as an indication that the aminophylline might increase diaphragmatic contractility if also proven in a larger population of animals’

Sevoflurane and its use in veterinary practice

Στη σύγχρονη κτηνιατρική πράξη, ο κτηνίατρος που ασχολείται με την αναισθησία αντιμετωπίζει πολλές φορές το δίλημμα της επιλογής του καταλληλότερου και ασφαλέστερου αναισθητικού σχήματος. Παράλληλα, οι αλματώδεις εξελίξεις της αναισθησιολογίας εξοπλίζουν συνεχώς τον αναισθησιολόγο κτηνίατρο με καινούργια σκευάσματα και νέες τεχνικές, καθιστώντας την τελική επιλογή ακόμη δυσκολότερη. Το σεβοφλουράνιο είναι ένα σχετικά νέο πτητικό αναισθητικό, το οποίο χρησιμοποιείται πλέον ευρέως για την αναισθησία του ανθρώπου και όλο και περισσότερο για την αναισθησία των ζώων. Πρόκειται για ένα φθοριωμένο παράγωγο του μεθυλ-ισοπροπυλ-αιθέρα, μη εύφλεκτο, μη εκρηκτικό, άχρωμο, πτητικό υγρό, με ευχάριστη οσμή. Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η περιγραφή των κυριότερων ιδιοτήτων του σεβοφλουρανίου και της χρήσης του στην κτηνιατρική πράξη. Αρχικά αναφέρονται τα κυριότερα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά του σεβοφλουρανίου και η κλινική τους σημασία, η φαρμακοκινητική και η φαρμακοδυναμική του δράση, καθώς και ο μεταβολισμός και η πιθανή τοξικότητα του. Επίσης, συγκρίνεται το σεβοφλουράνιο με τα συνηθέστερα χρησιμοποιούμενα πτητικά αναισθητικά. Στη συνέχεια, περιγράφεται η χρήση του σεβοφλουρανίουστην αναισθησία των συχνότερων στην κτηνιατρική πράξη ζώων συντροφιάς, παραγωγικών ζώων και ζώων εργαστηρίου,καθώς και οι διάφορες ιδιαιτερότητες που εμφανίζονται κατά περίπτωση. Επίσης, περιγράφονται και κάποια ενδεικτικά παραδείγματα χορήγησης σεβοφλουρανίου σε συνδυασμό με άλλεςπρο αναισθητικές ή αναισθητικές ουσίες, που χρησιμοποιούνται στην κτηνιατρική πράξη.In clinical practice die anaesthetist often faces die dilemma of choosing die best fitting agem from a wide variety of injectable and volatile anaesdietic drugs. Meanwhile, die continuous progress of anaesthesiology offers new drugs and modern Techniques, making die final choice even more difficult. Sevoflurane is a new volatile anaesthetic agent, which is nowadays increasingly used in veterinary anaesthesia. It is a fluorinated derivative of methyl- isopropyl-ether. At room temperature it is a non-flammable, non-explosive, colourless liquid, with a pleasant smell. The aim of this review article is to present the basic attributes of sevoflurane and its use in veterinary practice. Its most important physical and chemical properties and their clinical implications, as well as its pharmacokinetics, pharmacodynamics, metabolism and potential toxicity are presented. Furthermore, sevoflurane is compared with other commonly used volatile anaesthetic agents and its use in anaesthesia of various companion, large and laboratory animals is discussed. Examples of sevoflurane administration, and of possible combinations with other drugs used in veterinary anaesthesia, are also given

Pain management in cat

Η αντιμετώπιση του πόνου στη γάτα παραμένει ακόμη και σήμερα μια θεματική περιοχή λίγο έως αρκετά άγνωστη. Μερικοί από τους λόγους που μπορεί να ερμηνεύσουν αυτό το έλλειμμα είναι η δυσκολία να αναγνωριστεί ο πόνος στο ζωικό αυτό είδος, η λανθασμένη αντίληψη για τον ρόλο του πόνου, αλλά και ο φόβος των παρενεργειών από τη χρήση των αναλγητικών, κυρίως των οπιοειδών και των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, καθώς και από την εφαρμογή τεχνικών τοπικής αναισθησίας, όπως είναι η επισκληρίδια αναισθησία. Πολλοί είναι οι λόγοι που επιβάλλουν την εξασφάλιση αναλγησίας στη γάτα, κυρίως ιατρικοί και ηθικοί (ευζωία των ζώων). Σε ό,τι αφορά στο μετεγχειρητικό πόνο, η αντιμετώπιση του πρέπει να αρχίζει πριν από την έναρξη της χειρουργικής επέμβασης (προληπτική αναλγησία). Επίσης, πρέπει να χορηγούνται διάφορες φαρμακευτικές ουσίες, ώστε να επιτυγχάνεται διακοπή της μεταβίβασης του επώδυνου ερεθίσματος σε διάφορα επίπεδα στο νευρικό σύστημα (πολυμορφική αναλγησία). Για την αντιμετώπιση του πόνου στη γάτα ο κτηνίατρος έχει πλέον αρκετές επιλογές στη διάθεση του. Πολύ αποτελεσματικά είναι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις έχουν αναλγητικό αποτέλεσμα ισοδύναμο εκείνου των οπιοειδών. Πρέπει, όμως, να λαμβάνεται υπόψη πως ο μεταβολισμός των αναλγητικών φαρμάκων στη γάτα διαφέρει από εκείνον στα άλλα ζωικά είδη. Τα οπιοειδή είναι πολύ αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του πόνου, αλλά υφίστανται περιορισμοί στη διακίνηση τους στο εμπόριο και γι' αυτό στην παρούσα ανασκόπηση δίνεται έμφαση μόνο σε αυτά που παρουσιάζουν ενδιαφέρον από πρακτική άποψη στη χώρα μας. Αναλγητική δράση έχουν, επίσης, ουσίες όπως οι α2-αγωνιστές και η κεταμίνη. Τέλος, η χρήση διάφορων τεχνικών τοπικής αναισθησίας συμπληρώνει τις επιλογές του κτηνιάτρου για την αντιμετώπιση του πόνου στη γάτα.Although cats are very popular pets, pain in this species is often underestimated. The reasons for this may include difficulties in pain recognition, unfamiliarity with the use of opioids or non-steroidal analgesic drugs, and with the application of local analgesic techniques. Proper pain management should always be undertaken mainly for medical and humane purposes. Pre-emptive and multimodal analgesia can aid significanly in postoperative pain alleviation. Nowadays, the veterinarian's armamentarium is equipped with a variety of agents in order to alleviate pain in cats. Non-steroidal anti-inflammatory drugs are often as effective as opioids. The latter are now used successfully for pain management in cats. Both classes provide safe analgesia, taking into account the differences in metabolism between cats and other species. Adjunctive analgesic therapy may be provided with the use of ketamine or a2-adrenergic receptor agonists. Loco-regional analgesic techniques can be used to effectively manage pain in a variety of clinical settings

Duodenal carcinoma at the ligament of Treitz. A molecular and clinical perspective

Background There is very small occurrence of adenocarcinoma in the small bowel. We present a case of primary duodenal adenocarcinoma and discuss the findings of the case diagnostic modalities, current knowledge on the molecular biology behind small bowel neoplasms and treatment options. Case The patient had a history of iron deficiency anemia and occult bleeding with extensive workup consisting of upper endoscopy, colonoscopy, capsule endoscopy, upper gastrointestinal series with small bowel follow through and push enteroscopy. Due to persistent abdominal pain and iron deficiency anemia the patient underwent push enteroscopy which revealed adenocarcinoma of the duodenum. The patient underwent en-bloc duodenectomy which revealed T3N1M0 adenocarcinoma of the 4th portion of the duodenum. Conclusions Primary duodenal carcinoma, although rare should be considered in the differential diagnosis of occult gastrointestinal bleeding when evaluation of the lower and upper GI tract is unremarkable. We discuss the current evaluation and management of this small bowel neoplasm