Genetic factors predisposing to the development of papillary thyroid cancer

Według klasycznej teorii nowotworzenia punktem wyjścia nowotworu jest komórka wysoko zróżnicowana, która wskutek zadziałania różnych czynników odróżnicowuje się, nabiera zdolności do niekontrolowanej proliferacji lub/i traci zdolność do ulegania apoptozie. Z kolei inna teoria dowodzi, że nowotwory (przynajmniej niektórych narządów) wywodzą się z komórek pnia, które „z definicji” są nisko zróżnicowane i Cechą charakterystyczną komórki nowotworowej jest niestabilność chromosomalna. Najmniejszą liczbę nieprawidłowości tego typu obserwuje się w wysoko zróżnicowanych rakach tarczycy, zwłaszcza w raku brodawkowatym, pośrednią - w rakach nisko zróżnicowanych i największą - w rakach anaplastycznych. Badania metodą mikromacierzy wykazują, że mimo znacznej klinicznej heterogenności raków brodawkowatych, profil ekspresji genów jest w nich bardzo podobny. Anomalie genetyczne, które usposabiają do powstawania raków brodawkowatych tarczycy, najczęściej dotyczą genów kodujących białka o aktywności kinazy. Kinazy fosforylujące inne białka odgrywają bardzo ważną rolę w procesie przekazywania sygnałów z zewnątrz komórki oraz w jej wnętrzu (transdukcja sygnału). Konstytutywna aktywacja niektórych kinaz prowadzić może do nadmiernego, ciągłego pobudzenia niektórych szlaków specyficznych dla mitogenów lub czynników wzrostowych. Skutkiem takiego działania jest nadmierna proliferacja. Najlepiej poznanym w rakach brodawkowatych tarczycy białkiem tego typu, którego funkcja jest zaburzona, jest RET - białko błonowe o aktywności kinazy tyrozynowej, będące receptorem czynników wzrostowych. W rakach brodawkowatych występują rearanżacje genu RET. Znanych jest około 10 różnych rearanżacji tego genu, najczęściej spotyka się RET/PTC3 i RET/PTC1. Polegają one na fuzji kodującego domenę o aktywności kinazy końca 3’ genu RET z końcem 5’ innego genu. Białko fuzyjne powstające na matrycy takiej hybrydy zlokalizowane jest nie w błonie komórkowej, ale w cytoplazmie i w sposób ciągły aktywuje szlak typowy dla RET. Podobnie rearanżacji ulega gen NTRK1 kodujący białko z rodziny receptorów neuronalnych czynników wzrostowych, również zawierające domenę o aktywności kinazy tyrozynowej. Jednakże geny, które ulegają fuzji z NTRK1 są inne niż te, które łączą się z RET. Z kolei MET, gen kodujący jeszcze inne białko błonowe o aktywności kinazy tyrozynowej, będące receptorem czynników wzrostowych, ulega nadekspresji w 70-90% raków brodawkowatych tarczycy. Gen BRAF kodujący kinazę przekazującą sygnał of RAS i RAF do wnętrza komórki jest zmutowany w pozycji 1796 (T/A, aminokwas V599E) w 38-69% raków brodawkowatych. Jest to mutacja aktywująca, a jej obecność kojarzy się z wyższym stopniem zaawansowania klinicznego nowotworu. Ponadto, w większości badanych raków brodawkowatych tarczycy znaleziono mutacje genów kodujących jądrowe receptory trijodotyroniny. U myszy transgenicznych z dominującymi-negatywnymi mutacjami obydwu alleli TRB rozwijają się raki tarczycy o złośliwym przebiegu. Progresja raka brodawkowatego do raka anaplastycznego najprawdopodobniej spowodowana jest wystąpieniem dodatkowych anomalii genetycznych dotyczących P53, RAS, genu β-kateniny, NM23 i innych genów. proliferacji. W takiej sytuacji mniejsza liczba anomalii genetycznych jest konieczna, by przestały działać mechanizmy kontrolujące szybkość podziałów komórkowych. W przypadku raka brodawkowatego tarczycy nadal uważa się, że jego punktem wyjścia jest wysoko zróżnicowany tyreocyt.According to classic theory of neogenesis, cancer arises from well-differentiated cell that in response to variety of factors de-differentiates, becomes able to proliferate without control and/or loses its ability to undergo apoptosis. According to another theory, cancers (at least cancers of some organs) originate from stem cells, which „by definition” are poorly differentiated and able to proliferate indefinitely. Therefore a lower number of abnormal events is necessary for these cells to escape proliferation-controlling mechanisms. With regard to papillary thyroid cancers it is still thought that it arises from well-differentiated thyreocyte. One of the characteristic features of cancer cell is chromosomal instability. Lowest number of such abnormalities is observed in well-differentiated thyroid cancers (including papillary cancer), intermediate – in poorly-differentiated cancers, while highest – in anaplastic cancers. Microarray analysis shows that despite of clinical heterogeneity, gene expression profiles of papillary cancers are very similar. Genetic anomalies predisposing to the development of papillary cancer most commonly regard proteins that possess kinase activity. Kinases phosphorylate other proteins, and play an extremely important role in signal transduction from outside the cell as well as inside the cell. Constitutive activation of some kinases may lead to the excessive and/or permanent activation of some transduction pathways specific for mitogens or growth factors. This results in excessive proliferation. The best known protein of such type which function is altered in papillary thyroid cancers is RET – a membrane-located growth factor-receptor with kinase activity. RET gene undergoes different rearrangements in this type of cancer. There are approximately 10 RET rearrangements known, with RET/PTC3 and RET/PTC1 being most common. In this anomaly kinase domain-encoding 3’ end of RET gene is aberrantly bound to 5’ end of another gene. Fusion protein synthesized on such hybrid template is not present in the cell membrane but in the cytoplasm, where it permanently activates transduction pathway specific for RET. NTRK1 gene encoding a member of family of neuronal growth factor receptors containing thyrosine kinase domain is also rearranged in papillary cancers. However, genes fused to its kinase domain-encoding sequence are different from the ones fused to RET. MET, a gene encoding another membrane protein with thyrosine kinase activity, which acts as a growth factor-receptor, is overexpressed in 70%-90% of papillary thyroid cancers. BRAF gene encoding another yet kinase transducing signals from RAS and RAF to the cell is mutated at position 1796 (T/A, amino acid substitution V599E) in 38-69% of papillary cancers. The presence of this activatory mutation is associated with higher degree of clinical advancement of the disease. In addition, in majority of papillary cancers tested, mutations of the genes encoding nuclear triiodothyronine receptors were found. Transgenic mice with both TRB allele replaced with dominant-negative TRB mutants develop aggressive thyroid cancers. Progression from papillary to anaplastic cancer is most possibly caused by the occurrence of additional anomalies within P53, RAS, NM23,b-catenin gene and other genes

Functional polymorphisms of the leptin and leptin receptor genes are associated with longevity and with the risk of myocardial infarction and of type 2 diabetes mellitus

Wstęp: Długowieczności często towarzyszy dobry stan zdrowia, opóźnione zachorowanie na „choroby związane z wiekiem”, których przebieg jest zwykle łagodny. Leptyna (LEP) znacząco wpływa na metabolizm oraz na inne funkcje organizmu. Aby sprawdzić, czy ekstremalna długowieczność i jej fenotyp są powiązane z odmianami genów leptyny i receptora leptyny (LEPR), przebadaliśmy częstość występowania polimorfizmów –2548 G/A i +19 G/A genu LEP oraz K109R, Q223R, i K656N genu LEPR u stulatków i w grupach kontrolnych.Materiał i metody: Częstość występowania polimorfizmów genów LEP i LEPR badano metodą analizy długości fragmentów restrykcyjnych u 128 stulatków, 414 młodych kontroli (Y), 226 pacjentów z zawałem serca (MI) i u 190 pacjentów z cukrzycą 2 typu (DM2).Wyniki: Genotyp GG polimorfizmu –2548 G/A genu LEP był znamiennie częstszy u stulatków niż w grupach Y, MI i DM2 (odpowiednio p = 0,048, p = 0,003 i p = 0,049). Genotyp AA polimorfizmu K109R genu LEPR był znamiennie rzadszy u stulatków niż w grupach Y, MI i DM2 (odpowiednio p = 0,026, p = 0,013 i p = 0,001).Wnioski: Sugerujemy, że szlak oddziaływań leptyny bierze udział w regulowaniu długości życia, być może poprzez modulowanie ryzyka zachorowania na MI i DM2. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 11–16)Introduction: Longevity is commonly associated with good health and with delayed onset of age-related diseases with usually benign course. Leptin (LEP) significantly affects metabolism and numerous functions of the organism. To find out if extreme longevity and its phenotype are associated with genetic variants of leptin and leptin receptor (LEPR) genes, we analysed the frequencies of the –2548 G/A and +19 G/A LEP, as well as the K109R, Q223R, and K656N LEPR polymorphisms in centenarians and in control groups.Material and methods: The frequencies of the LEP and LEPR polymorphisms were tested by restriction fragment length polymorphism in 128 centenarians, 414 young controls (Y), 226 myocardial infarction (MI) patients, and 190 type 2 diabetes mellitus (DM2) patients.Results: The GG genotype of the –2548 G/A LEP polymorphism was significantly more common in centenarians than in the Y, MI and DM2 groups (p = 0.048, p = 0.003, p = 0.049, respectively). In addition, the AA genotype of the K109R LEPR polymorphism was significantly less frequent in centenarians than in the Y, MI, and DM2 groups (p = 0.026, p = 0.013, and p = 0.001, respectively).Conclusions: We suggest that the leptin pathway plays a role in the regulation of longevity, possibly by modulating the risk of development of MI and of DM2. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 11–16

Prevalence of diabetes in Poland in the years 2010–2014

Introduction. Each year diabetes affects larger and larger number of people. Despite this fact, the number of people suffering from diabetes in Poland is not known precisely. In order to assess this prevalence, the thesis aims at assessing the prevalence of diabetes in the years 2010–2014 in the total Polish population by using the databases of the National Health Fund. Material and methods. In the period from 1st January 2010 until 31st December 2014 patients were distinguished according to PESEL (Personal Identification) numbers: 1. for whom health care providers have indicated diabetes-related ICD-10 codes as the main cause of the medical intervention in billing reports; 2. who had got their prescriptions filled for any hypoglycemic agents or for glucose meter test strips. The number of patients recorded as diabetes patients according to the ICD-10 code and the number of patients who had their prescriptions filled for hypoglycemic agents or test strips were assessed. On the basis of these data the prevalence of diabetes (percentage of people with diabetes in a given year or a percentage of people who had got their prescriptions filled for hypoglycemic agents or test strips in relation to the general population) in respective years and an average prevalence rate for respective voivodeships were assessed. Results. The average percentage of people with diabetes in the years 2010–2014 were found to be 4.47% (± 0.09%). This percentage has gradually increased in the consecutive years from 4.39% in 2010 to 4.61% in 2014. The average percentage of people who had got their prescriptions filled for diabetes related medicines or glucose meter test strips amounted to 5.88% in the years 2010–2014. The largest percentage of people with diabetes was in Silesian Voivodeship and amounted to 5.5% (± 0.1%), the second consecutive voivodeship was Łódź with 5.0% (± 0.2%) of people with diabetes and Opole Voivodeship on the third place with 4.9% (0.1%) inhabitants with diabetes. The smallest percentage of people with diabetes was noted in Warmian-Masurian Voivodeship — 3.5% (± 0.1%) and Subcarpathian Voivodeship — 3.6% (± 0.2%). Conclusions. 1. Average diabetes prevalence rate in Poland in the years 2010–2014 amounted to 4.47% (the assessment was carried out on the basis of the number of people recorded by the National Health Fund as patients with diabetes) or 5.88% (assessment on the basis of the number of people who got their prescriptions filled for reimbursable hypoglycemic agents or glucose meter test strips). 2. Diabetes prevalence in Poland increases in the consecutive years. 3. Prevalence of diabetes varies among voivodeships.

Total and high molecular weight adiponectin and level-modifying polymorphisms of ADIPOQ in centenarians

Wstęp: Adiponektyna odgrywa ochronną rolę w patogenezie otyłości, cukrzycy typu 2 i chorób układu krążenia. Polimorfizmy –11377C > G, –11391G > A, i –11426A > G promotora ADIPOQ wpływają na stężenie adiponektyny. Autorzy zbadali stężenie całkowitej i wysokocząsteczkowej adiponektyny u stulatków i powiązali je z parametrami biochemicznymi. Sprawdzili, czy modyfikujące stężenie adiponektyny polimorfizmy ADIPOQ korelują z długowiecznością. Materiał i metody: Stężenia całkowitej i wielkocząsteczkowej adiponektyny oznaczono metodą ELISA u 40 stulatków. Częstość występowania polimorfizmów ADIPOQ zbadano metodą analizy długości fragmentów restrykcyjnych u 148 stulatków, 414 młodych, zdrowych ochotników, 207 chorych po przebytym zawale serca i u 190 chorych z cukrzycą typu 2. Wyniki: Średnie stężenie całkowitej adiponektyny u stulatków wynosiło 13,19 ± 1,37 μg/ml, a adiponektyny wielkocząsteczkowej 9,17 ± 1,15 μg/ml. Stężenia te pozytywnie korelowały ze stężeniem HDL (odpowiednio r = 0,4696, p = 0,0025 i r = 0,3912, p = 0,015), a negatywnie z BMI (r = –0,3702, p = 0,034 i r = –0,3963, p = 0,025) i stężeniem triglicerydów (r = –0,346, p = 0,028 i r = –0,3227, p = 0,045). Bardzo rzadki genotyp AA polimorfizmu -11391G > A występował znamiennie częściej u stulatków niż u młodych kontroli (p = 0,026) i, w porównaniu z genotypem GG, był związany z 2,4-krotnie wyższym stężeniem całkowitej adiponektyny (26,53 ± 13,29 μg/ml v. 10,97 ± 4,28 μg/ml) i prawie 3-krotnie wyższym stężeniem adiponektyny wielkocząsteczkowej (20,65 ± 12,72 μg/ml v. 7,36 ± 3,35 μg/ml). Wnioski: Korelacja pomiędzy stężeniami całkowitej i wielkocząsteczkowej adiponektyny u stulatków a korzystnymi z punktu widzenia ryzyka sercowo-naczyniowego parametrami biochemicznymi może świadczyć o udziale adiponektyny w promowaniu długowieczności. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 439–446)Introduction: Adiponectin demonstrates a protective role against the development of obesity, type 2 diabetes mellitus, and cardiovascular disease. The –11377C > G, –11391G > A, and –11426A > G promoter polymorphisms of ADIPOQ gene influence the level of circulating adiponectin. We examined the level of total and high molecular weight (HMW) adiponectin in centenarians and associated it with biochemical parameters. We checked if the expression and concentration-modifying polymorphisms of ADIPOQ are associated with extreme longevity. Material and methods: Total and HMW adiponectin were examined using ELISA in 40 female centenarians. The frequencies of the ADIPOQ polymorphisms were tested by restriction fragment length polymorphism in 148 centenarians, 414 young controls, in 207 myocardial infarction patients, and in 190 type 2 diabetes mellitus patients. Results: The mean concentration of total adiponectin in centenarians was 13.19 ± 1.37 mg/mL and of HMW adiponectin it was 9.17 ± 1.15 mg/mL. They were positively correlated with HDL (r = 0.4696, p = 0.0025 and r = 0.3912, p = 0.015, respectively), and negatively with BMI (r = –0.3702, p = 0.034 and r = –0.3963, p = 0.025) and triglycerides (r = –0.346, p = 0.028 and r = –0.3227, p = 0.045). A very rare AA genotype of the –11391G > A polymorphism was significantly more common in centenarians than in young controls (p = 0.026) and, while compared to the GG genotype, it was associated with a 2.4-fold higher mean concentration of total adiponectin (26.53 ± 13.29 mg/ mL v. 10.97 ± 4.28 mg/mL) and with an almost 3-fold higher mean HMW adiponectin (20.65 ± 12.72 mg/mL v. 7.36 ± 3.35 mg/mL). Conclusions: Serum adiponectin concentration in female centenarians is associated with biochemical parameters that are favourable for cardiovascular risk. We suggest that adiponectin might be of importance for extreme longevity. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 439–446

Health status of older cancer survivors-results of the PolSenior study

Purpose The purpose of this study is to characterize health status of older cancer survivors using data from the population-based PolSenior study. Methods We compared cancer survivors and non-cancer subjects according to comorbidities, functional status, mental health, and sociodemographic factors. Results There were 286 (5.8%) cancer survivors in a population of 4943 adults aged 65 years and older. The mean age of cancer survivors was 79.4 ± 8.2 years and the median time since cancer diagnosis was 8.5 years (Q1-Q3: 4-16 years). After adjustment for age, sex, education, marital status, and number of comorbidities, compared with a non-cancer population, cancer survivors were more likely to experience falls (OR = 1.38; 95% CI: 1.04-1.83), and to report poor health (OR = 1.49; 95%CI: 1.83-2.06), but cancer survivorship was not associated with impairments in instrumental activities of daily living (IADLs). Age and university education, but neither the time from cancer diagnosis nor the number of comorbidities, were associated with impairments in cancer survivors. Three or more chronic diseases were found in over 50% of cancer survivors and in 38% of the noncancer population (p < 0.001). Conclusions Cancer survivors over the age of 65 years have a higher prevalence of falls, are more likely to report poor health status, and have a higher number of chronic conditions than the non-cancer population, but they maintain independence in IADLs. Advanced age and elementary education are associated with increased occurrence of functional impairments in older cancer survivors Implications for cancer survivors Older cancer survivors may require preventive services to reduce the risk of functional declin

Chorobowość z powodu cukrzycy w Polsce w latach 2010–2014

Introduction. Each year diabetes affects larger and larger number of people. Despite this fact, the number of people suffering from diabetes in Poland is not known precisely. In order to assess this prevalence, the thesis aims at assessing the prevalence of diabetes in the years 2010–2014 in the total Polish population by using the databases of the National Health Fund. Material and methods. In the period from 1st January 2010 until 31st December 2014 patients were distinguished according to PESEL (Personal Identification) numbers: 1. for whom health care providers have indicated diabetes-related ICD-10 codes as the main cause of the medical intervention in billing reports; 2. who had got their prescriptions filled for any hypoglycemic agents or for glucose meter test strips. The number of patients recorded as diabetes patients according to the ICD-10 code and the number of patients who had their prescriptions filled for hypoglycemic agents or test strips were assessed. On the basis of these data the prevalence of diabetes (percentage of people with diabetes in a given year or a percentage of people who had got their prescriptions filled for hypoglycemic agents or test strips in relation to the general population) in respective years and an average prevalence rate for respective voivodeships were assessed. Results. The average percentage of people with diabetes in the years 2010–2014 were found to be 4.47% (± 0.09%). This percentage has gradually increased in the consecutive years from 4.39% in 2010 to 4.61% in 2014. The average percentage of people who had got their prescriptions filled for diabetes related medicines or glucose meter test strips amounted to 5.88% in the years 2010–2014. The largest percentage of people with diabetes was in Silesian Voivodeship and amounted to 5.5% (± 0.1%), the second consecutive voivodeship was Łódź with 5.0% (± 0.2%) of people with diabetes and Opole Voivodeship on the third place with 4.9% (± 0.1%) inhabitants with diabetes. The smallest percentage of people with diabetes was noted in Warmian-Masurian Voivodeship — 3.5% (± 0.1%) and Subcarpathian Voivodeship — 3.6% (± 0.2%). Conclusions. 1. Average diabetes prevalence rate in Poland in the years 2010–2014 amounted to 4.47% (the assessment was carried out on the basis of the number of people recorded by the National Health Fund as patients with diabetes) or 5.88% (assessment on the basis of the number of people who got their prescriptions filled for reimbursable hypoglycemic agents or glucose meter test strips). 2. Diabetes prevalence in Poland increases in the consecutive years. 3. Prevalence of diabetes varies among voivodeships.  Wstęp. Cukrzyca każdego roku dotyka coraz większej grupy osób. Mimo to liczba osób chorych na cukrzycę w Polsce nie jest dokładnie znana. Aby móc tę chorobowość oszacować, celem pracy stała się ocena chorobowości z powodu cukrzycy w latach 2010–2014 w całej populacji polskiej z użyciem bazy danych Narodowego Funduszu Zdrowia. Materiał i metody. Od 1 stycznia 2010 roku do 31 grudnia 2014 roku wyodrębniono według numerów PESEL pacjentów: 1. dla których świadczeniodawcy w sprawozdaniach rozliczeniowych ze świadczeń jako główną przyczynę interwencji medycznej wykazali kody ICD-10 związane z cukrzycą; 2. którzy zrealizowali recepty na jakikolwiek refundowany lek hipoglikemizujący lub na refundowane testy paskowe do glukometrów. Oceniono liczbę pacjentów wykazanych jako osoby chore na cukrzycę na podstawie kodu ICD-10 oraz liczbę pacjentów, którzy zrealizowali recepty na leki hipoglikemizujące lub testy paskowe. Na podstawie tych danych oceniono chorobowość z powodu cukrzycy (odsetek osób wykazanych jako chore na cukrzycę w danym roku lub odsetek osób, które zrealizowały recepty na leki hipoglikemizujące lub testy paskowe w odniesieniu do populacji ogólnej) w poszczególnych latach oraz średni wskaźnik chorobowości dla poszczególnych województw. Wyniki. Średni odsetek osób wykazanych jako chore na cukrzycę w latach 2010–2014 wyniósł 4,47% (± 0,09%). Odsetek ten w kolejnych latach sukcesywnie wzrastał z 4,39% w 2010 roku do 4,61% w 2014. Średni odsetek osób, które zrealizowały recepty na leki lub paski w latach 2010–2014, wyniósł 5,88%. Największy średni udział osób wykazanych jako chore na cukrzycę był w województwie śląskim i wynosił 5,5% (± 0,1%), drugim województwem w kolejności było województwo łódzkie — 5,0% (± 0,2%), a trzecim województwo opolskie — 4,9% (0,1%). Najmniejszym średnim odsetkiem osób wykazanych jako chore na cukrzycę odznaczały się województwa warmińsko-mazurskie — 3,5% (± 0,1%) i podkarpackie — 3,6% (± 0,2%). Wnioski. 1. Średni wskaźnik chorobowości z powodu cukrzycy w Polsce w latach 2010–2014 wyniósł 4,47% (ocena dokonana na podstawie liczby osób wykazanych do NFZ jako chore na cukrzycę) albo 5,88% (ocena na podstawie liczby osób, które zrealizowały recepty na refundowane leki hipoglikemizujące lub paski testowe do glukometrów). 2. Chorobowość z powodu cukrzycy w Polsce wzrasta w kolejnych latach. 3. Chorobowość z powodu cukrzycy różni się między poszczególnymi województwami.

Interleukin-6 and C-reactive protein, successful aging, and mortality : the PolSenior study

BACKGROUND: In the elderly, chronic low-grade inflammation (inflammaging) is a risk factor for the development of aging-related diseases and frailty. Using data from several thousand Eastern Europeans aged 65 years and older, we investigated whether the serum levels of two proinflammatory factors, interleukin-6 (IL-6) and C-reactive protein (CRP), were associated with physical and cognitive performance, and could predict mortality in successfully aging elderly. RESULTS: IL-6 and CRP levels systematically increased in an age-dependent manner in the entire study group (IL-6: n = 3496 individuals, p < 0.001 and CRP: n = 3632, p = 0.003), and in the subgroup of successfully aging individuals who had never been diagnosed with cardiovascular disease, myocardial infarction, stroke, type 2 diabetes, or cancer, and had a Mini Mental State Examination (MMSE) score ≥24 and a Katz Activities of Daily Living (ADL) score ≥5 (IL-6: n = 1258, p < 0.001 and CRP: n = 1312, p < 0.001). In the subgroup of individuals suffering from aging-related diseases/disability, only IL-6 increased with age (IL-6: n = 2238, p < 0.001 and CRP: n = 2320, p = 0.249). IL-6 and CRP levels were lower in successfully aging individuals than in the remaining study participants (both p < 0.001). Higher IL-6 and CRP levels were associated with poorer physical performance (lower ADL score) and poorer cognitive performance (lower MMSE score) (both p < 0.001). This association remained significant after adjusting for age, gender, BMI, lipids, estimated glomerular filtration rate, and smoking status. Longer survival was associated with lower concentrations of IL-6 and CRP not only in individuals with aging-related diseases/disability (HR = 1.063 per each pg/mL, 95 % CI: 1.052-1.074, p < 0.001 and HR = 1.020 per each mg/L, 95 % CI: 1.015-1.025, p < 0.001, respectively) but also in the successfully aging subgroup (HR = 1.163 per each pg/mL, 95 % CI: 1.128-1.199, p < 0.001 and HR = 1.074 per each mg/L, 95 % CI: 1.047-1.100, p < 0.001, respectively). These associations remained significant after adjusting for age, gender, BMI, lipids and smoking status. The Kaplan-Meier survival curves showed similar results (all p < 0.001). CONCLUSIONS: Both IL-6 and CRP levels were good predictors of physical and cognitive performance and the risk of mortality in both the entire elderly population and in successfully aging individuals

Chorobowość z powodu cukrzycy w Polsce w latach 2010–2014

Wstęp. Cukrzyca każdego roku dotyka coraz większej grupy osób. Mimo to liczba osób chorych na cukrzycę w Polsce nie jest dokładnie znana. Aby móc tę chorobowość oszacować, celem pracy stała się ocena chorobowości z powodu cukrzycy w latach 2010–2014 w całej populacji polskiej z użyciem bazy danych Narodowego Funduszu Zdrowia. Materiał i metody. Od 1 stycznia 2010 roku do 31 grudnia 2014 roku wyodrębniono według numerów PESEL pacjentów: 1. dla których świadczeniodawcy w sprawozdaniach rozliczeniowych ze świadczeń jako główną przyczynę interwencji medycznej wykazali kody ICD-10 związane z cukrzycą; 2. którzy zrealizowali recepty na jakikolwiek refundowany lek hipoglikemizujący lub na refundowane testy paskowe do glukometrów. Oceniono liczbę pacjentów wykazanych jako osoby chore na cukrzycę na podstawie kodu ICD-10 oraz liczbę pacjentów, którzy zrealizowali recepty na leki hipoglikemizujące lub testy paskowe. Na podstawie tych danych oceniono chorobowość z powodu cukrzycy (odsetek osób wykazanych jako chore na cukrzycę w danym roku lub odsetek osób, które zrealizowały recepty na leki hipoglikemizujące lub testy paskowe w odniesieniu do populacji ogólnej) w poszczególnych latach oraz średni wskaźnik chorobowości dla poszczególnych województw. Wyniki. Średni odsetek osób wykazanych jako chore na cukrzycę w latach 2010–2014 wyniósł 4,47% (± 0,09%). Odsetek ten w kolejnych latach sukcesywnie wzrastał z 4,39% w 2010 roku do 4,61% w 2014. Średni odsetek osób, które zrealizowały recepty na leki lub paski w latach 2010–2014, wyniósł 5,88%. Największy średni udział osób wykazanych jako chore na cukrzycę był w województwie śląskim i wynosił 5,5% (± 0,1%), drugim województwem w kolejności było województwo łódzkie — 5,0% (± 0,2%), a trzecim województwo opolskie — 4,9% (0,1%). Najmniejszym średnim odsetkiem osób wykazanych jako chore na cukrzycę odznaczały się województwa warmińsko-mazurskie — 3,5% (± 0,1%) i podkarpackie — 3,6% (± 0,2%). Wnioski. 1. Średni wskaźnik chorobowości z powodu cukrzycy w Polsce w latach 2010–2014 wyniósł 4,47% (ocena dokonana na podstawie liczby osób wykazanych do NFZ jako chore na cukrzycę) albo 5,88% (ocena na podstawie liczby osób, które zrealizowały recepty na refundowane leki hipoglikemizujące lub paski testowe do glukometrów). 2. Chorobowość z powodu cukrzycy w Polsce wzrasta w kolejnych latach. 3. Chorobowość z powodu cukrzycy różni się między poszczególnymi województwami.

Prevalence and socioeconomic predictors of diagnosed and undiagnosed diabetes in oldest-old and younger Caucasian seniors: results from the PolSenior study

Introduction: Type 2 diabetes is one of the most common diseases in the aging population; however, data concerning correlates of diabetes in age-advanced individuals are limited. The study aimed to identify the socioeconomic correlates of diabetes in representative groups of oldest-old (≥ 85 years) and younger (65 to 84 years) Polish Caucasian seniors. Material and methods: PolSenior is a multicentre, population-based study conducted in Poland. Fasting plasma glucose levels and data from detailed medical questionnaires were obtained from 2128 male and 1961 female study participants aged ≥ 65 years. Multivariate logistic regression was used to identify significant socioeconomic risk factors for diabetes and undiagnosed diabetes. Results: The overall prevalence of diabetes in the study group was 21.9% (24.0% in women vs. 19.9% in men, p = 0.002), with an estimated weighted prevalence for all older Poles of 23.1%. Nearly one-fifth of cases were previously undiagnosed. Diabetes was more common in the younger elderly (65–84 years) than in the oldest-old (≥ 85 years) (23.4% vs. 18.6%, p &lt; 0.001). The frequency of diabetes was higher in women than in men (24.0% vs. 19.9%, p &lt; 0.002); however, men remained undiagnosed more commonly than women (4.7% vs. 3.3%, p = 0.029). The frequency of diabetes was higher among urban than rural dwellers (23% vs. 20.4%, p = 0.048). It was also related to marital status in women (p = 0.036) and occupation in men (p = 0.015). Multivariate logistic regression analysis revealed that the independent risk factors for diabetes were body mass index (BMI) and marital status in women, while in men it was solely BMI. Undiagnosed diabetes was more frequent among rural than city dwellers (4.8% vs. 3.5%, p = 0.03). In multivariate logistic regression analysis, only BMI and place of residence remained significant risk factors for being undiagnosed. Conclusions: The prevalence of diabetes in the ≥ 65-year-old population exceeds 20% but is lower in the oldest-old than in the younger elderly and is modified by socioeconomic factors. Many elderly individuals remain undiagnosed and do not benefit from the currently available therapy

Sex-specific relationships of inflammatory biomarkers with blood pressure in older adults

Emerging evidence indicates an association between blood pressure and inflammation, yet this relationship remains unclear in older adults, despite the elevated prevalence of hypertension. We investigated the association between blood pressure, high sensitivity C-reactive protein (hs-CRP), interleukin-6 (IL-6), and white blood cell (WBC) count in a cohort of 3571 older adults aged 65 and above, and 587 middle-aged participants (55–59 years old). In women aged 65 and above, the relationship between inflammatory markers and blood pressure was consistent, with hs-CRP and WBC emerging as predictors of high blood pressure. For hs-CRP, the adjusted odds ratio (OR) was 1.5 (95% CI, 1.07 to 2.10, P = 0.02), and for WBC, the adjusted OR was 1.41 (95% CI, 1.02 to 1.94, P = 0.04), comparing the highest to the lowest quartiles. In men, only the WBC count was significantly associated with an increased OR for high BP (adjusted OR 1.49, 95% CI, 1.09 to 2.02, P = 0.01) across quartiles. Across the entire study population, in a fully adjusted model, all inflammatory markers were modestly associated with blood pressure levels, while the effect of being over 65 years was the most significant predictor of high blood pressure (OR 1.84, 95% CI, 1.50 to 2.25, P &lt; 0.001). The link between key inflammation markers and blood pressure in older adults varies by sex and biomarker type and may differ from the relationship observed in younger individuals. These relationships are likely to be affected by factors linked to age